ในที่สุด.....ความฝันของผมก็เป็นจริง

7.7

เขียนโดย รักแรก

วันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 23.11 น.

  5 ตอน
  15 วิจารณ์
  9,862 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 19.00 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) ผมจะตามหาพ่อ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                                      

                   ผม......จะตามหาพ่อและพูดคำว่าผมรักพ่อ

          ผมไม่เคยรู้หรอกนะคำว่าพ่อมีความหมายเช่นไร ความหมายมันเท่ากับอะไร. หรือมากเท่าไร

ใหญ่หลวงอย่างไร แต่ผมรู้เพียงว่า ความรักของผมที่มีให้พ่อนั้นมันมากมายเพียงไร. ผมไม่เคยเห็นหน้าพ่อของผม.

ผมไม่เคยเห็นรูปของพ่อผมแต่ใบเดียว ผมรู้เพียงแค่ชื่อพ่อของผม ชึ้งตอนนี้ผมไม่รู้ว่าพ่อผมยังมีชีวิตอยู่หรือท่านเสีย

ชีวิตแล้ว แต่ผมก็ภาวนาให้พ่อของผมยังมีชีวิตอยู่

 

 

        เมื่อผมเจอท่าน ผมไม่รู้ว่าท่านจะจำผมได้หรือเปล่าแต่ผมอยากให้ท่านจำผมได้ ถึงผมจะไม่เคยเห็นหน้าท่านก็

เถอะ. แต่ผมเชื่อว่าถ้าผมเจอท่านผมจะรู้ทันทีว่าท่านเป็นพ่อผมเพราะผมเชื่อว่าสายสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกจะบอกผม

บางครั้งผมเคยนึกโกรธพ่อที่พ่อทิ้มผมไป แต่ผมเชื่อว่าท่านต้องมีเหตุผมของท่าน ท่านถึงได้ทิ้งลูกที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข

ของท่านไป.

 

 

        ตอนนี้ผมอายุ. 20 ปี. เรียนคณะแพทย์ศาสตร์   จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ผมอาศัยกับลุงเพียงสองคน

ตั้งแต่ผมเกิดมาผมก็เห็นเพียงลุงเท่านั้น ญาติพี่น้องของผมก็ไม่เคยเห็น ผมรู้เพียงว่าแม่ของผมตายจากอุบัติเหตุรถยนต์

พลิกคว่ำที่ลำปาง

 

 

         ผมมักจะถามหาพ่อทุกครั้งที่มีโอกาส ผมพยายามถามลุงผมตั้งแต่ผมจำความได้จนถึงตอนนี้ผมอายุ 20 ปี

แต่คำตอบคือ ..................... ความเงียบจากปากลุงของผมครั้งแล้วครั้งเล่า.. ชึ่งทุกครั้งที่ผมถามถึงพ่อผม

.ลุงของผมจะเศร้าและท่านก็เดินเข้าห้องลับ. ชึ่งผมก็ไม่เคยได้รับอนุญาตเข้าไปในห้องนั้นสักที. ตอนผมอายุ. 14. ปี 

ผมเคยสงสัยว่าห้องนั้นมันมีอะไร ผมจึงเข้าไปในห้องนั้น พอเข้าไปในห้อง ผมเห็นเพียงห้องขนาดใหญ่สีขาวที่มีรูปภาพ

มากมายและมีผ้าคลุมไว้หมด. แต่ก่อนที่ผมจะเอาผ้าออก. ลุงผมก็เข้ามาในห้องก่อน. และผมก็โดนลุงตบหน้าผม.ชึ่ง

ผมทั้งเจ็บทั้งแสบหน้าผมนั้นชาไปหมด เจ็บกายก็ไม่เจ็บเท่าใจ. ลุงทำโทษผมโดยขังผมไว้ในเก็บของที่ทั้งมืดและเหม็น

ตลอดทั้งคืน พอเช้าลุงถึงให้แม่บ้านมาปล่อยผม. ผมจึงต้องเดินไปขอโทษลุงที่ผมฝ่าฝืนกฏและเข้าห้องโดยไม่ได้

รับอนุญาติและลุงก็พูดกับผมว่า " ไม่เป็นไร คงหิวแล้วสิไปทานข้าวไปๆ". ผมคิดเสมอว่าพ่อของผมจะใจดี

เหมือนลุงหรือเปล่า

 

 

                           

        เรามาช่วยลุ้นกันดีกว่าว่าเรื่องราวของเอดิสันจะเป็นเช่นไรต่อไป และเอดิสันจะเจอ.....กับพ่อของเขาหรือไม่

                              (อ่านเสร็จอย่าลืมคอมเม้นด้วยนะค่ะว่าข้อควรปรับปรุงยังไง)

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา