ภวังค์รักในห้วงฝัน

บทที่แปด
โสด?
 
          บรรยากาศระแวกนี้ ในตอนเย็นมักจะคึกคักเต็มไปด้วยผู้คน ที่ต่างนัดพากันออกมาเที่ยว บ้างก็พาครอบครัวมาทานอาหารนอกบ้าน เนื่องจากที่นี่เป็นจุดศูนย์กลางที่รวบรวมบรรดา แสง สี เสียง ต่าง ๆ มาไว้ในย่านนี้ครบหมดทุกอย่าง ให้ผู้คนได้ตื่นตา สนุกสนาน
          ภายในห้องเล็ก ๆ มีหญิงสาวในชุดเสื้อยืดสีเทาตัวใหญ่ รวบผมขึ้นอย่างลวก ๆ  นั่งทานอาหารคนเดียวอย่างเงียบงัน ภายในห้องมีเพียงเสียงช้อนส้อมกระทบกันกับจานเท่านั้น แม้แต่เสียงหายใจก็ยังได้ยิน หน้าตาของเธอไม่บ่งบอกอารมณ์ใด ๆ  
          เมื่อเธอกินอิ่ม ก็ลุกขึ้นเก็บจานชาม ทำความสะอาดโต๊ะ จากนั้นก็เดินเข้าห้องนอนของเธอไปอย่างเอ่ยเฉื่อย ภายในห้องนอนของหญิงสาว จะมีห้องน้ำส่วนตัวอยู่ภายในห้องนอนด้วยเพื่อความสะดวก ไม่นานเธอก็เดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็ออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนสีชมพูน่ารัก
          กระจกที่สะท้อนให้เห็น ใบหน้าที่ปราศจากเครื่องสำอางค์ของหญิงสาว ดูเด็กลงและมีความน่ารักมากขึ้น ด้วยดวงตาที่กลมโตและใสเหมือนเด็กไร้เดียงสา จมูกกับริมฝีปากที่เล็กรับกับใบหน้าที่เนียนสวย ผิวหน้าสีเหลืองนวลสวยอย่างสุขภาพดี ใครเห็นเป็นต้องอิจฉาอย่างแน่นอน
          เมื่อมองนาน ๆ ไปจะสังเกตเห็นความสวยและสะดุดตาของหญิงสาวชัดเจนกว่าเดิม คงเป็นเพราะลักษณะนิสัยที่พูดน้อยของเธอ ทำให้เธอถูกมองว่าเป็นคนเข้าถึงยาก และไม่เป็นที่น่าสนใจของผู้คน จึงยากที่จะสะดุดตา แม้ไม่นานมานี้ เธอเริ่มปรับเปลี่ยนนิสัยเหล่านี้แล้วก็ตาม เธอคิดว่า ยังไงก็ยังแก้ยากอยู่ดี
          ครืด ๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังนั่งทาครีมบำรุงผิวอยู่ถึงกับชะงักหยุดทันที และรีบหยิบโทรศัพท์ของเธอที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมารับ
          “ทำอะไรอยู่” เสียงทุ้มต่ำจากปลายสายเอ่ยถาม บ่งบอกว่าเป็นเสียงผู้ชาย
          “กำลังจะเข้านอน” เธอตอบไปตามความจริง หลังจากนั้น ร่างบางในชุดนอนลุกขึ้น และก้าวเดินเข้าไปนั่งพิงกับขอบเตียง พลางยกหมอนอิงมากอดไว้
          โฮ่ง ๆ ๆ
          “อยู่บ้านเหรอ” เธอถามปลายสายอย่างสงสัย เมื่อได้ยินเสียงเห่าของสุนัขสายพันธุ์ปอมเมอเรเนียนที่ชายหนุ่มเลี้ยงไว้ที่บ้าน ครั้งหนึ่งเขาเคยส่งรูปให้ดู ส่วนใหญ่เมศจะพักที่คอนโด มีบ้างที่เขาจะต้องกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อกับแม่ และเมื่อเขากลับบ้านทีไร เธอจำต้องได้ยินเสียงมันเห่าอยู่บ่อยครั้ง ในระหว่างที่พวกเธอคุยกัน
