เทพตกสวรรค์ ทัณฑ์นิรันดร์กาล

ณ ที่พำนักของเทพีอินาริ

          "อึก…!” ผ่านไปราวหนึ่งชั่วยาม เทพีอินาริจึงฟื้นคืนสติกลับมา

          “องค์เทพี!!!” คิสึเนะรีบปรี่เข้าไปหาเทพีอินาริ” เป็นเช่นไรบ้างเพคะ?” นางถามด้วยความร้อนใจ 

          “ข้า…อยู่ที่ใด?” เสียงอ่อนแรงถูกเอ่ยออกมา

          “ที่พำนักของพระองค์เพคะ…” คิสึเนะกล่าว “ใครกันที่ทำร้ายพระองค์เช่นนี้?” หญิงสาวถามในทันใด

          “ไปตามเจ้าหนูนั่นมา ข้ามีเรื่องที่จะต้องคุยกับเขา” เทพีอินาริกล่าว

          “เพคะ” คิสึเนะรับคำ แต่ยังไม่ทันที่จะลุกไปไหน นาการะและเทพีคิจิคุเทนก็เปิดประตูเข้ามาเสียก่อน

          “เสด็จพี่!!!!!” เทพีคิจิคุเทนรีบโผเข้าไปกอดเทพีอินาริด้วยความดีใจ “เสด็จพี่ฟื้นแล้วว!!”

          “อุ่ก!!……” เทพีอินาริอุทานด้วยความเจ็บปวด ใบหูแบบจิ้งจอกนั้นห้อยตกลงมาอย่างห่อเหี่ยว เพราะเทพีคิจิคุเทนกอดพระองค์แน่นเกินไป “เบามือหน่อย คิจิคุเทน”

          “ทรงเป็นเช่นไรบ้างขอรับ?” นาการะเอ่ยถามร่างระหง

          แววตาสีเขียวมรกตเงยขึ้นมาจ้องมองนาการะ แววตานั้นซับซ้อนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเอื้อนเอ่ยออกมา

          “นั่งลงก่อนสิ ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า”

          “ขอรับ?” นาการะแสดงท่าทีงุนงงแต่ก็ยอมนั่งลงแต่โดยดี

          “เหตุผลที่ข้าบาดเจ็บ……” องค์เทพีหยุดพักหายใจครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยต่อ “เป็นเพราะมือสังหารของเทพสึคุโยมิ” เหตุผลอันน่าตกใจถูกเอื้อเอ่ยออกมาจากปากเทพีตรงหน้า

          “ทำไมกันล่ะเพคะ? เทพสึคุโยมิประสงค์ร้ายอันใดแก่พระองค์กัน?” คิสึเนะกล่าวอย่างตกใจ

          “ข้าไถ่ถามพวกมัน นายของพวกมันมีประสงค์จะก่อกบฏต่อราชบัลลังก์สวรรค์…แค่ก!!” กล่าวจบเทพีอินาริก็สำรอกโลหิตออกมาคำโต

          “เสด็จพี่!!” เทพีคิจิคุเทนรีบปรี่เข้าไปดู

          “!!!!!!!!!!!” ทั้งคิสึเนะและนาการะต่างตกใจ เพราะการแย่งชิงราชบัลลังก์สวรรค์นั้น นับแต่คราวที่เทพซูซาโนโอะอาละวาดแย่งชิงอำนาจบัลลังก์แล้ว ก็ไม่เคยปรากฏการแย่งชิงราชบัลลังก์สวรรค์อีกเลย

          “ข้ารู้ว่านี่มันเป็นเรื่องที่ใหญ่กับพวกเจ้ามากนัก” พระองค์ชี้ไปที่นาการะ “หากแต่เจ้า เจ้าผู้มีสายเลือดของเจ้าอิเซคาว่าไหลเวียนอยู่ในร่างกาย…แค่ก!……เจ้าคือหนึ่งในตัวแปรที่จะทำให้การชิงราชบัลลังก์สวรรค์สำเร็จ” เทพีอินาริกล่าวอย่างแช่มช้า

          “ด้วยเหตุอันใดหรือขอรับ?” นาการะเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ

          “สิ่งที่เจ้ามี สิ่งที่เจ้าใช้ พลังที่สามารถขจัดทวยเทพได้จนถึงระดับวิญญาณ เพลิงประหารเทพ ที่อยู่ในตัวเจ้านั่นแหละคือคำตอบ” เทพีอินาริกล่าว เพราะเพลิงประหารเทพคือหนึ่งในสามขุมพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดบนสรวงสวรรค์แห่งนี้ อีกสองอันคือ กระจกสะท้อนมายาของจอมเทวีอมาเตระสึ และ อีกหนึ่งสิ่งที่ยังคงถูกปกปิดเป็นความลับ ซึ่งพระองค์ก็สุดจะทราบได้ หากแต่เมื่อครอบครองทั้งสามนี้แล้วไซร้ การขึ้นครองราชบัลลังก์สวรรค์ย่อมง่ายดายราวกับปอกกล้วย

          “…ข้าผู้สาบานจะภักดีต่อราชบัลลังก์ของจอมเทวีอมาเตระสึ คงต้องขอยืมพลังของเจ้าในศึกครั้งนี้…” เทพีอินาริกล่าวขอยืมพลังที่ชายหนุ่มมี “เพราะหาไม่แล้ว ราชบัลลังก์สวรรค์คงถึงคราวเปลี่ยนผ่าน……” 

          มันเป็นการยากที่นาการะจะตัดสินใจ เพราะหากเขาตอบรับเข้าร่วม นั่นหมายถึงการละเมิดกฏของสวรรค์ที่ห้ามมิให้มนุษย์คนใดเข้ายุ่งเกี่ยวกับสวรรค์ เพราะโทษนั้นถึงขั้นประหารชีวิตเลยทีเดียว แต่ถ้าหากเขาไม่เข้าร่วม นั่นหมายถึงหายนะของสรวงสวรรค์แห่งนี้ เมื่อนาการะเดินมาถึงทางแยกที่หากเลือกทางผิด มันย่อมส่งผลแก่ทั้งเขาและคนรอบข้างทั้งสิ้น ชายหนุ่มจึงไม่อาจรีบด่วนตัดสินใจได้ คงไว้แต่เพียงใช้ความคิดของตนอย่างถี่ถ้วนและรอบคอบ………

          "ข้าคงต้องขอเวลาคิดสักพัก" นาการะเงียบไปครู่หนึ่ง

          "ข้าเคารพในการตัดสินใจของเจ้า" เทพีอินาริกล่าว

          ในห้วงแห่งความคิดนั่นเอง มีอยู่ชั่วครู่หนึ่งในห้วงความคิดที่เสียงขององค์ชายยูเมะดังขึ้นมาในหัว

          “ความรู้สึกของเจ้า ลองถามมันและให้มันนำพาเจ้าเองแล้วกัน ข้ามิอาจจะแทรกแซงมันได้ ข้าจะเข้าแทรกแซงได้ก็ต่อเมื่อเจ้าอนุญาตเท่านั้น”

          เมื่อเป็นเช่นนั้น นาการะจึงตัดสินใจได้ในทันทีว่าเขาควรเลือกเช่นไร

          “ข้าตกลงที่จะช่วยเหลือในศึกการนี้ขอรับ!!!”

ในขณะเดียวกัน ณ ที่พำนักของเทพซูซาโนโอะ

          “พระองค์เพคะ เหล่าเทพอารักษ์มาขอพบพระองค์เพคะ” คุชินาดะฮิเมะกล่าวปลุกพระสวามีที่กำลังบรรทม

          “อะ…โอ้!!” เทพซูซาโนโอะงัวเงียรับคำ

          เมื่อเดินออกจากห้องบรรทม พระองค์ก็พบเทพอารักษ์หลายชีวิตใส่ชุดเกราะเต็มยศ ประหนึ่งเตรียมพร้อมเข้าสู่สงครามยืนกันเนืองแน่น เมื่อพระองค์เดินออกมาเหล่าเทพอารักษ์ต่างพากันคุกเข่าลงกับพื้น

          “มีเรื่องอันใดกัน ถึงรีบมาพบข้าในยามดึก?” เทพซูซาโนโอะไต่ถามหัวหน้าของเหล่าเทพอารักษ์

          “เกรงว่าจะเป็นเรื่องที่ใหญ่มากพ่ะย่ะค่ะ” เทพอารักษ์กล่าว “เมื่อราวหนึ่งชั่วยามที่แล้ว หน่วยอารักษ์กลุ่มหนึ่งได้เข้าช่วยชีวิตเทพอินาริไว้จากเหล่ามือสังหารพ่ะย่ะค่ะ”

          “แล้วเป็นเช่นไรต่อ?” เทพซูซาโนโอะกล่าวถาม

          “จากการตรวจสอบจากศพแล้วพบว่าเป็นหน่วยเงาจันทรา ภายใต้สังกัดของเทพสึคุโยมิพ่ะย่ะค่ะ” เทพอารักษ์รายงานผลการตรวจสอบจากศพที่เทพีอินาริสังหารไว้

          “พวกนั้นคงมีเรื่องบาดหมางกันล่ะมั้ง?” เทพซูซาโนโอะกล่าว

          “และเมื่อครึ่งชั่วยามที่แล้ว กระหม่อมให้เทพอารักษ์กลุ่มหนึ่งไปตรวจการณ์ที่วังหน้า พบว่า………” เทพอารักษ์เว้นพักหายใจ

          “ว่าเช่นไร?” พระองค์กล่าวถามด้วยความสงสัย

          “เทพอารักษ์ตรวจพบซากศพของเหล่าเทพมากมายกองระเกะระกะพ่ะย่ะค่ะ” เทพอารักษ์กล่าว

          “ปัง!! เป็นฝีมือของใคร!!!!!” เมื่อได้ยินดังนั้นเทพซูซาโนโอะจึงกริ้วอย่างสุดขีด เพราะการสังหารเทพนั้น หากไม่ใช่คำสั่งของเสด็จพี่อมาเตระสึ มันคือการฝ่าฝืนกฎสวรรค์ ต้องโทษถึงประหาร

          “คาดว่าน่าจะเป็นเทพสึคุโยมิพ่ะย่ะค่ะ!” เทพอารักษ์พูด

          “แล้วตามหาตัวเสด็จพี่ของข้าได้หรือไม่?” พระองค์เอ่ยถาม

          “ตอนนี้ไม่สามารถตามหาตัวเทพสึคุโยมิได้พ่ะย่ะค่ะ หากแต่เทพอินาริได้แจ้งแก่พวกกระหม่อมว่า จะเกิดการกบฏต่อราชบัลลังก์สวรรค์พ่ะย่ะค่ะ” เทพอารักษ์ปิดท้ายการรายงาน

          เมื่อมาคิดๆ ดูจากที่เทพอารักษ์กล่าวรายงาน บวกกับคำพูดของเทพอินาริ และนิสัยทะเยอทะยานของเทพสึคุโยมิแล้ว มีความเป็นไปได้สูงที่จะเกิดการกบฏต่อราชบัลลังก์สวรรค์จริงๆ หากเป็นเช่นนั้น พระองค์เองก็จะรอช้าไม่ได้แล้ว!!!

          “สั่งจัดเตรียมทัพให้พร้อม รอสัญญาณจากข้า” เทพซูซาโนโอะกล่าวสั่งเทพอารักษ์

          “พ่ะย่ะค่ะ!” เทพอารักษ์กล่าวรับคำ

          “ข้าได้แต่หวังว่าครั้งนี้มันคงจะไม่นองเลือด” เทพซูซาโนโอะกล่าวรำพึงตามสายลมในยามค่ำคืน รัตติกาลนี้ช่างยาวนานนัก เสมือนชั่วนิจนิรันดร์

ณ พื้นที่ในป่านอกกำแพงเมืองชั้นนอกแห่งหนึ่ง

          “ที่ข้าเรียกพวกท่านออกจากแดนสนธยามาในวันนี้ ก็เพราะ ข้ามีกิจสำคัญที่อยากจะขอยืมแรงจากพวกท่านเสียหน่อย” เทพีสึคุโยมิตรัสกับหัวหน้าเหล่ากองทัพภูตจันทรา ที่บัดนี้เคลื่อนพลออกมาจากแดนสนธยาและตั้งค่ายในป่า

