[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

8.1

เขียนโดย PhingYanchan

วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 17.55 น.

  50 ตอน
  15 วิจารณ์
  66.40K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 01.01 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

40) ท้องกับเขา!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Sakura talk 

   แกร็ก

  "ซะ..ซากุระ!"

  "เป็นอะไรมากรึเปล่า? โดนยิงตรงไหน? ซาสึเกะทำอะไรเธอมั่ง?! แล้ว-" พี่โอบิโตะเดินมาห้ามพี่รินไว้โดยเอามือมาปิดปาก

  "ทีละคำถามสิรินน้องเจ็บอยู่นะ"

  "ฉันลืมตัวไปหน่อยน่ะ"

  "คือ.." ฉันไม่กล้าให้ครอบครัวรู้เรื่องพวกนี้เลยมันดูน่าเกลียดเกินไป

  "อะ..เอ่อ...คือ..ซากุระต้องพักผ่อนน่ะ ริน โอบิโตะ"คาคาชิเห็นอย่างนั้นก็เลยห้ามไว้ก่อน

  "งั้นพี่ไม่กวนละนะ พักผ่อนเถอะ"

  "...." ฉันระแวงไปหมดความรู้สึกตอนนี้คือไม่อยากให้ใครถามเรื่องพวกนี้ซ้ำ

  "เดี๋ยวฉันจัดการเอง พักผ่อนนะครับเดี๋ยวแผลจะไม่หายนะ" พี่คาคาชิบอกกับฉันก่อนจะโน้มตัวมาจูบที่หน้าผากเบาๆ

  "...." ฉันเอนตัวลงนอนก่อนจะหลับไปอีกครั้ง

 

Kakashi talk

  13:30

  "อยากรู้อะไรมั่งนะริน?"

  "นายอยู่ในเหตุการณ์ที่ซากุระโดนยิงด้วยหรอกหรอ?" รินถามผมตอนที่จะ

  "ฉันเห็นเธอโดนยิงต่อหน้าต่อตา คำตอบนี้น่าจะมากกว่าอยู่ในเหตุการณ์นะ"

  "จริงดิ! เรื่องมันเป็นไงวะ?"

  "ซาสึเกะให้เซ็นสัญญาอีกฉบับนึงอ่านรวมๆแล้ว มันคือสัญญาต่อหุ้นที่ใช้หุ้นส่วนเป็นเงื่อนไข3ข้อ"

  "ห้ะ? ได้ไงแล้วเกี่ยวอะไรกับซากุระ?" รินรีบแย้งคำตอบที่ผมให้ไป

  "ถ้าไม่ใช้ซากระเป็นตัวล่อมันรู้ว่าฉันจะไม่มาเซ็นสัญญาแน่ๆ" ผมตอบเธอไปก่อนจะนั่งกอดอก

  "ชั่วเกินขอบเขตจริงๆ ตระกูลอะไรวะเนี่ย?!"

  "ตัวเองใจเย็นๆนะ เค้ารู้ว่าไอซาสึเกะมันผิดแต่ขอร้องอย่ายกตระกูลมาว่าได้มั้ย?"

  "มันจริงมั้ยล่ะ! ทั้งพ่อทั้งลูกเลย"

  "เฮ่อ~มันใช่สัญญาอันนี้รึเปล่า?"โอบิโตะหยิบกระดาษมา


 

ข้อเสนอการต่อหุ้นของอุจิวะและฮาตาเคะ

ประธานของบริษัทอุจิวะ อุจิวะ ซาสึเกะได้มีสัญญาใหม่ดังนี้ ต่อจากนี้อุจิวะกับฮาตาเคะจะยุติการแข่งขันระหว่างบริษัท และจะร่วมมือกันสร้างอนาคตและบริษัทของทั้งคู่ไปด้วยดี


