God’s blessings (พรจากพระเจ้า)

[วันอังคารที่ 14 มิถุนายน เวลา08:00น.]
 
   ไทเลอร์:(lucky box จากภารกิจฉุกเฉินเมื่อวานหรอ ยังไงก็ตามฉันยังไม่ควรเปิดมันในตอนนี้)
 
   ไทเลอร์:(ภารกิจแรกก็ทำเสร็จแล้วดูเหมือนจะไม่มีรางวัลแฮะ)
 
    โกดอฟ:โย่วว ไทเลอร์คุง~. ช่วงนี้เหม่อบ่อยนะเราอ่ะ
 
    โกดอฟ:มองเรเชล/// พวกนายเริ่มคุยกันแล้วสินะ
 
    ไทเลอร์:หน้าแดง/// คุยกันเเบบเพื่อนเฟ้ย!
 
     โกดอฟ:แล้วนายจะพาลใส่ฉันทำไมเนี่ย!?
 
     [ครูจอร์นเดินเข้ามาในห้องแต่นักเรียนทุกเรียนเงียบกันหมด]
 
     จอร์น:ทำหน้างง/// ดี งั้นเริ่มคาบโฮมรูมกัน
     
     จอร์น:วันหลังพักเที่ยงจะมีการเลือกชมรมใหม่นะ. ซึ่งพวกนายสามารถอยู่ชมรมเดิมหรือจะย้ายไปชมรมอื่นก็ได้
 
     จอร์น:ล่ะก็ชมรมไหนที่มีชมาชิกน้อยกว่า5คน จะต้องถูกยุบล่ะ
 
     จอร์น:ส่วนในตอนเช้าจะมีพิธีปฐมนิเทศที่หอประชุมนะ พร้อมกับเปิดตัวสภานักเรียนปีนี้ด้วย
 
     จอร์น:สำหรับรายระเอียดของกิจกรรมวันนี้ก็มีแค่นี้แหละ ไม่มีใครจะถามอะไรใช่มั้ย?
 
     โกดอฟ:เน่ๆ นายจะอยู่ชมรมไหนหรอ?
 
     ไทเลอร์:ไม่รู้สิ ขอไปอยู่ชมรมมวยสากลกับนายได้มั้ยล่ะ
 
      โกดอฟ:แน่นอน~ ฉันจะซ้อมนายให้หนักเลยล่ะ55
 
       ไทเลอร์:ยิ้ม/// ขอบใจ
 
       เรเชล:จ้องไปที่โปสเตอร์ชมรมcover dance///
 
       ไทเลอร์:แอบมองเรเชล///
 
       ไทเลอร์:เธอชอบเต้นหรอ
 
       เรเชล:อืม เพราะครอบครัวของฉันเกือบทุกคนทำงานเกี่ยวกับดนตรีน่ะ
 
       ไทเลอร์:ฉันว่ามันก็เข้ากับเธอดีนิ
 
       เรเชล:หน้าตาเปล่งประกาย/// ขอบคุณ
 
      
              [เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของไทเลอร์และเรเชลดังขึ้น]
 
       ไทเลอร์/เรเชล:(นี่คือภารกิจต่อไปงั้นหรอ?!)
 
       ไทเลอร์:(เรเชลเคยบอกว่า ผู้เล่นบางคนมีโอกาสได้ภารกิจเหมือนกัน)
 
       ไทเลอร์:(แล้วไอ่นี่มันคืออะไรกัน)
 
       -ระบบ-
 
      ภารกิจฉุกเฉิน
         เข้าร่วมโหมดdeath mathโดยต้องเป็นผู้เหลือรอด6คนสุดท้าย
      วีธิการทำภารกิจ:เก็บมณีที่ซ่อนอยู่ในที่ต่างๆให้ครบ5เม็ด ณ ใจกลางเมือง
              
　　ไทเลอร์:(สกิลเองก็ถูกอัพเดตด้วยสินะ)
 
     [ไทเลอร์และเรเชลถูกเทเลพอตไปที่ใจกลางเมืองปริศนาแห่งแห่ง]
 
Gm:อรุณสวัสดิ์ ทุกคน~. ทานข้าวกันหรือยัง?
 
Gm:แมพนี้ฉันเตรียมมาเพื่อพวกนายโดยเมืองนี้จะมีมณีซ่อนอยู่ตามที่ต่างๆ30เม็ด หรือก็คือจะมีผู้รอดชีวิตแค่6คนจากทั้งหมดที่ฉันสุ่มมายังไงล่ะ!
 
