ขอบใจนะ

“ขอบใจที่มานะ”
 
“อื้ม จะพลาดได้ไง”
 
“……………..ขอบใจ…….ขอบใจจริงๆ นะ”
 
“เห้ย ไม่เป็นไร เอาแต่พูดขอบใจอยู่นั่นแหละ ไปได้แล้ว” ผมไล่เธอให้ไปหาคนๆนึง
 
“งั้น…” เธอโบกมือ “เราไปก่อนนะ”
 
“จ้า” ผมตอบสั้น ๆ พร้อมกับรอยยิ้ม สูทและกางเกงสีดำเสื้อเชิ้ตสีขาวและโบว์ผูกคอสีแดง
 
ใช่ครับ วันนี้ผมมางานถ้าถามว่างานอะไรน่ะหรอ?
 
“ไอ่เบน! มากับเขาด้วยหรอ” เพื่อนคนนึงรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นผมมา
 
“แน่นอนดิ ก็มีบัตรเชิญเหมือนกัน” ผมอวดบัตรเชิญกับเพื่อน
 
    เพื่อนรีบคว้าตัวผมออกมาจากฝูงคนในงาน มาที่มุมห้องจัดงาน
 
“แกทำใจได้แล้วหรอวะ”
 
“เรื่องนมนานแล้วจะบ้าหรอวะ?! ฮ่า ฮ่า ฮ่า คนเขาจะแต่งงานแล้วยังจะเอาเรื่องเก่า ๆ มาพูดอีก”
 
ผมปัดมือเพื่อนที่กอดบ่าผมไว้ “ไปหาของกินก่อนล่ะ” ผมเดินจากเพื่อนไปด้วยรอยยิ้มและเดินไป
 
หาของกิน
     
    เวลาผ่านไปสักพักเจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็ขึ้นเวที ผมถือแก้วไวน์มองจากด้านล่างเจ้าสาวเธอหัน
 
มาสบตาผมพอดี ผมเลยยกแก้วไวน์เพื่อแสดงความยินดีกับเธอ วิดีโอเรื่องราวความรักของเจ้าบ่าว
 
เจ้าสาวถูกฉายขึ้น ไฟในห้องค่อย ๆ มืดลงผมยืนดูอยู่พักนึงและค่อย ๆ เดินออกจากฝูงชนที่ชม
 
วิดีโออยู่ และออกจากห้องจัดงานไป ใช่ครับ วันนี้ผมมางานแต่งงาน