          “เหตุอันใดพ่ะย่ะค่ะ ที่พระองค์ประสงค์ให้พวกกระหม่อมทั้งหมดทำ ต่อให้บุกตะลุยพายุที่บ้าคลั่งของเทพซูซาโนโอะ ต่อให้ต้องผ่านโยมิอันมืดทมิฬ พวกกระหม่อมทั้งหมดจะทำให้ความปราถนาของพระองค์เป็นจริงพ่ะย่ะค่ะ” หัวหน้ากองทัพจันทราพูดกับเทพสึคุโยมิด้วยความเคารพ

          “ข้าอยากให้พวกท่าน ช่วยข้าก่อการกบฏล้มบัลลังก์ของเสด็จพี่ให้ข้าหน่อย” เทพสึคุโยมิตรัสด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยราวกับมิได้เป็นเรื่องใหญ่อันใด

          "เสด็จพี่ของพระองค์……..คือ………….” แม่ทัพจันทราถามเทพสึคุโยมิอีกครั้งเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง

          “ใช่แล้ว…..เสด็จพี่ที่ข้าหมายถึงคือ องค์เทพีอมาเตระสุ เทพีแห่งสุริยันต์ พวกท่านทำได้หรือไม่” เทพสึคุโยมิถาม

          “ตะ…..แต่..ว่า..พระองค์…….มันเป็นเรื่องใหญ่มากนะพ่ะย่ะค่ะ” แม่ทัพคนหนึ่งคัดค้าน

          “ไม่มีแต่ ถ้าท่านไม่อยากทำก็จงหายไปซะ!” เทพสึคุโยมิตวาดขึ้นมาแทรกเสียก่อน วาดมือใส่แม่ทัพจนหายไปเป็นฝุ่นผง

          บรรดาแม่ทัพที่เข้าเฝ้าเทพสึคุโยมิ ได้แต่หวาดหวั่นกับพลังของพระองค์ พวกตนยังไม่อยากเอาชีวิตมาเสี่ยงเพื่อการโค่นล้มราชบัลลังก์สวรรค์ แต่ถ้าไม่ทำชีวิตของพวกตนก็คงไม่ต่างกันเท่าใดนัก

          “มิต้องเป็นห่วง ข้ามีสายอยู่ในหมู่เทพของท่านพี่ ซึ่งจะทำให้งานของพวกท่านเป็นไปได้โดยสะดวก” เทพสึคุโยมิตรัส

          “ทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ” แม่ทัพจันทราคนหนึ่งพูดขึ้น

          “ก็ดี ไปเถิด ก่อนสุริยันต์จะโผล่พ้นขอบฟ้า ตัวข้าจะทำให้ทิวาราตรีกาลแห่งนี้คงอยู่ไปชั่วกาล ไปจัดเตรียมทัพ ในยามก่อนรุ่งสางเราจะเผาที่ราบแดนสวรรค์แห่งนี้ให้มอดไหม้กลายเป็นฝุ่นธุลี” เทพสึคุโยมิตรัสด้วยน้ำเสียงดุดัน

          “พ่ะย่ะค่ะ!” เหล่าแม่ทัพผู้หวาดหวั่นที่จะท้าทายอำนาจสวรรค์ ต่างไม่มีทางเลือก จำใจต้องทำตามคำสั่งผู้เป็นนาย ถึงอย่างไรพวกตนก็เป็นเพียงภูติจันทราที่ถูกสร้างมาเพื่อให้รับใช้เทพสึคุโยมิ

          บัดนี้ทั้งสองฝั่งพร้อมที่จะเข้าห้ำหั่นกันแล้ว คงเหลือเพียงสัญญาณที่จะเป็นจุดเริ่มต้นของมหาสงครามแย่งชิงราชบัลลังก์สวรรค์ มหาสงครามที่จะถูกจารึกในภายหลังว่ามีการนองเลือดของเทพมากที่สุดนับตั้งแต่จบมหาสงครามเมื่อ 5000 ปีก่อน