เงื่อนไข

1.อุจิวะมีข้อยกเว้นหนึ่งข้อคือ อุจิวะจะต้องรู้หุ้นส่วนอื่นๆของฮาตาเคะทั้งหมด

2.อุจิวะจะต้องเป็นผู้นำที่เหนือกว่าฮาตาเคะหนึ่งข้อคือ การได้พูดคุยกับธุรกิจต่างๆของบริษัทอื่นๆ

3.ฮาตาเคะจะต้องยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม

  เงื่อนไข ณ ที่นี้คือความจริงทุกประการ หุ้นส่วนของฮาตาเคะ ที่มีนามว่า ฮารุโนะ อุจิวะจะขอคุยเป็นการส่วนตัวที่บริษัทอุจิวะ
ฮาตาเคะยอมรับข้อเสนอข้างบนทั้งหมด

ประธาน(......................................) 

พยาน(..........................................)


 

  "ใช่..."

  "นายตกลงง่ายๆเลยหรอวะ?"

  "...ถ้าฉันไม่เซ็นตอนนั้นซากุระอาจจะเป็นหนักกว่านั้นก็ได้" ถึงจะเซ็นหรือไม่เซ็นเธอก็โดนยิงอยู่ดี จริงมั้ย?

  "นายทำถูกแล้วล่ะที่ช่วยซากุระก่อน" รินตอบแล้วก้มหน้า

  "ฉันทำให้เธอต้องอยู่ในอันตรายมากกว่าเดิม ฉันไม่รู้จะทำยังไงต่อไปแล้วล่ะ"

  "คาคาชินายไม่ผิดเลยนะที่ทำลงไป"

  "แต่ยังไงก็รู้สึกผิดอยู่ดี"

  "เธอรอดตายแล้วล่ะ อย่ารู้สึกผิดเลย"

  "ขอบคุณที่ให้กำลังใจ ฉันคงต้องหาหลักฐานมากุมหมาสองตัว"

  "อย่าบอกนะว่าเป็น สองพี่น้องนั่น?!"

  "จะเหลือหรอ?"

  "หึ! คาคาชิฉันว่านายไปเฝ้าซากุระเถอะ ฝากบอกด้วยว่าฉันขอโทษที่ถามเรื่องนั้น" รินขำในลำคอก่อนจะให้ผมไปดูแลซากุระต่อ

  "ได้ ขอบคุณที่มาเยี่ยมซากุระนะ"

  "เดี๋ยว! ฉันเอากระเช้ามาให้น่ะ มีผลไม้ที่ซากุระชอบกินทั้งนั้นเลยนะอย่าลืมให้เธอกินล่ะ"
  "โอเค~"

  "อาจารย์คะ/ครับ" นัดกันมารึไง มาทั้งแก๊งค์เลย?

  "ซากุระฟื้นแล้วหรอ?" อิโนะพุ่งมาหา

  "เธอเป็นยังไงบ้างครับ?" คิบะรีบแทรก

  "แล้วจะเอายังไงต่อไปครับ!" นารูโตะเปลี่ยนเรื่อง

  "ทีละคำถาม หูมีสองข้างปากมีปากเดียว"

  "เธอเป็นไงบ้าง?"

  "ตอนนี้ซากุระฟื้นแล้วและยังระแวงเรื่องก่อนโดนยิงเพราะมันทำให้เธอรู้สึกเศร้าและจะร้องไห้ตลอดเวลา"

  "พวกเราเข้าไปเยี่ยมเธอได้มั้ย?"

  "คงจะยังไม่ได้ ใครอยู่คณะเดียวกับเธอก็ช่วยจดรายละเอียดของงานด้วยล่ะ"

  "ได้ค่ะ ฝากบอกซากุระจังด้วยนะคะว่า พวกเราเป็นกำลังใจให้และจะช่วยให้เธอหายทรมาน"

  "ขอบคุณนะฮินาตะ"

  "ค่ะ"

  "งั้นพวกเราทุกคนขอลาตรงนี้นะคะ"

  "อืม"

 

  ตัดมาที่ซากุระที่นอนอยู่

 

  "ซากุระ?"ผมเรียกเธอเบาๆเพราะกลัวว่าเธอจะนอนอยู่

  "คะ?"เธอมองหน้าผม

  "รินฝากผลไม้ให้เธอเยอะแยะเลยล่ะ"

  "...."

  "ไม่ต้องระแวงอะไรแล้วล่ะ กินแอปเปิ้ลมั้ย?"

  "ก็ได้ค่ะ"

  "เดี๋ยวฉันจะปอกเปลือกให้นะ"ผมกำลังไปหามีดที่อยู่อีกฝั่ง

  "เดี๋ยวก่อนค่ะ!" ซากุระจับมือผมไว้

  "มีอะไรหรอ?"

  "ฉันจะบอกอะไรให้พี่ฟัง"

  "บอกอะไรหรอ?"

  "คือ..."

  "บอกมาเถอะฉันฟังได้ ไม่เป็นไร"

 

 

 

...

 

 

 

 

 

 

 

  "ฉันกลัวว่าฉันจะ...ท้องกับเขา"

 

 

 

 

 

 

 

 

   ประโยคท้ายเธอทำให้ผมเข่าอ่อน

  "ห๊ะ!!? ธะ..เธอ..." ผมเดินถอยหลังไปกับหน้าที่ตกใจจนซีด

  "ฉันถึงขอโทษพี่ยังไงล่ะ ฉันเสียใจที่ทำอะไรโง่ๆ!"

  "ซากุระไม่เป็นไรฉันรับมันได้ ฉัน..ฉันทำใจได้ เชื่อฉันสิ"

  "ฮือ...ฉัน..."

  "ไม่ต้องพูดแล้ว เงียบซะคนดี" ผมวางแอปเปิ้ลลงแล้วกอดเธอ 

  "ตะ...แต่...คารินเอายานี้มาให้ฉันก่อนที่พี่จะมาเจอฉัน" เธอยื่นยาแผงหนึ่งมาให้

  "ดะ...เดี๋ยว คารินเอายาคุมมาให้เธอกินงั้นหรอ?"

  "เธอไม่ได้บอกฉัน เธอแค่บอกฉันว่า"ฉันไม่อยากให้ความสุขของซาสึเกะหยุดลงหรอกนะ แต่เป็นเพราะฉันรักเขา เอายานี้ไปกินตลอดหนึ่งอาทิตย์จนกว่าจะกินยาหมด" เธอบอกฉันแค่นี้"

  "เธอไม่ต้องกลัวว่าจะท้องกับซาสึเกะแล้วล่ะ ทำตามที่คารินบอกเถอะ มันจะเป็นทางที่ดีที่สุด"

  "แน่ใจหรอ? ฉันไม่ได้ทำร้ายเด็กในท้องหรอกนะ?"

  "ถ้าเธอไม่อยากให้เขาเกิดจริงๆ ทางเลือกคือต้องกินยานี้เพื่อไม่ให้เขาเกิด เราไม่เจตนาให้เขาเกิดจริงๆเขาก็ไม่เกิดหรอก"

  "ค่ะ"

  "ไม่ว่าจะเป็นยังไง ฉันก็รักเธอตลอดเวลา"ผมกอดเธอแล้วหอมแก้มเธอ

  "ฉันก็รักพี่นะคะ พี่ดีกับฉันมากๆเลย" เธอกอดผมกลับก่อนน้ำตาจะไหล เธอคลายกอดออกมาเล็กน้อยก่อนจะใช้ปากประกบกับปากของผมเบาๆ

  "เอาล่ะ ฉะ.ฉัน..จะปอกแอปเปิ้ลแล้วล่ะ ดะ..เดี๋ยวก็ไม่ได้กินพอดี"(0////0)เข้าใจความเขินบ้างมั้ยเนี่ย?!

 

 

Writer ย่างก้าวสู่ตอนที่40แล้ว ถามว่าเมื่อไหร่จะจบ ตอบ...คงจะมากสุดที่50นี่แหละค่ะ เป็นกำลังใจให้หน่อยนะจ๊ะ~ บราย~~

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา