I hate you, I love you เพราะรักจึงร้าย [ Knave & Lookpear ]

เขียนโดย EvilII

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2562 เวลา 20.31 น.

2 chapter

0 วิจารณ์

4,133 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2562 21.09 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) Chapter 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"อีก 2 วัน ก็วันเกิดพี่เนฟ ให้อะไรเป็นของขวัญดีน๊าาาา ลัลล้า~" ฉันกำลังนั่งไขว่ห้างเขี่ยโทรศัพท์มือถือเพื่อดูของขวัญวันเกิดให้พี่เนฟ

"อารมณ์ดีจังเลยนะ จะไปตอแหลที่ไหนอีกละ? "

"ไอ้พลับ แกหุบปาก! " ฉันปวดหัวกับไอ้น้องชายตัวดี ปากหมาสุดๆ กำลังดูของขวัญให้พี่เนฟถึงกับหมดอารมณ์เพราะไอ้น้องบ้า

"โอ๊ะ! ขึ้นเสียงอ๋อ?"

"แล้วแกจะทำไม? จะตบกันฉันรึไง? มาสิ! " ง้างมือรอแล้วด้วย จะตบให้หัวหลุดเลยคอยดู

"ไม่อะ ไม่อยากรังแกแรด" มันว่าแล้วทำหน้ากวนๆใส่ฉัน

"กรี๊ดดดดดด!! ไอ้พลับไอ้น้องเลว!" ฉันลุกขึ้นจะเข้าไปตบปากไอ้เด็กผีนี่ แต่คุณพ่อกลับร้องห้าม

"อะไรกันลูก อย่าทะเลาะกัน" คุณพ่อเดินมาแทรกกลางระหว่างฉันกับไอ้ลูกพลับ จะได้ตบมันอยู่แล้วเชียว คุณพ่อไม่น่ามายืนบังมันเลย

"ไอ้พลับมันด่าหนูว่าแรด หนูจะตบมันค่ะ คุณพ่อหลีกไปค่ะ!" ฉันจับแขนพ่อเพื่อจะให้ท่านหลบไป

"พ่ออย่าหลบนะ เดี๋ยวแรดจะขวิดผม" ไอ้ลูกพลับมันหลบอยู่ข้างหลังคุณพ่อแล้วพูด

"กรี๊ดดด!! ไอ้พลับ! ไอ้ปากปีจอ! แกโดนฉันตบคอหักแน่ไอ้น้องบ้า!" แล้วฉันก็วิ่งไล่มันจนเหนื่อย จับมันไม่ได้ มันวิ่งโคตรเร็วเลย แต่ฝากไว้ก่อน รอมันมาใกล้ๆ ค่อยตะครุบแล้วจับมันตบ

"ฮ่าๆ แค่นี้เหนื่อย โอ๊ยตายๆ กับน้องวิ่งไล่เหนื่อย กับผู้ชายหูตั้งหางชี้เลยนะ" ขี้เกียจเถียงกับมัน ฉันสะบัดหน้าใส่ไอ้ลูกพลับก่อนจะเชิดหน้าเดินขึ้นมาบนห้อง มาดูชุดว่าจะใส่ชุดไหนไปอ่อย เอ้ย! หมายถึงใส่ไปงานวันเกิดพี่เนฟน่ะ ชุดนี้ก็สวย ชุดนี้ก็สวย โอ๊ย เบื่อตัวเองจังที่ใส่ชุดไหนก็สวย ฮ่าๆ จับชุดไหนก็ใส่สวยหมดเลยอ่า

และแล้วงานวันเกิดพี่เนฟก็มาถึง ถึงเวลาอ่อยเหยื่อแล้วลูกแพร จะตะครุบกินให้อิ่มเลยคอยดู คิกๆ

ฉันขออนุญาตคุณพ่อแล้วว่ามางานวันเกิดพี่เนฟ เนื่องจากเจ้าของวันเกิดไม่เชิญ แต่ไม่เป็นไร พี่เรียวชวนแล้ว หุ๊ๆ

ฉันกับไอ้ลูกพลับมาถึงงานวันเกิดพี่เนฟแล้ว พี่เนฟจัดที่บ้านตัวเอง พวกเพื่อนๆพี่เนฟมาเต็มเลย ฉันมองหาเจ้าของวันเกิดก็เจอกำลังนั่งอยู่กับพี่เรียว พี่เรย์ แล้วก็เรน เดินไปใกล้ๆ ว้าว...วันนี้พี่เนฟแต่งตัวหล่อจังเลย ถึงกับตาลุกวาว อยากได้อยากโดนจัง

“พี่เนฟขาาา” ฉันเรียกพี่เนฟเสียงหวานก่อนจะเดินเข้าไปกอดแขนพี่เนฟอย่างออดอ้อน

“พี่เนฟลูกแพร์คิดถึงจังเลยค่ะ"

ฟอดด!! ฟอดด!!

"วันนี้ลูกแพร์สวยไหมคะ?” ฉันถามพี่เนฟพร้อมกับเอานมถูแขนพี่เนฟ อ่อยอยู่นะรู้ตัวป่าว วันนี้ใส่ชุดแหวกยันไส้มาเลยนะ มองเห็นไหม ว่าพร้อมขนาดไหน

“ใครเชิญ?” เจ้าของวันเกิดถามฉันเสียงเรียบ

“ลูกแพร์อยากมาเองค่ะ หวัดดีค่ะพี่เรียว พี่เรย์ เรนด้วยนะ” ฉันหันไปพูดกับพี่เรียว พี่เรย์ เรน โดยไม่สนใจพี่เนฟ ฉันรู้ว่าพี่เนฟนะไม่อยากให้ฉันมาหรอก แต่เพราะฉันอยากมาฉันเลยมา แล้วอีกอย่างพี่เรียวก็ชวนฉันด้วย ฉันกลัวเสียมารยาทก็เลยมา

“จ๊ะ/จ๊ะ/ครับ”

ในขณะที่ฉันกำลังเกาะพี่เนฟ ก็มี...

“เนฟค่ะ” มีผู้หญิงหน้าลูกครึ่งเอเชียนมโตเดินหาพี่เนฟ นางเป็นใครบังอาจมาประชันชุดกับฉันเหรอ

“ริต้า ผมไม่คิดว่าคุณจะมา” พี่เนฟที่ดีใจออกนอกหน้า ต่อหน้าต่อตาเลยนะฉันต้องรู้ให้ได้ว่านางเป็นใคร

“ใคร?” ฉันหันไปถามพี่เนฟที่ยืนมองหน้ายัยนี่ไม่กะพริบตา ไหนจะยิ้มในนางด้วย ทีกับฉันด่าเอาด่าเอา

“ฉันชื่อริต้าเป็นแฟนเนฟ” ได้ข่าวว่าฉันถามพี่เนฟนะแต่ก็เอาเถอะนางอยากตอบ

“เหรอคะ? ฉันชื่อลูกแพร์เป็นเมียและแม่ของลูกพี่เนฟในอนาคต ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณริต้า” ฉันพูดแล้วยื่นมือจับมือไปจับกับมือริต้า นางจับมือฉันตอบแล้วเหยียดยิ้มให้ฉัน

“ลูกแพร์!” แต่มีคนหนึ่งที่เหมือนไม่พอใจกับสิ่งที่ฉันพูดนะ

“ทำไมคะ? พูดไม่ได้เหรอ?” ฉันทำหน้าใสซื่อถามพี่เนฟออกไป อยากดุก็ดุไปสิ

"เราเป็นผู้หญิงพูดแบบนี้ไม่ดี มันเสียหาย" พี่เนฟพูดเหมือนปกป้องฉันเลยเนอะ ยัยริต้านั่นนางก็เข้ามาเกาะแขนพี่เนฟอีกข้าง

เดี๋ยวเจอ...

"โอ๊ะ! ขอโทษนะคะ พอดีพื้นมันลื่นนะคะเลยมองไม่เห็น" ฉันแกล้งเดินชนยัยริต้าจนนางเซ พี่เนฟเห็นว่านางจะล้มก็รีบเข้าไปประคอง

"ไม่เป็นไรค่ะ เนฟค่ะ ลิต้าอยากดื่มน้ำส้ม"

"ตอแหล"

"ลูกแพร์! " ฉันก็แค่พูดลอยๆ ดันถูกพี่เนฟดุซะงั้น ก็น้ำส้มมันเป็นน้ำของนางเอกไง และยัยริต้านี่นางไม่ใช่นางเอก เพราะนางเอกคือฉันไง

“ชิ! ลูกแพรขอตัวไปหาพี่เรียวพี่เรย์ก่อนนะคะ อยู่ตรงนี้นานแล้วเหม็นสาบ” ฉันพูดแล้วมองหน้ายัยริต้าและเดินเข้ามาในบ้านเพื่อมาหาพี่เรียวพี่เรย์

แต่...

"อย่ามาทำงานฉันพังนะ" อ่า...พี่เนฟเดินตามฉันเข้ามานะสิ นึกว่าอะไรกลัวฉันทำงานวันเกิดพัง ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย เนอะ ฉันนึกอะไรดีดีออกแล้วแกล้งยัยริต้าดีกว่า คริคริ

"งานวันเกิดพี่จะไม่พัง ถ้าพี่ให้ลูกแพรควงแทนยัยริต้านั้น...ว่าไงคะ?" ฉันถามพี่เนฟ ดูเหมือนพี่เนฟจะคิดนานแต่ในที่สุดก็ตอบตกลง

"เออก็ได้"

"น่ารักที่สุดค่ะ...งั้นวันนี้ลูกแพร์จะช่วยพี่ดูแลงานวันเกิดสุดฝีมือเลยค่ะ จุ๊บ! " ฉันเขย่งเท้าจุ๊บที่ปากพี่เนฟ

ื"เธอรู้รึเปล่าว่าตัวเองกำลังทำอะไร ถึงเนื้อถึงตัวผู้ชายบ่อยเกินไปไหม?" จะแรดไปไหน

"ลูกแพร์เป็นกับพี่เนฟคนเดียว" ลูกแพรพูดยิ้มให้ผมจนตาหยี เธอเป็นคนสวยนะ สวยมากด้วยแต่ใจกล้าไปหน่อยเท่านั้นเอง

"เธอจำคำของเธอไว้นะถ้าฉันเห็นเธอทำแบบนี้กับผู้ชายคนอื่น ฉันเอาเธอตายแน่" ผมพูดแล้วชี้หน้าลูกแพร์

"ค่ะ" เธอดันตอบซะด้วย ฮึ

ื

ผมก็พูดไปงั้นแหละครับ หลอกกินคงไม่ผิดใช่ไหม? เพราะเธออยากมาอ่อยผมเองนิ ถึงลูกแพร์จะเป็นลูกของเพื่อนแม่ก็เถอะผมกินหมดแหละครับ ผมบอกเลยว่าผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร ระวังลูกสาวไว้ให้ดีนะครับลุงพีช...

"คืนนี้ลูกแพร์ขอนอนด้วยนะคะ" อยากเป็นของขวัญสุดเซอร์ไพรส์ให้พี่เนฟแกะชิม คิกๆ

"ไม่ได้!" ชิ! ปฏิเสธเสียงแข็งเชียว ไม่ได้ก็ไม่ได้ เอาไว้วันอื่นก็ได้

"ป้ามินนี่อยู่ไหนคะ? ลูกแพรอยากไปไหว้ท่านค่ะ"

"อยู่ในบ้าน" รีบๆไสหัวไปเลย รำคาญจะแย่

"ค่ะ ^^" ฉันเข้าไปสวัสดีลุงไนท์กับป้ามินนี่ ว่าที่พ่อผัวแม่ผัวน่ะ ต้องเข้าไปไหว้หน่อย เดี๋ยวหาว่าเสียมารยาท คุยกับป้ามินนี่เสร็จก็ขอตัวออกมาหาพี่เนฟ เพราะจะถึงเวลาเป่าเค้กวันเกิดแล้ว แต่ทว่าพอเดินออกมา ฉันก็เห็นผู้หญิงกับผู้ชายกำลังจูบกันอยู่ที่สวนริมสระน้ำ

อิพี่เนฟกับยัยริต้า!

ผลัก!

ไวกว่าความคิดฉันเข้าไปผลักยัยริต้าล้ม

ตุบ!

"ริต้า!" พี่เนฟรีบวิ่งเข้าไปพยุงยัยริต้าให้ลุกขึ้น

"หน้าด้านมายุ่งกับผู้ชายคนอื่น!"

"ทำบ้าอะไรวะลูกแพร์! เจอเมื่อไหร่ทำไมหาแต่เรื่องให้ปวดหัววะหะ! ออกไปให้พ้น!" ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกพี่เนฟตวาดใส่เสียงดัง ยัยริต้านางยิ้มเยาะฉันด้วยจ้า

แต่ฉันไม่แคร์ เพราะพี่เนฟเป็นของฉัน

หมับ!

"ไปกับลูกแพร์เดี๋ยวนี้เลย" ฉันเข้าไปดึงแขนพี่เนฟเพื่อให้ออกห่างจากยัยริต้า พี่เนฟเป็นของฉัน!

"ปล่อย" พี่เนฟไม่ขยับ กลับก้มหน้ามองมือฉันแล้วบอกให้ปล่อย

"อยากให้ลูกแพร์พังงานวันเกิดของพี่ใช่ไหม? จะไปกับลูกแพร์ดีๆไหม?" ฉันตอบกลับพี่เนฟอย่างไม่เกรงกลัว

ทุกคนล้วนรู้จักนิสัยของฉัน ฉันเป็นคนพูดจริงทำจริง และพี่เนฟที่รู้นิสัยของฉันดีที่สุดก็คงไม่อยากปวดหัว พี่เนฟถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะพยักหน้ายอมเดินตามฉันออกมา ฉันหันหน้าไปเบะปากใส่ยัยริต้าแล้วเอาหัวซบไหล่กว้างของพี่เนฟ ยัยริต้าจ้องมองฉันด้วยสายตาโกรธ

Who care?

ผู้ชายคนนี้...ของฉัน

"ไปนั่งกับเรียว เดี๋ยวฉันมา" พอเดินเข้ามาในงาน พี่เนฟก็สั่งให้ฉันไปนั่งกับพี่เรียว ใบหน้าดูกังวลรอบมองที่สวน รู้เลยว่าให้ฉันไปนั่งกับพี่เรียวแล้วตัวเองจะไปไหน

"ถ้าจะไปหายัยริต้าอะไรนั่น เดี๋ยวรู้กันเลย"

"เธอไม่ใช่แม่ฉันนะลูกแพร์ อย่ามาสั่งฉัน!"

"ใช้สิทธิ์คู่หมั้น ห้ามอยู่กับผู้หญิงคนอื่น" ฉันเถียงกลับ

"ริต้าเป็นแฟนของฉัน อย่ามาทำตัวโง่ๆ แถวนี้"

"ฮะๆ" ฉันหัวเราะเบาๆก่อนจะเขย่งเท้าหอมแก้มพี่เนฟ

ฟอดดด!!

"ทำแล้วได้พี่ ลูกแพร์โอเค"

ไม่นานก็ถึงเวลาเป่าเค้ก และฉันก็ทำหน้าที่ถือเค้กไปให้พี่เนฟเป่า ทุกคนร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้พี่เนฟเสียงดัง

"เป่าเค้กสิคะ ^^"

ฟู่!

พี่เนฟเป่าเค้กแล้วหลับตาอธิษฐาน พอพี่เนฟลืมตา

จุ๊บ!

ฉันจูบปากพี่เนฟ

"Happy Birthday My Love ^^"

อุ๊ย...อายจัง คนมองเยอะด้วย พี่เนฟชะงักไปเมื่อถูกฉันจุ๊บปากแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่กลับหันไปมองยัยริต้าที่ยืนอยู่ข้างๆ ตัวเอง ชิ! รักจังเลยนะ แคร์กันจังเลยนะ

"มาถ่ายรูปกัน" เสียงพี่เรียว

"โอเคๆ"

พี่เนฟหันไปยิ้มให้ยัยริต้าก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือของนาง แต่พี่เนฟเป็นของฉัน ฉันเดินเข้าไปแทรกกลางจับมือของสองคนแยกกัน ก่อนฉันจะเอื้อมมือไปจับมือพี่เนฟแทน

ฮึ! ของฉันค่ะ

พี่เนฟดูไม่พอใจที่ฉันเข้าไปแทรกกลาง พยายามสะบัดมือตัวเองออกจากมือของฉัน แต่อีนี่ไม่ยอมค่ะ กำแน่นแล้วฉีกยิ้มให้กล้อง

แชะ!

"เธอมันหน้าด้าน! " ชิ! ด่าได้ด่าดีจริงๆ ผู้ชายคนนี้

"ขอบคุณค่ะ ^^" ฉันฉีกยิ้มกว้างให้พี่เนฟ

"ปล่อยมือฉัน ฉันจะไปหาแฟนของฉัน!"

"นี่ไง ลูกแพร์ก็อยู่นี่แล้วไงคะ ^^"

"อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับริต้า เพราะเธอเทียบริต้าไม่ติดเลยสักนิด"

"ก็ไม่อยากจะเทียบหรอกค่ะ แต่ทำยังไงได้ล่ะ ก็พี่เนฟเป็นคู่หมั้นของลูกแพร์"

"ไปไหนก็ไป! " พี่เนฟกัดฟันพูดกับฉัน

"ไม่เอา ไม่ไปหรอก" เกาะแขนพี่เนฟแน่น

"เนฟค่ะ ริต้าขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีริต้ามีงานด่วนค่ะ" จะไปก็ไปสิคะ มาบอกทำไมกัน

"ครับ เดี๋ยวเนฟไปส่งนะ" ว่าแล้วพี่เนฟก็สะบัดแขนแล้วเดินไปส่งยัยริต้า ฉันกำลังจะเดินตามไปพี่เรย์ก็มาเรียก ชวนไปกินเค้ก

ฝากไว้ก่อนเถอะ ได้เป็นผัวเมื่อจะขังไว้ในห้องไม่ให้ออกไปไหนเลย

"ผู้หญิงคนนั้นใครเหรอคะ? ดูเธอหวงเนฟมากนะคะ" พอเดินมาถึงรถ ริต้าก็เอ่ยถามผม ใบหน้าสวยของริต้าดูเรียบนิ่งจนผมกังวล กลัวว่าเธอจะคิดมากเรื่องลูกแพร ยัยนั่นก็ทำอะไรไม่คิดด้วย บอกแล้วว่าริต้าเป็นแฟนยังจะมาวุ่นวายอีก

"อ่อ...น้องสาวน่ะครับ เธอค่อนข้างเอาแต่ใจไปหน่อย"

"เหรอคะ? ดูเธอไม่ชอบริต้านะคะ"

"อย่าไปคิดมากเลยครับ ก็แค่เด็กไร้มารยาทเท่านั้น มางานวันเกิดเนฟก็น่าจะสนใจแค่เนฟสิครับ ^^" ผมยิ้มให้ริต้าก่อนจะเดินเข้าไปกอดเธอหลวม

ผมรักและแคร์ริต้ามาก เธอไม่เคยทำให้ผมรู้สึกรำคาญใจเท่าลูกแพร์

"ค่ะ ริต้ากลับ...อื้ออ.." ผมก้มไปจูบปากก่อนจะผละออก

"เนฟอะ ทำอะไรก็ไม่รู้ >//<" ผมชอบเวลาริต้าเขิน แก้มแดงๆมันน่า...

ฟอดดด!!

น่าหอมแก้มมากๆ ^^

"อุ๊ย! อีกแล้วนะเนฟ ชอบลวนลามอยู่เรื่อยเลย ปล่อยเลย ริต้าจะกลับแล้ว"

"ครับๆ กลับดีๆ นะครับ ถึงแล้วโทรบอกเนฟด้วย"

"ค่ะ ^^" ริต้าพยักหน้าก่อนจะเอามือจูบแก้มผมแล้วจุ๊บปาก

จุ๊บ!

"ฝันดีนะคะ ^^"

"เช่นกันครับ ^^" ผมลูบหลังมือริต้าเบาๆ ไม่อยากให้กลับเลย จะพาเข้าไปไหว้พ่อกับแม่ ลูกแพรก็แม่งมาเกาะติดอย่างกับปิง เอาไว้วันอื่นก็แล้วกัน

ผมยืนส่งริต้าจนเธอขับรถกลับออกไป เฮ้อ...แบบนี้ไงผมถึงไม่อยากให้ลูกแพร์มางานวันเกิดผม เพราะผมชวนริต้ามาด้วย กะจะมาเปิดตัวว่าเป็นแฟน ที่ไหนได้ ลูกแพร์แม่งป่วน พอจะเดินกลับเข้าไปในงานก็เห็นลูกแพร์ยืนอยู่ด้านหลัง

"นิสัยไม่ดี พาผู้หญิงอื่นมาเย้ยคู่หมั้น" ผมไม่สนใจเสียงลูกแพรเดินผ่านหน้าเธอไป

"ชิ! เมินได้เมินไปนะ" เธอพูดตามหลังผม

เฮ้อ...พ่อกับแม่คิดยังไงวะ ที่ให้ผมหมั้นกับยัยนี่น่ะ ตอแหลจะตายห่า หน้าด้านเป็นที่หนึ่งด้วย ผู้ชายเค้าไม่เอาก็ตามตื๊ออยู่นั่นแหละ ด่าไปแม่งก็ขอบคุณอีก น่ารำคาญฉิบ

"พี่เนฟ ไปส่งที่บ้านหน่อยสิ"

เมื่องานวันเกิดใกล้จะเลิก ลูกแพรก็มานั่งออเซาะผม เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอม เห็นกูเป็นตุ๊กตารึไงวะ นี่ยังมาออดอ้อนให้ไปส่งบ้านอีก

"มากับไอ้พลับไม่ใช่รึไง?" มากับน้องชาย เสือกจะให้กูไปส่งซะงั้น

"ใช่ แต่อยากให้พี่เนฟไปส่งมากกว่า ไอ้พลับมันขับรถเหวี่ยงอะ นั่งด้วยแล้วรู้สึกเวียนหัว สู้นั่งรถพี่ก็ไม่ได้..." ลูกแพรพูดพร้อมกับกรีดนิ้วที่หน้าอกผม ริมฝีปากแดงเม้มเข้าหากันอย่างเซ็กซี่

อึก!

ผมก็ผู้ชายเปล่าวะ เจออ่อยขนาดนี้ ก็มีบางที่อยากลองชิม ไม่สิ ผมเคยชิมริมฝีปากของลูกแพร์บ่อยมาก ก็ชอบนะ ชอบปาก แต่ไม่ชอบคน คนกระแดะเกินไป น่าหาคบหา

"...เบาะนุ๊มนุ่ม" ลูกแพรกระซิบที่ข้างหูผม กระซิบดีๆก็ไม่ เสือกมากัดติ่งหูผม ผมถึงกับหืมอยู่ในลำคอ

มีวิธีอ่อยแสนล้านวิธีจริงๆเนอะ ผมก้มมองการแต่งของลูกแพร วันนี้ยัยนี่แต่งตัวโคตรเซ็กซี่เลยนะ หน้าอกหน้าใจก็เบียดกันแน่นเชียว กูคิดอะไรอยู่วะเนี่ย สติไอ้เนฟ สติ เห็นนมเป็นไม่ได้นะมึง ถึงกับส่ายหัวเรียกสติตัวเอง

"ไปส่งลูกแพร์น่อยนะคะ ลูกแพร์อยากขี่ อุ๊ย! อยากนั่งรถพี่เนฟจะแย่" ถ้าผมลากยัยนี่ขึ้นห้องก็อย่ามาว่าผมก็แล้วกันนะ อ่อยกูซะขนาดนี้ ผมยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะเอามือจับเอวเล็กของลูกแพร์ ดึงเธอเข้ามาใกล้ๆ แล้วก้มไปกระซิบที่ข้างหูของเธอ...

"ไปไกลๆ ตีนฉัน"