รักนี้ที่ไม่สมหวัง

    "ไม่ต้องมาถามคุณได้ทำในสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดไปเเล้วดิฉันได้บอกคุณไปเเล้วใช่ไหมว่าถ้ามีอีกถือว่าเราตัดขาดกันต่อจากนี้ไปคุณก็คือคนเเปลกหน้าคนหนึ่งสำหรับฉันเราถือว่าจบกันเพียงเท่านี้ขอให้คุณรุ่นพี่มีความสุขบนความหลอกลวงไปล่ะกันค่ะ"ยูกิหั้นผลหลังพร้อมกับพูดว่า ของที่รุ่นพี่ให้ทั้งหมดเดี๋ยวพรุ้งนี้จะเอามาคือให้นะค่ะลาก่อนค่ะรุ่นพี่ขอให้มีความสุข

"ไม่เดี๋ยวยูกิไอขอโทษไอไม่ได้ตั้งใจนะไอรักยูกิคนเดี๋ยวจริงนะ" ไอจังดึงมือของยูกิไว้เเล้วทำท่าจะร้องไห้เเล้วพูดเเต่คำว่าขอโทษพี่รักยูกิจริงๆนะ

ยูกิหั้นกลับมาเเล้วพูดว่ารักเหรอคะเเต่ที่คุณทำนั้นคุณก็เเค่เห็นเป็นของเล่นเท่านั้นเองนี้ยูกิสะบัดมือออกจากรุ่นพี่ไอจังเเล้วเดินหนีไปโดยไม่หั้นมามองรุ่นพี่ไอจังเเม้เเต่น้อย

"อ่าวยูกินี่"

"ริน ซากุระ"

"เป็นไรเนี่ยยูกิตาเเดงๆร้องไห้มาใช่ไหม"

"ใช่จะว่าไงดีล่ะคือว่า"

"เดี๋ยวก่อนนะซากุระหายไปไหนพักหลังทำตัวเเปลกๆนะ มันอย่างไงกันเป็นอะไรไปทั้งคู่ดูเเปลกๆไปนะ"

"คือจะว่าไงดีล่ะเราอ่ะเพ้อจูบซากุระไปอ่ะทำไงดีล่ะ"

"ซวยเเล้ววววววววไงล่ะ"รินพูดด้วยนำ้เสียงตกใจ

"มะหมายความว่าไง"ยูกิถามด้วยความงวยงง

"คือว่าซากุระเป็นลูกสาวคนเดี่ยวของมหาเศษรฐีที่เป็นเป็นเจ้าของโรงเรียนนี้เเละที่สำคัญคือว่าจะไงดีล่ะเเม่เป็นเจ้าของโรงเรียนเเต่พ่ออ่ะจะว่าดีล่ะมาเฟียประมาณนั้น"

"งานเข้าเเล้วไงเเล้วเราไปจูบกับลูกสาวเขาจะเป็นไงเนี่ย"

"นู้นไงซากุระ"

"ซากุระไม่ต้องหลบหน้าเลย"

"เห็นด้วยเหรอ"

"ชัดเลย"

"555+" ทั้งสามคนหัวเราะอย่างมีความสุข

"นี่ขอถามไรหน่อยได้ไหมซากุระ"

"อะไรเหรอ"

"คือเราจะโดนพ่อเธอฆ่าไหมที่จูบเธอไปวันนั้นอ่ะ"

"ไม่รู้สิเเต่พ่อบอกว่าใครจูบเดี๋ยวจะไปเก็บ"

"ซวยล่ะตู"

"ล้อเล่นน่า555"