แวมไฟร์ เดอะ ซวย

เรื่องของแวมไพร์กับสาว....

เสียงระฆังดังก้องไปทั่วโบด ท้องฟ้าอันมืดมิดบนท้องฟ้า ยังมีชายหนุ่มร่างสูงผิว
ขาวซีดผมสีบลอน์ยาวลงมาประบ่า ดวงตาสีแดงราวกับสีเลือด ยืนอยู่บนหอค่อย
โบดนาฬิกาในยามราตรี ... "ฮึฮึ วันนี้จะกินใครเป็นอาหารน่าา" ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มที่มุมปากแสดงในเห็นถึงเขี้ยวแล็บออกมาทางมุมปากข้างขวา "พลุ๊ป!!"
ชายคนนั้นกระโดด ลงมาจากหอค่อยสูงราว30ชั่น ลงมายังพื้นซอยแค็ปๆอยู่ติดกับ โบดแห่งนั้น... 

"รายแรก..หญิงสาวพนักงานเงินเดือนคงจะน่าอร่อยอยู่นะ"

ชายหนุ่มคนนั้น หันไปมอง ผู้หญิงร่างผอมขาวไว้ผมยาวลงมาถึงด้านหลังที่กำลังแบกเอกสารต่างๆนาๆเดินอยู่ที่กลางซอยโดยไม่รู้ว่า ตัวเองกำลังจะตกเป็นอาหารอันโอช่ะของแวมไฟร์ตัวนั้น...

"ไอ้หัวหน้าแผนนกงี้เง่า วันๆจ้องแต่เหล่ก้นฉันถ้าฉันได้เลื่อนเป็นหัวหน้าก่อนเถอะเดี๋ยวแม่จะเจี๋ยนให้กระจุยเลย!"

หญิงสาวพนักงานเงินเดือนเดินบนงุดงุด โดยไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะก้าวมาสู่เวิ้งว้างแห่งความตาย

"แห่ม..คุณผู้หญิงคงจะเหนื่อยมากเลยสินะครับ.."
เสียงอันนุ่มนึกของแวมไพร์ตัวนั้นถึงกลับหายสาวคนนั้นหยุดชะงั่กอยู่กับที่
ราวกับมีมนต์สะกดให้ผู้หญิงคนนั้นไม่รู้สึกตกใจมาก..

"มามะเดี่ยวผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง..."

แวมไพร์ตัวนั้นค่อยๆเดินมาทางด้านหลังผ่านความมืด แสงจากเสาไฟฟ้าประกฎให้เห็นดวงตาสีเเดงราวกับเลือดและใบหน้าอันซีดขาวของแวมไฟร์ตัวนั้นครึ่งหน้า แล้วค่อยๆเอามือรวบผมของหญิงสาวคนนั้นเผ่ยให้เห็นต้นคอขาวๆหน้ากัดหน้าดูดของหญิงสาวคนนั้น แล้วค่อยๆยื่นหน้าส่อดเข้ามาใกล้ๆคอแล้ว แยกเขี้ยว กัดลงไปบันต้นคอจมเขี้ยว 

"สู้ดดดด....!! อ๊าาเลือดสาวนี้มันหวานหอมเหลือเกิน"

แล้วแวมไฟร์ตัวนั้น ค่อยวางร่างหญิงสาวที่ตัวเองได้ลิ้มรสเลือดอันหอมหวาน อย่างนุ่มนวล 

"ขอบใจนะสำหรับอาหารของค่ำคืนนี้สาวน้อย"

ชายคนนั้นลุกขึ้นแล้วมองร่างหญิงสาวคนนั้นอย่างน่าสังเวท แต่ต้องมาสะดุดกับกระโปรงที่หญิงสาวสวมใส่อยู่ มีอะไรไม่รู้ นูนๆขึ้นมาระหว่างกระโปรง

"หือ...อะไรน่ะ?"

ชายคนนั้นได้เอามือไปลูบคล่ำ อะไรไม่รู้นูนๆระหว่างกระโปรง แล้วต้องตกใจกับสิ่งที่ตัวเองได้สำผัส!!

"เชี่ย สาวดุ้นนี้หว่า พรวดดดดด!!"

แวมไฟร์ตัวนั้นได้อ้วกอย่างที่ไม่เคยอ้วกมาก่อน อ้วกได้พุ้งทะยานออกมาจากปากเผ่ยให้เห้นน้ำสีเหลืองอ่อนๆปนเลือด ที่ดูดมาจากสาวดุ้นคนนั้นแล้ว 
สลบไปในที่สุด..