My Love ชีวิตรักประจำวันของฉัน

     เช้าวันต่อมา ณ โรงเรียน
     "หวัดดี!! หม่อนนี้เราเมฆนะ หม่อนจะไปโรงเรียนแล้วรึยังนะ"
     "เรากำลังจะไปนะ แล้วนี้เมฆมีไรหรอถึงโทรมาหาเรานะ"
     "คือแบบว่าหม่อนเราเป็นแฟนกันนี้นาเราก้อยากมารับมาส่งหม่อนที่บ้านนะสิแล้วนี้เราก็รอหม่อนอยู่หน้าบ้านแล้วนะ"
     "งันหรอ งันเดี๋ยวเราออกไปนะ แล้วเจอกัน"
     "อืมแล้วเจอกัน"
     เมื่อทั้งคู้คุยกันจบ หม่อนก็ค่อยๆเปิดประตูออกไป
     เมฆที่ยืนพิงกำแพงรออยู่นั้นเมื่อเห็นหม่อนเดินออกมาก็โบกมือยิ้มทักทายอย่างมีความสุข
     "หม่อน ไมออกมาช้าจังเลยละเราคิดถึงหม่อนมากเลยนะ"
     "งันหรอโทษทีนะเมฆ พอดีตอนเมฆโทรมาเรากำลังกินข้าวอยู่นะ"
     "งันหรอแต่ไม่เป็นไร การที่เมฆได้เห็นหม่อนเปิดประตูออกมาเมฆก็มีความสุขแล้วละ"
     "งันหรอมีความสุขสินะ ดีจัง"
     "หม่อนเป็นไรนะ ไมดูท่าทางเหนื่อยๆ"
     "พอดีเมื่อคือเราไม่ได้นอนนะ เป็นเพราะ......"
     "เพราะอะไรหรอหม่อน มีอะไรบอกเมฆได้ตลอดเลยนะ"
     "ไม่มีอะไรหรอกเมฆหม่อนก็แค่คิดอะไรหลายๆเรื่องอยู่นะ"
     "รวมทั้งเรื่องของไม้ด้วยใช่มะ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกเรารู้นะว่าที่หม่อนมาคบกับเราเพราะหวังจะเอาเรามาเป็นไม้กันหมานะ"
     "โทษทีนะเมฆ"
     "ไม่เป็นไรหรอกเราเองก็อยากทำให้ใครบางคนแสดงความรู้สึกจริงๆออกมาบ้างนะ ส่วนเรื่องไม้นะเราจะคอยช่วยนะ"
     "ขอบใจนะ เออจริงสิเมฆเองก็รู้แล้วนี้ว่าเราชอบไม้นะ แล้วเมฆเองนะชอบใครหรอ"
     "คะ คนที่เราชอบหรอ ถะ ถ้ารู้แล้วอย่าเอาไปบอกเจ้าตัวนะ"
     "เราไม่ใช่คนแบบนั้นนะเมฆ บอกเรามาเถอะว่าชอบใครนะ"
     "ก็ได้ ก็ได้ เราชอบแพรนะ"
     "ทำไมถึงเป็นแพรละเพราะอะไรหรอ"
     "เออมันก็พูดยากอยู่นะ ที่ฉันชอบยัยนั้นก็เพราะนิสัยดูเป็นธรรมชาติดีนะดูไม่เสแสร้งเหมือนคนอื่นๆในโรงเรียนนะ คนอื่นๆมันจะดูถูกเราใช่ไหมละแต่แพรนะไม่ใช่"
     ทั้งสองคุยกันจนถึงโรงเรียนแล้วก็ได้พบแพรที่ทะเลาะอยู่กับน้ำทิพย์แล้วไม้ที่คอยห้ามอยู่
     "นี้มันหมายความว่ายังไงกันนะไม้ทำไมถึงไปตัดสินใจคบกับยัยนี้ได้ละ คนที่นายชอบนะมันหม่อนไม่ใช่หรอ"
     "แพรพอเถอะเรื่องของเรากับหม่อนนะ เรากับหม่อนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยนะ เรากับหม่อนเป็นแค่เพื่อนเองนะ"
     "อ้าวๆหวัดดีพวกมีอะไรกันหรอ เสียงดังกันแต่เช้าเชียวนะ"
     "ไอร๊เมฆทำไมแกถึงเดินจับมือกับหม่อนมากันห๊ะ ไอร๊ขี้หรี่อธิบายมาถายใน 30 คำเดี๋ยวนี้นะ"
     "พอเถอะน่าแพรอย่าทำเมฆเลยนะ คือที่จริงแล้วเรากับเมฆนะ"
     "ฉันกับหม่อนเราตกลงคบกันเมื่อวานนะ ดีใจกับเราหน่อยสิแพร โดยเฉพาะนายไม้ฉันรอคำยินดีอยู่นะ"
     "อ่อ อย่างนั้นหรอถ้าอย่างนั้นพวกนายก็ช่วยแสดงความยินดีให้ฉันกับน้ำด้วยสิ เพราะว่าเราเองก็พึ้งคบกันเมื่อวานนี้เหมือนกัน"
     เมื่อไม้พูดจบก็ดึงมือของน้ำเข้ามาแล้วจับมือแน่น
     ทำไมละ ทำไมคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นถึงไม่ใช่ฉันแต่เป็นน้ำทำไมละ ทำไม
     "ยินดีด้วยนะน้ำทิพย์ ใบไม้ที่คบกันแล้วนะ งันเราขึ้นห้องก่อนนะ"
     "หม่อนรอเมฆด้วยสิ ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่านายจะเป็นคนอย่างนี้นะไม้"
     "ไม้เราขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ"
     "อะไรกันยัยลูกแพรไม้แฟรฉันนะเธอจะพาแฟนฉันไม่ไหนนะ"
     "อย่ามายุ่งนี้มันเรื่องของฉันกับไม้"
     "น้ำขึ้นไปรอเราบนห้องก่อนนะเรามีเรื่องจะคุยกับแพรนิดหน่อยนะ"
     เมื่อทั้ง 3 คุยกันจบแพรกับไม้ก็ไปคุยกันหลังตึก
     "มีอะไรก็รีบพูดมาละ เราไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้นนะ"
     "ไม้นายเองก็รู้ใช่ไหม"
     "รู้เรื่องอะไรของ"
     "ก็เรื่องของหม่อนไงหม่อนชอบแก แกไม่รู้เลยหรอ"
     "แพรพอเถอะเรื่องของเรากับหม่อนนะไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วละ"
/////โปรดติดตามตอนต่อไป/////