My Everything [JaeJes Feat.YunRi]
เขียนโดย 
LoveFanFic
วันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.35 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2556 21.07 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2) ตอนที่ 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ2 อาทิตย์ต่อมา
ซูยอนกับยูริเริ่มสนิทกับสองหนุ่มมากขึ้นหลังจากได้ติวให้ทั้งสองได้เกือบสองอาทิตย์แล้ว และแจจุงเองก็เล่าเรื่อง
ที่ยุนโฮชอบยูริให้ซูยอนฟังแล้ว แล้วดูเหมือนว่าสาวเจ้าคนนี้จะยอมช่วยเต็มที่เพราะเธอเองก็อยากให้เพื่อนมีแฟน
เหมือนกับคนอื่นๆบ้าง ไม่ใช้วันๆก็จมปักอยู่แต่กับเธอจนไม่ยอมเปิดรับผู้ชายคนไหนเลย
"ยุนโฮ! นายหัดเข้าใจอะไรง่ายๆบ้างสิยะ!!!" ซูยอนหันไปมองเพื่อนสาวที่กำลังแหกปากพูดกับยุนโฮอย่างโมโห
ยุนโฮก็ได้แต่ยิ้มแหยๆพลางเกาหัวแกรกๆเชิงบอกว่าช่วยไม่ได้ เค้าไม่ได้ฉลาดและเข้าใจอะไรได้ง่ายเหมือนเพื่อน
หน้าหวานนั่นนี่นา
"โห่ยูริครับ! ผมไม่ได้อัจฉริยะเหมือนไอโบแจนะ โอ๊ยยยย!!" ไม่ทันได้พูดจนจบประโยคหน้าของยุนโฮก็ดิ่งลงดิน
เนื่องจากแจจุงที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ยกมือขึ้นฟาดไปที่ท้ายทอยของยุนโฮอย่างแรง ซูยอนตกใจนิดๆก่อนจะหัวเราะ
ออกมาเบาๆ ยูริก็กอดอกพลางแสดงสีหน้าเป็นเชิงว่า 'สมควรโดน'
"กูชื่อแจจุงครับ ไอสั-ดยุน"
"เออ! กูรู้น่าไอโบแจ เอ๊ยยย คิม แจจุง :P" ร่างสูงเอ่ยแกล้งเพื่อนหน้าหวานพลางแลบลิ้นปลิ้นตาใส่อย่างหมั้นใส้
แจจุงปิดหนังสือเตรียมจะฟาดอีกครั้งแต่ยุนโฮก็ดึงยูริมาบังตัวเองไว้ เค้าจึงได้แต่ตั้งท่าค้างอยู่อย่างนั้น
"แล้วนายดึงชั้นมาบังทำไมเนี่ยอีตาบ้า!!"ยูริตะคอกเสียงดังก่อนจะฟาดฝ่ามือไปที่หลังแกร่งของยุนโฮอย่างแรงจน
ยุนโฮแอ่นหลังด้วยความแสบ มือหนาลูบยังตำแหน่งที่ถูกตีพลางสั่นขาอย่างทรมานก่อนจะหันไปมองยูริเป็นเชิงว่า
น้อยอกน้อยใจ ส่วนสาวเปรี้ยวไม่แคร์ใครอย่างยูริมีหรือที่จะสนใจ เธอนั่งลอยหน้าลอยตามองไปที่อื่นอย่างสะใจ
"พอเลยนะทั้งสามคน..เล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้" ซูยอนปรามขึ้นและจัดการเก็บหนังสือเข้ากระเป๋าของตัวเองอย่าง
ไม่รีบร้อน ยูริกับแจจุงก็ยักไหล่เชิงไม่สนใจ เว้นแต่ยุนโฮที่กำลังเศร้าอยู่กับตัวเองเนื่องจากโดนสุดที่รัก(?)อย่างยูริ
เมินเอาซะได้ หมีอยากจะลงแดงตายครับท่านนนนนน TT^TT
"ซูยอน!!" จู่ๆยูริก็หันมาเรียกเพื่อนสาวที่แสนน่ารักด้วยน้ำเสียงที่ดังมากจนตัวเจ้าของชื่อสะดุ้งอย่างตกใจ
"เรียกซะเสียงดังเชียวยูล" ร่างบางว่าพลางถอนหายใจออกมาอย่างนึกระอาในความไม่เกรงใจใครของเพื่อนตัวเอง
ไม่ว่าจะอยู่ในที่คนเยอะหรือน้อย ยูริก็ไม่เคยนึกที่จะเกรงใจหรือสนใจว่าคนรอบข้างจะรำคาญกับน้ำเสียงเธอรึเปล่า
เวลาเธอไม่พอใจอะไรก็แสดงออกมาอย่างไม่คิดจะปิด ขึ้นเสียงก็ขึ้นกันซะดื้อๆ นี่แหละข้อเสียของเธอที่ซูยอนเอง
ก็รับไม่ค่อยจะได้ซักเท่าไหร่ เพราะต้องคอยขอโทษคนอื่นที่ยูริเสียมารยาทตลอด
"วันนี้เราไม่มีเรียนอะไรแล้วนี่นา ไปช็อปปิ้งกันเหอะ!!" ซูยอนมองหน้ายูริก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ ยูริก็ยิ้มแป้นออกมา
ด้วยความดีอกดีใจ สิ่งที่เธอชอบมากที่สุดก็คือช็อปปิ้งนี่แหละ ยุนโฮก็มองสองสาวอย่างสนอกสนใจ
"ไปด้วยดิ ว่างเหมือนกันอ่ะ :D" ยูริหันมามองเจ้าของเสียงทุ้มด้วยสีหน้าสงสัย ยุนโฮจึงต้องหันไปสะกิดเพื่อนรักให้
ช่วยเออออไปกับเค้าหน่อย ก็เค้าอยากไปเดินเคียงคู่กับยูริและคอยช่วยเธอถือของนี่นา ถ้าให้ผู้หญิงบอบบางต้อง
มาถือของหนักๆ(ตรงไหน)คนเดียวคงไม่ดีหรอกจริงมั๊ย
"อะเออออ!! วันนี้เราสองคนไม่มีคาบเรียนต่อแล้วเหมือนกันอ่ะ"
"ไปสิ ไปหลายคนสนุกดีออกนะ" ซูยอนตอบและส่งยิ้มไปให้สองหนุ่มอย่างน่ารัก ทำเอาแจจุงที่มองอยู่ถึงกับแอบ
ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ส่วนยุนโฮน่ะหรอ ดีใจจนกระโดดโลดเต้นเหมือนหมีได้น้ำผึ้งไปแล้วล่ะ
"นายสองคนเอารถมารึเปล่า รถชั้นมันนั่งได้แค่สองคนนะ" ยูริหันไปถามสองหนุ่มเรื่องรถ เพราะรถของเธอมันเป็น
รถสปอร์ทที่นั่งได้แค่สองคนเท่านั้น
"ชั้นเอารถมา" แจจุงว่าพลางชูกุญแจรถของตัวเองขึ้นมาให้ยูริดู เธอพยักหน้าก่อนจะเดินไปยังลานจอดรถตามด้วย
ซูยอน แจจุง และยุนโฮ เดินตามไปติดๆ
"ยูริ..เดี๋ยวผมขับรถให้นะ!!" ยุนโฮก็วิ่งมาแ่ยงกุญแจไปจากมือของร่างเพรียวอย่่างถือวิสาสะ แต่ยูริก็ไม่ได้ว่าอะไร
เพราะเธอเองก็ขี้เกียจขับรถเองเหมือนกัน ซูยอนมองยูริกับยุนโฮสลับกันไปมาอย่างสงสัย ถ้ายุนโฮไปขับรถให้ยูริ
แสดงว่าเธอก็ต้องไปนั่งรถของแจจุงน่ะสิ
"เร็วสิซูยอน สองคนนั้นขับรถออกไปแล้วนะ" เสียงทุ้มของแจจุงดังขึ้นทำเอาร่างบางสะดุ้งและหันไปมองเึค้าอย่าง
รวดเร็วด้วยความตกใจ ซูยอนรีบวิ่งไปยังรถของร่างสูงทันทีก่อนจะขึ้นไปนั่งข้างคนขับ และแจจุงก็ขับรถตามหลังยูริ
กับยุนโฮไปอย่างไม่รีบร้อน
สองสาวเดินช็อปปิ้งอย่างสนุกสนานโดยมีสองหนุ่มคอยเดินตามพลางถือถุงเสื้อผ้าให้อย่างปิติยินดี ยูริหันไปเห็นร้าน
ชุดแซกร้านนึงซึ่งเธอดันไปเตะตากับแซกสีน้ำเงินเว้าหลังที่ใส่หุ่นโชว์อยู่หน้าร้านเข้า ไม่รอช้าเธอรีบเดินเข้าไปในร้าน
ทันทีทำเอาซูยอนที่ดูโน่นดูนี่อยู่ตองรีบเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว
"ยูลลลล!! รอเราด้วยสิ"
