Fanfic (Begin Start)

สวัสดีครับผมคือบรรณารักษ์ห้องสมุดนะครับเอ่อผมชื่อ..ไอฮาระ คิซึกิ อยู่ปี 2 คือว่า...ผมมีคนที่สนใจอยู่น่ะครับเมื่ออาทิตย์ก่อนเขามาที่ห้องสมุดเเห่งนี้ประมาณตอนเลิกเรียนซึ่งที่นี้ก็เงียบสุดๆเลยล่ะครับ แต่เขาก็มา ... ซึ่งบอกได้ว่าเขาน่ารักพอสมควร
"สวัสดีครับคุณบรรณารักษ์"เเละเเน่นอนผมมักจะมาที่ห้องสมุดบ่อยครั้งจนคนรอบข้างสงสัยว่าทำไมถึงมาที่ห้องสมุดทุกวันเเบบนี้...
"จะมายืมหนังสือเหรอครับ? เเล้วจะยืมเรื่องอะไรล่ะครับ" ผมก็ถามเป็นปกติทุกครั้งที่ผมคุยกับเขาเเล้วมันทำให้ผมมีความสุขเเละอยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไป
"เอ...นั่นสินะครับ เรื่องอะไรดีล่ะครับ ฮะฮะฮะ"
"เเล้วผมจะไปรู้กับคุณรึเปล่าครับเนี่ย ... เรื่องที่อ่านทุกวันพอจะมีบ้างรึเปล่าครับ"
"ก็พอมีนะครับแต่ก็ไม่รู้ว่าที่ห้องสมุดโรงเรียนจะมีเรื่องแบบนั้นรึเปล่าน่ะสิครับ"แหงล่ะจะไปมีได้ยังไงกันเล่า เเนวนั้นน่ะ...ไม่มีทางชัวร์
"ฮะฮะฮะ เรื่องอะไรล่ะครับ ถ้าเกิดว่ามีเดี๋ยวผมจะคุณคนเเรกเลย"
"ง..งั้นเหรอครับ ดีจัง !!" พูดขึ้นอย่างตื่นเต้นเพราะอะไรน่ะเหรอ..? ก็หนังสือที่ผมอยากอ่านน่ะเดี๋ยวคุณบรรณารักษ์จะไปหามาให้น่ะสิ๊!!!!
"สบายมากครับ"
"เอ...ว่าแต่ทำไมคุณบรรณารักษ์ถึงยิ้มบ่อยจังครับ ปกติก็ไม่ค่อยยิ้มนี้ครับ หรือว่าจะมีเรื่องอะไรดีๆเกิดขึ้นเหรอครับ?"
"อ...เอ่อ...ก็มีนิดหน่อยครับ"
ตึกตัก ตึกตัก แล้วทำไมหัวใจถึงเต้นเเรงอย่างนี้นะ?
"เห...เรื่องอะไรครับบอกผมได้รึเปล่าครับ"ว่าพลางยื่นหน้าเข้าไปไกล้คุณบรรณารักษ์จนจมูกชิดกันรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆจากคุณบรรณารักษ์อย่างแผ่วเบาซึ่งมันก็ทำให้หน้าของผมแดงขึ้นอย่างไม่คาดคิด.....
"อ...เอ่อ...คือ...ช..ช่วยขยับหน้าออกไปได้รึเปล่าครับ? เดี๋ยวคนเห็นจะเข้าใจผิดได้นะครับ..."
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก(เต้นรัวหนักกว่าเดิม) ย..เเย่เเล้วเขายื่นหน้าเข้ามาไกล้มาก..
"ถ้าผมทำตามที่คุณบรรณารักษ์บอกเเล้วจะบอกเรื่องที่ทำให้คุณยิ้มนะครับ"
"ข..เข้าใจเเล้วครับ..."
"เห้อ...แค่นี้ไม่เห็นต้องเขินหรืออายเลยนี่ครับผมก็ไม่ได้ทำอะไรคุณบรรณารักษ์ซะหน่อย"
"งั้นเริ่มจากเรียกชื่อของผมก่อนนะครับ ผมชื่อ ไอฮาระ คิซึกิ เรียก คิซึกิ ก็ได้นะครับ" ผมเเนะนำตัวอย่างสุภาพตามปกติ
"ก็ดีเหมือนกันนะครับ ผมชื่อ
มัทสึคาเซะ เทนมะ เรียก เทนมะ ก็ได้นะครับคุณบรร- อ้อ ไม่สิ คุณคิซึกิ"
น..นายนี่มัน...จริงๆเลยนะครับ จะทำให้ผมใจเต้นไปมากกว่านี้อีกนานไหมครับ?
"ครับ..ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ""อื้ม!" คนตัวเล็กตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริงราวกับเด็กๆ แต่ก็เด็กจริงๆล่ะนะ
"เเล้วเรื่องที่จะบอกละครับ ผมจำได้อยู่นะครับถ้าคิดจะเบี่ยงล่ะก็ไม่มีทางนะครับ"
"อ่า..ครับ จะบอกให้ก็ได้นะครับ" เเน่นอนแค่บอกอ้อมๆก็พอ ผมจะไม่บอกให้หมดเปลือกหรอกนะครับ
"ว้าว ดีจัง ความลับของคุณคิซึกิ !! ><''
"อ่าา ก็ไม่เชิงเป็นความลับหรอกครับ เรื่องที่ทำให้ผมยิ้มได้น่ะ...คือผมได้คุยกับใครบางคนที่นี่ทุกวันไงครับ"
"เเล้วใครบางคนที่คุณคิซึกิพูดถึงเนี่ย เขาชื่ออะไรเหรอครับ?"
"ความลับครับ ^^ " แน่นอนใครบางคนที่ผมพูดถึงน่ะก็คือ นายไง คนที่ทำให้ผมยิ้มน่ะ
"อ่อ..งั้นเหรอครับ เห้อ...นึกว่าเป็นผมสะอีก"
"ต้องขอโทษด้วยนะครับ"
ถ้าผมพร้อมเมื่อไหร่ ผมจะบอกความรู้สึกของตัวเองให้กับนายเองนะ...ช่วยรอจนถึงตอนนั้นได้รึเปล่า?
"อ...เปล่าหรอกครับ ไม่ต้องขอโทษหรอกครับอันที่จริงผมก็ ชอบ คุณคิซึกิ เหมือนกันนะครับ" ถ้าได้มาเป็นพี่ชายล่ะ...ก็ดีขนาดไหนกันนะ? ^^
แดง...!!
"อ...เอ่อ..ชอบงั้นเหรอครับ ?"
"ฮะ..ชอบฮะ "
"ครับ...." ถึงแม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม...แต่ผมก็จะจดจำเรื่องราวเกี่ยวกับตัวนายตลอดไป....
--------------------------------------
[บันทึกพิเศษของคุณคิซิกิ]
------------------------------------
จบเเล้วนะครับ ^^ บางทีแต่งให้หนูเทนอินเลิฟกับคุณบรรณารักษ์ ก็ดีเหมือนกันนะฮะ>< คิคิคิ