          ทั้งสองคุยกันมาได้สักพักแล้ว แต่ยังไม่มีใครทราบ นอกจากพวกเธอสองคน ซึ่งคนที่ขอให้เกิดข้อตกลงแบบนี้ คือเธอเอง เธอยังไม่พร้อมที่จะเปิดตัว มันยังเร็วเกินไป ในตอนนั้นเธอพึ่งทราบข่าวมา ว่าเมศพึ่งเลิกกับแฟนเขาได้ไม่นาน หลังจากที่เขาย้ายมาทำงานที่นี่  เธอกลัวว่าจะถูกมองไปในทางที่ไม่ดีจากเพื่อน ๆ ของเขา ซึ่งเขาก็ไม่ได้เล่ารายละเอียดเรื่องนี้ให้เธอฟังมากนัก และเธอก็ไม่ใช่คนที่ชอบเซ้าซี้ คิดว่า เมื่อเขาพร้อมเขาจะเล่าให้เราฟังเอง ส่วนตัวเธอหลังจากที่พบกันที่ห้างฯ ครั้งนั้น ทั้งสองก็ยังคงติดต่อกันมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งความรู้สึกของทั้งสองต่างเปลี่ยนไป พวกเขาจึงตกลงที่จะคบกันแบบนี้
          ถ้าเมศมีเวลาว่าง จะมาหาที่ห้องของเธอ ส่วนเขาเคยพาเธอไปที่ห้องของเขาครั้งหนึ่ง ซึ่งทั้งห้องถูกตกแต่งไปด้วยข้าวของเครื่องใช้ราคาแพงและหรูหราดูดี แบบเรียบง่ายแต่น่ามอง แตกต่างจากเธอที่มีแต่ของธรรมดาทั่วไป หญิงสาวอดคิดไม่ได้ว่า พวกเธอแตกต่างกันมากอย่างนี้จะอยู่ด้วยกันนานหรือเปล่า แต่นั่นก็เป็นเพียงความคิดของเธอเท่านั้น
          ทุกอย่างดูราบรื่นไปหมด เขาช่างดี ดูแลเอาใจใส่เธออย่างไรก็ทำเช่นนั้นเสมอต้นเสมอปลาย ความอารมณ์ดี สบาย ๆ ของเขาเป็นสีสันเล็ก ๆ ในช่วงชีวิตที่ผ่านของเธอ
          หญิงสาวที่ไม่เคยมีความรักมาก่อนเช่นเธอ มาเจอกับเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน แต่ยังคงมีความรู้สึกดี ๆ ที่มีในอดีต ราวกับเฝ้ามองเขาจากส่วนลึกภายในจิตใจ กลับมาเจอกันครั้งนี้ เธอจึงเปิดใจให้เขามากกว่าผู้ชายคนไหนเป็นพิเศษ
          “ใช่ กำลังจะกลับแล้วล่ะ” เสียงเขาพูดในขณะที่กำลังเดินอยู่
          “ขับรถปลอดภัยนะ”
          “ครับผม!” ชายหนุ่มรับคำก่อนจะวางสายไป
 
          ภายในรถยนต์หรูของชายหนุ่มหน้าตาคมคาย หลังจากวางสายเสร็จ เขาก็ขับรถตรงออกไปยังเส้นทาง ที่เต็มไปด้วยแหล่งสถานบันเทิงชื่อดังต่าง ๆ  รถของเขาเลี้ยวเข้าไปจอในชั้นใต้ดิน ที่ลานจอดรถ ชายหนุ่มออกจากรถด้วยชุดเสื้อเชิ๊ตลายคลาสสิค สวมด้วยกางเกงยีนส์เนื้อผ้าดียี่ห้อดัง ช่วยทำให้ความสูงบวกกับหน้าตาและการแต่งกาย ส่งเสริมให้ชายหนุ่มเป็นที่ถูกจับตามองของเหล่าบรรดานักเที่ยวทั้งหลายที่มาใช้บริการในสถานที่แห่งนี้ โดยเฉพาะสาว ๆ ที่กำลังพูดคุยกระซิบกระซาบ หัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน พร้อมส่งสายตาเชิญชวนให้อย่างโจ่งแจ้ง แต่ชายหนุ่มไม่ให้ความสนใจกับหญิงสาวเหล่านี้ และเดินผ่านไปด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย
          เมศเดินตรงเข้าไปยังโซน VIP ที่ทางร้านจัดไว้ให้กลุ่มของพวกเขาโดยเฉพาะ  
          “เฮ้ย ไอ้เมศมึงรีบมานั่ง” เชน เพื่อนในกลุ่มส่งเสียงเอ่ยเรียกอย่างกระตือรือร้น เมื่อเห็นร่างเขาเดินเข้ามา ภายในห้องมีสาว ๆ หน้าตาดี หุ่นสวย คอยให้บริการลูกค้าอย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะเป็นการชงเหล้า เป็นเพื่อนคุยคลายเหงา หรือแม้กระทั่งการบริการพิเศษหลังการขาย แต่ทางร้านไม่รับผิดชอบโดยถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของทางสาว ๆ และลูกค้าที่ตกลงกันเอง ทางร้านจะทำหน้าที่จัดหาสาว ๆ มาให้เพียงเท่านั้น ซึ่งสาว ๆ ที่เข้ามาทำงานที่นี่ ต่างก็เต็มใจและยินดีทำงานเพราะค่าตอบแทนที่ได้ถือว่าสูงอยู่พอสมควร  
          “ว่าแล้ว มันต้องมา” สิงหาหันไปพูดกับเชนที่กำลังนั่งโอบไหล่ขาว ๆ ของสาว ๆ อยู่อย่างสบายใจ พลางยักคิ้วให้สิงหาอย่างเห็นด้วย พวกเขารู้จักและเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มหาลัยปีหนึ่งยันวัยทำงาน ก็ยังคงติดต่อกันอยู่ ซึ่งวันนี้เป็นวันที่ทุกคนพร้อมใจกันมารวมตัวที่นี่ เพื่อพูดคุยพบปะกัน นาน ๆ ทีจะได้เจอกันแบบพร้อมหน้าพร้อมกันแบบนี้ ประจวบเหมาะกับพวกเขาที่พึ่งนึกขึ้นได้ว่า เมศมันโสดอยู่ ด้วยความที่กลัวเพื่อนจะเหงา จึงจัดชุดใหญ่ให้มันซะเลย
          พวกเขามีกันทั้งหมดห้าคนที่สนิทกันมาก และยังคงติดต่อกันตามปกติ ต้องยอมรับเลยว่าเพื่อน ๆ หน้าตาดีกันทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพลู เพื่อนชายที่มีความหล่อแบบละมุน  ชวนอบอุ่นหัวใจ แต่ทว่าน่าเสียดายที่เขามีเจ้าของแล้ว
           ฟาง แฟนสาวของพลูที่มีความสวยหวานตรงข้ามกับความห้าวและตรงของเธอ ที่สำคัญเป็นหญิงสาวที่ใจกว้างพอสมควร ยินยอมให้ไอ้พลูมานั่งพูดคุยกับพวกเขาในที่แห่งนี้ได้อย่างง่ายดาย โดยมีเธอนั่งประกบอยู่ข้าง ๆ เรียกได้ว่าตัวติดกันเลยทีเดียว ใครเห็นเป็นต้องแซวให้กับความน่ารักของพวกเขา
           เชน ชายหนุ่มอารมณ์ดี หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสเกินกว่าใครเพื่อน เป็นแหล่งรวบรวมความสุขของคนในกลุ่ม ส่วนเพื่อนที่มีนิสัยแปลกที่สุด เข้าถึงยากที่สุดจะเป็นใครไม่ได้ นั่นคือ
           สิงหา ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้ม ดูดิบเถื่อน แต่คอยช่วยเหลือเพื่อน ๆ และให้คำปรึกษาตลอด เรียกได้ว่ากูรูของกลุ่มเลยทีเดียว
ถ้าหากจะถามหาเพื่อนที่เก่ง หล่อ รวย นิสัยดี มีครบทุกอย่าง จะเป็นใครไปไม่ได้
           เมศ เรียกได้ว่าเป็นจุดศูนย์รวมของเพื่อน ทุกคนต่างให้ความสำคัญต่อเขาเป็นอย่างมาก
           “เลี้ยงฉลองให้กับความโสดของมันหน่อย” เชนยกแก้วขึ้น พร้อมส่งเสียงให้เพื่อน  ๆ รวมทั้งสาว ๆ ดื่มฉลองให้อย่างครึกครื้น โดยเขาทำได้แต่เพียงนั่งเงียบ ๆ และยิ้มที่มุมปากให้เล็กน้อย ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นและพูดสั้น ๆ ออกไปว่า
           “ใครบอกกูโสด?”