เรื่องเล่าของเด็กหลังห้อง

ฉันเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งเป็นคนทั่วไปที่ไม่ได้มีผลงานอะไรเป็นแค่นักเรียน ม.3 ที่ชอบนั่งหลังห้องคนหนึ่งที่เรียนก็พอไปได้ไม่ได้เก่งอะไรเหมือนคนอื่นเป็นคนดีปานกลางไม่ถึงกับดีมากไม่ค่อยสนใจอะไรนอกจากตัวเองซักเท่าไหร่ถูกจัดเป็น 1 ใน 10 ของพวกเด็กมีปัญหา ไม่เคยมีแฟนแล้วก็ไม่คิดจะมีเลยซักครั้ง

วันๆหนึ่งของฉันก็คือการเรียนแต่บางครั้งฉันก็เบื่อก็เลยโดดเรียนเอาซะดื้อๆเพราะแบบนี้แหละฉันถึงโดนเพ่งเล็งจากพวกอาจารย์อยู่บ่อยๆจนถึงวันนี้

ฉันเผลอหลับในคาบเรียนวิชาคณิตศาสตร์ก็เลยโดนเรียนให้ตอบคำถามแทนเพื่อนแต่ฉันกลับฟุบหลับกับโต๊ะต่อเลยทำให้อาจารย์โกธรจัดแล้วก็สั่งให้ไปอมรมกับเขาที่ห้องหลังเลิกเรียน พอถึงเวลาฉันก็ไปนั่งทำเป็นทองไม่รู้ร้อนฟังที่อาจารย์บ่นไปเรื่อยๆจนกว่าจะพอใจและหลังจากที่โดนบ่นฉันก็เดินกลับมาที่ห้องเพื่อที่จะมาหยิบกระเป๋าก่อนที่จะกลับบ้านแต่พอถึงเวลานี้ที่ไรฉันก็รู้สึกว่าในห้องเรียนที่เงียบสงบไร้ซึ่งผู้คนเนี้ยมันทำให้รู้สึกดีจริงๆฉันก็เลยชอบนั่งที่โต๊ะของตัวเองจนถึง 1 ทุ่มแทบจะทุกวันฉันคงจะเป็นเด็กประหลาดใช่มั้ยเป็นเด็กผู้หญิงแท้ๆแต่ชอบอยู่กลางค่ำกลางคืนแบบนี้ถึงจะมีคนเตือนฉันแต่ฉันก็ไม่ได้ฟังเสียงเหล่านั้นเลยซักนิดและฉันก็เลยคิดว่าคงจะไม่มีใครที่โง่มายุ่งกับคนอย่างฉันหรอก

เอาล่ะมาต่อกันดีกว่า

วันหนึ่งฉันโดนอาจารย์ทำโทษให้ทำความสะอาดห้องเรียนคนเดียวทั้งห้องวันซวยชัดๆและขณะที่ฉันกำลังกวาดพื้นอยู่ก็มีเสียงใครบางคน

"ให้ฉันช่วยมั้ย"เสียงหวานๆพูดขึ้น

พอฉันหันไปหาต้นเสียงฉันถึงกับอึ้งเพราะเจ้าของเสียงนั้นเป็นผู้หญิงที่สวยมากทั้งๆที่ฉันเป็นผู้หญิงฉันยังยอมรับเลย

"ม..ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากรบกวนเธอหรอก"ฉันพูดปฏิเสธความช่วยเหลือของเธอเพราะไม่อยากให้ใครมาลำบากกับฉัน

"เหรอ..งั้นฉันไม่กวนล่ะกัน"เธอพูดพร้อมกับเดินเข้ามาก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปนั่งบนโต๊ะข้างหลังฉัน ไม่กวนแล้วมานั่งอยู่ทำไมล่ะเนี่ย

ฉันกวาดพื้นไปเรื่อยๆเธอก็พูดขึ้น

"เธอชื่ออะไรเหรอ"เธอถาม ขณะที่กำลังนั่งแกว่งขาไปมาอยู่บนโต๊ะ

"ฉันชื่อเมย์ เธอล่ะ"ฉันตอบก่อนจะถามเธอกลับ

"ฉันชื่อ มิ้นต์ ยินดีที่ได้รู้จังนะ เมย์"เธอตอบฉันพร้อมกับยิ้มให้ ยัยคนนี้น่ารักเกินไปแล้วนะ

หลังจากนั้นฉันก็โดนยัยนี้ปั่นหัวเล่นจนแทบไม่ได้ทำความสะอาดเลย แต่ว่าพอได้คุยกันแล้วฉันรู้สึกดีมากๆเหมือนฉันได้คุยกับเพื่อนเก่าเมื่อนานมาแล้ว

และแล้วงานของฉันก็เสร็จ

"มิ้นต์กลับบ้านกันเถอะ"ฉันเรียกเธอขณะที่กำลังเก็บของ แต่พอฉันหันไปหามิ้นต์เธอก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว

"มิ้นต์ เธออยู่ไหนน่ะ กลับไปแล้วเหรอ"ฉันลองตะโกนเรียกเธอดูแต่ก็ไร้เสียงตอบรับ หลังจากนั้นฉันก็ไปรายงานอาจารย์ว่าทำงานเสร็จแล้วแต่เขากลับตอนไหนก็ไม่รู้ทิ้งงานชัดๆอาจารย์เนี่ย แต่ฉันจะได้เจอกับยัยมิ้นต์อีกมั้ยนะ