คลั่งรัก นายเพลย์บอย
-
เขียนโดย 
AIBERRY
วันที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 เวลา 12.30 น.
17 ตอน
0 วิจารณ์
9,111 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 15.49 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
17) แผนแรก : สุดท้ายก็เป็นแก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความความเดิมตอนที่แล้ว
เบล จ๋าย นุ่น และเร มีนัดกินข้าวต้มรอบดึกกันหลังเลิกงานเพื่อฉลองต้อนรับจ๋ายมาทำงานวันแรก แต่ก่อนที่จะไปเบลดันทำมือถือหาย และสุดท้ายแม่บ้านมาเจอที่ชักโครกห้องน้ำแขกผู้หญิง เบลกับจ๋ายสงสัยว่าต้องมีคนกลั้นแกล้งแต่ก็ยังไม่พูดออกไป
ปัจจุบัน
ณ ร้านข้าวตอนรอบดึก
นุ่น >"เจ้ค่ะ สังอาหารค่ะ"
เจ้เจ้าของร้าน >"จ้าๆ เอาอะไรบ้างค่ะ"
นุ่น >"เอานี้ๆ นี้ๆ แล้วก็นี้ค่ะ มีใครกินเบียร์หรือเหล้าบ้างไหม"
เบล >"วันนี้เคลียดๆ ขอเบียร์ซักขวดได้ไหมคะ"
จ๋าย >"แกจะดีเหรอ เดี่ยวเมานะ"
เบล >"วันนี้มันวันซวยของฉัน แกดูนี้ซิ !!แบบนี้ฉันจะติดต่อใครยังไงละ กว่าฉันจะเก็บเงินซื้อได้"
เบลยื่นโทรศัพท์ที่พังให้จ๋ายดูพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า
จ๋าย >"เอาน๊า!! ยังไงเราก็เจอกันที่มอและที่ร้านอยู่แล้วนิ ให้ฉันซื้อ....โอ้ย!!
เบลเอาเท้าไปเหยียบเท้าจ๋ายเพื่อให้จ๋ายหยุดพูดเรื่อง ที่ว่าจะซื้อโทรศัพท์ให้ เพราะเดี๋ยวจะกลายเป็นคนที่อวดรวยต่อหน้าเร
เร >"น้องจ๋ายเป็นอะไรหรือเปล่า"
จ๋าย >"อ่ะ เปล่าค่ะ พอดีมดมันกัดค่ะ"
นุ่น >"สรุปว่าพี่และเบลเอาเบียร์ 2 ขวด คนอื่นๆไม่เอาใช่ไหม"
เบลสะกิดจ๋ายอีกครั้งพร้อมขะหยิบตาให้ แต่เรที่คอยแอบมองเบลตลอด ก็สังเกตเหตุ
เร >"น้องเบลตาเป็นอะไรหรือเปล่าครับ เห็นขะยิบตาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"
เบล >"อะ อ่อ ค่ะ เคืองตานิดหน่อยค่ะ"
/ โอ้ยย!!! พี่เร จะสังเกตอะไรขนาดนั้นเนี้ย /
จ๋าย>"พี่นุ่นจ๋ายเอาด้วยค่ะ"
เร >"งั้นพี่ไม่ละกัน เดี่ยวเมากันหมด ใครจะดูแล งั้นสาวๆกินกันไปนะ"
นุ่น >"แหม กินแค่นี้ไม่เมาหรอกเนอะ!! เจ้ค่ะงั้นเอาเบียร์เพิ่ม 3 ขวดจ้า"
เจ้เจ้าของร้าน >"ได้ค่ะรออาหารซักครู่นะคะ"
เร >"นุ่น มึงสามคนเอาสองขวดก็ได้มั้ง"
นุ่น >"3 คน 2 ขวด มันจะเรียกว่ากินเบียร์เหรอวะ งิกินน้ำเปล่าดีกว่าเนอะ!!"
เบล >"ใช่ค่ะ พี่เรกินด้วยกันซิค่ะ"
เร >"ไม่ดีกว่าครับ ปกติพี่กินกับเพื่อนที่มหาลัยบ่อยอยู่แล้ว"
จ๋าย >"จะว่าไปพี่เรอยู่คณะวิทศวะเหรอคะ ยังไม่เคยถามเลย"
เร >"อ่อใช่ครับ อยู่ปี3 แล้ว"
นุ่น >"ว๊าา เห็นพวกแกเรียนที่เดียวกัน อยากไปเรียนด้วยจัง ลาออกจากมอพี่ ไปเรียนด้วยดีไหมเนี้ย จะได้เจอกันบ่อยๆ"
เร >"แค่เจอแกที่ทำงานฉันก็เบื่อขี้หน้าแล้ว"
นุ่น >"เบื่อขี้หน้าแล้ววันนี้มาทำไมวะ"
เร >"ก็ฉันเป็นหัวหน้างาน เลี้ยงตอนรับพนักงานใหม่ฉันก็ต้องมาอยู่แล้วเนอะ น้องจ๋าย(｡•̀ᴗ-)✧"
จ๋าย >"ชะ ใช่ค่ะ! ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄"
เร >"แล้วน้องเบลกับน้องจ๋ายเรียนคณะอะไรกันเหรอครับ"
จ๋าย >"คณะบริหารเอกการตลาดค่ะ"
เร >"เด็กการตลาดนี้เอง"
ทั้ง4 คนพูดคุยและทำความรู้จักกันระหว่างรออาหาร
20 นาทีผ่านไป
เด็กเสิร์ฟ >"อาหารมาแล้วครับ"
เบล >"ว๊าวว มาแล้ว!!! หิวใส่จะขาดแล้วเนี้ย"
เร >"ร้านนี้่อาหารดูน่ากินเนอะ"
นุ่น >"แน่นอนฉันมาบ่อย"
จ๋าย >"อาหารหน้าตาแปลกๆเยอะเลยนะคะ จ๋ายไม่เคยกินซักอย่างเลย"
เบลหันมามองยัยจ๋ายแล้วก็ทำปากขะมุบขะมิบ
เร >"หือ น้องจ๋ายไม่เคยกินเลยเหรอครับ"
จ๋าย >"อะ อ่อ จ๋ายหมายถึง ไม่ได้มากินอาหารแบบนี้นานแล้วนะคะ นานจนลืมไปแล้วว่าเคยกิน แหะๆ"
เร >"อ่อ งั้นวันนี้ก็กินให้เต็มที่ไปเลยนะ พี่เลี้ยงเอง"
นุ่น >"ว๊าวว วันนี้เร โชว์ป๊าเว้ย!!! สั่งและกินให้เต็มที่พวกเรา"
2 ชั่วโมงผ่านไป
นุ่น >"อ๊าาา อิ๋มแปร่เลย"
เบล >"น่านนะซี๊ค๊า อิ๋มมากกกก"
จ๋าย >"ฉันว่าแกเมาแล้วนะ"
เบล >"แกจะบ้าเหรอ ฉ๊านไม่ได้เมาซะหน่อย"
เร >"นุ่น เบลเมาแล้ว พาเบลกลับบ้านดีกว่า"
เบล >"ไอ้บ้า!!! ก็บอกว่าไม่ได้เมางาย"
จ๋าย >"อุ๋ย!! แก เบาๆหน่อย ขอโทษด้วยนะคะพี่เร ยัยนี้ถ้าเมาจะเป็นแบบนี้หละคะ"
เร >"ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอกครับ น่ารักดี แต่นี้สงสัยจะเมาหนัก"
จ๋าย >"ปกติมันไม่เมานะคะ สงสัยวันนี้ดื่มเยอะไป คนเดียว 4 ขวดรวด"
เร >"อ่อ ว่าแต่น้องจ๋ายไม่เมาเลยนะ คอแข็งเหมือนกันนะเนี้ย"
นุ่น >"นั้นซิ เผลอๆ คอแข็งกว่าฉันอีก"
จ๋าย >"คะ ใครบอกว่าจ๋ายไม่เมาละคะ ตอนนี้ก็มึนๆ จะอ้วกแล้วค่ะแต่ไอ้เบลมันเป็นแบบนี้ก็เลยต้องตั้งสติ "
/ ตายละยัยเบล!! แกบอกให้ฉันแกล้งเมา ให้พี่เรไปส่งฉัน แต่ทำไมแกเองถึงได้เมาขนาดนี้เนี้ย คอไม่แข็งก็ดันทะลึ่งไปสั่งเพิ่ม โอ้ยยย!!!! ทำยังไงละทีเนี้ยฉัน /
นุ่น >"เบลไหวไหม...ป่ะ!!!! เดี่ยวกับหอกัน"
เบล >"หวายคะเพ่นุ่น ....อ่อ วานเน้ พี่เรต้องไปส่งยายจ๋ายน๊าค๊า ยัยจ๋ายยมานเมามาก ต้องไปส่งมันน๊าา"
นุ่น >"โอ้ยย ก่อนจะห่วงคนอื่น ห่วงตัวเองก่อนไหมเนี้ย เรแยกย้ายเถอะวะ เดี่ยวเบลมันอ้วก"
เร >"ได้ๆ เจ้ครับ เช็คบิลด้วยครับ"
จ๋าย>"พี่นุ่นคะ พายัยเบลกลับบ้านไหวไหมคะ ให้จ๋ายช่วยไหม "
นุ่น >"ไม่เป็นไร เดินไปแค่นี้เอง เรานั้นแหละ กลับยังไง ดึกป่านนี้ ผู้หญิงนั่งแทกซี่ไปคนเดียวอันตรายอีก"
เร >"ไม่เป็นไร เดียวกูไปส่งจ๋ายเอง มึงไปส่งเบลเถอะ ส่งให้ถึงห้องนะเว้ย!!!"
นุ่น >"เออ!! ไม่ต้องมาบอกกู กูดูแลน้องมันได้ งั้นไปแระ เจอกัน"
เบล >"ปาย ก่อนน๊าค๊าาา บ๊ายยบายย แหะๆ"
นุ่น >"ยังจะมาบ๊ายบายอีกนะ เดินดีๆเลยยัยเบล "
เสียงนุ่นที่บ่นเบลไปตลอดทาง เรเองก็มองเบลและนุ่น จนเดินลับสายตา ตอนนั้นจ๋ายรู้ได้ทันทีว่า เรชอบเบลมากแค่ไหน
จ๋าย >"เออ พี่เรคะ เดี๋ยวจ๋ายกลับเองก็ได้นะคะ ไม่อยากรบกวนพี่เร เดี๋ยวจ๋ายเรียกแทกซี่ได้ค่ะ"
เร >"ไม่ได้ ดึกแล้วเดี่ยวพี่ไปส่งนะ อย่าดื้อ ผู้หญิงตัวคนเดียวกลับบ้านดึกๆมันอันตราย ป่ะ!!"
จ๋าย >"ค่ะ \^o^/ ♡"
เช้าวันต่อมา ณ คอนโดจ๋าย เวลา 8.00 น.
เบลนอนหลับปุ๋ยอยู่บนที่นอน จ๋ายนั่งมองเพื่อนด้วยสายตาสั่นไหว
จ๋าย >"ยัยโง่เอ้ย!! จะตอนไหนๆ สุดท้ายก็เป็นแกอยู่ดี"
"...."
"...."
จ๋าย >"ยัยเบล!! ตื่น จะไปเรียนไหมเนี้ย สายแล้วนะ "
เบล >"งืม!?? ปวดหัวจัง"
จ๋าย >"จะไม่ให้ปวดได้ไง ก็เล่นดื่มซะ4 ขวดรวด"
เบล>"ฉันกลับมานอนที่นี้ได้ยังไง จำไม่ได้เลย โอ้ยย ปวดหัวจัง"
จ๋าย>" ก็ฉันไปลากแกมาจากหอแกนะซิ ตื่นมาแล้วไปกินซุปซะ ฉันทำไว้ให้ งั้นวันนี้ไม่ต้องไปเรียนนะ เดี่ยวฉันจดเลคเชอร์มาให้"
เบล>"อืออ ขอบใจมากนะแก ..เออ แล้วเมื่อคืนแกเป็นไงมั้ง"
จ๋าย>"เอาไว้ค่อยกลับมาคุยก็แล้วกันนะ เดี๋ยวฉันรีบไปเรียนก่อน อย่าลืมตื่นมากินซุปล่ะ"
เบล >"อืออ"
เวลา 12.05 ณ ตึกบริหาร
หลังจากเรียนช่วงเช้่าเสร็จ จ๋ายกำลังเก็บของเพื่อกลับคอนโดเพราะตอนบ่ายวันนี้ไม่มีเรียน
จ่าย >"ยัยนั่นมันตื่นมากินอะไรหรือยังนะ"
ระหว่างที่จ๋ายกำลังเปิดประตูห้องเรียออกไปนั้น ก็มีกลุ่มผู้หญิง3คน เดินเข้ามาพูดคุยกับเธอ
"ขอโทษนะคะ น้องชื่อจ๋ายใช่ไหมคะ"
จ๋าย >"อ่อ ปะ...ปล่าวค่ะ ชื่อเบลค่ะ "
จ๋ายพอจะจำได้ว่า 1 ใน 3 คนนี้ คือพราวเพื่อนของโยชิ พราวจะชอบเกาะติดกลุ่มของโยตลอด และมีข่าวลือหนาหูว่า พราวคือคนที่คอยตามรังควานผู้หญิงทุกคนที่เขาไปยุ่งกับพี่โย เพราะพราวชอบโย
พราว >"แต่คนกลุ่มนั้นบอกว่าน้องชื่อจ๋ายนะคะ"
จ๋าย>"อ่อ เขาคงจะจำผิดมั้งค่ะ ว่าแต่พี่มีธุระอะไรกับจ๋ายเพื่อนหนูเหรอคะ"
พราว>"อ่อ เป็นเพื่อนกันซินะ แล้วคนชื่อจ๋ายอยู่ไหนละ ไม่มาเรียนด้วยเหรอ"
จ๋าย >"อ่อ วันนี้มันไม่สบายค่ะ เลยมาไม่ได้ " พราว >"สำออยหรือเปล่าน๊า!"
จ๋าย>"พี่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ?!"
พราว>"เอาเป็นว่าไว้พี่มาใหม่ดีกว่่า ป่ะพวกเรา "
พราวและเพื่อนๆ เดินจากไป จ๋ายทำหน้างงๆ แต่ก็พอที่จะปะติดปะต่อเรื่องราวได้ ว่าพราวมาทำไม
จ่าย>"งานเข้าแกแล้วละยัยเบล"
ระหว่างที่จ๋ายกำลังจะเดินกลับคอนโดอีก โยชิที่ยืนดักรอที่หน้าตึก ก็เดินมาทักทาย
โย >"เอ่อ สวัสดีครับ น้องที่เป็นเพื่อนยัยลูกเจี๊ยบใช่ไหมครับ"
จ๋าย >"ยัยลูกเจี๊ยบ อะ อ่อ ใช่ค่ะ ว่าแต่พี่่โย!! มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"
/ อะไรกันคนพวกนี้ ฉันจะได้กลับไหมวันนี้ /
โย>"รู้จักพี่ด้วยเหรอ ยัยลูกเจี๊ยบเล่าให้ฟังเหรอ"
จ๋าย>"ปล่าวค่ะ ที่มหาลัยมีใครไม่รู้จักพี่บ้างละคะ ชื่ิอเสียกระฉ่อนไปทั่ว"
โย >"ฮ่าๆๆ นั้นซินะ!!! เออ แล้วยัยลูกเจี๊ยบหละ"
จ๋าย>"อ่อ เมื่อคืนมันไปกินเหล้าหลังเลิกงาน ตอนนี้แฮงค์เลยมาเรียนไม่ได้ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"
โย>"เดี๋ยวครับน้อง... !!!! "
จ๋าย >"คะ?!"
โย >"ยัยนั้นเลิกงานแล้วไปกินเหล้าต่องั้นเหรอ ละ แล้วไปกินกับใคร!!"
จ๋าย>"ก็พี่ๆที่ทำงานค่ะ"
โย >"ผู้ชายที่ชื่อเร ไปด้วยไหม?!"
จ๋าย >"ไปซิคะ เรื่องนี้พี่เรไม่พลาดหรอกคะ แต่ก็ดีนะคะ ที่พี่เรไปด้วย เพราะว่าตอนมันเมาพี่เรมาส่งมันที่คอนโด ไม่งั้นละก็ไม่รู้มันจะไปนอนที่ไหน ยัยนี้เมาแล้วชอบทำอะไรบ้าๆ รั่วๆอยู่ด้วยซิ"
โย >"หืมม!!? เมาๆแบบนั้นให้ผู้ชายไปส่งเนี่ยนะ แล้วทำไมน้องไม่ไปส่งเพื่อนละครับ"
จ๋าย>"อ่อ พอดีหนูไม่ได้ไปด้วยคะ เลิกงานก็รีบกลับบ้าน ว่าแต่เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับพี่คะเนี่ย?!! จ๋ายพยายามยั่วโมโหโยชิเพื่อจะพิสูจน์บางอย่าง
โย >"นั้นซินะ!! มันไม่เกี่ยวอะไรกับพี่ซะหน่อย......งั้นพี่ขอตัวก่อนละกัน ไปละ!!"
โยมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป เขาดูหงุดหงิดและอารมเสีย
"..."
"..."
จ๋าย>"คิคิ !! สมน้ำหน้าอีพี่โย เบื่อจริ๊งงง พวกไม่รู้ใจตัวเองเนี้ย น่ารำคาญชะมัดเลย กลับดีกว่า"
โยชิ# โยชิเดินกลับมาขึ้นรถสปอร์ตที่จอดอยู่ เขาดูอารมณ์ไม่ค่อยดี
โย >"อะไรของยัยนั่น ทำตัวแบบนั้นได้ยังไง ไม่ระวังตัวซะบ้างเลย เลิกงานทำไมไม่กลับคอนโด จะไปกินเหล้าต่อทำไมกันนะ โอ้ยย !!! หงุดหงิดเว้ย"
โย เหลือบไปมองกล่องของขวัญบนรถที่เตรียมมาเพื่อจะให้เบล
โย >"อุตส่าห์มีของจะให้ ก็ดันไม่มาเพราะแฮงงั้นเหรอ!!! เฮอะ งั้นก็ไม่ต้องเอา"
ณ คอนโดจ๋าย
ก๊อกแกร๊ก!!
เสียงเปิดประตูเข้ามาในห้อง
เบล >"กลับมาแล้วเหรอ"
จ๋่าย>"อืมม เป็นไงมั้ง ดีขึ้นหรือยัง!!"
เบล>"ดีขึ้นแล้วเพราะซุปแกนั้นแหละ ขอบใจน๊า"
เบลเดินเข้าไปกอดจ๋าย
จ๋าย>"ไม่ต้องมากอดเลย ยัยบ้า!!!"
เบล>"ทำไม แกงอนฉันเรื่องเมื่อคืนเหรอ ขอโทษนะฉันลืมตัวเพราะโมโห พวกที่แกล้งเอามือถือฉันไปแช่น้ำชักโครก เลยกินซะเมาเลย แล้วพี่เรได้ไปส่งแกไหม"
จ๋าย >"อืมม ไป"
เบล >"ว๊าว จริงเหรอ ฉันนึกว่าแผนจะล้มซะแล้ว แล้วมีโมเม้นอะไรดีๆเกิดขึ้นบ้างไหม"
จ๋าย >"มี....มีกับผีนะซิ เฮ่ออออ!!"
จ่ายเดินไปทิ่งตัวที่โซฟาตัวนุ่มกลางห้อง เบลเดินมานั่งข้างๆ พร้อมสีหน้าเป็นห่วง
เบล>"มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ?!"
จ๋าย>"ฉันก็หวังอยากให้มีโมเม้นดีๆเกิดขึ้นบ้างนะ แต่เมื่อคืนตอนมาส่งฉัน เค้าเอาแต่ถามเรื่องของแกนะซิ"
เบล>"ทะ ทำไม??"
จ๋าย>"ก็เขาชอบแกนะซิยัยบ้า ฉันละเกลียดแกจริงๆ ถ้าฉันสวยและน่ารักได้ซักครึ่งของแกก็ดีนะซิ เฮ่ออออ"
เบล>"ฉันขอโทษนะแก ฉัน...ควรจะมำยังไงก็ดี ฉันลาออกจากงานไปเลยดีไหม"
จ๋าย >"จะบ้าเหรอ!!! แกจะทำแบบนั้นทำไม"
เบล>"ฉันไม่อยากให้แกต้องเจ็บปวดเพราะเรื่องของฉันจากปากพี่เร ฉันไม่ควรเจอเขา"
จ๋าย >"มันก็จริงที่ฉันเจ็บ แต่แกเองไม่ได้ผิดอะไร ฉันเองต่างหากละที่ผิด เพราะไปอิจฉาแก งอนแก ทั้งๆที่แกไม่รู้เรื่องด้วยเลย"
เบล >"ฉันไม่ได้ชอบพี่เรเลยนะ ไม่คิดอะไรแบบนั้นเลย ฉันสาบาน"
จ๋าย >"ยัยบ้า ไม่ต้องสาบานหรอก ฉันรู้ ฉันแค่ท้อใจแค่นั้นเอง ขอโทษนะที่หงุดหงิดใส่"
เบล >"ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ แล้วแบบนี้เราต้องทำยังไง"
"...."
"...."
จ๋าย >"ฉันคิดอะไรดีๆออกแล้วละ"
เบล >"อะไรเหรอ"
จ๋าย >"แกต้องมีแฟน และแกต้องพาแฟนไปให้พี่เรเห็นเขาจะได้ตัดใจจากแกซะ"
เบล >"อะไรกัน ทั้งแกแล้วก็อิตาโย มีแค่คนเสนอให้ฉันมีแฟนทั้งนั้น แล้วฉันจะไปหาแฟนที่ไหนมาหลอกพี่เรแล้วก็ตาโยละ"
จ๋าย >"ทำไมต้องหาแฟนหลอกๆละ แกก็แค่ยืมตัวพี่โยเพื่อบอกให้ทุกคนรู้ว่าพวกแกคือคู่หมั้นกันไง"
เบล>"Σ(⊙▽⊙” จะบ้าเหรอ!!!"
จ๋าย >"ทำไมละ!! "
เบล>"ตะ ตานั้นไม่ยอมหรอก"
จ๋าย >"(｡•̀ᴗ-)✧ ยอมแน่นอน แกเชื่อฉันซิ"
เบล >"โอ้ยยย แล้วแกไม่มีแผนดีๆกว่านี้แล้วหรือไงละ"
จ๋าย >"แผนนี้แหละเวิร์คสุด หรือแกจะข้ามแผนแรกแล้วไปแผนสองเลยละ"
เบล >"รู้สึกไม่มีทางเลือกเลยแฮะ!!!! (¯ ▽ ¯；)"
จ๋าย >"เออ วันนี้มีคนมาหาแกด้วยละ"
เบล >"ใครเหรอ"
จ๋าย > "พี่โยกับพี่พราวน่ะ"
เบล >"มาทำไม เขาบอกอะไรแกไหมละ"
จ๋าย >"ไม่นะ มาถามๆแล้วก็ไปไม่ได้พูดอะไรพิเศษ"
เบล >"ว่าแต่คนชื่อพราวนี้ใครเหรอ"
จ๋าย >"เพื่อนพี่โยน่ะ คนนี้มาหาเรื่องแกแน่ๆ แกระวังตัวไว้ด้วยนะ เขาจะหาเรื่องผู้หญิงทุกคนที่ยุ่งเกี่ยวกับพี่โย"
เบล>"แล้วฉันไปเกี่ยวอะไรด้วยละ !!"
จ๋าย >"ก็ตอนนี้แกรับบทเป็นคู่หมั้นพี่โยไง ยังไงก็เกี่ยวเต็มๆ"
เบล >"จะบ้าตาย!!!! ที่ร้านก็พวกยัยแอน มหาลัยยังจะมาเจอพี่คนนี้อีกเหรอ ต้องทำบุญล้างซวยแล้วมั้งเนี้ย!!!"
จ๋าย >"เอาน๊าา ฉันไม่ให้ใครมาทำอะไรแกหรอก"
เบล>"ฉันไม่ได้ห่วงเรื่องนั้นเลย ฉันแค่ไม่อยากมีเรื่อง อยากใช่ชีวิตธรรมดาปกติสุข"
จ๋าย >"มันไม่ปกติสุขตั้งแต่แกรับเงินฉันไปแล้วละเพื่อน ทำงานให้ดีนะจ้ะ!!"
ปับ! ปับ!
จ๋ายตบไหลให้กำลังใจเบลที่กำลังห่อเหี้ยว
จ๋าย >"ป่ะ ออกไปหาอะไรกินกัน เพิ่มพลังดีกว่า"
เบล >"อืมม นั้นซิ เวลาแบบนี้ต้องให้อาหารอร่อยๆ เยียวยาชีวิต"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
