[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

 Writer talk

  "นายคิดว่านายจะรอดจะพวกเธอมั้ย?"เนจิถามซาอิที่ทำสีหน้ากังวลอย่างมาก

  "ผมว่าไม่รอดล่ะครับเพราะผมเจอคุณอิโนะเธอเป็นคนที่สนิทกับคุณซากุระมากที่สุดด้วยให้เรียงลำดับว่าใครสนิทที่สุดก็เป็นคุณอิโนะล่ะครับ"

  "แต่ยัยหมวยนี่ล่ะสิสนิทลองลงมากจากอิโนะด้วยสิ"

  "ผมว่าเราควรไปบอกเธอก่อนนะครับ"ซาอิทำหน้าเศร้าๆแล้วบอกลาเนจิ

  "จะรอดไม่รอดก็เอาวะ!"เนจิยืนหน้าประตูแล้วสูดหายใจลึกๆก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

  "ไปไหนมา?!"เท็นๆนั่งกินขนมแล้วดูทีวีไปด้วยเห็นแฟนเดินเข้ามาท่าทีย่องๆก็ถาม

  "ก็แค่ไปหาซาสึเกะแค่นั้นเอง เค้าไม่ได้ทำอะไรเกินขอบเขตหรอก!"

  "จริงอ่ะ"

  "ใช่จ่ะไม่ได้โกหก คือที่รัก..."

  "อะไรหรอ?"

  "เค้าขออะไรบางอย่างได้มั้ยอ่ะ?"

  "ที่รักจะขออะไรล่ะ?"

  "ขอให้ที่รักเปิดโอกาสให้ซาสึเกะมันเจอซากุระได้มั้ย?"

  "พูดอะไรของนาย?! ฉันไม่ให้โอกาสมันง่ายๆหรอกนะ"เท็นๆได้ยินคำขอของเนจิทำให้เกิดการเปลี่ยนสรรพนามที่เรียกกันประจำเป็นเหมือนคนรู้จัก

  "แค่นิดเดียวไม่ได้หรอ?"

  "ไม่!!! เพราะมันทำซากุระเจ็บปวดร้องไห้จนตัวเองผอมโซ มันทำให้ฉันลำบากมากกว่าเดิมมันทำซากุระจิตใจแย่ลงยิ้มยาก ปกติซากุระก็ไม่ค่อยยิ้มเท่าไรอยู่แล้วยิ่งทำอย่างนี้มันยิ่งลำบากกว่าอีกที่สำคัญมันจะทำอะไรซากุระไม่รู้!!! ฉันจะไม่มีวันให้โอกาสคนเลวๆอย่างซาสึเกะหัวเป็ดนั่นมาเจอซากุระหรอกน่า!!!"

  "ตอนที่ขอให้ฉันไม่ให้มองหญิงฉันก็ทำตามอย่างที่เธอพูดแล้วทำไมเธอถึงไม่ฟังคำขอแล้วทำตามคำขอของฉันบ้าง?"

  "นั่นเรื่องส่วนตัว!มันไม่เกี่ยว!"

  "เธออย่าเอาเรื่องพวกนี้มาอ้างหน่อยเลย! คำขอคือสิ่งที่ขอแล้วต้องทำอย่างจริงใจ ฉันทำตามอย่างที่เธอขอทุกอย่าง เธอไม่คิดที่จะช่วยฉันเลยเท็นๆที่เราคบกันเพราะอะไรเท็นๆเพราะเราเชื่อใจกัน"

  ".....แล้ว?..."เท็นๆเงียบด้วยความตกใจที่เนจิเริ่มขึ้นเสียง

  "เชื่อใจที่อีกฝ่ายจะเป็นอย่างที่เราต้องการ ฉันเข้าใจที่เธอคบกับฉันแต่ฉันเชื่อใจเธอว่าเธอจะเป็นอย่างที่ฉันคิดบ้างแต่มันเปล่าเลย ฉันขอร้องล่ะที่เราคบกันก็เพราะซากุระเธอไม่คิดบ้างหรอว่าซากุระอยากจะเจอซาสึเกะลุคใหม่บ้าง ที่มันทำเพราะความโมโห"

  "ฉัน...ฉันรู้...ฉันต้องการให้ซากุระได้ยิ้มได้มีความสุข"

 "แต่เธอไม่ให้โอกาสซาสึเกะเลย มันไปอเมริกาสิ้นเดือนนี้ไป4ปีแล้วมันไปนานมากด้วย"

  "มันไปตั้ง4ปี มันคงมีแฟนเป็นฝรั่งไปแล้วมั้ง!"

  "เท็นๆ! มันถูกพ่อบังคับ!เธอต้องหาอะไรมาคิดให้มากกว่านี้นะ"

  "นายหาว่าฉันโง่หรอ?!!"

  "อะไรของเธอฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าเธอโง่ อีกอย่างนะมันรักซากุระแค่คนเดียวมันไม่สนใจใคร"

  "แล้วยัยแว่นเน็ตไอดอลนั่นล่ะ?!"

  "นั่นก็พ่อบังคับเหมือนกัน"

  "เก่งดีหนิที่เอาพ่อมาอ้างทุกเรื่อง!"

  "ถ้ามันสร้างเรื่องจริงๆมันคงไม่บอกพวกฉันหรอกว่าจะไปอเมริกา4ปี มันบอกพวกฉันด้วยหน้าที่เศร้าหมองเรื่องแผนของพวกเธอฉันก็รู้ตั้งนานแล้วด้วย"

  "นายรู้ได้ไง?!! หึ!ถึงรู้ตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี!"

  "ถึงมันจะสายไปแล้ว!ภายใน4ปีฉันเชื่อว่าซากุระก็ยังสับสนกับตัวเอง!!"

  "นี่นายหาว่ายัยซากุระหลายใจหรอ?!!"

  "ฉันยัง..."

  "นายยังไม่ได้พูดแต่ฉันตีความหมายของแต่ละคำที่นายพูดได้ทุกอย่างเนจิ!"

  'ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงงัดไม้ตายออกมาใช้กันแล้วมั้ง?!!'เนจิขี้ิเกียจพูดกับเท็นๆให้มันนานมากมายเลยต้องงัดไม้ตายมาใช้บ้าง

  "ถ้าเธอไม่ช่วย? ฉันจะนอกสัญญาที่เราให้กัน.."เนจิพูดอย่างเย็นชาคำพูดนั้นเหมือนคำขาด

  "นี่!นายจะมากเกินไปแล้วนะ โธ่เอ้ย!! ฉันไม่อยากเลิกกับนายนะเนจิแต่เพราะข้อตกลงบ้าๆนี่หรอถึง.."

  "จะยอมไม่ยอม?"

  "ไม่!.."

  "งั้นก็ดีเธอจะได้เห็นว่าการทำนอกสัญญามันเป็นยังไง"เนจิได้ยินคำตอบก็พร้อมที่จะเดินออกจากเท็นๆ

  "ฉันรักนายเนจิ!!! ฮือๆ...ที่ฉันบอกคือไม่ปฏิเสธที่จะให้2คนนั้นเจอกัน"เท็นๆวิ่งไปกอดเนจิจากด้านหลัง

  "จริงหรอ? ฉันก็รักเธอนะเท็นๆ ขอบคุณที่ยอมนะ ฉันสัญญาว่าจะรักเธอคนเดียว!"

  "อะ..อืม"

  "ไปเดินเล่นกัน!"

  "อึ้ม!"

(มาต้นๆนี่ซีเรียส+ดราม่านิดๆ ตอนใกล้ๆจะจบคือไรแว้??:writer)

 

 

  ตัดไปที่ซาอิ

 

  "เฮ่อ~...คุณอิโนะได้โปรดเมตตากรุณาคนอย่างผมด้วยเถอะ"ซาอิยืนอยู่หน้าห้องนานกว่า15นาทีแล้วเพราะไม่กล้าที่จะเข้าไป เขาตัดสินใจหยิบโทรศัพท์โทรหาไอคิว200

  "คุณชิกามารุครับ ผมรับมือไม่ไหวหรอกครับมีหวังได้มีรถพยาบาลมาที่นี่แน่!"

(นายจะกลัวอะไรแค่เสี่ยงดู)

  "ขอหยาบหน่อยนะครับ พอดีผมไม่ตายคาส้นเท้าเธอก่อนหรอ?!"

 (เออน่า! ทำไม่ได้ค่อยตั้งฐานแล้วโทรมาขอกำลังเสริมละกัน)

  "โห~~...ครับก็ได้ครับ"

  

  แกร่ก!

   อะ...อึก (เสียงกลืนน้ำลาย)

   "คะ..คุณอิโนะครับ.."ซาอิเปิดประตูแล้วค่อยๆเดินไปหาแต่อิโนะหันมาในท่าทีสงบ

  "ฉันรู้แล้วล่ะซาอิ ฉันไม่อนุญาตให้มันเจอซากุระหรอก"

  "คุณรู้ได้ไง?!!"

  "ฮินาตะโทรมาหาฉัน ให้ฉันคิดเรื่องนี้"

  "แต่.."

  "ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ฉันไม่ยอมให้มันเจอซากุระแน่ๆ มันทำร้ายจิตใจซากุระมากไปแล้ว! ที่สำคัญฉันจะปกป้องเธอ"

  "ทุกคนต่างไม่เชื่อซาสึเกะว่าจะไม่ทำอะไรซากุระ แต่ตอนนี้พวกเพื่อนๆคุณก็ช่วยซาสึเกะอยู่ด้วยเพราะสิ่งที่ทำให้ซากุระยิ้มได้คือสิ่งที่ขาดหายไปแล้วกลับมาอยู่ที่เดิม"

  "ช่วยงั้นหรอ? มันทำร้ายจิตใจซากุระมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ!แต่บางครั้งสิ่งที่ขาดหายไปก็ต้องการสิ่งใหม่มาแทนที่และมันก็พอดีรอยขาด!"

  "คุณอิโนะลองที่จะเสี่ยงหน่อยไม่ได้หรอ?"

  "ฉันเสี่ยงมามากเกินพอแล้ว ฉันเสี่ยงให้ซากุระอยู่คนเดียวในงานเต้นรำ ฉันคิดว่าซาสึเกะต้องบอกอะไรบางอย่างแต่มันไม่ใช่มันกลับกลายเป็นทำมิดีมิร้ายใส่เธอ!!ฉันจะไม่เสี่ยงอะไรกับมันอีกแล้ว!!"

  "แต่ครั้งนี้พวกเราทุกคนจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก"

  "ฉันไว้วางใจนายไม่ได้หรอก"

  "ทำไม?"

  "เพราะนายเองก็ร่วมมือกับซาสึเกะมันน่ะสิ"

  "คุณรู้ได้ยังไง?!!"

  "ตอนที่ไฟดับฉันหาบันไดขึ้นชั้น15แต่กลับเห็นนายอยู่ชั้น3แล้วนายก็ดับสวิตช์ไฟแล้ววิ่งออกไปโดยไม่ได้สังเกตุฉันเลย"

  "...!"

  "พอนายออกมาหาฉันฉันก็อ้างไปห้องน้ำยังไงล่ะ!"

  "ที่พวกผมทำเพราะช่วยซาสึเกะมันเพราะมันเป็นเพื่อนของผม!"

  "แล้วฉันจะช่วยให้ซากุระไม่ให้เจอซาสึเกะไม่ได้หรอเพราะฉันก็เป็นเพื่อนซากุระเหมือนกัน!"

  "คุณอิโนะ ได้โปรดยอมอีกสักครั้ง ความเป็นเพื่อนที่คุณมีมันอาจไม่เหมือนของผมแต่ช่วยผมสักครั้งแล้วเชื่อใจอีกครั้งด้วยเถอะ"

  "ถ้าฉันช่วย.....ฉันจะต้องเห็นซากุระยิ้มไม่ใช่ร้องไห้...."

อิโนะพูดเสียงที่เย็นชา

  "แค่เจอเท่านั้นเอง แต่เรื่องแผนของคุณที่จะให้ซากุระกับอาจารย์คบกันผมก็ไม่ขวางหรอกนะถึงขวางไปซาสึเกะก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี"

  "ฉันช่วยนายก็ได้.."อิโนะยังตอบเสียงที่เย็นชาอยู่

  "จริงหรอ?"

  "แต่ถ้าในครั้งที่มันกลับมาแล้วพวกนายรวมหัวกับมันทำให้ซากุระร้องไห้ล่ะก็....นายจะไม่ได้อะไรจากฉันแม้แต่คำบอกลา!"อิโนะยังคงโกรธที่ซาอิร่วมกับซาสึเกะ

  "ผมเข้าใจแล้ว!"เสียงเรียกเข้าในโทรศัพท์ซาอิก็ดังขึ้น

  "ฮัลโหลครับ "

(ซาอิมาที่ห้องนารูโตะด่วนพร้อมว่าที่ศรีภรรยานายด้วย)

  "ครับๆ"ซาอิตัดสายชิกามารุไปแล้วหันไปบอกอิโนะ

  "คุณอิโนะครับไปหาเพื่อนๆกันเถอะครับ"

  "ได้!~ ฉันจะไปคุยกับไอตัวจ้นคิดเอง!!"

 

Shikamaru talk

  "มาครบแล้วใช่มั้ย?"

  "ครบๆเริ่มเลย"

  "พวกผู้หญิงรู้แผนที่พวกเราตั้งใจจะทำแล้วใช่มั้ย?"

  "เออ/ค่ะ"อิโนะเทมาริเท็นๆทำหน้าเบื่อๆแล้วมองหน้าผม

  "เฮ่อ~...งั้นก็ดีจะได้อธิบายต่อ พวกฉันวางแผนไว้ว่าตอนสิ้นเดือนเราจะให้ซากุระไปเจอซาสึเกะที่สนามบินเพราะซาสึเกะมันขึ้นเครื่องตอนบ่ายกว่าๆ..."

