Love High School โรงเรียนรักฝึกหัดใจยัยจอมจุ้น

"เฮ้ ทุกคน วันนี้ฉันไม่ว่างไปกับพวกเธอนะ ก็แฟนวิงอ่ะ เรียกฉันไปหา"
"ก็เธอดันไปซ่าส์หาเรื่องท้าต่อยกับพวก รร. อื่นมาอ่ะ"คารินช่วยตอบให้
"เออๆ งั้นฉันไปก่อนนะ"
ฮึ คอยดูเถอะ เทร ถ้านายกล้าทำอะไรฉันนะ ฉันจะขู่ให้นายเลิกคบกับวิงซะเลย ฮ่าๆ (<<ยัยนี่-_-)
ในที่สุดฉันก็มาถึงห้องของประธานนักเรียนซักที
"เข้ามา"
เฮ้ย ไอนี่มันมีตาวิเศษรึไงถึงได้รู้ว่าฉันมาแล้ว ฉันเดินเบากว่าแมวอีก ฮึ่ย!
แล้วฉันก็เดินเข้าไปหานายเทรทันที
"มีอะไรก็รีบพูดมา!!!จะมาหาเรื่องฉันที่ฉันไปก่อเรื่องกับโรงเรียนนู้นใช่มะ...เอ๊ะ! นาย..."
"หวัดดี ยัยขี้เซา"
"อ้ากกก ฉานม่ายยด้ายยขี้ซาวว!!!"
ฉันลากเสียงยาวแล้ววิ่งปรี่ไปหานายกราฟทันที ฮึ แล้วนายมาอยู่ในห้องนี้ได้ไง หึ ก็ 2 คนนี้เป็นเพื่อนกันจะเข้าออกห้องเพื่อนก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรนี่นา
"ฉันเป็นคนเรียกเธอมาเอง"
"เรียกฉันมาในนามประธานนักเรียนนี่นะ"
"ก็ถ้าไม่บอกไปอย่างนั้นเธอจะมามั้ยล่ะ"
จริงของมันด้วย-_-ฉลาดจริงๆ TOT
"มีไรก็รีบๆ พูด ฉันมีงาน"
"เธอจำที่ฉันเคยพูดกับเธอได้มั้ย ว่าต่อจากนี้ชีวิตเธอจะไม่เป็นสุขแน่ เมื่อเธอเป็นคนที่ต้องตาใจฉัน"
"หึ แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่มีวันป่วนเพราะคนอย่างนายแน่"
"โห ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูสิ ขนาดฉันแค่ เรียกเธอว่ายัยขี้เซา เธอยังเป็นเอามากขนาดนี้^_^"
"นี่ นาย!!!"
"หึ"
เค้ายิ้มที่มุมปาก แล้วก็เดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อย จนปลายจมูกเราแตะกัน...แล้วเค้าก็เลื่อนริมฝีปากลงมาจนมันแตะกับปากฉัน...นี่สินะที่เรียกว่าจูบ...ฉันคิดว่าทั้งชีวิตนี้ฉันจะไม่มีวันจูบกับใครแต่ก็ต้องมาเสียท่าให้กับนายคนนี้...ฉันรู้สึก รู้สึกดีจังเลย เหมือนกับว่าตัวฉันมันช่างบางเบา นี่มันอะไรกัน...ทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนี้...ไม่ได้นะ มันคงไม่ใช่ความรักหรอก
..........................................
จนสักพักเค้าก็ถอนจูบจากฉัน แล้วเลียริมฝีปากของเค้า...
"อ่า ปากเธอช่างหวานเสียจริง แทบหยุดไม่ได้เลย วันหลังฉันจะมาใหม่นะ หวังว่าคงจะได้ลิ้มลองมันอีก"
"นาย!!! ไม่มีวันซะหรอก!"
"งั้นก็เชิญเธอคิดแบบนั้นต่อไปเถอะ แต่สักวัน..."
"..."
"เธอต้องยอมฉันแน่"เค้ามากระซิบที่ข้างหูฉัน แล้วก็เดินจากไป...
   อะไรกัน ฉันว่าอย่างน้อยคนอย่างฉันก็จะไม่หลงกลนายพวกนี้ ตอนที่ฉันรู้ว่าวิงกับเทรจะคบกัน ฉันยังห้ามไม่หยุดเลย ฉันกลัววิงจะถูกทิ้ง แต่สุดท้าย ฉันก็ต้องมานั่งกังวลใจกับตัวเองเอง...เฮ้อ นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย
           ..............................................................................................
"นี่นายแน่ใจนะว่าจะคบกับผู้หญิงคนนั้นอ่ะ"
ใช่ ตอนนี้ผมกำลังคุยอยู่กับไอเทร เพื่อนสุดปัญญาอ่อนของผม
"ใช่ ฉันรักเลน"
"นายลองคิดดีๆ นะ ผู้หญิงคนนั้นคงไม่ถูกชะตากับพ่อนายหรอก"
"ไม่ว่ายังไงฉันก็จะทำให้พ่อรักและยอมรับเธอในฐานะลูกสะใภ้ให้ได้"
"โห นี่นายคิดไปไกลขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ก็นับตั้งแต่ที่ฉันเกิดมา ฉันไม่เคยรู้สึกรักใครเท่ายัยนั่นมาก่อนเลย"
"เออๆ แกก็คงรู้สึกเหมือนฉันตอนเจอวิงใหม่ๆ อ่ะแหละ รักแรกพบ^_^"
ผมรู้สึกว่าถ้านี่เป็นการ์ตูนโรแมนติกญี่ปุ่นมันคงมีหัวใจวิ้งๆ ที่ตามันแล้วอ่ะ มันเพ้อถึงวิงทีไรมันผมจะไม่อยากคุยกับมันแล้ว-_-"
"เออๆ ฉันรู้แล้วแต่ยังไงฉันก็ยังจะรักเลนต่อไป นายไปเถอะ ไปหาสุดที่รักนายเหอะ"
"นายรู้ใจฉันจังเลยฉันไม่อยากอยู่กับแกแล้ว ฉันจะไปหาวิงงงงงงงที่ร้ากกกกกก^o^"
แล้วมันก็วิ่งปายยยย
แล้วผมก็กลับมาคิดดูที่ไอเทรมันพูดก็ถูก ถ้าพ่อรู่ว่าผมรักกับเลนผู้หญิงที่พ่อของเขาทำลายพ่อของผมจนย่อยยับ ก็คือขยายความว่า...
   "กราฟ ตอนนี้บริษัทของเรากำลังขาดทุนเพราะลูกค้าโดนแย่งไปหมด ก็ไอเสี่ยธาสิตเนี่ยสิ มันไปเอาราคาที่แสนถูกอะไรอย่างนั้นมาได้ไง มันแย่งลูกค้าพ่อ!!!"
ตอนนี้พ่อของผมกำลังเครียดเรื่องที่บริษัทของเสี่ยธาสิต(หรือก็คือพ่อของเลน)ลดราคาของสินค้าอย่างไม่น่าเป็นไปได้ ทำให้ลูกค้าของพ่อผมหันไปหาเสี่ยธาสิตแทน ทำให้บริษัทของพ่อผมขาดทุนอย่างมหาศาล