Gm:เป็นที่น่าเสียดายนะ ที่ฉันไม่สามารถดึงมาครบทุกคนเพราะมันเป็นแค่แมพเบต้าน่ะ
 
Gm:กฎง่ายๆ ทำยังไงก็ได้ให้เก็บมณีครบ5เม็ด. จากนั้นฉันจะส่งพวกนายกลับ”มิติ”เดิมเอง~
 
Gm:งั้นก็ขอให้โชคดีนะทุกคน~. Gameeee start!!
 
ไทเลอร์:ราเชล เธอเล่นเกมนี้มานานแค่ไหนกัน?
 
ราเชล:นายอย่ารู้เลยดีกว่า
 
ไทเลอร์:(เธอยังไม่เชื่อใจเราล่ะมั้ง)
 
ไทเลอร์:เราเองก็ไปกันเถอะ!
 
[อีกด้านของเมือง]
 
พนักงานบริษัท:เริ่มมาก็เจอเม็ดหนึ่งเลยเเหะ โชคดีจริงๆ( ・∇・)
 
พนักงานบริษัท:(อย่างน้อยถ้าเป็นที่นี่เราคงจะอาละวาดได้เต็มที่ล่ะนะ)
 
พนักงานบริษัท:(เด็กพวกนั้นคงจะถูกดึงมาด้วยล่ะมั้ง)
 
พนักงานบริษัท:(รวมฉัน เกมนี้มีโปรเพลย์เยอร์แค่3คน)
 
พนักงานบริษัท:(เอาเถอะ ยังไงเกมนี้ฉันคงกินขาดอยู่แล้ว)
 
โพไซดอนเดินมาทักทายพนักงานบริษัทจากด้านหลัง
 
โพไซดอน:ไง~ โปรเพลย์เยอร์เรน. นายคือผู้ใช้พลัง”เทพีไกอา”ใช่มั้ย?
 
เรน:โห รู้จักชื่อฉันด้วยแหะ. สงสัยจะเป็นแฟนพันธ์แท้
 
โพไซดอน:อยากเจอมาตลอดเลยล่ะ…. ตั้งแต่ที่แกเข้ามาแทนที่ชั้นในบริษัท!
 
เรน:งั้นนายคือ อดอล์ฟ คนที่มีคดีทุจริตคนนั้นเองหรอ555
 
เรน:ไอ้Gmนั่นคงจะสุ่มจริงๆสินะ~. เพราะแม้แต่เดนมนุษย์แบบแกก็ยังเป็นโปรเพลย์เยอร์ได้
 
อดอล์ฟ:ยังปากดีได้อีกนะ ทั้งๆที่รู้ว่าฉันเคยชนะแกมาหลายครั้งแล้ว!
 
[เสียงการปะทะกันของ2โปรเพลย์เยอร์ดังสนั่นไปทั่วทั้งเมือง จนไทเลอร์และเรเชลได้ยินจากในห้าง]
 
เรเชล:เริ่มแล้วสินะ
 
ไทเลอร์:กำแพงดินขนาดใหญ่นั่นมันอะไรกัน มีคนทำแบบนั้นได้ด้วยหรอ?!.
 
เรเชล:คนที่ทำแบบนี้ได้คงมีแต่ เรน ผู้ใช้พลังแห่งเทพีไกอาน่ะ
 
ไทเลอร์:เจอแล้วเม็ดหนึ่ง ถ้าเจออีกเม็ดฉันจะแบ่งให้เธอนะ
 
เรเชล:ทำหน้างง// (ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงต่างจากอื่นๆในเกมกันนะ?)
 
[เรเชลนึกถึงเรื่องของตัวเองเมื่อ5ปีก่อน]
 
ไทเลอร์:(ฉันไม่ใช่พวกคนที่เห็นแก่ตัวแบบนั้นนะเฟ้ย…)
 
ไทเลอร์:อีก3วิจะมีลมปริศนาพุ่งมา…
 
เรเชล:บ่นอะไรของนา—
 
จากนั้นก็มีกระสุนลมความเร็วสูงพุ่งเข้ามาหาพวกเรา โชคดีที่เรายังเปิดใช้-eyes of Heimdall-อยู่. เราจึงพาเธอหลบการโจมตีของบุคคลปริศนามาได้
 
ไทเลอร์:แกเป็นใครกัน? (หมอนี่เร็วมากจนตาของเราจับแทบไม่ทันงั้นหรอ?!)
 
บุคคลปริศนา:ฉันคือผู้ใช้Susanooยังไงล่ะ. และตอนนี้ฉันต้องการมณีจากพวกนายอีก2เม็ดนั่น!
 
ไทเลอร์:(นั้นมันมือคนหรอ?!)
 
เรเชล:หมอนี่คือ”ซุซาโนะโอ” เป็นระดับโปรเพลย์เยอร์. และเขาเหนือกว่าระดับอพอลโลแน่นอน.
 
ไทเลอร์:นี่แก! แกพึ่งฆ่าคนมาอย่างงั้นหรอ?!
 
ซุซาโนะโอ:ถ้าใช่แล้วจะทำไมล่ะ? ที่นี่ไม่มีตำรวจหรอกนะ
 
ซุซาโนะโอ:แถมยังเป็นต่างมิติที่เอาอะไรกลับไปที่มิติเดิมไม่ได้ด้วย~
 
ซุซาโนะโอ:ว่าแต่อพอลโล… อ้อ คนที่ฉันพึ่งตัดหัวไปเมื่อกี้นี่เอง
 
ซุซาโนะโอ:น่าเสียดายที่ฉันเอามาได้แค่เเขน เพราะบังเอิญทำตกระหว่างทางน่ะ
 
ไทเลอร์:(หมอนี่คือคนที่อยู่ระดับโปรเพลย์เยอร์ หรือเราควรหนีไปตอนนี้-)
 
[ภาพตอนที่คุยกับเรเชลในห้องเรียนเข้ามาในหัว]
 
เรเชล:หน้าตาเปล่งประกาย/// ขอบคุณ
 
[กลับมาที่ปัจจุบัน]
 
ไทเลอร์:ยิ้ม/// (เรเชลถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ. แต่ฉันก็ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันคิดอะไรได้หลายอย่าง)
 
ไทเลอร์:ถ้าเธอได้กลับไปล่ะก็ ฝากทักทายโกดอฟกับเรอาห้อง2ด้วยล่ะ
 
เรเชล:นาย…คิดจะทำอะไรน่ะ?!
 
เรเชล:นายเป็นแค่ผู้เล่นเริ่มต้นนะ! ไม่มีทางที่จะชนะเขาด้วยสกิลแค่นั้นหรอก!
 
เรเชล:นายมันบ้าไปแล้ว!
 
ไทเลอร์:รอดไปให้ได้ล่ะ เรเชล. เปิดใช้Lucky box///
 
ซุอาโนะโอ:พุ่งเข้ามาโจมตี/// หัวของแกและมณีฉันขอรับไปล่ะ!
 
-ระบบ-
 
คุณได้รับลูกบาศก์มิติและมีดสั้น จะใช้ไอเทมตอนนี้หรือไม่?
 
ไทเลอร์:ใช้เลย!
 
[ไทเลอร์และซุนาโนะโอถูกเทเลพอตมายังชานเมือง]
 
[ไทเลอร์หลบการโจมตีของซุนาโนะโอได้อยู่ฉิวเฉียด]
 
ซุซาโนะโอ:หายากนะเนี่ย คนที่สามารถหลบการโจมตีของฉันได้น่ะ
 
ซุซาโนะโอ:Passive skill/// อย่าห่วงเลย นายจะได้ตายแบบไม่เจ็บเลยล่ะ~
 
ไทเลอร์:(พ่อ เรอา โกดอฟและก็…เรเชล. ฉันขอโทษนะที่อาจจะกลับไปไม่ได้อีกแล้ว)
 
[ตัดภาพไปที่เรเชล]
 
เรเชล:(สุดท้าย…เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันก็……)
 
เรเชล:จ้องมณีในมือ// (คิดอะไรของเรากัน เราต้องมีชีวิตอยู่เพื่อพวกเขาไม่ใช่หรอ?!)
 
เรเชล:(ไทเลอร์ ถ้านายไม่กลับไปด้วยกันล่ะก็. ฉันไม่ยกโทษให้แน่)
 
จากนั้นเรเชลจึงเริ่มวิ่งออกตามหามณีต่อไป โดยที่การต่อสู้ของเหล่าผู้ถูกเลือกนั้นยังคงดำเนินอยู่ภายในตัวเมืองจำลองที่Gm สร้างขึ้นมา
 
[ตัดภาพมาที่ชานเมืองอีกครั้ง]
 
ไทเลอร์:(คิดถูกแล้วที่แอบเอามณีใส่กระเป๋าราเชลไว้)
 
ไทเลอร์:(เพราะถึงฉันตายตรงนี้ หมอนี่ก็จะไม่ได้มณีและเรเชลก็จะมีโอกาสรอดมากขึ้น)
 
ซุอาโนะโอ:พุ่งเข้ามาต่อยลิ้นปี่/// อย่าเหม่อสิ~
 
ไทเลอร์:อั๊ก!
 
ไทเลอร์:(แม้แต่eyes of Heimdall ก็มองไม่ทัน. ไอ่หมอนี่มัน…ปีศาจ!)
 
ไทเลอร์:พุ่งเข้าไปแทง///
 
ซุซาโนะโอ:หลบ/// ว่าแต่แกน่ะใช้มีดได้อ่อนกว่าอพอลโลเยอะเลยนะ~
 
ฉ๊วบ! เสียงของลมจากซุอาโนะโอได้ดังขึ้นเพราะเขาได้ตัดบางสิ่งไป ก่อนที่ไทเลอร์จะเห็นแขนซ้ายของตนเองตกลงไปบนพื้น
 
ไทเลอร์:กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด///
 
ซุซาโนะโอ:ฉันเริ่มชอบความใจสู้ของนายแล้วสิ ดังนั้นฉันจะทรมานหน่อยละกัน~
 
ซุซาโนะโอ:เพราะนายน่ะเหมือน”แม่”มากยังไงล่ะ ไทเลอร์~
 
ไทเลอร์:มองแรง//
 
ซุซาโนะโอ:แต่อย่าห่วงเลยนะ เพราะหลังจากที่ฆ่านายเสร็จ. ชั้นจะส่งเรเชล จากนั้นก็ตามด้วยโกดอฟและเรอาตามแกไปเอง~
 
ไทเลอร์:แก!!! ไอ่***
 
[5ปีก่อน วันศุกร์ ที่ 18 มีนาคม ค.ศ.20xx]
 
-ข่าว-
  พบศพหญิงสาวอายุราวๆ35ปี ถูกฆ่าหั่นศพอยู่ในสำนักงานxxพร้อมกับศพพนักงานทุกคนที่ไร้ศรีษะโดยในขณะนี้เจ้าหน้าที่ทุกคนยังคงตามหาศรีษะไม่พบ. ถือว่าเป็นคดีโศกนาฏกรรมที่น่าเศร้าและแปลกเป็นอย่างมาก. ตอนนี้เจ้าหน้าที่ทุกคนยังคงพยายามหาเบาะแสของโศกนาฏกรรมครั้งนี้อยู่…บลาๆ………
 
[งานศพแม่ไทเลอร์]
 
พ่อ:ที่รัก…ฉันขอโทษ! ฉันขอโทษฮืออ……
 
ไทเลอร์:ช๊อคจนไม่รู้สึกตัว//
 
เรอา:เข้ามาจับมือไทเลอร์//
 
ไทเลอร์:รู้สึกตัวแล้วร้องไห้//
 
[ตัดมาที่ปัจจุบัน]
 
ไทเลอร์:ทำไมแกต้องทำเรื่องเลวๆแบบนี้ด้วยวะ?!!
 
ซุซาโนะโอ:ก็เพราะว่ามันสนุกยังไงล่ะ!!.  ตัดนิ้วชี้และนิ้วกลางข้างขวาของไทเลอร์//
 
ไทเลอร์:แกมัน…ไอ่สารเลวเอ้ย!!
 
[ณ ใจกลางเมือง]
 
การต่อสู้ของเรนและอดอล์ฟดำเนินมาสักระยะหนึ่งแล้ว ส่งผลได้พื้นที่ส่วนใหญ่เต็มไปด้วยซากปรักซักพัง
 
อดอล์ฟ:Ultimate skill:maelstrom of Leviathan//
 
อดอล์ฟ:ลาก่อน”เพื่อนเก่า”
 
กระแสน้ำวนขนาดยักษ์ได้มาล้อมรอบตัวเรนเอาไว้ ก่อนที่จะระเบิดเป็นลูกเห็บอย่างรุนแรง
 
[ใจกลางเมืองเหลือซากปรักหักพังที่มีน้ำขัง]
 
อดอล์ฟ:หนีไปได้งั้นหรอ…
 
อดอล์ฟ:(งั้นคงต้องไปตามล่าผู้ถูกเลือกคนอื่นต่อล่ะนะ)
 
[หลังตึกแห่งหนึ่ง]
 
เรน:หอบและได้รับบาดเจ็บสาหัส//
 
เรน:เรานี่มัน……ยัง…รอดมาได้อีกนะ
 
[บนยอดตึกสูง]
 
เรเชลที่มีมณี5เม็ดแล้วแต่ยังคงรอการกลับมาของไทเลอร์
 
เรเชล:เจ้าบ้านั่น……สุดท้ายก็…
 
[ณ ชานเมือง]
 
  ไทเลอร์ที่ถูกซุซาโนะโอะตัดทั้งแขนขาและลิ้นออก จนเขาได้ช็อคจากการที่ร่างกายรับความเจ็บปวดไม่ไหว ตอนนี้เขาไม่ต่างกับซากศพคนพิการที่นอนแน่นิ่งต่อหน้าเทพแห่งสายลม ซุซาโนะโอ
 
-END-