"เร็วสิซูยอน แซกตัวนี้สวยมากเลยอะ" ยูริหันมาบอกเพื่อนสาวก่อนจะหยิบชุดแซกที่เธอชอบขึ้นมา่ทาบกับตัวอย่าง
ชอบอกชอบใจ แต่ระหว่างที่เธอกำลังมีความสุขกับแซกสีน้ำเงินสุดเซ็กซี่นี่อยู่ ดันมีคนเดินมาชนเธอเข้าให้อย่างแรงจน
เธอทำแซกชุดนั้นตกพื้น สองสาวก็ประสานสายตากันอย่างไม่พอใจนัก
"เดินดูคนบ้างได้ม๊ะ? ไม่เห็นหรอว่ามีคนยืนอยู่" ยูริเริ่มเปิดประเด็นการทะเลาะเบาะแว้งขึ้นก่อน ก็ยัยผู้หญิงคนนี้ไม่ยอม
ขอโทษเธอนี่นา แถมยังมาทำเชิดหน้าใส่เธออีกต่างหากล่ะ เป็นใครเค้าจะชอบล่ะจริงมั๊ย
"ก็เธอมายืนเกะกะขวางทาง ชั้นก็เลยเตือนก็เท่านั้น"
"โดยการชนกันแบบนี้น่ะหรอห๊ะ!!" ยูริแว๊ดเสียงดังใส่ร่างเพรียวที่ยืนเชิดหน้าเชิดตาอยู่อย่างน่าหมั่นใส้ซะเต็มประดา
ยุนโฮที่ยืนมองอยู่ก็เดินมายืนข้างๆยูริ เผื่อว่ามีการตบตีเค้าจะได้คอยช่วยร่างเพรียวข้างๆได้(แหม...ก็นึกว่าจะช่วยห้าม)
ร่างเพรียวคู่อริของยูริก็มองหน้ายุนโฮด้วยความรู้สึกคุ้นๆก่อนจะอมยิ้มออกมาอย่างเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเค้าคนนี้เป็นใคร
"ยุนโฮ!!" ร่างสูงขมวดคิ้วมองคนตรงหน้าอย่างงุนงงพลางหันไปมองยูริที่กำลังส่งสายตามาหาเค้าเป็นเชิงว่ารู้จักกับ
ยัยนี่ด้วยหรอ ยุนโฮรีบส่ายหน้าระรัวอย่างร้อนตัวพลางพูดปฏิเสธคนข้างๆไป
"ผมไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้นะครับยูริ ผมสาบานได้!!" พูดพลางแอบไขว้นิ้วไว้ด้านหลังเพราะเค้าเองก็จำไม่ได้ว่าเคยรู้จัก
เธอคนนี้รึเปล่า แต่เค้าจำไม่ได้เลยซักนิดนี่นา
"มินยอไงคะ จำไม่ได้หรอ?" สาวร่างเพรียวคู่อริยูริไม่พูดเปล่า เขยิบตัวมาดันยูริออกก่อนจะควงแขนของยุนโฮอย่าง
ถือวิสาสะทำเอายูริถึงกับไม่พอใจอย่างมาก แจจุงกัยซูยอนก็ได้แต่มองเหตุก่รณ์ตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่แตกต่างกันไป
คนนึกกำลังว้าวุ่นและกังวลว่าจะเกิดเรื่อง ส่วนอีกคน..จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ช่างสิ เค้าไม่สนใจหรอก
"มะมินยอ...ไหนวะมึง?" สองคำหลังยุนโฮหันไปถามแจจุงพลางทำหน้างุนงงอย่างชัดเจน ส่วนคนถูกถามก็ได้แต่
ยักไหล่กลับไปอย่างไม่คิดใส่ใจกับคำถาม ง่ายๆก็คือ เค้าเองก็จำไม่ได้อ่ะ
"สรุปรู้จักกันหรือไม่รู้จักกันห๊ะ!!!" ยูริถามเสียงแหลมออกมาทำเอายุนโฮสะดุ้งรีบแกะมือปลาหมึกของมินยอออกทันที
แต่มือปลาหมึกนั่นก็ไม่ได้แกะออกง่ายๆซะด้วย หนำซ้ำยังติดแน่นกว่าเดิมอีกต่างหาก มันทำให้ร่างเพรียวรู้สึกแย่
ขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัวอย่างไร้สาเหตุ แค่เห็นสองคนควงกันมันก็ของขึ้นแล้วอ่ะ
"แล้วแกเป็นอะไรกับยุนโฮล่ะห๊ะ ไม่รู้รึไงว่าเราเคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมาก่อน?"
"หาาาาา!!" ยุนโฮหันมามองหน้ามินยอให้ชัดเจนขึ้นก่อนจะทำหน้าเหยเกเมื่อนึกได้ว่าผู้หญิงที่เกาะเค้าหนึบอยู่นี่คือ
คนที่เค้าเคยควงเล่นๆแก้เซ็งเมื่อสองเดือนก่อน ทำไมโลกมันกลมขนาดนี้วะเนี่ย
"สรุปรู้จักกันใช่มั๊ย? งั้นนายก็อยู่กับคู่นอนของนายไปแล้วกัน!!!!" ยูริว่าพลางดึงตัวซูยอนเดินออกมาจากตรงนั้นด้วย
อารมณ์บูดบึ้งอย่างเห็นได้ชัดเจน ยุนโฮก็รีบแกะมือปลาหมึกออกอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ผล
"เดี๋ยวสิคะยุนโฮ ไม่อยู่คุยกับมินยอก่อนหรอ..."
"ไม่คุย! ปล่อยสิวะแม่งงงงง!!" ยุนโฮสะบัดแขนมินยอออกอย่างแรงพลางวิ่งตามร่างเพรียวไปทันที แจจุงก็หันมา
ยกยิ้มมุมปากให้มินยอก่อนจะเดินตามไปโดยไม่ลืมที่จะเก็บถุงเสื้อผ้าไปด้วย
"ยูริ!! รอผมก่อนครับ ยูริ!!" ยุนโฮวิ่งตามคนรัก(?)อย่างรวดเร็วพลางรั้งมือเธอเอาไว้ ยูริก็หมุนตัวกลับมาตามแรง
ดึงของยุนโฮ ใบหน้าบึ้งตึงเสมองไปทางอื่นอย่างไม่สบอารมณ์ ซูยอนมองภาพตรงหน้าอย่างเลิกลั่ก ก็ตอนนี้พวก
เธออยู่ในห้างนี่นา เกิดเป็นที่สนใจของผู้คนขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ
"เอ่ออออ...ไปคุยกันที่อื่นเถอะนะ"
"ไม่คุย!! ไม่อยากคุย..เบื่อ รำคาญ!!" ร่างเพรียวสะบัดแขนยุนโฮออกก่อนจะเดินตึงตังต่อไป ผู้คนก็เริ่มมองมา
ทางเธอด้วยสีหน้าสนอกสนใจ ยุนโฮถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินไปลากยูริออกจากที่นี่ไปอย่างรวดเร็ว
ปล่อยซูยอนยืนหน้าเสียอยู่คนเดียว
"ซูยอน!!" แจจุงวิ่งมา่หาร่างบางที่ยืนมึนอยู่พลางมองหาอีกสองคนที่ตอนนี้คงไปปรับความเข้าใจกันอยู่ที่ไหนซักที่
ซูยอนมองเจ้าของเสียงที่ดังมาจากด้านหลังก่อนจะวิ่งไปหาเค้าเช่นกันด้วยความตื่นตระหนก
"ทำไงดีแจจุง สองคนนั้นไปไหนแล้วก็ไม่รู้"
"ปล่อยไปเถอะ เดี๋ยวก็คุยกันรู้เรื่องเองแหละ" แจจุงพูดขึ้นอย่างไม่คิดมากก่อนจะจับมือร่างบางและพาเดินเล่นอย่าง
ไม่คิดสนใจเรื่องของสาวสวยจอมเปรี้ยวกับไอเพื่อนเจ้าอารมณ์อีก ซูยอนมองมือของตัวเองที่ถูกคน
ข้างหน้ากุมไว้
พลางใบหน้าก็แดงซ่านด้วยความขวยเขินอย่างไม่รู้ตัว ร่างสูงที่รู้สึกถึงอะไรแปลกๆก็หันกลับมามองซูยอนด้วยความ
สงสัยว่าเธอเป็นอะไรของเธอ แต่พอได้เห็นใบหน้าที่แดงเป็นมะเขือเทศนั่นก็ยิ้มออกมาซะเฉยๆ
"เขินชั้นรึไง?"
"อะเอ่ออออ..ปะเปล่านะ!! -/////-" ซูยอนตอบร่างสูงไปเสียงดังทำเอาเค้าหัวเราะออกมาเบาๆอย่างนึกตลกกับ
ท่าทางของเธอตรงหน้าเค้า ผู้หญิงอะไร...เขินได้โคตรน่ารักเลยอ่ะ
"ก็ไม่เห็นต้องตะโกนนี่ พูดดีๆก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอกนะ" แจจุงว่าพลางเดินต่อไปโดยไม่คิดที่จะปล่อยมือของซูยอน
ออกเลยแม้แต่น้อย และดูเหมือนร่างบางด้านหลังก็ไม่ขัดขืน ได้แต่ก้มหน้าก้มตาเดินตามหลังเค้าไปด้วยท่าทีเขินอาย
ทำเอาคนที่เดินผ่านพากันมองอย่างนึกเอ็นดูคู่รัก(?)คู่นี้กันใหญ่
ง่าาาาาา!!! ปวดเฮดกับการคิดสดแฮะ 555555555555
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
