อย่างงี้ก็ได้เหรอ ?

 
 
 
 
อย่างงี้ก็ได้เหรอ 2
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไงหนองโพ วันนี้มึงจะแปลงร่างเป็นแพนด้าเหรอวะ "
"เชี่ยยยย " เอาน้ำเย็นมานาบหน้ากันได้
"โอ๋ๆ พี่เจเจขอโทษ มาเกดี๋ยวหอมแก้มไถ่โทษ " หนูมีนเอามือดันหน้ามันออกห่างๆ
ผลั้วะ !!
"เมียครายให้มึงรู้ อย่าทำอย่างงี้กับเมียพี่เก้ง "
ป้าบ !!
"เมียเพื่อนก็เหมือนเมียเราเว้ยยยย ฮ่าๆ " ปวดใจ ปวดหัว ง่วง ณ ตอนนี้ พอเอาคำเฮียต้าไปคิดก็นอนไม่หลับทั้งคืน ดีที่มีเรียนแค่เช้า บ่ายว่าง แต่อาจารย์จะตรวจงานจัดสวน
"ควายยย ไปแดกความกิน นอนเป้นหมูปวดอยู่ได้ " น่านนน ชวนเฉยๆไม่เป็น ปล่อยให้ความยกินหญ้าสงบๆเถอะ
 
"ไปไหนกันอะ พวกมึง " เสียงคนที่ไม่พร้อมจะพบเจอในตอนนี้ก็มาละ
"เฮ้ย วันนี้กูกลับก่อนนะ จะไปดูเฮียต้าที่หอ " ยังไม่พร้อมเจอ รอให้แน่ใจก่อนแล้วกันนะ พวกมึง
"เฮียต้า อ่อๆ ที่มาหามึงบ่อยๆเมื่อตอนปีหนึ่งเทอมหนึ่งปะวะ " หนูมีนพยักหน้าตอบ ตอนนั้นที่ไอ้พวกนี้เจอเฮียต้าอกหักมาอะ ตอนนั้นมันมาหาบ่อยๆ แต่หลังๆหนูมีนเลยไปหาเฮียต้ามันเอง ตอนนั้นไอ้ปาเก้ยังไม่สนิทกันและไม่รู้ว่ามันเป้นตุ๊ดด้วย รู้จักกับมันตอนปีหนึ่งเทอมสอง ตอนนี้ก็ขึ้นปีสองกันแล้ว
"ไปไหนอะ ชะนี " ไม่รู้มันมองแบบไหน แต่รู้สึกเสียงมันก็ดี้ด้าของมันเหมือนเดิม
"ก็บอกไปแล้ว " ไม่ได้ตั้งใจให้มันดูห้วนนะ แต่มันแสดงออกไปแบบนั้นของมันเอง
"อ้าว อีนี่  เพื่อนถามดีๆนะ ถามแค่จะไปแรด ไปร่านที่ไหน " รู้แหละว่ามันเป็นคนปากยังไง
"พวกมึงใจเย็น หมูน้อยไปเถอะไป เดี่ยวไอ้เชี่ยพี่ต้ารอ " หนูมีนไม่ได้หันไปมองใครด้วยซ้ำแล้วเดินออกมาเลย 
 
จ๋อม จ๋อม
 
ที่บอกว่าจะไปหาเฮียต้าโกหกทั้งเพ หนูมีนกลายเป็นคนไม่ดีอีกแล้ว โกหกสักวันคงเคยตัว โกหกแม้แต่ใจตัวเอง
"สระตื้นหมดแล้วมั้งไอ้หมูน้อย "
"มึงรู้ว่ากูอยู่นี่ได้ไง " ไอ้บิวตามมาที่ลับของหนูมีนถูกได้ไง มันอยุ่ตั้งหลังมอ แต่มันไม่ไกลจากตึกหรอก ที่นี่ไม่ใช่สระสวยงาม แต่เป็นสระพักน้ำไว้ปล่อยลงบ่อพวกเด็กเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
"ก็กูเดินตามมึงมา " มันเดินมานั่งปุลงข้างๆ
"อยากอยุ่คนเดียวว่างั้น " หนุมีนพยักหน้าตอบมัน
"มึงลืมเหรอว่ามีพวกกู พวกกูเป็นเพื่อนมึงนะ " มันลูบหัวหนูมีนอย่างเบามือ
"ตักกูว่างสนไหม ไหล่กูว่าง สนปะ  กูอยากถักผมให้หมูน้อยวะ " อาจจะมองว่าสนิทกันมากคนนอกมองว่าเป้นคู่รักกันก้เป็นได้ แต่เปล่าเลย มันคือความรักของเพื่อนเท่านั้น เพื่อนของหนุมีนมีคนรักกันหมดแล้ว ส่วนบิวมันมีแฟนเป้นผู้ชาย แฟนมันน่ารักเข้าใจหนูมีนและยังมาหาหนุมีนบ่อยๆมากะไอ้บิวแหละ เห้นมันหน้าเถื่อนแต่มันรักแฟนมันนะ แต่เป้นความลับนะ มีแค่หนุมีนและไอ้เจเจ ไอ้เก้งเท่านั้นแหละที่รุ้เพราะแฟนไอ้บิวขอไว้ แต่ที่บ้านมันยอมรับแล้วนะ 
 
