ความรักกับเจ้าชายขนมหวาน

  เช้าวันที่2ของการเปิดเทอม 
"อ้าย!!!!!!!! วันนี้ต้องทำเค้กในแบบของตัวเอง ฉันจะทำได้มั้ยเนี่ย"อิจิโกะพูดขึ้น
"ใจเย็นๆสิ อิจิโกะ เราก็ทำให้สุดฝีมือละกันนะ"รูมิพูดให้อิจิโกะใจเย็น ทั้งๆที่ตัวเองก็ตื่นเต้นและกลัวไม่แพ้อิจิโกะเหมือนกัน
"ว่าแต่แล้วพวกนายจะทำเค้กแบบไหนกันล่ะ"อิจิโกะถาม
"ทำในแบบของเราไง"หนุ่มๆทั้งสามคนตอบอย่างหน้านิ่ง
"ก็รู้แล้วว่าทำในแบบของตัวเอง แล้วมันเป็นยังไงล่ะ"อิจิโกะตอบด้วยความหงุดหงิด
"ไม่บอก ความลับ"
"ตลอดแหละพวกนาย มีความลับตลอด"
"ทุกคนหยุดเถียงกันดีกว่ามั้ย เข้าห้องเรียนเถอะ"รูมิพูดตัดตอนขึ้น
"นั้นสิ ผมเห็นด้วยนะ"อันโดออกความคิดเห็น
แล้วพวกเขาก็เดินเข้าไปในห้องเรียนด้วยกัน ด้วยห้องเรียนที่สุดแสนจะกว้างก็ทำให้รูมิตื่นเต้นกว่าเดิม
"ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก ไม่มีอะไรมาก"อันโดปลอบรูมิ
"ก็ฉันไม่เคยเห็นห้องทำขนมที่มันใหญ่ขนาดนี้มาก่อนนี่"
"ฉันว่านะตอนนายมาเรียนครั้งแรกก็เป็นเหมือนฉันแหละ จริงมั้ยล่ะ"รูมิถาม
"บ้า! ฉันไม่มีวันเป็นแบบนั้นหรอก"
"เหรออออ"รูมิพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย
"เออ"อันโดตอบเสียงแข็ง
"นี่นักเรียนหยุดคุยกันได้แล้ว"ครูพูดขึ้น
"ขอโทษครับ/ค่ะ"ทั้งสองคนพูดแล้วมองหน้ากัน
"โอเค งั้นมาเริ่มทำขนมเลยล่ะกันเด็กๆ"
"เธอคอยดูของฉันให้ดีล่ะกัน เดี๋ยวจะอึ้ง"อันโดพูดกับรูมิ
"โอเค แล้วฉันจะรอดู"รูมิทำท่าทางหมั่นไส้
"เมื่อครูให้เริ่มทำ ทุกคนต่างทำกันอย่างตั้งใจและดูท่าทางเครียด แต่กลุ่มเจ้าชายขนมหวานกับทำขนมอย่างมีความสุข ทำไปยิ้มไปจนคนที่ดูพวกเขาทำขนมก็มีความสุขไปด้วย
เมื่อทุกคนทำขนมเสร็จ บรรยากาศในห้องดูตึงเครียด เพราะทุกคนไม่มั่นใจในตัวเอง ในขณะที่เจ้าชายขนมหวานก็ยังรู้สึกไม่มั่นใจ
"นี่นาย! อย่างนายจะกลัวอะไรทำขนมเก่งอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ"อิจิโกะถามพวกเจ้าชายขนมหวาน
"มันก็จริงอยู่ครับ ที่พวกเราทำขนมเก่ง แต่พวกเราก็ไม่ได้เก่งที่สุดนี่ครับ"ฮานาบุสะพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"มันก็จริงอย่างที่นายพูดแหละ แต่ฉันว่าอย่างพวกนายน่ะ ทำได้อยู่แล้ว"รูมิพูดให้กำลังใจ
"ขอบคุณนะรูมิ ฉันจะทำให้ได้เลย"อันโดพูดขึ้น แล้วยิ้มให้รูมิ
"แหมๆๆ จีบกันใหญ่เลยสองคนนี้"คาชิโนะพูดแกล้ง
"นี่! พูดอะไรของนาย ใครจีบยัยนี่กัน"อันโดแย้งขึ้นด้วยความเขินนน
"ใช่ๆๆ คาชิโนะพูดอะไรก็ไม่รู้ คนอย่างนายน่ะเหรอฉันจะชอบ"รูมิก็พูดต่อด้วยความเขินเช่นกัน
"ปากไม่ตรงกับใจกันจริงๆนะครับ สองคนนี้"ฮานาบุสะพูดแกล้งบ้าง
"นี่! ฮานาบุสะ เธอก็เอากับเขาด้วยเหรอเนี่ย"รูมิพูดกับฮานาบุสะ
"ขอโทษนะครับ เห็นคนอื่นแกล้งแล้วมันสนุกดี >O<"
"ฮานาบุสะ!!!!"รูมิพูดด้วยวามโกรธ
"ขอโทษครับบ อย่าโกรธผมเลยนะครับ คุณรูมิคนสวย"
"หายโกรธก็ได้"รูมิหายโกรธทันทีเมื่อได้ยินว่าคนสวย
"โดนหลอกยังไม่รู้เรื่องอีก"อันโดพูดแกล้งรูมิ
"นี่! นายจะบอกว่าฉันไม่สวยเหรอ หะ!"
"ก็ไม่รู้สิ แล้วแต่จะคิด"
"อันโด..นาย..นาย..นายไม่ตายดีแน่!"
หลังจากนั้นสองรูมิและอันโดก็เริ่มทะเลาะกัน ราวกับเป็นแฟนกันอย่างนั้นน่ะ
"ฉันว่าพวกเราไปกันเถอะ ปล่อยคู่นี้จู๋จี๋กันไป"อิจิโกกะพูดกับคาชิโนะแล้วรีบเดินไป
"เออๆ เธอพูดถูกเพิ่งเห็นมีความคิดดีๆกับเขาก็วันนี้นะเนี่ย"
"คา...ชิ...โนะ..."
"จ้าาาา"
"นาย..ตายยยยยยยย"
"ทุกคนเลิกทะเลาะกันเถอะครับ คุณครูเดินมาแล้ว"ฮานาบุสะพูดบอกทุกคน
"ทุกคนครูจะบอกว่าเค้กที่ทุกคนทำออกมาดีมากเลยนะจ้ะ รสชาติก็อร่อย หน้าตาก็ดูดี ดีมากเลยจ้ะ"
"ขอบคุณครับ/ค่ะ"นักเรียนทุกคนพูดพร้อมกัน
"เห็นมั้นฉันบอกแล้วพวกนายอ่ะ ทำได้"
"อิจิโกะกับรูมิก็ทำได้ดีเหมือนกันแหละครับ"
"ขอบคุณ แต่ฉันทำได้ไม่ดีเท่าพวกนายหรอก"
"อย่าพูดอย่างนั้นสิยัยอิจิโกะ  เอางี้เราไปเตรียมตัวสำหรับแข่งพรุ่งนี้ดีกว่านะ"