คานะจัง

       " กลับมาบ้านก็มาล้างจานด้วย เตรียมอาหารให้พร้อมก่อนฉันกลับมาล่ะ " เสียงน้าวาสบอกสิ่งที่ฉันต้องทำหลังจากกลับมาจากโรงเรียน
      " ค่ะ " ฉันรับคำแล้วเดินไปหยิบรองเท้าเพื่อเตรียมตัวไปเรียน บ้านของฉันอยู่ไม่ห่างจากโรงเรียนมากนักขึ้นรถเมย์แค่สายเดียวก็ถึงโรงเรียนแล้วล่ะ
     " อ่าวๆ แต่งตัวให้มันเรียบร้อยหน่อยสินักเรียน "  เสียงครูที่มายืนรอรับนักเรียน บ่นนักเรียนที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องปกติของโรงเรียนเรา
    ฉันเดินผ่านประตูเข้ามาและตรงไปที่โต๊ะหินอ่อนที่นั่งประจำกับเพื่อนของฉัน ริชชี่เธอเป็นผู้หญิงที่ชอบแต่งตัวเธอสวยและรวย ใครๆก็อยากจะได้เธอเป็นแฟนแต่ฉันก็ยังไม่เห็นเธอเปิดใจยอมรับใครสักทu
      " เฮ้ กินข้าวรึยัง " ทีนทีที่เดินมาถึงฉันก็เริ่มบทสนทนาของเรา
      " ยังเลย รอแกเนี่ยแหละ ป่ะ ไปหาไรกินกัน "  ว่าแล้วยัยริชชี่ก็เดินนำฉันไปซื้อข้าว 
     " แกอันนี้อร่อยดี ลองกินดิ " ยัยริชชี่ทำหน้าตาว่าอร่อยมากก
     " นี่คิดว่าฉันไม่รู้จักแกรึไง " ฉันพูดอย่างรู้ทัน อันไหนที่ยัยริชชี่ว่าอร่อยมันต้องรสชาติห่วยแตกทุกทีสิน่าา
    " ทำอะไรกันอยู่สาวๆ " ฉันหันไปตามเสียงพูดที่คุ้นเคย
    " นายมาก็ดีแล้ว ยิม ดูยัยคานะซิรู้ทันฉันตลอดเลยอ่ะ "
    " 555 ก็เธอชอบหลอกคานะของฉันอยู่เรื่อยนิ "
    " ก็เพราะว่ารักหลอกจึงหยอกเล่นอ่ะ " เสียงยัยริชชี่เถียงกับยิมดังจอแจ สองคนนี้ก็ชอบทะเลาะกันอยู่เรื่อยเลย ยิมเป็นแฟนของฉันเองค่ะ เราคบกันมาตั้งแต่ ม.ต้น แล้วจนตอนนี้เราก็ขึ้น ม.ปลาย เรียนอยู่ห้องเดียวกันทั้งสามคนเลย ยิมช่วยเหลือฉันทุกอย่างแถมไม่เคยมีเรื่องของผู้หญิงมาให้ฉันเคืองใจด้วย 
    ถึงเวลาอยู่ที่บ้านจะน่าเบื่อแต่พอมาโรงเรียนฉันได้เจอทั้งสองคนมันก็พอแล้วล่ะ 
    " ขึ้นเรียนกันเถอะ จะสายแล้ว " ยิมว่าแล้วหยิบกระเป๋าฉันไปถือ
    " แหมๆ ไม่ถือกระเป๋าให้ฉันมั่งล่ะ "
    " แกเป็นใครทำไมฉันต้องถือให้ด้วย ฮ่ะๆ "
    " ฉันเป็นเพื่อนแฟนแกนะ "
    " ก็แค่เพื่อนแฟนนี่หว่า โด่วว "
    " นี่แก " ยัยริชชี่ด่ายิมที่กำลังวิ่งหนีไปเพราะดันยั่วโมโหยัยริชชี่ไว้
    " แกดูมันดิ คานะ ดูปากมันดิ "
    " แกก็อย่าไปถือสาเลยยิมก็พูดเล่นไปงั้นแหละ ป่ะๆรีบขึ้นเรียนเหอะ "
อย่างน้อยที่โรงเรียนฉันก็ใช้ชีวิตได้อย่างสบายใจล่ะนะ อยู่ที่นี่ฉันไม่ต้องกังวลอะไร  เป็นตัวของตัวเอง ไม่มีที่ไหนจะดีเท่าที่นี่อีกแล้ววว