[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

8.1

เขียนโดย PhingYanchan

วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 17.55 น.

  50 ตอน
  15 วิจารณ์
  66.42K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 01.01 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

32) 4ปีผ่านไป

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

4 ปีผ่านไป....

Writer talk

     เมื่อเวลาผ่านไปเร็วเหมือนกับโกหก การเรียนของสาวผมสวยสีดอกซากุระผ่านไปแล้ว4ปี เธอเริ่มเข้ามหาวิทยาลัย เธอยังคงอยู่ที่โคโนฮะ เพื่อเข้ามหาวิยาลัยที่นั่นต่อ การสอบผ่านไปอย่างราบรื่น

  "ซากุระ? ซากุระ? ยัยเถิก!" สาวผมบอล์นทองเรียกร่างบางที่นั่งเหม่ออยู่ริมขอบหน้าต่าง

  "ห๊ะ! อะไรๆใครเรียก?!"

  "ช่วงนี้เหม่อบ่อยจังนะ เป็นอะไรรึเปล่าแก?"

  "แค่...เครียดนิดหน่อยน่ะ เรื่องติงต๊องอ่ะแกไม่ต้องห่วงหรอก"

  "ดีเนอะ สอบเข้ามหาวิทยาลัยโคโนฮะได้กันหมดทุกคนเลย"

  "แหงอยู่แล้วป้ะ? โรงเรียนมัธยมก็ชื่อโคโนฮะแล้วจะสอบเข้ามหาลัยโคโนฮะไม่ได้เนี่ยนะ? หลักสูตรสอนมาก็ทำให้สอบเข้ามหาลัยนี้ด้วยซ้ำ"

  "เอาเหอะแก แต่แกจะไม่ได้เจออาจารย์คาคาชิแล้วเพราะว่าอาจารย์สอนแค่มัธยม~"

  "บ้าเปล่าแก! เรื่องส่วนตัวก็ส่วนตัวสิจะปนกับเรียนทำไม?"

  "โทษๆ ไปกินข้าวกัน"

  "ขอไปเอาหนังสือก่อนนะ"

  "เออก็ได้ๆ ฉันรอที่ร้านประจำนะ"

  "อืม...แล้วพวกนั้นอ่ะ?"

  "อ๋อเดี๋ยวก็ตามมาเองแหละ" หลังจากที่ทั้งคู่คุยกันก็แยกย้ายไปที่ที่พูดกันไว้

 

  "ถ้ามหาลัยมันใหญ่ขนาดนี้นะ...โหย!แล้วจะหาหนังสือเจอมั้ยวะ?" ร่างบางบ่นพึมพำกับมหาลัยที่ใหญ่โตเหมือนเมืองใหญ่เมืิองหนึ่งเพราะคณะที่เข้ากันนั้นจะเป็นคณะบริหารธุรกิจทั้งนั้น รวมถึงพวกของนารูโตะเองก็ด้วยที่เข้าคณะบริหารธุรกิจ

  "ซากุระจัง? มาทำอะไรที่ห้องสมุดหรอคะ?"

  "อ้าว! ฮินาตะ ฉันกำลังหาหนังสือเรื่องคณะน่ะวานช่วยหาให้หน่อยสิ"

  "อันนี้รึเปล่าคะ?" สาวผมน้ำเงินยื่นหนังสือให้ร่างบาง

  "ใช่! ขอบคุณมากๆเลยนะ"

  "คุณซากุระจะเจอกับอาจารย์คาคาชิอีกรึเปล่านะ?(^_^?)"

  "ฮินาตะ~ เล่นอะไรเนี่ย? โห่!แกมีแฟนออกหน้าออกตาหนิ แกก็ชอบทำตัวแอบๆซ่อนๆเหมือนไม่ใช่แฟนไอนารูโตะยังอย่างนั้น"

  "เปล่าหนิคะ แค่อยากอยู่คนเดียวบ้าง"

  "งอนนารูโตะแน่ๆเลย"

  "ไม่ใช่นะคะ!"

  "เอาล่ะไม่แกล้งแล้ว ไปกินข้าวกันเหอะ"

  "......."

  

  19:53

  ก่อนที่จะมีเรียนต้องมีรับน้องใหม่แน่นอน ร่างบางอ่อนเปรี้ยเพลียแรง เดินเข้าคฤหาสน์อย่างเคยชิน

  "เฮ่อ~ กลับมาแล้วค่ะ~" ร่างบางพูดทักทายก่อนจะหมดแรง

  "ซากุระ?! ทำไมหมดสภาพแบบนี้ล่ะ?" ร่างสูงวิ่งไปรับเธอก่อนถามที่มาที่ไป

  "ก็รุ่นพี่น่ะสิคะ ให้เล่นอ่ะไรก็ไม่รู้จับฉลากบ้าๆบอๆจากนั้นก็สั่งขึ้นไปปีนต้นไม้แล้วก็กระโดดลงมายังไม่พอ! ยังโดนขี้โคลนเหนียวๆที่ล้างออกยากๆมาละเลงหน้าฉันอีก!"

  "555 มันเป็นประสบการณ์อย่าไปคิดมาก แล้วทำไมไม่บอกให้ฉันไปรับ?"

