บ้านคณินธร

ห้านาทีผ่านไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
*เชิญค่ะป้าอุ่นนิไม่ได้ล็อคประตูค่ะ*
*ยายอุ่นไม่ได้ขึ้นมาหรอกครับเพราะว่ายายอุ่นกำลังเตรียมอาหารให้อาหมออยู่ครับ*
อะตอมพูดขึ้นทันทีที่เดินเข้ามาในห้องนอนของนิชา
*อ้าว! อะตอม...คุณหมอ...คุณหมอมาได้ยังไงค่ะ*
*ผมมาเยี่ยมคนไข้ของผมครับ*
*คุณหมอหมายถึงนิหรือว่าอะตอมค่ะ*
*ทั้งสองคนเลยครับ*
*ขอบคุณมากนะค่ะที่ยังคิดถึงคนไข้คนนี้อยู่*
*ผมต้องคิดถึงสิครับผมกลัวว่าคนไข้คนนี้จะไม่ทำตามที่หมอสั่ง*
*นิทำตามทุกอย่างค่ะ ช่วงนี้นิก็ยังไม่ได้ทำงานอะไรมาก แค่สอนหนังสือให้อะตอมแค่นั้นละค่ะ*
*ดีมากครับ...แต่ถ้าคุณนิอยากจะฟื้นตัวได้เร็วขึ้น ก็ลองเดินออกกำลังกายตอนเช้าๆ ดูสิครับ*
*นิจะลองดูนะค่ะ*
*ผมจะเดินเป็นเพื่อนคุณครูเองครับ*
*ฮะ ฮะ ฮะ*
นิชากับหมออัคพลหัวเราะให้กับความน่ารักของอะตอม
*คุยกันน่าสนุกดีนะ ขอฉันคุยด้วยคนได้ไหม*
คณินธรพูดกับหมออัคพลก็จริงแต่สายตาของเขานั้นกลับจ้องมองใบหน้าของนิชาอย่างไม่วางตาเลยทีเดียว
*แทนที่นายจะไปหาฉันก่อนแต่นายกลับมาหาคนอื่นก่อนอย่างนั้นหรือ*
คนอื่น เขาว่าเธอเป็นคนอื่นอีกแล้วนะนิชา…ทำไมเขาถึงชอบทำให้เรารู้สึกสับสนอยู่เรื่อยเลย...บางครั้งเขาก็ทำดีกับเราจนเราเผลอคิดไปว่าเราเป็นคนสำคัญ แต่บางครั้งก็ทำตัวเย็นชาใส่เรา เขาทำเหมือนกับว่าเราไม่มีหัวใจอย่างนั้นละ…แล้วทำไมเราจะต้องรู้สึกน้อยใจกับคำพูดของเขาด้วยนะ ทำไม นิชาเธอห้ามอ่อนไหวนะ เธอต้องตั้งสติไว้ ตั้งสติเอาไว้สินิชา เธอต้องทำได้
นิชาพูดเตือนสติตัวเอง
*คุณนิเป็นคนไข้ของฉันไม่ใช่คนอื่น ฉันฝากป้าอุ่นบอกแกแล้วไม่ใช่หรือไงว่าฉันจะมาตรวจดูอาการของคุณนิ*
*อย่างนั้นหรือ...แล้วตรวจดูอาการกันไปถึงไหนแล้วละ*
*ฉันยังไม่ได้ตรวจ*
*นายขึ้นมาตั้งนานแล้วทำไมยังไม่ได้ตรวจอีกละ หรือว่าคุยกันจนลืมป่วยไปแล้ว*
*คุณคณิน…คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงค่ะ*
*ผมก็หมายความตามที่พูด*
*คุณ...โอ๊ย! ปวดหัวจัง*
*ไอ้คณินแกพูดแบบนั้นได้ยังไงวะ...เอ่อ! คุณนิเชิญทานข้าวเถอะครับ ทานข้าวเสร็จแล้วก็อย่าลืมทานยาด้วยนะครับ ดื่มน้ำเยอะๆ นอนพักผ่อนเยอะๆ ด้วยนะครับ จะได้หายไวๆ ส่วนผมขอตัวเอาตัวก่อกวนความสงบออกไปก่อนนะครับ พูดจบหมออัคพลก็ลากตัวคณินธรออกไปจากห้องของนิชาทันที*
*อะตอมดูแลคุณครูด้วยละ*
หมออัคพลหันมาสั่งงานอะตอมก่อนที่เขาจะปิดประตูห้องให้กับนิชา
*ครับ…*
*ผมว่าคุณพ่อต้องเป็นห่วงคุณครูแน่ๆ เลยครับ*
อะตอมพูดขึ้นหลังจากที่หมออัคพลลากตัวคณินธรออกไปจากห้องของนิชาแล้ว
*ทำไมอะตอมถึงคิดแบบนั้นละครับ*
*ผมเห็นแผงยาแก้ไข้หวัดโผล่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อของคุณพ่อตอนที่อาหมอดึงตัวคุณพ่อออกไปครับ*
*ทำไมอะตอมถึงรู้ว่าเป็นยาแก้ไข้หวัดละครับ*
*ผมเคยเห็นคุณพ่อทานยานั้น เวลาที่คุณพ่อไม่สบายครับ*
แล้วทำไมเขาต้องพูดเหมือนกับว่าเราแกล้งป่วยด้วยละ
นิชาแอบคิดในใจ
ทางด้านคณินธรกับหมออัคพล
*ไอ้คณินทำไมแกถึงได้พูดจาแบบนั้นวะ*
*ฉันพูดอะไรผิดหรือไง*
*นายพูดเหมือนกับว่าคุณนิชาแกล้งป่วยให้ฉันมาเยี่ยมอย่างนั้นละ*
*แล้วมันจริงไหมละ*
*แล้วมันจะเป็นเรื่องจริงได้ยังไงเล่า...นี่แกกำลังหึงใช่ไหมวะ*
*หึงอะไร ใครหึงใคร*
*โธ่! ไอ้คนปากแข็ง ฉันมองแกออกหมดแล้ว*
*ใครปากแข็ง*
*ยัง...ยังไม่ยอมรับความจริงอีก...ไม่เป็นไรแกยังไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร อีกไม่นานหรอกฉันจะทำให้แกรู้ใจตัวเองให้ได้ คอยดูก็แล้วกัน ไอ้คนปากแข็ง*
*ไอ้หมอ แกเพี้ยนไปแล้วหรือไง พูดอะไรเพ้อเจ้อ รีบไปกินข้าวได้แล้วไป เดี๋ยวป้าอุ่นจะหาว่าฉันไม่บอกแก*
*ก็ได้ฉันจะไปกินข้าวก่อน ส่วนเรื่องของแกฉันค่อยมาสะสางวันหลัง*
พูดจบหมออัคพลก็เดินจากไปทันที ปล่อยให้คณินธรจัดการกับความรู้สึกของตนเองเพียงลำพัง