ชีวิตในโลกจอมปลอม 変装での生活

 ฉันเเละน้องสาวถูกส่งมาในเมืองเซาท์เทรินไซร์(ไซร์)
ฉันพาน้องสาวของฉันเดินมาใจกลางเมืองเรานั่งเเละเดินไปมาหลายครั้ง
พลอย: พี่คะ เพื่อนอยู่ไหนล่ะคะ
ฉันมองไปตรงหน้า ก่อนจะกดเมนูกลางอากาศ ''เพื่อน'' ฉันกดเมนูก่อนจะตรวจสอบเพื่อนในบริเวณ
พั้น:เจอล่ะ ไปกันเถอะ พลอย
ฉันนำหน้าน้องสาวของตัวเองไปที่ตลาด เเละใช้สกิลประจำตัวของตนเอง''ตะโกน''
ฉันออกไปโดยไม่รู้เลยว่าคนอื่นจับจ้องอยู่'' ใบเตย ชะพลูอยู่ไหนน-'' ฉันถูกใครบางคนปิดปากไว้
''บ้ารึไง พั้น'' เสียงคุ้นเคยของเเก้ว ฉันเห้นเเละผลักตัวเองออกมา
พั้น:////แก้วววววววววววววววววว///
ฉันพูดอะไรไม่ถูกหน้าเริ่มแดง ''โย่ พั้น เทอไม่รู้รึไงว่าเขาไม่ให้ตะโกนในเมืองที่อาศัยนะ''
เมื่อคนตรงหน้าพูดแบบนั้นฉันกับพลอยจึงทำได้เเต่ก้มหน้า
แก้ว:''เอา เถอะหาใบเตยยุงั้นสิ ใบเตยอยู่ที่บ้านฉันเอง มาสิ''
แก้วพูดแบบเดิมส่วนเราก็ยังเกร็งเหมือนเดิมเพราะเหตุการ์ณบ้าบอนั่นเราถึงไม่สามรถพูดคุยกับพวกเขาได้
''โย่ พั้น โทดทีไม่ได้ไปหาที่นัดน้อ'' ใบเตยหยิบน้ำเป๊ปซี่มากระดกตอนนี้ฉันเกร็งกว่าเดิมอีกเพราะเบ็นซ์นั้นกำลังเดินมาพร้อมถาดอาหารมากมาย''โย่ พั้นไม่คิดจะเล่นเกมนี้นะเนี่ย''
ฉันสะดุงเล็กน้อย''อือ เราเล่นเกมนี้ครั้งแรกก็จริงเเต่เด่วจะลองเอาข้อมูลจากเกมเก่ามาใช้เเทนอ่ะ''
ฉันพูดก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งพรางกดเมนูบนอากาศ '' dowlond'' ทุกคนดูเงียบไป
''มีอะไรเหรอ ทุกคน'' ฉันมองทุกคนด้วยสีหน้า งง
แก้ว:''พั้น รู้พื้นฐานเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ พวกเรายังไม่รู้ถึงขั้นนั้นเลยนะ''แก้วทำหน้าเหลือเชื่อ
พั้น: เอ๋ ในเว็บเเนะนำก็มีนิ หรือ่าพวกเทอไม่ดู
แก้ว: อ่า...แกมโกงจริง
พั้น: เอ๋!