ซะขนาดนี้หรือจะลืมลง

                                        ช่วงเหตุการณ์ น่าจะ ป.6

          พี่ชายผมตอนเรียน จะมีเพื่อนเยอะ เวลาไปไหนจะไปเป็นกลุ่มๆ เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาแทบจะพร้อมๆกัน มองๆไปบางทีก็นึกว่าชาติก่อนพวกพี่ๆเค้าเป็นปลาฝูงเดียวกันมาก่อน

          แต่เรื่องที่โม้ให้อ่านนี้ เราจะโฟกัสไปที่เพื่อนพี่ผมสองคน ซึ่งเป็นฝาแฝดกัน ไม่ใช่แฝดธรรมดานะครับ แต่เป็นแฝดไซส์ยักษ์ คือตัวสูงน่าจะเกิน180 แถมหนาด้วย ให้นึกภาพไจแอนด์สองคนน่ะครับ

          เวลาพักเที่ยง ถ้าผมเจอกลุ่มพี่ชายเดินมา ผมก็มักจะเข้าไปทักทายเสมอๆ แต่ผมเองก็จำไม่ได้ว่าไปทักยังไง พี่แฝดสองคนนี้ถึงชอบแกล้งผมนัก จำได้แค่แกบอกกับพี่ผมว่า

          "เฮ้ยเอ น้องมึงกวนตีนว่ะ กูขอเตะทีได้มั๊ย?"

          ด้วยความรักและเป็นห่วงน้องชายสุดเลิฟ พี่เอก็บอกมาว่า

          "เออ เผื่อด้วย"

          เพียงเท่านี้ผมก็กลายสภาพเป็นค้างคาวไปในทันที นั่นคือพี่แฝดจับขาผมแล้วยกขึ้นให้ผมห้อยหัวต่องแต่ง ก่อนจะเตะเบาๆพร้อมหัวเราะอย่างสนุกสนาน แล้วค่อยปล่อยให้ผมเดินโต๋เต๋ครางหงิงกลับไปเตะบอลกับเพื่อนต่อ

          เวลาอยากรู้ว่าคนไหนพี่หรือน้องผมจะใช้สังเกตสิวครับ คนพี่จะมีสิวส่วนคนน้องไม่มีสิว แต่เวลาผมไปมองว่าคนไหนพี่คนไหนน้อง หน้าตาผมอาจจะไปกวนใจพี่เขา เลยโดนเตะบ่อยๆ

          เรื่องราวที่ผมจำไม่ลืมของพี่แฝดสองคนนี้ มันเกิดขึ้นตอนสอบเสร็จแล้ว ในวันสอบวันสุดท้าย หลังสอบเสร็จ รุ่นพี่จะต้องแบกโต๊ะของตัวเองกลับห้องเรียน ซึ่งตอนสอบเขาแบกไปสอบกันที่โรงยิม ระหว่างนั้นซึ่งเป็นเวลาเย็นมากแล้ว นักเรียนและคุณครูก็กลับบ้านกันเกือบหมดแล้ว ผมรอพี่ชายแบกโต๊ะกลับห้องอยู่ เห็นพี่ชายแบกโต๊ะมากับเพื่อนๆ แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

          รุ่นพี่ ไม่รู้ว่า ม.5 หรือ 6 แกล้งเอาโต๊ะมาโขกหัวพี่ผม ซึ่งโต๊ะค่อนข้างหนัก ทำให้พี่ผมเสียหลักลงไปนั่งกับพื้น กุมหัว จากที่ดูๆ แลดูหัวน่าจะปูด พี่ผมก็เลยหันมาโวยรุ่นพี่คนนั้น ซึ่งแกก็ทำหน้าตาหลอกล้อ พร้อมกับพูดแนวๆว่า ไม่ได้ตั้งใจ โต๊ะมันเอียงไปโดนเอง

          ระหว่างนั้น สองแฝดซึ่งขนโต๊ะขึ้นไปเก็บเสร็จแล้ว ลงมาเห็นเหตุการณ์พอดี ก็เดินดุ่มๆเข้ามาหารุ่นพี่พร้อมกับถามว่า

          "มึงทำไรเพื่อนกู!"