  "รุ่นพี่มาส่งค่ะแต่เล่นจนฉันแขนแทบหัก เรื่องนี้ฉันจะบ้าตาย!"

  "ไปอาบน้ำสระผมเถอะ เหม็นไปหมดเลย"

  "เฮ่อ! เข้าใจแล้วค่ะ"

      การคบหาดูใจนั้นก็ผ่านไป4ปีเช่นกัน 4ปีที่ผ่านมาทั้งคู่รักกันดี แต่เวลาที่ผ่านไปดูเหมือนแค่ก้อนหินมันไม่ขยับไปไหนเลยแต่ทั้งคู่ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย จนร่างบางลืมเรื่องของซาสึเกะไปสักพัก แต่ร่างสูงไม่มีวันลืมอย่างแน่นอนเพราะเรื่องนี้เกี่ยวกับบริษัทและคนรักของเขาด้วยเช่นกัน

  เสียงเรียกเข้าของคาคาชิก็ดังขึ้น

  "เดี๋ยวฉันโทรกลับไป ตอนนี้ไม่ว่างคุย" เสียงของคนที่โทรมาหาเขายังไม่ได้เอ่ยถามสักคำ

  "คุยกับใครหรอคะ?"

  "อ๋อเปล่า ไม่มีอะไรเพื่อนฉันโทรมาน่ะ"

  "งั้นหรอคะ?"

  "ไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะจับเธอกินนะถ้ายังไม่ไป"

  "ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ"

  "แล้วเธอคิดว่าฉันจะไม่ทำอะไรเธอเหมืิอนตอนที่เธอยังอยู่ ม.5หรอ?"

  "จะทำอะไรฉัน?!"

  "อยากรู้ก็ลองไม่ไปอาบน้ำสิ~" ร่างสูงยืนพิงประตูแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์มองหน้าร่างบาง

  "ไปแล้วๆ น่ากลัวจุงเบยอ่ะ~" ร่างบางพูดกวนเล็กน้อยก่อนจะเข้าห้องของเธอไป

  ห้องที่เธอพักตอนนี้คือห้องของแม่คาคาชิ ทุกอย่างที่อยู่ในห้องไม่ได้ทำขึ้นมาใหม่แต่ยังคงความเป็นห้องเดิมอยู่ ที่เพิ่มเติมคือของของซากุระ

  "หืม~ ผมหอมมาก~" ร่างบางจับช่อผมของตัวเองมาหนึ่งช่อแล้วสูดกลิ่นหอม

  "ซากุระ ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ยอ่ะ ฉันลืมของไว้ที่ห้องเธอน่ะ" ร่างบางได้ยินของร่างสูงจึงคิดสนุกขึ้นมา

  "ลืมของไว้ที่ห้องของฉันอย่างนั้นหรอ~" นั่นก็คือการหว่านเสน่ห์

  "ชะ...ใช่"

  "เข้ามาหาเองสิ~ เผื่อมันเป็นของสำคัญ~"

  "จะดีหรอ?"

  "เข้ามาสิคะ~ ไม่เมื่อยหรอยืนอยู่ตรงนั้น?~" ซากุระยืนพิงขอบประตู ชุดที่เธอใส่ก็เป็นชุดนอนบางๆเท่านั้นพร้อมกับผ้าคลุมที่บางพอกัน

  "เห้ย! คือ....เธอทำไมไม่ใส่ชุดให้เรียบร้อยก่อนจะมา..."

  "...อะไรคะ?"

  "เธอก็รู้แล้วไม่ใช่หรอว่าฉัน...เป็นคนยังไง?"

  "ฉันรู้ จะหาของไม่ใช่หรอคะ?"

  "งั้นฉันจะรีบๆหานะ เธอจะได้นอน"

  "ไม่ต้องรีบก็ได้~"

 

  แกร็ก!! (เสียงล็อคประตู)

 

  "ห๊ะ!! นี่เธอทำอะไรน่ะ?"ร่างสูงพยายามที่จะไม่มองร่างบางเขารีบวิ่งไปเก็บของที่ตัวเองลืม

  "ฉันเปล่าทำสักหน่อย~"

  "เธอน่ากลัวกว่าที่ฉันคิด!"

  "ก็...เอาอย่างนี้ดีกว่า"

  "อะไรของเธอ?"

  "ช่วยติวหนังสือเล่มนี้กับฉัน ถ้าพี่ติวดีฉันจะให้ผ่านแต่ถ้าไม่ดีล่ะก็....."

  "ก็อะไร?!"

  "โดนทำโทษน่ะสิ"

  "บะ..แบบไหน?"

  "เดี๋ยวก็รู้~"

  "ขนลุกจัง~"

  "นี่พี่ก็เริ่มแล้วนะ~"

  "ก็อย่าทำตัวแบบนี้สิครับคนสวย~"

  "หืม?~ ฉันทำอะไร?~"

  "เรามาเริ่มติวหนังสือที่เธอว่ากันดีกว่า~ก่อนที่ฉันจะไม่ได้ออกจากห้องนี้"

  "เริ่มเลยสิ ฉันรอพี่อยู่นะ~"

 

 Writer จบEp.นี้อย่างลวกๆเพราะไรท์ยุ่งมาก~ ขอจบแค่นี้แล้วไปต่อที่Ep.33นะคะ บาย~~~ 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา