การ์ตูนสอนคน

          ลูฟี่ทำให้ผมได้เรียนรู้ว่าการวิ่งหนีปัญหาไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเท่าไหร่นัก
เมื่อเราลองเปรียบให้ทหารเรือเป็นตัวปัญหาอุปสรรค
 
          ลูฟี่มักจะวิ่งฟ่าฟันทหารเหล่านั้นไปเสมอ เพราะถ้าไม่จัดการเสีย แล้วเอาแต่วิ่งหนีต่อไป สุดท้ายอุปสรรคหรือทหารเรือเหล่านั้นก็จะถาโถมเข้ามาดักกันทุกทิศทาง แต่ก็ใช่ว่าเราต้องฟ่าฟันอุปสรรคเหล่านั้นไปทั้งหมดหรอกครับ ยังไงซะลูฟี่เองก็ยังเลือกที่จะสู้กับทหารที่ขวางทางเท่านั้น
          นั่นหมายถึงเราไม่จำเป็นต้องฟ่าฟันอุปสรรคทั้งหมดทั้งมวลที่ผ่านเข้ามา มันจะกลายเป็นการบั่นทอนกำลัง หากลูฟี่มัวแต่สู้ทหารเรือหมดโลก แล้วเมื่อไหร่จะตามหาวันพีชเจอกันเล่า เพราะฉะนั้น อะไรที่ปล่อยผ่านได้ควรปล่อยวางบ้าง อย่าเก็บมาคิดหรือหักโหมจนเกินไป ถ้าบ้านคุณบังเอิญไฟไหม้คุณก็ไม่ต้องไปวิ่งฝ่าไฟทุกซอกทุกมุมหรอกนะ แม้คุณจะวิ่งหนีออกมาในสภาพแย่ยิ่งกว่าน้องหมาก็ไม่มีพี่หมาที่ไหนมาด่าว่าคุณไร้ความกล้าหารหรอกน่า
          นอกจากนั้นแล้วปัญหาต่างๆที่มีนั้นไม่จำเป็นว่าคุณต้องจัดการมันเพียงคนเดียวนะครับ มันก็เหมือนเพื่อนพ้องของลูฟี่ที่ร่วมสู้และช่วยเหลือกันมาตลอด หรือแม้แต่ตัวประกอบในบางตอนที่ต้องแอบมีบทบาทบ้างอะไรบ้าง หากเอามาเปรียบกับชีวิตจริง ใครหลายคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ไม่ว่าจะรู้จักหรือไม่รู้จักนั้นล้วนมีอะไรบางอย่างที่เชื่อมโยงกับเราอยู่ ใครจะรู้เล่า บางทีคนที่คุณไม่ชอบหน้าอาจมีโอกาสได้ช่วยเหลือคุณเข้าสักวัน
          เพราะฉะนั้นดีกับใครได้ก็ดีเถอะ อย่าเอาเรื่องเล็กน้อยไร้สาระมาชี้วัดว่าคนไหนที่คุณจะไม่มีวันยุ่งด้วยหรือคนไหนที่คุณไม่มีวันให้อภัยได้ เพื่ออะไรกัน? มีความสุขก็ไม่มี ทุกข์ซะเปล่าครับ ความรู้สึกมันมีวันจางหายกันได้ เพราะงั้นเก็บรักษาไว้แค่ความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันก็พอ แม้มันจะน้อยนิด แต่ถ้าลบความรู้สึกแย่ออก เราจะมีพื้นที่ในใจไว้เก็บสะสมความรู้สึกดีอีกมากมาย ทำตัวใจกว้างให้เหมือนลูฟี่เถอะครับ ถึงจะไม่เก่งเท่าลูฟี่ที่ลากศัตรูมาเป็นพวกได้ อย่างน้อยก็อย่าสร้างศัตรูเพิ่มก็พอ
 
          และนี่คือข้อคิดเล็กๆน้อยๆที่ผมจินตนาการได้จากเศษเสี้ยวหนึ่งของฉากการ์ตูนเรื่องหนึ่ง ก็อยากให้ใครที่เคยมีอคติกับการ์ตูนได้รู้ไว้ว่าการ์ตูนมันไม่ได้ไร้สาระอย่างที่ใครหลายคนคิด หากคุณตรัสรู้ไม่ได้นั่นก็สมควรต้องพิจารณาตัวเองแล้ว ไม่มีอะไรบนโลกที่ไร้ค่าหรอกครับ
          ถ้าผมมีลูก ผมจะสอนให้เขาดูการ์ตูนแล้วเก็บมาประยุกต์ใช้ในชีวิต คุณอาจกำลังคิดว่าผมมันบ้าคิดอะไรเลอะเทอะ เยอะแยะ แต่ถึงแม้เด็กบางคนหรือหลายคนดูการ์เพียงเพื่อความสนุกไม่คิดอะไร แต่คุณรู้ไหมว่าคุณค่าของคำสอนที่แทรกอยู่ในการตูนมันได้ซึมซับเข้าไปในจิตใจและสะสมไว้ในจิตใต้สำนึกทีละน้อย
          หากคุณมีโอกาสพบเจอคนที่บ้าการ์ตูนมากจนพยายามทำให้ตัวเองเหมือนตัวเอกในการ์ตูนที่เขาชื่นชอบก็จงรู้ไว้เถอะครับว่า เขาเป็นคนดีอีกคนที่โชคดีได้ปฏิบัติตนตามแบบอย่างที่ดีแล้ว ตราบใดที่เขาไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร คุณก็ไม่มีสิทธิไปดูถูกเขา.. ปล.แค่อยากให้เก็บไปคิดว่าที่ผมพูดมันจริงมั้ย :)