น้ำ

  
“วันนี้ผมก็เข้าไปในเมืองอย่างเคยแต่ผมเห็นสิ่งที่มันไม่น่าเกิดกับมนุษย์ขึ้น”
“ประชาชนทั้งหลาย เป็นทีรู้ดีว่าตอนนี้โลกเราขาดแคลนน้ำอย่างหนัก จึงต้องมีมาตรการควบคุมการใช้น้ำ อย่าได้คิดว่านี่เป็นการเอาเปรียบ เพราะที่ทำก็เพื่อประชาชนทุกคน”
แล้วก็มีประชาชนลุกฮือขึ้นมา
“มาทำอย่างนี้ได้ไง เห็นพวกเราเป็นตัวอะไรวะ ใครจะยอม เราจะต่อต้าน เรียกร้องสิทธิของพวกเรา จริงมั๊ย”
“ใช่ ใช่ ใช่ ขับไล่ พวกเผด็จการ ขับไล่เผด็จการ”
เสียงได้ดังก้องไปทั่วบริเวณนั้น
“ทางเราได้รับคำสั่งให้สามารถทำได้ทุกวิถีทางเพื่อความสงบเรียบร้อย เพราะฉะนั้นจึงประกาศบริเวณนี้เป็นเขตกระสุนจริง เพราะฉะนั่นเพื่อความปลอดภัยขอให้อยู่ในความสงบ”
“ใครจะไปฟังแกจริงมั๊ย”
“ใช่ ใช่ ใช่”
ปัง
ลูกกระสุนหนึ่งนัดของทหารนายหนึ่งได้แล่นออกจากรังเพลิงเจาะเข้าหัวของแกนนำโดยมีคำสั่งจากผู้บัญชาการ สร้างความหวาดผวาให้กับประชาชนแถวนั้นเป็นอย่างมาก
“เฮ้อ แค่นี้ยังวุ่นวายไม่พออีกเหรอ”
แล้วจิมก็เดินกลับบ้านระหว่างทางเจอเด็กคนนึงเขาจึงส่งน้ำให้และกำชับว่าห้ามบอกใคร
“เกลซฉันว่าเหตุการณ์มันเลวร้ายขึ้นเรื่อยๆถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปฉันว่า ทุกคนอาจไม่รอด”
“ตอนนี้ฉันก็พยายามอย่างสุดๆแล้วนะเอาเป็นว่าค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่า เร่งไป กังวลไปอาจจะผิดพลาดได้”
บึ้ม!!!!!!!!!!
“จิมเสียงอะไรน่ะ”
“ก็คงจะเป็นพวกที่ต้องการชิงน้ำไปจากเมืองนั่นแหละ”
“แต่ไม่นะมันมีขีปนาวุธพุ่งเข้ามา”
แว็บ!!!!! หลังจากขีปนาวุธเจาะลงพื้นก็เกิดแสงสีขาวไปทั่วบริเวณ
บึ้ม!!!!!!!!!!!!
โชคดีที่ตำแหน่งขีปนาวุธลงที่นอกเมือง
“ตรงนั้นมันที่ที่กำลังรบกันอยู่นี่นา”
สี่ชั่วโมงผ่านไป
“เกลซเดี๋ยวฉันจะเข้าไปดูในเมืองหน่อย”
“ระวังตัวด้วยล่ะ”
ณ ภายในเมือง
“ไม่ ไม่ พวกมันต้องฆ่าเราหมดแน่ พวกเราไม่รอดหรอก”
เสียงชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึ้นทำให้ชาวบ้านที่เหลือรู้สึกขวัญเสียไปตามๆกัน
“ประชาชนทุกคนไม่ต้องห่วงเราสามารถต่อต้านพวกมันออกไปได้ โดยมีทหารหาญ สละชีพเป็นร้อยนายเพื่อปกป้องพวกเราทุกคน ดังนั้น พวหเราต้องอยู่เพื่อแก้ปัญหานี้ให้คุ้มกับชีวิตของพวกเค้า”
ภายในเมืองเงียบลงชั่วขณะหนึ่ง
“เราขอให้ทุกท่านยืนสงบนิ่งสองนาทีเพื่อไว้อาลัยและสดุดีทหารกล้าของพวกเรา”
“แน่นอนผมก็ทำด้วย”
มีลุงคนนึงดินเข้ามาหาผม
“พ่อหนุ่มทำไมน้ำมันถึงได้หมดล่ะ”
“ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันผมลองเอาสารที่ทำให้เกิดน้ำมาทดลองก็ไม่ได้”
“พ่อหนุ่มลุงว่าต้องเป็นคำเตือนจากเบื้องบนแน่ๆ”
“ยังไงเหรอครับลุง”