ล่าก่อนะสุดที่รักของฉัน....

8.2

เขียนโดย S2000

วันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.59 น.

  5 ตอน
  1 วิจารณ์
  7,445 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2557 10.28 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฉันอยู่กับกราฟได้หนึ่งอาทิตย์แล้วความรู้สึกของเราสองคนก็เริ่มเปลี่ยนไป  มันพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันกำลังทำคสามสะอาดบ้านให้เขาอยู่ ฉันเห็นกีต้าร์ของกราฟเลยไปยิบมาเล่น

"หากเธอเป็นภูเขาฉันจะเป็นต้นไม้ โอบกอดเธอเอาไว้ไม่ให้เธอเหน็ดหนาว

หากเธอเป็นท้องฟ้าฉันจะเป็นเมฆสีขาว โอบกอดเธอไม่ให้เธอเหงาและเดียวดาย

หากเธอเป็นรถยนตร์ท้องถนนก็คือฉัน หากเธอเป็นพระจันทร์แน่นอนฉันต้องเป็นดาว"ฉํนเริ่มดีดและร้องเพลง

"นี่ลูกหมีเธอเล่นเป็นด้วยหรอ"อยู่ๆก้มีเสียง

 "ไม่รุ้สิอย่ๆมันก็เป็นเองน่ะ"

"งั้นเราไปสวนสาธารณะกันไหม"

"ไปสิ"

 

 

ณ สวนสาธารณะ

เราเดินมาเรื่อยไจยถึงม้านั่งตัวหนึ่ง

"นั่งตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวไปซื้อน้ำให้"กราฟพูด

"อืม"พูดจบกราฟก็เดินออกไป ฉันยิบกีต้าร์ขึ้นมาเล่น อยู่ๆก็มีคนมามุงดุฉัน แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรก็เลยเล่นต่อ

 

I"m กราฟ

ผมยืนดุเธอเล่นกีต้าร์อยู่

ตอนนี้ความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอมันก็เริ่มเปลียนไป ผมรักเธอเข้าแล้วล่ะ

"เล่นไดเพราะดี น่าจะ  น่าจะ"อยู่ๆก็มีเสียงแรกขึ้นเป็นผู้ชายวัยกลางคน

"น่าจะ อะไรหรอครับ"ผมหันไปถาม

"น่าจะ..น่าจะเอาไปเป็นนักร้องประจำที่ร้านน่ะ"เขาตอบ

"หรอครับ"เขาไม่ตอบอะไรแล้วเดินไปหา"

"นี่เธอ....ช่วยไปเป็นนักร้องที่ร้านผมหน่อยไดไหม"เขาพูดแล้วยิ้มให้เธอ

"เอ่อ...."เธอหันมาหาผมเหทือนพยายามให้ผมช่วย ผมเลยพยักหน้าให้

"ว่าไง"

"เอ่อได้ค่ะ"

"งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่ร้าน....นะ"

 

วันต่อมา เวลา20.30น.

ฉันมาส่งฉันที่ร้านแล้วบอกว่าจะไปทำงานต่อ ฉันก็เลยปล่อยเขาไป ฉันก็ไปทำหน้าที่ของฉันต่อไปเรื่อยๆจนเลิกงาน ฉันออกมาริกราฟที่หน้าร้าน

ผ่านไป30นาที

ทำไมยังไม่มาอีกนะ

"แค่กๆรอนานไหม"กราฟวิ่งวฃมาแล้วทักฉัน

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันรอได้"ฉันตอบแล้วมอไปที่แขนเขามันมีเลือดออกมาเยอะมาก 

"อืม"

"นี่กราฟคุณทำงานอะไรน่ะทำไมถึงไดแผลกลับมาทุกวันเลยล่ะ"ฉันถามเขาแต่เขาก็หลบตาฉัน

"ก็งานธรรมดาน่ะไม่มีอะไรหรอก"เขาพูดส่งๆ

"จะไม่ได้ยัง ตอบมานะว่างานอะไร"ฉันเริ่มพูดเสียงดัง

"ก็บอกว่าไม่มียังไงล่ะ จะถามทำไมมากมาย"เขาหันมาตะหวาดใส่ฉัน

ซึ่งเขาไม่เคยทำกับฉันตั้งแต่อยู่กันมา

"งั้นไม่ถามก็ได้และอย่าคิดว่าจะได้เจอกันอีกเลย"พุโจบฉันก็เดินหนีเขาไป

"เดี๋ยวสิเราขอโทษ"เขาเดินตามฉันมาฉันไม่ฟังอะไรรีบวิ่งข้าถนนเขาก็วิ่งตามแล้วสิ่งที่ฉันเห็นคือเราทั้งสองถูกรถที่ขับมาด้าวความเร็วสูงชนเข้าเต็มๆจนไม่รับรู้อะไรอีกเลย

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา