มหัศจรรย์ตัวหนังสือ ภาค ผู้ถูกเลือก

ความเดิมตอนที่แล้ว

     ผมยื่นอยู่ร้านขายของเก่า โอ้โห!อุทานในใจ ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายเต็นเร็วขึ้น เลือดซูบฉีดด้วยความเร็ว120กิโลเมตรต่อชั่วโมง สายตากวาดเข้าไปภายในร้านเก่าๆ

     ก้าวแรกที่สัมผัสพื้นผิวของร้าน อากาศซู๊ดแรกที่หายใจเข้าปอด โอ้วพระเจ้า! ในร้านมีแต่ของสะสมโบราญ เก่ามากเก่าถึงขนาดที่ผมเองยังเกิดไม่ทัน เช่น โทรศัพยี่ห่อกระดูกหมาที่ใหญ่จนสามารถปาหัวหมาแตกได้ ถ้วยลวดลายโบราญที่ดูแล้วถ้วยตราไก่ยังจะทันสมัยสะยิ่งกว่า มีดดาบที่เถิ่งใหญ่เถิ่งยาวหากได้ยกคงแขนหักเป็นแน่ กำไรข้อมือที่พูดได้เลยว่ามันคงใส่มือผมไม่ได้แน่ๆมันคงต้องใส่คออย่างเดียว

 ในร้ายนั่นมีสิ่งของมากมายพอๆกับฝุ่นมีทั้งในและนอกประเทศ ผมเดินไปแทบสุดซอกร้าน เจอรูปปั้นชายแก่ซึ่งปั้นได้สมจริงมากๆ เมื่อลองมองใกล้ๆตามองตาสองตาจึงจ้องมองกัน อยู่ๆไอ้หุ่นปั้นนั้นมันกระพริบตา ผมตกใจสุดขีดกรี๊ดลั่นหงายท้องตึง แต่ที่น่าช็อคยิ่งกว่าไอ้หุ่นนั้นมัน! มัน! มัน!   มันคือเจ้าของร้าน(ผมแทบอยากจะล่วงเกินผู้สูงอายุ) ลุงแกหัวเราะชอบใจแกคงจะสนุกของแกส่วนผมก็สนุกม๊าก หัวใจแทบจะหยุดเต้น ลุงแกเป็นชายสูงอายุเดินหลังค่อมหูตึง "มาแล้วสินะ กว่าจะมาได้รอตั้งนาน"ลุงหมายถึงอะไรไม่รู้ ส่วนผมละยืนปากห้อยสิครับ "ลุงพูดเรื่องอะไร" ถามด้วยความสงใส "สิ่งที่แกตามหานะละ มันกำลังรอแกมารับมันไป" สิ่งของอะไร ตัวเองยังไม่รู้ว่าตัวเองตามหาอะไร แต่ตาลุงนี่ดันมาพูดจาเพ้อเจ้อ คิดว่าเราจะโง่หลงกลละสิ "นิลุง ผมไม่ไง่นะ ถึงจะติดFวิชาเอกก็เถอะแต่วิชาจิตอาสาผมAนะจะบอก อย่ามาหลอกกินเด็กเลย" ผมเพิ่งจะแสดงความฉลาดปราดเปรื่องในสมองให้แกฟัง แกกับหัวเราะสะงั้น สักพักแกเดินเข้าไปในร้านและหยิบกล่องอะไรไม่รู้เป็นกล่องไม้ เปิดออกมาเป็นปากกา "อะไรเนี้ยลุง" "ปากกาตามใจนึก อยากได้อะไรก็วาดออกมาในอากาศ แล้วแกจะได้ตามประสงค์" เอาละทีนี้ผมแน่ใจในทันทีเลยว่าลุงแกนิบ้าแน่ๆและอาการหนักกว่าผมด้วย "ปากกานี้ ใช่ไม่ได้ในโลกมนุษย์ แต่ใช้ได้ในโลกของหนังสือ" งงหนักกับสิ่งที่ลุงบอกเข้าใจยากกว่าการเรียนคณิตศาสตร์เสียอีก แต่ลุงแกยังไม่จบแค่นั้นนะแกมีบอกต่อ"ตอนนี้ไม่เชื่อไม่เป็นไร แต่จงเก็บไว้ เมื่อใดที่นิทานเรื่องใดต้องการความช่วยเหลือ เขาจะมาร้องขอ" โอ้ว!อาการหนักไม่เลิกไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหนผมก็คงไม่มีทางเชื่อ 

     ก่อนกลับหยิบปากกาพร้อมกับอมยิ้มในเรื่องตลกที่เกิดขึ้น อย่างน้อยๆก็ได้ปากกามาฟรีๆ เมื่อคว้ารถได้ หันไปมองที่ลุงแกยิ้มอย่างหล่อเหมือนแกคิดว่าเป็นซุปตา แตกต่างกันแค่เพียงพวกดาราเขายิ้มเห็นฝันแต่ตาลุงยิ้มเห็นเหงือกและเพี้ยนเสียด้วย 

     ถึงบ้าน รีบขึ้นห้องนอนทิ้งตัวลงบนเตียงยัดไส้กากมะพร้าวที่นุ่มที่สุดในโลก นอนคิดเรื่องตลกไปเรื่อยรวมถึงรอยยิ้มของลุง และก็นึกสนุกหยิบปากกามาวาดรูปเล่นๆ ในขณะที่สมองเริ่มจินตนาการเพื่อที่จะสร้างผลงานศิลปะที่แฝงไปด้วยจิตวิญญาณ เมื่อคิดได้แล้วจึงลงมือเขียน เขียน!เขียน! เขียนไม่ติด "ปากกาห่วยแตก" สิ้นคำสั่งเสียแล้วจึงอันเชิญมันให้ลอยละล่องไปในทิศทางที่ไม่ได้กำหนดหวังเพียงให้มันไปให้พ้นสายตาเท่านั้น ปากกาเจ้ากรรมดันเลือกลงจอดบ่นกองหนังสือ ที่เเรกก็ไม่มีอะไร ทุกอย่างปกติ จนสักพักมีเสียงเรียกขอความช่วยเหลือ เอาแล้วใจเราคิดไปไกลถึงบทสวดมนต์จนจบเล่มพระคาถา เสียงนั้นก็ยังไม่หยุดมองไปรอบๆ เห็นปากกาตาลุงฟังหลออยู่บนหนังสือ และเสียงก็มาจากหนังสือกองนั้น

จึงรวบรวมความกล้าคว้าหลวงพ่อมานำทัพ ค่อยๆก้าวทีละก้าว เอื่อมหยิบปากกากับหนังสือนั่นขึ้นมาวางบนโต๊ะ

โดยขณะที่หลวงพระยังคงปฏิบัติหน้าที่อยู่ แล้วค่อยๆหย่อนก้นลงกับเก้าอี้ บรรจงเปิดหนังสือ อยู่มีแสงสว่างวาบออกมา

ติดตามตอนต่อไปในมหัศจรรย์ตัวหนังสือ1/3

W.N. Neonpoo