โอรีเวีย 2 ( ล่มสลาย )

6.3

เขียนโดย shilen

วันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 เวลา 20.40 น.

  43 บทที่
  2 วิจารณ์
  22.07K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) ขอพร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

และในวันนั้น   เหล่าเด็กน้อยพร้อมกับคณะผู้ติดตามก็ได้พักพิงในบ้านหลังน้อยกลางทุ่งหญ้า   ที่นอกกำแพงเมืองโอรีเวีย   ด้วยความที่บ้านนั้นหลังน้อยนิดบางส่วนจึงต้องนอนในเต็นท์ชั่วคราวที่สร้างขึ้นมาอย่างลวกๆ ด้วยความที่วันนั้นเป็นวันที่อากาศสดใส   แม้จะมีหิมะตกลงมาบ้างแต่ก็เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ จึงไม่ได้สร้างความลำบากแต่ประการใด

 

ในตอนเย็นมีการทำอาหารมากมาย   และผักผลไม่สดต่างๆ ที่หากินได้ยากนักในโอรีเวียรวมทั้งน้ำผึ้งป่า   นมวัวที่รีดมาใหม่ๆ ทุกอย่างล้วนดีราวกับงานเลี้ยงหรูๆ งานหนึ่ง

 

หลังจากมื้ออาหารเย็น   พวกเด็กๆ ก็ออกไปก่อกองไฟนอกบ้านตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน   อีเลียสก็เกิดความคิดหนึ่ง   เขาสอนเพื่อนๆ ให้ทำโคมกระดาษ   เมื่อความมืดโรยตัวเข้ามาโคมลอยทั้งหมดก็เสร็จเรียบร้อย   แล้วทั้งหมดจึงร่วมกันปล่อยโคมลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

ทุกคนต่างขอพรให้ตนเอง

ด้วยอาการอันสงบ

 

เมื่อทุกอย่างลุล่วงไปด้วยดีเด็กๆ ก็นั่งลงคุยกัน

กินขนมปังปิ้งไปพลาง

 

“ ทุกคนขออะไรกันบ้างนะ ”

 

เด็กชายร่างผอมแห้งแห่งโอรีออนถามขึ้น

 

“ เจ้าบอกก่อนสิ ”

 

คู่หูของเขาถามกลับ

 

“ เอิ่ม ”

 

เด็กชายคนนั้นมีท่าทีอึกอัก

 

“ ทำไมเป็นเรื่องลึกลับหรืออย่างไร ”

 

เลโอน่าท้วง

 

“ เปล่าหรอก   ข้าแค่ขอให้ตนเองประสบความสำเร็จในทุกๆ ด้าน ”

 

อีเลียสบอก

ด้วยท่าทีขัดเขิน

 

“ ก็ดีแล้วนี่และเจ้าต้องเป็นดังนั้นแน่เพราะเจ้าทั้งเก่งและฉลาด ”

 

เด็กหญิงผมสีเงินให้กำลังใจ

 

“ ส่วนข้าขอให้เมืองซีนาร์ยอยู่รอดปรอดภัย ”

 

คาโอเรียว่าบ้าง

 

“ เมืองของเจ้าต้องฟื้นตัวกลับมาได้แน่อย่าห่วงเลย   ส่วนข้าขอให้พื้นดินอุดมสมบูรณ์อย่าให้มีที่ใดต้องอดอยากเลย ”

 

โลธอร์บอก

 

“ ข้าขอให้โอรีเวียสงบสุข ”

 

ฟีไลร่าว่า

 

“ ที่ขอไปเช่นนั้นเพราะไม่อยากกลับบ้านเกิดเมืองนอนล่ะสิ   เจ้านี่ไม่ไหวเอาเสียเลย ”

 

เลโอน่าชักสีหน้า

ทุกวันนี้นางมีท่าทีขัดเคืองอยู่ตลอด

 

“ แล้วเจ้าขออะไรล่ะ ”

 

อีเลียสถาม

 

“ มันเรื่องของข้าน่า ”

 

นางสะบัดเสียง

 

“ อู้   ผู้หญิงนี่เดาใจยากจริง ”

 

เด็กชายร่างอ้วนอุทาน

 

“ แล้วเจ้าล่ะฟิลอส   ขอพรแบบเดียวกับน้องสาวหรือเปล่า ”

 

แล้วหันไปถามฟิโลโซเฟอร์

 

เด็กชายชาวซีนาร์ยนั่งอึ้ง

เขามีเรื่องมากมายเหลือเกินที่อยากให้เป็นจริง

 

แต่เขารู้ว่าพรนั้นควรขอเพียงข้อเดียว

 

“ ข้าขอให้ข้าแข็งแกร่งกว่านี้ ”

 

เด็กชายกล่าวออกมาในที่สุด

 

“ ไม่ต้องกังวลใจเจ้าตัวน้อย ”

 

โลธอร์ตบบ่าของเขา

 

“ ถึงเจ้ายังเป็นเด็กตัวเล็กๆ แต่เชื่อข้าเจ้าสามารถทำเรื่องยิ่งใหญ่ได้   ยิ่งมีพวกเราอยู่ข้างๆ แล้วเจ้าก็มีครบทุกอย่าง   ทั้งความแข็งแกร่งและความรอบรู้ ”

 

“ เรื่องยิ่งใหญ่ ”

 

คาโอเรียแสดงความกังขา

 

“ แบบว่าก่อเรื่องใหญ่โตเหมือนที่เคยทำในซีนาร์ยน่ะหรือ ”

 

“ คาโอเรีย   เจ้าน่ะเจ้ากับลีเดียก็แสบสันน้อยไปเสียเมื่อไหร่กัน ”

 

เด็กชายตัวน้อยเหวี่ยงน้องสาวเข้าให้

แล้วเด็กๆ ก็หัวเราะกัน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา