ผีกะที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ

ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ  ตำบลหนึ่งในหุบเขาทางภาคเหนือของไทย มีเรื่องเล่าต่อ ๆ กันมาว่า มีหญิงแก่คนหนึ่งชื่อ “ยายคำ” แกเป็นหมอพื้นบ้านที่มีวิชาแปลกประหลาด รักษาคนได้แม้แต่โรคที่หมอสมัยใหม่ก็ยังจนปัญญา แต่คนในหมู่บ้านเริ่มสังเกตว่า ทุกครั้งที่ยายคำรักษาคน หมา แมว หรือไก่ที่บ้านข้างเคียงมักจะล้มตายไปอย่างไร้สาเหตุ
วันหนึ่งเด็กหนุ่มชื่อ “หนานบัว” แอบเห็นแสงประหลาดในกระท่อมของยายคำยามค่ำคืน เขาจึงแอบไปดู และสิ่งที่เขาเห็นคือ ร่างของยายคำที่ผอมแห้ง กำลังก้มกินไส้ของสัตว์อย่างหิวกระหาย แต่เงายายคำอีกเงาหนึ่งกลับนั่งนิ่ง ๆ ราวกับแยกร่างได้ หนานบัวตกใจสุดขีด เผลอเหยียบไม้จนเสียงดัง ยายคำหันขวับมา พร้อมดวงตาแดงฉาน...
แต่โชคดี หนานบัวรอดมาได้ และไปเล่าให้ “พ่อหลวงเป็ง” ฟัง พ่อหลวงจึงรวมชาวบ้านมาทำพิธี “แห่ผีกะ” กลางคืนวันพระใหญ่ เอาดินจากเจดีย์เก่า ใบหนาด ใบส้มป่อย และขมิ้น มาล้อมบ้านยายคำไว้
คืนพิธีนั้น ฝนตกหนัก ฟ้าผ่าลงกลางลานบ้าน เสียงร้องโหยหวนของบางสิ่งดังขึ้นในความมืด และตอนเช้า... พบร่างของยายคำแห้งเหี่ยวอยู่กลางลานบ้าน ตาเบิกโพลง และไม่มีใครเห็น “ผีกะ” อีกเลย...
แต่คนเฒ่าคนแก่ก็ยังพูดเสมอว่า“ผีกะบ่ได้ตาย มันแค่เปลี่ยนเจ้าของ”และถ้าในหมู่บ้านใด มีคนอยู่ดี ๆ ก็แข็งแรงผิดปกติ แต่สัตว์รอบบ้านตายลงอย่างลึกลับ... ให้ระวังไว้ให้ดี
---