โอรีเวีย ( เมืองต้องสาป )

สหายทั้งสองได้เกลี้ยกล่อมอยู่นาน   แต่เด็กชายชาวซีนาร์ยก็ยังไม่ใจอ่อน   เขาไม่ยอมเอ่ยปากว่ากำลังจะไปทำอะไรอยู่ที่ไหน   นั่นเป็นเพราะเขารู้ว่าทางข้างหน้านั้นมีอันตราย   เขาไม่อยากพาคนที่เขารักต้องเสียงชีวิตไปกับเขา   เด็กชายจึงแสร้งตอบบ่ายเบี่ยงไปเรื่อย

 

จนในที่สุดอีเลียสก็หมดความอดทน

 

“ ข้าน่ะไม่ใช่คนธรรมดา   ปู่ของข้านั้นมีชื่อเสียงและน่าเชื่อถือพวกเรามีสายข่าวและพรรคพวกมากมาย   ดังนั้นถ้าหากเจ้าไม่ยอมเปิดปากมาเสียแต่โดยดี   ข้าสามารถทำให้ความไม่ชอบมาพากลนี้ไปถึงหูจอมเวทวาลานได้แน่ ”

 

เด็กร่างผอมขู่

 

“ แล้วคิดว่าจะได้อะไรจากการทำแบบนั้น   ข้าเองก็ไม่ธรรมดาเหมือนกันเป็นถึงลูกชาวนาจากแดนซีนาร์ย   นิยมแอบย่องออกจากบ้านไปล่าสัตว์ในยามวิกาล   มันไม่แปลกหรอกถ้าจะทำเรื่องแบบเดียวกันในโอรีเวีย   ไม่เอาน่าจอมเวทวาลานคงชอบใจอยู่หรอกที่ต้องมาเสียเวลาเพราะเรื่องเพียงเท่านี้   ข้าว่าชื่อเสียงของตระกูลเจ้าจะป่นปี้เอาก็คราวนี้ด้วยเหตุมาจากการคาดเดาสุดประหลาดและไร้เหตุผลของเจ้า ”

 

ฟิโลโซเฟอร์ว่าด้วยสีหน้าไม่สะทกสะท้าน

อีเลียสถอนหายใจแล้วหยิบตะเกียงออกมา

 

“ เจ้าน่ะไม่รอบคอบสักนิด   คิดจะลงไปใต้ดินแต่ไม่เตรียมแสงสว่างมาด้วย   พวกเราปล่อยเจ้าไปตามลำพังไม่ได้หรอก ”

 

เด็กชายชาวซีนาร์ยจ้องเพื่อนทั้งสอง

โลธอร์นั้นแข็งแกร่ง

ส่วนอีเลียสก็หลักแหลม

ต่อให้เขาหาทางหนีไป

สหายทั้งสองก็คงหาทางตามมาได้ไม่ยาก

 

เมื่อคิดดังนั้นเขาจึงส่งแผนที่ที่สตรีชุดแดงมอบให้แก่อีเลียส

เด็กร่างผอมคนนั้นรับมาดูอย่างพินิจพิจารณา

 

“ มีเมืองเก่าอยู่ใต้โอรีเวียจริงด้วย   ตำนานที่ได้ยินมาไม่ผิดไปจากนี้เลย ”

 

“ แล้วเจ้าได้ของแบบนี้มาจากไหนกัน ”

 

โลธอร์ถามบ้าง

 

“ จากผู้ใช้เวทมนตร์คนหนึ่งน่ะ ”

 

เด็กชายตัวน้อยตอบเลี่ยงๆ

 

“ พ่อมดดีมีนหรือ   เจ้าโชคดีที่มีข้อได้เปรียบหลายอย่าง ”

 

อีเลียสว่า

เด็กชายตัวน้อยตอบรับด้วยรอยยิ้มจืดชืด

 

“ ตามแผนที่แสดงให้เห็นทางลงไปข้างล่าง ”

 

โลธอร์มองไปรอบๆ ห้องที่เต็มไปด้วยลังไม้และฝุ่นเขรอะ

แล้วยักไหล่

 

“ ข้าว่าดารีลไม่ได้ลงไปทางนี้แน่ห้องนี้อย่างกับไม่เคยมีใครผ่านเข้ามา ”

 

“ ทางลงไปคุกไต้ดินมีแน่ ”

 

อีเลียสกล่าวโดยไม่ยอมเงยหน้าจากแผนที่

 

“ แต่มีคนคุ้มกันแน่นหนา   ตรงนี้คือทางลับลงสู่เมืองใต้ดิน   โอรีเวียสร้างทับซากเมืองเก่าที่ล่มสลายคุกใต้ดินก็อยู่ในพื้นที่เดียวกัน   หากเราสามารถหาทางลงจากตรงนี้ได้เราก็หาทางไปคุกไต้ดินได้เช่นกัน ”

 

“ ข้างล่างนั่นไม่ปลอดภัย ”

 

ฟิโลโซเฟอร์บอก

 

“ ใช่   นี่จึงเป็นสามเหตุที่พวกเราต้องตามมาเจ้าทึ่ม   ฟีไลร่าเป็นห่วงเจ้ามากเลยนะ   ถ้าเลโอน่าไม่หยุดนางเอาไว้ป่านนี้นางก็มาอยู่กับพวกเราแล้ว ”

 

เด็กร่างอ้วนว่า

 

“ จากแผนที่แสดงให้เห็นว่าเมืองด้านล่างนั้นกว้างใหญ่มาก   และด้วยกระดาษเพียงแผ่นเดียว   ข้าบอกตำแหน่งที่แน่นอนของคุกใต้ดินไม่ได้ ”

 

อีเลียสกล่าว

 

“ ช่างประไร ”

 

เด็กชายชาวซีนาร์ยคว้าแผนที่กลับมา

 

“ ขอให้ลงไปได้ก่อนเถอะ   เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง ”

 

เจ้าของร่างผอมซีดพยักหน้า

เขาขยับกระเป๋าสัมภาระให้เข้าที่

มืออีกข้างยังถือสมุดเล่มหนา

 

“ อย่าตามไปเลยข้ารับผิดชอบชีวิตของพวกเจ้าทั้งสองไม่ไหวแน่ ”

 

โลธอร์ชักค้อนกับขวานออกมาแกว่งๆ ในมือ

 

“ ปกป้องข้าหรือ ”

 

เขาหัวเราะ

 

“ ช่างกล้าพูดนะ ”

 

ส่วนอีเลียสไม่ต่อปากต่อคำกับใคร

เขาหาไม้แท่งหนึ่ง

เดินเคาะไปตามพื้นทั่วห้อง

 

“ เจ้าแห้งอยากเล่นเป็นคนตาบอดหรืออย่างไร   ลือกันว่าผู้ใช้เวทมนต์นั้นเป็นคนประหลาด   ดูเจ้าตอนนี้สิ   อย่างกับพ่อมดเสียสติปลอมตัวมา ”

 

เด็กร่างผอมเอ่ยถามหลังจากเฝ้าดูอยู่นาน

 

“ หุบปากแล้วมาช่วยเลื่อนลังไม้ตรงนี้ที ”

 

อีเลียสบอก

 

“ แหม่   ช่างเป็นคำขอร้องที่ไพเราะชวนฟัง ”

 

ถึงจะกล่าวเช่นนั้นแต่โลธอร์ก็ลุกไปช่วยโดยไว

ฟิโลโซเฟอร์ได้ตามไปด้วย

 

พวกเขาทั้งสองช่วยกันดันลังไม้ที่ค่อนข้างมีน้ำหนัก

ให้เลื่อนไปอยู่ในจุดที่อีเลียสต้องการ

 

“ จริงสิ   ในนี้มีหีบและลังมากมายข้างในซ่อนอะไรเอาไว้บ้าง   คิดว่ามีทองคำหรือเปล่า ”

 

เด็กร่างอ้วนแห่งเทือกเขาคีรีคาร์ถาม

 

“ นอกจากขนมปังนุ่มนิ่มกับหมูย่างไฟร้อนๆ เจ้ายังนึกถึงสิ่งอื่นอยู่หรือ ”

 

ฟิโลโซเฟอร์แหย่เข้าให้

 

“ ไม่มีหรอกทองคำ ”

 

อีเลียสกลับตอบอย่างเป็นการเป็นงาน

 

“ ข้าเปิดดูบางส่วน   เกือบทั้งหมดเป็นของเก่าที่ผ่านการใช้งานแล้ว   จะทิ้งก็เสียดายจะเก็บไว้ก็รกห้องเปล่าๆ พวกเขาเลยนำมายัดไว้ตรงนี้   แต่ดูนี่สิ ”

 

เขากล่าวพลางเคาะไม้ระหว่างแผ่นหินอ่อนสองแผ่น

โดนเน้นย้ำตรงจุดที่เลื่อนลังไม้ออกไป

 

“ เสียงต่างกันใช่หรือไม่ ”

 

“ มันก็เสียงเคาะหินธรรมดานี่แหละ   อยู่ๆ เกิดอยากทำเครื่องดนตรีชนิดใหม่หรืออย่างไร   ให้ตายสิฟิลอสของเราร้อนใจจะแย่แล้ว   เจ้าทำบ้าอะไรอยู่ใยไม่รีบหาทางลงไป ”

 

โลธอร์ต่อว่า

 

“ ตระกูลของเจ้าทำเหมืองมิใช่หรือ   เจ้าควรทำได้ดีกว่านี้นะ   หรืออย่างไรฟิโลโซเฟอร์ ”

 

เด็กร่างผอมซีดหันไปทางสหายอีกคน

 

“ ตรงนี้เสียงดูโปร่งกว่าน่าจะมีช่องว่างอยู่เบื้องล่าง ”

 

“ ใช้ได้นี่   ปัญหาคือข้ายังไม่เห็นว่ามันมีกลไกอะไรที่จะสามารถเปิดมันออก ”

 

“ เรื่องขุดเหมืองปรึกษาข้าได้ ”

 

โลธอร์ว่าพลางใช้ขวานกับค้อนทุบๆ งัดๆ ตามขอบหินอ่อน

เพียงเวลาไม่นาน

หินก็หลุดออกมาทั้งแผ่น

 

เผยให้เห็นบันไดหิน

ที่ทอดตัวลึกลงไปในความมืด

ราวกับไม่มีที่สิ้นสุด