บ้านคณินธร

ณ ศูนย์ดูแลผู้ป่วยแห่งหนึ่ง
*ป้าอุ่นไม่ต้องมาเยี่ยมนิษาบ่อยๆ ก็ได้นะค่ะ เดี๋ยวพี่คณินจะสงสัย*
*ไม่ได้หรอกค่ะ ป้าไม่อยากให้คุณรู้สึกเหงา แค่คุณต้องรักษาตัวอยู่เพียงลำพังก็น่าสงสารมากพอแล้ว จริงๆ แล้วป้าอยากจะบอกคุณคณินวันละหลายร้อยรอบแต่ป้าก็ไม่กล้า*
*อย่าบอกนะค่ะ...ให้พี่คณินคิดว่านิษาตายไปแล้วนั่นละค่ะดีที่สุด นิษาไม่อยากให้พี่คณินต้องมารับผิดชอบชีวิตของนิษาอีกต่อไปแล้ว บุญคุณที่พี่คณินรับเป็นพ่อของอะตอมนั้นชาตินี้นิษาคงชดใช้ให้พี่คณินไม่หมดแน่ แล้วจะให้พี่คณินมาดูแลคนป่วยใกล้ตายอย่างนิษาอีกนิษาคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่นอนเลยค่ะ*
*ทำไมถึงคิดแบบนั้นละค่ะ*
*ตั้งแต่พี่คณินแต่งงานกับนิษาพี่คณินก็ไม่เคยยิ้มอีกเลยจนกระทั่งมีครูนิชาเข้ามาในชีวิตของพี่คณิน นิษาเห็นพี่คณินยิ้มมากขึ้น นิษาก็หมดห่วงแล้วละค่ะ...ถึงแม้ว่านิษาจะตายตอนนี้นิษาก็คงจะตายตาหลับแล้วละค่ะ*
*อย่าพูดแบบนี้สิค่ะ...คุณจะต้องรักษาตัวให้หายเพื่ออยู่ดูความสำเร็จของคุณหนูนะค่ะ*
*นิษารู้ตัวดีค่ะว่านิษาคงจะอยู่บนโลกใบนี้ได้อีกไม่นานแล้วแต่ที่อยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะว่านิษายังไม่หมดห่วง...แต่ตอนนี้นิษาหมดห่วงแล้วจริงๆ ค่ะ*
*อย่าพูดเป็นลางไม่ดีแบบนี้สิค่ะ...ป้าไม่อยากฟังเลย*
*ขอบคุณป้าอุ่นที่ดูแลนิษาอย่างดีมาโดยตลอดนะค่ะ แค่ก แค่ก*
*วันนี้คุณเหนื่อยมากแล้วนอนพักเถอะค่ะ ป้าจะนั่งเฝ้าจนกว่าคุณจะหลับนะค่ะ*
*ขอบคุณค่ะป้าอุ่น*
ทั้งสองคนไม่มีทางรู้เลยว่ามีชายลึกลับคนหนึ่งได้แอบถ่ายภาพทั้งสองคนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ณ บ้านคณินธร
*พี่คณินอยู่ไหม...ฉันมาหาพี่คณิน*
*ไม่อยู่ค่ะ*
*ป้าอุ่นตอบ*
*ไม่เป็นไร ฉันขอคุยกับครูนิชาก็ได้*
*มีเรื่องอะไรหรือค่ะ*
*ป้าไม่เกี่ยว แต่ป้าช่วยไปตามครูนิชามาหน่อยสิ*
*คุณมีธุระอะไรจะคุยกับฉันหรือค่ะ*
นิชาเดินเข้ามาทันได้ยินประโยคสนทนานั้นพอดี เธอจึงพูดตอบสินีออกไป
*มีสิ...ถ้าไม่มีฉันคงไม่อยากจะคุยกับเธอหรอก*
*ถ้าอย่างนั้นเชิญที่ห้องรับแขกค่ะ*
*ไม่ต้องหรอกฉันจะพูดกับเธอตรงนี้ต่อหน้าป้าอุ่นนี่ละ*
*เชิญพูดมาได้เลยค่ะ*
*พี่สาวฉันยังไม่ตาย เธอควรจะออกไปจากชีวิตของพี่คณินได้แล้ว*
*อะไรนะค่ะ คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง*
*ถ้าเธออยากรู้อะไรมากกว่านี้ก็ไปเปิดดูเอาเองสิ*
สินีพูดพร้อมกับส่งซองเอกสารสีน้ำตาลให้กับนิชา
*หรือไม่...เธอก็ลองถามป้าอุ่นดูก็ได้นะว่าสิ่งที่ฉันพูดนั้นมันจริงหรือไม่...ใช่ไหมค่ะป้าอุ่น*
สินิพูดพร้อมกับส่งยิ้มเยาะเย้ยไปทางป้าอุ่น
เมื่อนิชาหันหน้าไปทางป้าอุ่นนิชาก็ได้รับคำตอบโดยที่ป้าอุ่นไม่ต้องพูดอะไรออกมาด้วยซ้ำเพราะใบหน้าของป้าอุ่นนั้นซีดมากเหมือนกับคนที่กำลังตกใจเมื่อถูกจับได้ว่ากำลังพูดโกหกอย่างนั้น
*ฉันขอตัวก่อนนะ อ้อ! ลืมบอกไปฉันถอนฟ้องพี่คณินเรียบร้อยแล้วเพื่อเป็นของขวัญให้พี่สาวของฉัน ฉันไปก่อนนะ บาย*
*พูดจบสินีก็เดินฮัมเพลงออกไปจากบ้านอย่างอารมณ์ดี พร้อมๆ กับหัวเราะเยาะเย้ยนิชาอยู่ในใจอีกด้วย*
เห็นหน้าซีดๆ ของนังครูนิชาแล้วสะใจจริงๆ เลย...ถ้าฉันไม่ได้ครอบครองพี่คณินคนอื่นก็อย่าหวังว่าจะได้ ฮะ ฮะ ฮะ
ทางด้านนิชากับป้าอุ่น
*เป็นเรื่องจริงหรือค่ะป้าอุ่น ที่ภรรยาของคุณคณินยังมีชีวิตอยู่...จริงหรือเปล่าค่ะป้าอุ่น*
*ป้าขอโทษค่ะ*
ป้าอุ่นพูดแบบนี้แสดงว่าเป็นเรื่องจริงสินะ ถ้าคุณคณินรู้เรื่องนี้เขาจะจัดการเรื่องนี้ยังไงนะ เราจดทะเบียนสมรสกับเขาทั้งๆ ที่ภรรยาของเขายังมีชีวิตอยู่ ถ้าอย่างนั้นเราก็ควรที่จะยุติเรื่องระหว่างเรากับเขาได้แล้วสินะ
นิชาคิดตัดสินใจอย่างเด็ดขาดทั้งๆ ที่หัวใจของเธอนั้นรู้สึกเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย                                                                                           
*ป้ารู้นะค่ะว่าคุณนิกำลังคิดอะไรอยู่...ป้าขอร้องนะค่ะ...คุณนิอย่าทิ้งคุณคณินกับคุณหนูไปเลยนะค่ะ...ตั้งแต่คุณนิเข้ามาในบ้านหลังนี้ คุณคณินกับคุณหนูดูมีความสุขมาก ป้าขอร้องละค่ะ...อย่าไปจากที่นี่เลยนะค่ะ*
*มีเรื่องอะไรกันหรือครับ*
*คุณคณิน…*
ป้าอุ่นเรียกชื่อคณินธรด้วยสีหน้าตกใจเพราะไม่คิดว่าคณินธรจะกลับบ้านเร็วขนาดนี้
*คุณจะไปไหนหรือนิชา*
*ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณค่ะ*
*คุณนิ ป้าขอร้อง อย่าบอกคุณคณินเลยนะค่ะ*
ป้าอุ่นแอบพูดกระซิบเบาๆ ให้ได้ยินกันแค่เพียงนิชากับป้าอุ่นเท่านั้น
*ความลับไม่มีในโลกหรอกค่ะ ถ้าเราไม่บอกคุณคณิน...คุณคณินก็ต้องรู้จากคุณสินีอยู่ดี เพราะฉะนั้นนิขอเป็นคนบอกคุณคณินเองนะค่ะ*
*ก็ได้ค่ะ*
ป้าอุ่นรับปากทั้งน้ำตา
*ป้าอุ่นเป็นอะไรหรือครับทำไมถึงต้องร้องไห้ด้วยมีใครเป็นอะไรหรือครับ อะตอมละครับ*
*อะตอมหลับอยู่ในห้องค่ะ*
ประโยคนี้นิชาเป็นคนตอบคณินธร
*ฉันมีธุระจะคุยกับคุณค่ะ เราไปคุยกันที่ห้องทำงานของคุณดีกว่าค่ะ*
*อืม...*
เมื่อนิชากับคณินธรเดินขึ้นชั้นบนไปแล้วป้าอุ่นก็รีบเดินตรงไปยังที่ซ่อนโทรศัพท์แล้วโทรรายงานเรื่องทั้งหมดให้นิษาได้รับรู้
*คุณจะให้ป้าทำยังไงต่อไปดีค่ะ*
*ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงจนได้ ความลับคงไม่มีในโลกจริงๆ สินะ ถึงแม้ว่านิษาจะพยายามปกปิดตัวเองแค่ไหนก็ยังมีคนรู้เรื่องของนิษาจนได้ ป้าอุ่นช่วยบอกพี่คณินด้วยนะค่ะว่านิษามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย พี่คณินว่างเมื่อไหร่ให้มาหานิษานะค่ะ*
*ค่ะ...ป้าจะบอกคุณคณินให้ตามนี้นะค่ะ*
*ขอบคุณค่ะป้าอุ่น...แค่ก แค่ก*
นิษาไอเป็นเลือดแต่เธอไม่ยอมบอกป้าอุ่น
*คุณเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ*
*ไม่เป็นไรค่ะ แค่เหนื่อยนิดหน่อยป้าอุ่นไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ*
*คุณพักผ่อนเถอะค่ะ ป้าไม่รบกวนแล้ว*
*ค่ะ*