          แต่แกไม่ถามเปล่่า พูดจบประโยค แฝดพี่ก็ใช้มือขวาส่วนคนน้องใช้มือซ้าย ตบเข้าไปที่ระหว่างแก้มกับกกหูของรุ่นพี่ เรียกว่าประสานงานกันได้ดีเยี่ยม เสียง เพี๊ยะะ~ ดังลั่นบริเวณนั้น ผลก็คือ รุ่นพี่คนนั้นลงไปนอนแผ่กับพื้น ข้างๆโต๊ะของแกนั่นแหละ

          หลังจากตบรุ่นพี่เสร็จ พี่แฝดก็ช่วยยกโต๊ะให้พี่เอ พากันเดินขึ้นตึกไป ส่วนผมนั่งรออยู่ใกล้ๆกับที่ที่รุ่นพี่นอนแผ่นั่นแหละ รุ่นพี่นอนแผ่อยู่พัก ก็ลุกขึ้นแบกโต๊ะขึ้นตึกไป ผมก็นึกว่าเรื่องคงจะจบแค่นี้ แต่ไม่ครับ

          พอพี่เอกับเพื่อนขนโต๊ะเสร็จ ก็มานั่งพักตรงที่ผมนั่งนี่แหละ สองแฝดก็ขอตัวไปฉี่(ปวดฉี่ยังปวดพร้อมกันเลย) ระหว่างที่พี่แฝดเดินไปกำลังจะเลี้ยวเข้ามุมตึก รุ่นพี่ผู้แผ่หงายก็เดินมาทางพวกเรา แต่คราวนี้พี่แกพาพ่อมาด้วย คุณพ่อของคุณพี่จากที่ดูๆ ก็รู้เลยว่าตอนวัยรุ่นน่าจะเป็นจิ๊กโก๋เพราะท่าที่แกเดินเข้ามา คล้ายๆกับพวกนักมวยจะเขย่งเข้ามาเตะ เดินเข้ามาถึงก็ถามด้วยเสียงอันดังว่า

          "คนทำลูกกูอยู่ไหน?"

          พวกเราเงียบด้วยความกลัว เพราะยังไงก็เด็กกว่า แต่ยังไม่ทันบอกอะไร รุ่นพี่ก็หันไปเห็นพี่แฝดกำลังเดินเลี้ยวเข้ามุมตึกไป คุณพี่จึงชี้นิ้วบอกคุณพ่อไป

          "นั่นพ่อ มันอยู่นั่น!"

          พูดจบ คุณพี่ก็เดินจ้ำอ้าวนำคุณพ่อไปในทันที ผมกับพี่ชายและเพื่อนๆต่างก็เป็นห่วงพี่แฝดของเรามากแต่ก็กลัวๆเพราะอีกฝ่ายเป็นถึงรุ่นพ่อ คิดว่างานนี้พี่แฝดแย่แน่ๆ สักพักก็ได้ยินเสียงตุ่บตั่บ เพี๊ยะ ๆๆ มาจากทางหลังตึก พี่ผมทนห่วงเพื่อนไม่ไหวเลยลุกจะวิ่งไปช่วย เพื่อนทุกคนก็เตรียมจะลุกไปช่วยพี่แฝดกัน

          แต่ระหว่างที่พี่และพวกกำลังจะไปที่หลังตึก ก็มีคนสองคนวิ่งออกมาจากหลังตึกมาทางพวกเรา และอีกสองคนวิ่งตามมา ภาพที่ผม พี่ และเพื่อนๆพี่เห็นก็คือ แฝดน้องไล่ชกคุณพี่ ส่วนแฝดพี่ไล่ชกคุณพ่อ คุณพี่กับคุณพ่อวิ่งผ่านพวกเราไปด้วยใบหน้าปูดบวม มีเลือดออกทั้งปาก จมูก และคิ้ว ร้องเรียกขอความช่วยเหลือ จนออกประตูหน้าโรงเรียนไป โดยมีพี่แฝดไล่ตามไปอย่างกระชั้นชิด

          หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ผมก็สัญญากับตัวเองว่า จะไม่กวนติงพี่เค้าอีกแล้ว หนูกัว.

                                                       --จบ--