  "นายรู้ได้ไง?"นารูโตะมันถามผม โถ~...เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้เนอะ

  "โทรถามมันไง พ่อมันเล่นโทรจองที่นั่งแล้วก็โรงเรียนหอพักให้มันด้วยแถมห้องก็ส่วนตัวไม่ใช่ห้องอยู่รวมกันด้วยนะ โครตดี!"

  "แล้วยัยแว่นคารินนั่นก็ไปด้วยหรอ?"เท็นๆถามผม

  "ก็ใช่ นางไปด้วย"

  "เอ๊ะ?! นารูโตะนายนามสกุลอุสึมากิใช่มั้ย?!!"อิโนะอยู่ๆก็ปริปากถามนารูโตะ

  "ใช่ ทำไมอ่ะ?"

  "ยัยคารินก็นามสกุลอุสึมากิหนิ แล้วนายรู้เรื่องอะไรกับยัยคารินบ้างล่ะ?"

  "เท่าที่แอบสืบมาก็เพราะอยากรู้ว่าทำไมนางถึงชอบมาหาเรื่องซากุระบ่อยๆ"

  "แล้วนายได้อะไรมาบ้างล่ะ?"

  "พ่อฉันเล่ามาว่าคารินเกิดจากสองตระกูลคือตระกูลอุสึมากิกับตระกูลอากาซึนาโนะ ความสัมพันธ์ฉันกับยัยนี่ฉันก็เป็นแค่ญาติห่างๆ"

  "ห๊ะ?!! ละ...แล้วเรื่องธุรกิจล่ะ รู้บ้างมั้ยนารูโตะ?ว่ามันพัฒนาได้ถึงไหนแล้ว"เทมาริเธอเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย?

  "มีอะไรหรอ?"

  "พ่อฉันก็เคยเล่าว่าสมัยหนุ่มๆท่านชอบคุยเรื่องธุรกิจกับเรื่องแยกย้ายสาขาธุรกิจแถมยังเรื่องการศึกษาท่านยังไม่เว้น มีลูกทั้ง3คนมีฉันที่ต้องบริหารโรงแรมซึนะที่แยกย้ายไปต่างประเทศบางส่วนคันคุโร่ก็ต้องช่วยกาอาระบริหารธุรกิจงานแก้ว ศิลปะที่มีทรายเกี่ยวข้องต่างๆอะไรพวกนี้แล้วก็เรื่องธุรกิจส่วนตัวอีกต่างหาก"

  "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับตระกูลอากาซึนะโนะ?"ผมถามเธอ

  "ตระกูลอากาซึนะโนะมันเกือบทำพ่อฉันล้มละลายเพราะผลผลิตบ้าๆของมันที่มาจากไม้ สิ่งของแปลกตาจนพ่อฉันต้อง...ล้มละลายกับธุรกิจสมุนไพรที่ซึนะมีเพื่อเป็นการผัดพ่อนค่อยๆเจรจากับมัน มันขอโรงงานสมุนไพร สุดท้ายก็ตกเป็นของมัน ซึ่งคนตระกูลนี้สามารถที่จะให้ตระกูลที่มันต้องการมีอำนาจได้ง่ายๆกับล้มละลายง่ายๆไงล่ะ ยัยคารินมีธุรกิจที่เป็นของพ่ออยู่มันคือธุรกิจการขายขนส่งเฟอร์นิเจอร์ไม้สวยๆ คนในตระกูลนี้น่ากลัวกันทั้งนั้น!"

  "แล้วพี่ซาโซริล่ะ?"อิโนะถาม

  "หมอนั่นก็ใช่มีธุรกิจส่วนตัวกับพวกแสงอุษามันไม่ค่อยสนใจกับธุรกิจของพ่อเท่าไหร่หรอก"

  "แสดงว่าที่ยืนๆอยู่กันเนี่ย มีธุรกิจและมรดกอยู่ล่ะสิ?"

  "ใช่!"คาดแล้วทุกคนนี่มีมรดกจากพ่อทั้งนั้น ตัวผมเองก็มีธุรกิจบริการให้คำแนะนำ,ฟาร์มกวางแล้วก็ของรุ่นทวด... วางแผนทำสงคราม โคตรโหด!! แต่...ยังไงก็โคตรน่าเบื่อเลยล่ะ

   "กลับมาเรื่องแผน"

  "แล้วทำไมนายต้องรีบขนาดนั้น แผนก็อีกนานนะกว่าจะทำ"อิโนะถามผม

  "จริงด้วย รีบขนาด?"เนจิเสริมอิโนะ

  "ที่รีบเพราะมันบอกว่าพ่อมันอาจ....ให้มันหมั้นก่อนไปก็ได้"

Writer อยากรู้ว่าเป็นไงต่อไปก็ติดตามสิคร๊า!!! รอไร ติดตามเลยสิ(>▽<)!!! Ep.นี้ไปแล้น บาย!!!~