บ้านคณินธร

-

เขียนโดย biggee

วันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2563 เวลา 21.20 น.

  66 เนื้อเรื่อง
  8 วิจารณ์
  36.29K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2563 09.43 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

17) ตอนที่ 17

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
*วันนี้ทำไมคุณครูดูมีความสุขจังเลยครับ*
*ครูจะบอกอะตอมยังไงดีละ*
เราจะบอกอะตอมได้ยังละว่าเราแกล้งพ่อของเขาให้อยู่กับคนที่เขาไม่ชอบ เอ๊ะ! หรือว่าชอบนะ แต่สายตาดุเราขนาดนั้นคงจะไม่ชอบเท่าไหร่
ฮะฮะฮะ
*ครูขำอะไรหรือครับ*
*เปล่าๆ ครูคิดถึงเรื่องตลกนิดหน่อยนะ*
*ตลกมากไหม มานี่เลย*
*ว้าย! คุณคณิน คุณจะทำอะไรฉัน*
คณินธรดึงร่างบางของนิชาให้ลุกขึ้นยืนก่อนที่เขาจะอุ้มร่างบางขึ้นพาดบ่าแล้วพาเธอเดินออกไปจากห้องนั่งเล่นทันที
*อะตอม ช่วยครูด้วย*
*ผมว่าคุณพ่อคงมีเรื่องจะคุยกับคุณครูจริงๆ ผมขอทำการบ้านต่อดีกว่าครับ โชคดีนะครับคุณครู*
*อะตอม ช่วยครูด้วย*
เมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานคณินธรก็ปล่อยร่างบางของนิชาให้นั่งลงบนโซฟาก่อนที่เขาจะใช้มือทั้งสองข้างท้าวมือลงบนพนักพิงเพื่อล็อคร่างบางของนิชาเอาไว้ ไม่ให้เธอหนีไปไหนได้ นิชาไม่อยากอยู่ใกล้ชิดกับคณินธรเธอจึงเอนหลังจนชิดติดกับพนักพิงเลยทีเดียว
*คุณคณิน คุณทำแบบนี้ทำไมค่ะ*
*แล้วคุณละทำแบบนั้นทำไม…ผมส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากคุณแต่คุณกลับไม่สนใจ*
*ฉันไม่รู้ ฉันนึกว่าคุณกำลังบอกว่าให้ฉันไปเร็วๆ เพราะว่าต้องการจะอยู่กับคุณสินีตามลำพัง*
*คุณแกล้งผม*
*เปล๊า!*
นิชาปฏิเสธเสียงสูง
*ฉันไม่ได้แกล้งคุณ...แล้วคุณก็ช่วยถอยออกไปหน่อยได้ไหมค่ะ ฉันอึดอัด*
ที่นิชาพูดแบบนั้นเพราะคณินธรแกล้งยื่นใบหน้าของเขาให้เข้ามาใกล้กับใบหน้าของเธอ แต่คำพูดของนิชาไม่เป็นผล นิชาจึงใช้มือบางของเธอดันหน้าอกของคณินเอาไว้แทน
*คุณรู้สึกอึดอัดก็ดีแล้ว คุณจะได้รู้ว่าตอนนั้นผมรู้สึกยังไง การที่เราต้องอยู่ใกล้ชิดกับคนเราที่ไม่ได้ชอบมันเป็นยังไง คุณเข้าใจแล้วใช่ไหม*
*ค่ะ ค่ะ ค่ะ...ฉันเข้าใจแล้วค่ะ คราวนี้คุณปล่อยฉันได้หรือยัง เดี๋ยวใครเข้ามาเห็นเข้าจะเข้าใจผิดได้นะค่ะ*
ที่นิชาพูดแบบนั้นก็คงไม่ผิดเพราะถ้าใครไม่รู้ก็คงคิดว่าทั้งสองคนกำลังจะพลอดรักกันเป็นแน่
*เชิญ...*
ถึงแม้ว่าคณินธรจะเบี่ยงตัวหลบนิชาแต่เขายังคงยืนอยู่ใกล้ๆ กับร่างบางไม่ได้เดินห่างไปไหน
*ทำไมคุณยังไม่ไปอีกละหรือว่าคุณไม่อยากไป*
ฉันอยากไปแต่ว่าฉันลุกไม่สะดวกต่างหากเล่า
นิชาคิดในใจไม่ได้พูดออกไป
*ไม่ใช่นะ ฉันกำลังจะลุกเดี๋ยวนี้ละ*
พูดจบนิชาก็รีบลุกจากโซฟาทันที แต่เพราะว่าเธอลุกขึ้นเร็วเกินไปประกอบกับขาด้านที่เจ็บยังรับน้ำหนักตัวได้ไม่ดีนิชาจึงทิ้งน้ำหนักตัวของเธอไปทางขาด้านที่ไม่เจ็บและมีผลทำให้ร่างบางของนิชานั้นเสียหลักเซล้มไปหาร่างของคณินธรโดยไม่ได้ตั้งใจ
*ว้ายย!*
คณินธรไม่ทันระวังตัวเขาจึงล้มลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นด้วย โดยมีร่างบางของนิชาทาบทับอยู่ด้านบนร่างของเขาและริมฝีปากของทั้งสองคนก็ประกบกับแบบพอดิบพอดีอีกด้วย
นิชาตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนทำอะไรไม่ถูก ต่างฝ่ายต่างรู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต จึงนิ่งอยู่ชั่วขณะหนึ่งก่อนที่คณินธรจะตั้งสติได้ก่อน เขาจึงผลักร่างบางของนิชาออกจากร่างของเขาอย่างรวดเร็ว
*เอ่อ! ฉันขอโทษค่ะ ฉัน...*
*คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ผมผิดเอง ผมจะพาคุณกลับห้อง*
*ค่ะ*
คณินธรอุ้มร่างบางของนิชามาส่งที่ห้องนอนของเธอโดยมีสายตาคู่หนึ่งแอบมองทั้งสองคนอยู่ในมุมมืด

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา