ช่วงชีวิติหนึ่ง

8.0

เขียนโดย นิชา

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 23.40 น.

  6 ตอน
  3 วิจารณ์
  7,660 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 มีนาคม พ.ศ. 2559 08.20 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

      วันและเวลาดำเนินต่อไปเป็นปกติตามกาลเวลา นิและออโต้เรียนด้วยทำงานด้วยไปพร้อมๆ กัน ถึงแม้ว่านิจะทำงานเป็นสาวเชียร์เบียร์ หรือเสิร์ฟบ้างบางครั้ง ได้เจอผู้คนมากหน้าหลายตา ทุกคนก็พอจะรู้ว่าผู้หญิงที่ทำงานอาชีพแบบนี้ ย่อมมีผู้ชายเข้าหาเป็นธรรมดา 

     และไม่มีผู้ชายคนไหนยอมให้แฟนตัวเองทำงานแบบนี้ ถ้ามีก็น้อยคนนักที่จะรับได้ แต่สำหรับออโต้ ที่ทำงานด้วยกัน ก็มีบางครั้งที่ไม่พอใจลูกค้าที่ตื้อหนักๆ แต่นิก็มีวิธีปฏิเสธที่ทำให้ไม่เสียลูกค้า

     วันหนึ่ง นิรับงานที่จังหวัดใกล้เคียง เป็นงานเทศกาลประจำจังหวัด มี 7 วัน งานนี้ได้รับเงินค่อนข้างดี ลองคิดย้อนกลับไป 20 ปี ที่แล้ว ค่าแรงต่อวัน 300 บาท ค่าเหยือก 3 บาท/ เหยือก วันนึงได้ 40 - 50 เหยื่อก/วัน  ทิปต่างหากแถมไม่ใช่ทิปรวมด้วย ทิปนี่ได้เกินค่าแรง 2 -3 เท่าได้ เที่ยบกับการที่ทำงานบริษัทสมัยนี้ ค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาทต่อวัน ต่างกันมาก น่าเสียดายทีสมัยก่อนงานไม่ได้มีทุกวัน เพราะนิต้องเรียน

     และเพราะงานเทศกาลนี้แหล่ะ ทำให้ออโต้เชื่อใจนิมาก นิเป็นคนที่พูดเป็นคำพูดมาก วันนั้น มีลูกค้าคนหนึ่งไม่ทานเบียร์แต่มาทุกวัน มากับเพื่อน งานวันสุดท้ายเค้าก็มา ปกติก็จะแค่มอง ยิ้ม และแซวบ้างตามเพื่อนๆ ว่าอยากรู้จัก นิก็ไม่ได้จริงจังอะไรเพราะคิดว่าคงแซวเล่นเหมือนคนอื่นๆ

     วันนั้นอยู่ๆ ผู้ชายคนนั้นก็เรียกนิไปคุย ขอเบอร์โทรศัพท์ นิปฏิเสธโดยการบอกว่าไม่มีโทรศัพท์ใช้ เพื่อตัดปัญหา แต่เค้าก็ไม่เชื่อกัน นิตอบจริงจังว่า "ไม่มีจริงๆค่ะ ไม่มีโทรศัพท์เป็นของตนเองเวลาใครโทรมาก็จะโทรเข้าเครื่องเพื่อนแทน" แล้วชี้ไปที่เพื่อน 

     แต่ผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่หยุดตื้อ เค้าพูดสุภาพมาก ยิ่งทำให้นิเกรงใจเพราะเค้าไม่เหมือนคนอื่นๆที่เข้ามา เค้าพยายามที่จะบอกว่าเค้าจริงใจ อยากรู้จักจริงๆ ไม่ได้มาจีบเล่นๆ เค้าทำงานเป็นอาจารย์แนะแนวในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพฯ และให้นามบัตรมา  

     นิขอตัวไปทำงานต่อ ผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่ละความพยายาม จะขอเบอร์โทรให้ได้ นิก็บอกว่าไม่มี ผู้ชายคนนั้นหยิบโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดตัวเองขึ้นมา แล้วจับใส่มือนิ บอกว่าให้เอาไปใช้ เค้าจะโทรเข้าเครื่องนี้แทน แต่นิปฏิเสธไป แล้วบอกว่านิมีนามบัตรแล้ว ถ้ามีโอกาสนิจะโทรไปเอง

     ที่นิทิ้งโอกาศตรงนั้นก็เพราะว่านิมีออโต้แล้ว และนิก็ทิ้งคำว่าซื่อสัตย์ ไปไม่ได้ แล้วออโต้ก็ดีกับนิมาก ถึงจะไม่มีเงินแต่เราก็ไม่เคยทิ้งกัน เราคบกันต้องรักและซื่อสัตย์ต่อกัน นิไม่ได้โง่จริงๆนะ ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่เลือกแบบนิแน่

 

                        ---------------------------

   ยุ่งมากเลยค่ะ มรต้อได้ทีละนิดเอง ตอนนี้เรื่องสั้นจะกลายเป็นเรื่องยาวและคร้าาาา 555

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา