First Love รักแรก

10.0

เขียนโดย HanaHana[ฮานาฮานะ]

วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 09.58 น.

  17 ตอน
  0 วิจารณ์
  15.77K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 11.39 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

15) ความจริงที่รับไม่ได้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากที่ทุกคนแยกย้าย ฉันก็ออกมาเดินเล่นกับไอ้2ตามลำพัง บรรยากาศช่างเป็นใจ ความมืดช่างเห็นใจ ผู้คนช่างไม่เหลือเลย เดินกับมัน2คนชักหวั่นไหวแล้วสิ เพื่อไม่ให้เกิดเหตุไม่คาดฝันมากไปกว่าที่คิด หรือสิ่งที่คิดกำลังจะเกิด ต้องชิ่ง!

 

หมับ!

 

นั่นไง... สิ่งที่คิดมันกำลังจะเกิดแล้ว ไอ้2คว้ามือฉันไว้ แล้ว... มันบังคับให้ฉันนั่งลงบนพื้นหญ้า ไม่นะ! แกอย่าทำอะไรฉันนะ และ...มันก็วางหัวลงบนตักฉัน เฮ้อ~ โล่งอก แต่แอบเสียใจเล็กๆ

 

ไอ้2เล่าว่า เวลาพ่อมันมีเรื่องกลุ้มใจมักจะพามันมาที่นี่ ต่อให้ต้องเดินทางหลายชั่วโมงก็ตาม ตอนนั้นมันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องพามันมาด้วย ตัวเองมีเรื่องกลุ้มใจคนเดียวก็มาคนเดียวสิ ทำไมต้องพามันมาด้วย? ถึงแม้มันจะไม่รู้เหตุผลที่พ่อพามันมาด้วย แต่วันหนึ่งมันมีเรื่องกลุ้มใจและพ่อพามันมาที่นี่มันกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

 

ฉันมองผู้ชายตรงหน้าที่นอนหนุนตักฉัน แววตาเขาดูสดใสเหมือนเด็ก มันทำให้ฉันนึกถึงเด็กผู้ชายคนนั้นขึ้นมา เด็กผู้ชายที่ชอบชมคนอื่นไปเรื่อยเปื่อยเพื่อผลประโยชน์ที่ได้รับจนน่าหมั่นไส้  จนทำให้ฉันตกหลุมรักเด็กผู้ชายคนนั้น

 

ไอ้2เงยหน้าขึ้นมามองฉันที่ก้มหน้ามองมันพอดิบพอดี มันยิ้มให้ฉันหน่อยๆก่อนจะพูดว่า

“วันนี้ XXสวยที่สุดเลย” >////< “นี่คือสิ่งที่ฉันอยากพูดกับแกมาตลอด”

 

กรี๊ดดดดดดด~

กลืนไม่เข้า คายไม่ออก นอนไม่หลับ หลับไม่ลง... แม้จะเป็นประโยคธรรมดาโคตรๆแต่มันทำให้หัวใจฉันพองโตโคตรๆ ใครจะมาพูดจาแดกดัน กวนประสาทยังไงฉันก็ไม่โกรธ จริงหรอ? ไม่จริง! ไอ้รุ่นน้อง(ผู้ชาย)ที่มาร่วมทริปนี้ด้วย ตอนนี้มันกำลังโดนฉันไล่เตะอยู่

 

ฉันวิ่งตามมันออกไปจากพื้นที่ห้องครัว ไอ้นี่มันตัวอันตราย... มันชอบเข้ามาหยิบจับอาหารกินเล่น แถมยังมีหน้ามาติอาหารอีก ถ้าวันนี้ฉันไม่เอาเลือดหัวมันออกมาบ้างคงนอนไม่หลับ

 

“ฉันท้อง...” ห๊ะ! คะ...ใครคะ? ใครท้อง? ต่อมอยากรู้อยากเห็นกำเริบ ฉันที่วิ่งตามหาไอ้รุ่นน้องหยุดชะงัก ไปหลบหลังโค่นต้นไม้ใหญ่ใกล้น้ำตกท้ายหมู่บ้าน

 

ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนร้องไห้ฟูมฟาย เธอ...หน้าตาดี จัดว่าสวยเลยล่ะ แล้วผู้ชายที่ยืนหันหลังให้ฉันมันเป็นใครวะ? ทำไมดูคุ้นๆ คุยอะไรกัน ไกลขนาดนี้ได้ยินไม่ถนัดเลยโว้ย ฉันค่อยๆคลานเข้าไปเพื่อให้ใกล้มากขึ้น ต่อมอยากรู้นี้ก็แก้ไม่หายจริงๆ แม้สมองจะบอกว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขาก็เถอะ

 

เมื่อใกล้มากพอที่จะให้รู้ได้ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน สิ่งแรกที่เข้ามาในสมองฉันคือ ...ฉันไม่น่าอยากรู้เรื่องชาวบ้านเลย... ผู้หญิงคนนั้นขอร้องให้ผู้ชายที่เธอคุยด้วยรับผิดชอบต่อเด็กในท้อง เธอทั้งโวยวาย กรีดร้อง และขู่จะฆ่าตัวตาย และเธอกำลังจะทำมันจริงๆ ถึงคราวนางเอกอย่างฉันออกโรงแล้ว......

 

“แกน่าจะรับผิดชอบต่อสิ่งที่แกทำลงไปนะ ไอ้2”

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา