มารยาหญิง...ลืมไม่ลง

          ในคืนที่เหงาเปล่าเปลี่ยว เหน็ดเหนื่อยจากงาน อยากจะมีใครสักคนเป็นเพื่อนดื่ม เที่ยวให้คลายเหงา ลืมความช้ำระทมจากคำหวานหลอกลวงที่บรรดาผีเสื้อราตรีโปรยปรายมาเป็นระยะ ๆ ในการกดตู้เอทีเอ็มเคลื่อนที่อย่างข้าพเจ้า คืนเหงาคืนนั้นหลังจากเสร็จงานดนตรี บังเอิญเจอเพื่อนสมัยเรียน ป.ตรี ชื่อ "สน" ที่มานั่งดื่มที่ร้าน ทักทายและได้พูดคุย พบว่า เพื่อนมีธุรกิจด้านปุ๋ย เคมีภัณฑ์การเกษตรที่ประสบความสำเร็จพอสมควร เพื่อนยังสนุกจึงชวนกันไปต่อสถานที่คึกคักและมีสาวเยอะ ๆ จะเป็นที่ไหนไปไม่ได้นอกจาก แหล่งบันเทิงสุดแหล่ม "ปิรัญญ่า" 

          ก้าวเท้าย่างเข้าไป "ปิรํญญ่า" วัยรุ่นหนุ่มสาวแดนซ์กันอย่างสนุกสนานกับเสียงเพลงระทึก กระหน่ำบทเพลงร่วมสมัย ประกอบกับดีเจเปิดเพลงสลับ พร้อมโคโยตี้สาวสวย โชว์องค์บน เวทีและแท่น รอบ ๆ ในช่วงดนตรีพัก ข้าพเจ้าและสน ตาแจ้งโดยพลัน ดื่มและดื่ม เรดเรเบิ้ลขวดลิตรจนเลือดหนุ่มพล่าน สูบฉีด และหื่นกระหายแหล่งทรัพยากรที่มีอยู่อย่างล้นหลามในนั้น

                    "พี่ค่ะ ขอดื่มด้วยคนนะคะ" เนื้อนุ่ม ๆ ดันหลังข้าพเจ้า 

                    "ดื่มกับเพื่อนพี่ดีกว่านะครับ" ข้าพเจ้ากระซิบข้างหู พร้อมสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่          

          กลิ่นหอมกลิ่นนี้เป็นที่คุ้นเคย บรรดาน้อง ๆ ที่ข้าพเจ้าเป็นแฟนคลับใช้เป็นประจำ น้องเข้ามาโยกย้าย เบียดอกอุ่น ๆ ข้าพเจ้าโอบเอวนุ่มเนียนนั้น ค่อย ๆ พยายามส่งให้เพื่อนผู้เป็นแขกของข้าพเจ้าในคืนนี้ น้องขยับเบียดแนบชิดกับสน และโอบเอวแนบชิด สนิทแนบแน่นถึงแน่นนูนนั้น อกฟู ๆ ของน้องทำให้สนเคลิบเคลิ้ม ประกอบกับเรดเรเบิ้ลเริ่มพร่องเกินครึ่ง ดีเจกระหน่ำเพลงอย่างเน้นสะเทือนตึกให้ลืมโลก

                    "พี่ค่ะ ช่วยดริ๊งน้องซักแก้วนะคะ คืนนี้ยังไม่ได้ดริ๊งเ่ลย" ลมหายใจหอมมิ้นและแอลกอฮอร์ กระซิบแนบชิดกับสน

                    "ได้ครับ" สนปรือตาตอบ คงไม่มีผู้ชายคนใด กล้าปฏิเสธกับความงาม และเสน่ห์ขนาดนี้

          น้องหายไป และกลับมาพร้อมถามใส่แก้วเหล้าเล็ก ๆ ใส ๆ สิบแก้ว กลับมานัวเนียกับเพื่อนต่อ ถามชื่อได้ว่า น้องบี 

                    "พี่ค่ะ ช่วยดริ๊งเพื่อนหน่อยนะคะ" น้องบีกระซิบเบียดอกมาอีกแว้ววว

          ข้าพเจ้าคิด หลังจากโชกเลือดไปกับน้อง ๆ ที่ยัดเยียดตำแหน่งตู้เอทีเอ็มเคลื่อนที่ ทำให้สภาพคล่องการเงิน ไม่สะดวกเท่าที่ควร จึงคิดปฏิเสธ 

                    "ได้ครับ แต่หลังเลิกงานต้องไปทานข้าวต้มต่อนะครับ" แผนการปฏิเสธนี้น่าจะได้ผล 

                    "ได้ค่ะ เดี๋ยวพี่เอาเบอร์บีกับเพื่อนไปเลยนะคะ"

                    "เดี๋ยวขอตัวไปขึ้นเวทีแป๊ปนะคะพี่" น้องก็เมาพอกับพี่ แล้วก็ขึ้นไปบนเวทีเพื่อเต้นโชว์แบบที่ข้าพเจ้าและเพื่อนน้ำลายหก ประมาณสองสามเพลงจำไม่ได้เพราะเกินครึ่งขวดลิตรแล้ว

          เพื่อนน้องบีเข้ามาหลังลงจากเต้นบนเวที เบียดอกอุ่นคุ้นตาแนบชิดกับข้าพเจ้าที่จ้องตาไม่กระพริบเมื่อกี้นี้ ความเป็นชายสอนใจให้หึกเฮิม แม้สภาพเงินในกระเป๋า จะบอบบาง แต่ใจสู้ไม่ถอย ตามสโลแกน "ใจถึง พี่งได้" ที่นำความลำบากมาให้ข้าพเจ้าทุกวันนี้ มือข้าพเจ้าโอบเอวบอบบางเนียนนุ่มนั้น อกดันอกแทบจะปริ้น สะโพก ก้นงอน น้ำหอม ล้วนสร้างให้น่าพุ่งหลาวทั้งสิ้น

          ดริ๊งแล้ว ดริ๊งเล่าก็ผ่านไป จากหนึ่งถาด เป็น สอง สาม สี่ และ ห้าถาด แล้วน้องก็จากไปตอนไหนไม่ทราบ

          ด้วยอาการมึนและหื่นเป็นกระทิงกลัดมันสามฤดูฝน หลังจากเช็คบิลแล้ว แน่นอนเป็นหน้าที่ของข้าพเจ้าที่เป็นเจ้าของพื้นที่รับเป็นเจ้าภาพดูแลเพื่อนในคืนนั้น

          ปิรัญญ่าเปิดไฟ พร้อมเปิดเพลงช้า ๆ เพื่อให้แขกทะยอยกลับ ข้าพเจ้ากับเพื่อนก็ไม่เห็นสองงามนั้นอีกเลย โทรไปก็ไม่ติดทั้งสองเบอร์...