ดนตรีคือฝัน เธอนั้นคือรัก

''เอ๋?''เขาทำหน้าเหว่อ นี้เขาจำฉันไม่ได้เหรอ เพิ่งผ่านไปวันเดียวเอง-*-
''คุณจำฉันได้ไหม''ฉันถามเขา
''เราเคยรู้จักกันด้วยเหรอ''เขาตอบพร้อมทำกับหน้ามึนๆ  นี่เขาจำฉันไม่ได้จริงๆเหรอ
''เอ๋?นี่คุณจำไม่ได้จริงๆเหรอ ช่างมันเถอะ คุณชื่อแดนใช่ไหมละ''
''อือ....ใช่ผมชื่อแดน''เขาตอบ เยส! ใช่เขาจริงๆด้วย ว่าแต่ทำไมนิสัยเขาไม่ค่อยเหมือนตอนที่อยู่บนรถเลยละ อือ...แปลกๆ
''เออ..คุณมาเรียนอะไรเหรอค่ะ''
''เรื่องของผม...แล้วคุณรู้ชื่อผมได้ไงเนี่ย เป็นคนสอดรู้สอดเห็นหรือไง''
หน็อย! แค่ถามว่าเรียนอะไรแค่นี้ มันสอดรู้สอดเห็นมากหรือไงหะ!
''ตาบ้า! นายอยากลองดีหรือไงหะ! ปกติฉันไม่ใช่คนขี้โมโหนะ! แต่เป็นเพราะนายที่ทำให้ฉันระเบิดจนได้! เพราะงั้น!เอาหมัดของฉันไปกินซะ!!!''
                                            หมับ!! 
เขาจับมือของฉันไว้ ทำไมเขาถึงจับทัน! ปกติไม่เห็นมีใครจับทันก็เลยโดนฉันต่อยเข้าไปจังๆเลย
''ฮึ! จะต่อยฉันเหรอ อย่าคิดเลยสาวน้อย^^''เขาพูดแล้วทำหน้ากวนประสาทใส่ฉัน แค้นๆๆๆๆที่สุดเลย!!
''เชอะ!''ฉันสะบัดมือออกพร้อมกับทำหน้ามุ่ยใส่เขา
''แล้ว..เธอชื่ออะไรละ''
''จะรู้ไปเพื่อ!''ฉันตอบเขา
''ถ้าเธอไม่ตอบฉันจูบนะ''เขาพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน
''ฉันชื่อลีน่า! พอใจรึยังแล้วก็ออกไปห่างๆฉันด้วย!''ฉันพูดแล้วก็ดันตัวเขาออก นี่แค่วันแรกยังร้ายขนาดนี้ แล้ววันต่อๆไปฉันจะต้องตายเพราะเขาหรือป่าวเนี่ย แง้ๆๆๆๆTOT