"มึง งอนไอ้ปาเก้มันเหรอ "
"ป่าว แค่ง่วง "
"มึงไม่เนียนวะ " หนูมีนถอนหายใจยาวๆ
"มึงไม่หิวเหรอ มาตามกุเนี้ย "
"มีงเปลี่ยนเรื่องวะ มึงเป็นอะไรวะหมุน้อย " มันโยนหัวหนูมีนไปมา
"หิววะ " มันขำในลำคอ
"ฝากไอ้เจเจ กับไอ้เก้งซื้อมาให้แดกละ ส้มตำเว้ยปิกนิกริมสระแม่ง " หนุมีนหันไปกะจะถามว่าแล้วไอ้ปาเก้ละ
"มันไม่มาหรอก ไปไหนไม่รู้ " หนูมีนพยักหน้ารับ
 
"รู้ไหม เวลาไอ้ก้องมันงอนกู แม่งไม่มีเหตุผลกะกูตลอด บางทีกูก็ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร "
"ทำไมมึงไม่ถาม " อยากรู้ทำไมไม่ถามกันวะ
"เหอะๆ หมูน้อย แล้วตอนที่กูถามมึงมึงตอบกูไหม " โยกจังหัวจะหลุดละ หนูมีนค้อนให้มัน มันยังยิ้มสนุกของมันไป
"บางทีถ้ามึงไม่บอกก็ไม่มีใครรู้หรอก " เฮ้ออออ อย่าทำเหมือนรุ้อะไรได้ปะวะไอ้บิว
"ปูปลาร้า ตำไทยของกู ตำมั่วของไอ้หมู ตำซั่วของมึงใช่ไหมเชี่ยเจ มึงว่าไก่ตัวหนึ่งดอเคปะ ข้าวเหนียวๆ " มันท่องเมนุอาหาร มาอย่างดัง คิดแล้วหิว
"โอ้ เมียรักของพี่เก้ง นมสดปั่นไม่หวานของที่รักจ้ะ " รู้จายยยย
"เมียไม่ให้แดกข้าวเหรอ มึงถึงห่วงหาเมียมึงนัก เอาคนนั้คนนี้เป็นเมียอยุ่ได้รำคาญ " ไอ้บิวดักคอ เออดีหมั่นไส้มานาน
"เออ ไอ้สามีแห่งชาติ ตุดเดียวใจเดียว ไอ้ยอดปราทสาท ไอ้วิมานพระอินทร์ " เหอะๆ ไม่คิดจะสำนึก วันนี้ก็เป็นอีกวันที่สนุกและยืดเวลการเผชิญหน้าออกไปละนะ
 
 
วันนี้มีเรียนบ่าย แต่ต้องมาเช้า เพราะหนูมีนต้องมาดูกระถางกุหลาบในโรงเรือนค่อยนับจำนวนและรดน้ำ
"มีน กูคิดไปเองไหมว่ามึงหลบหน้ากู " ใช่สองอาทิตย์ตั้งแต่วันนั้นที่พูดห้วนๆกับมัน ก็พยายามเลี่ยงจะคุยกับมันตลอด
"ไม่นะ คนเรามันก็ต้องมีเวลาส่วนตัว ธุระอะไรบ้าง " ก็แค่กลับห้องนอน
"สองอาทิตย์เนี้ยนะ ธุระมึงเยอะเนาะ ขนาดกูเดินจะชนมึง มึงยังแกล้งทำไม่เห็น ถ้าไม่คิดว่ารุ้จักกัน กูคงคิดได้ว่ามึงเกลียดกู " ไม่ชอบบรรยากาศอีดอัดแบบนี้ เลย แค่สายตาที่มองมาอย่างน้อยใจ ก็แทบทำตัวไม่ถุกละ
"กูมีเรื่องต้องคิด " เรื่องมึงทั้งนั้นที่บอกใครไม่ได้ ด้วย
"คิดเหี้ยอะไรนักหนา ไม่คิดว่ามึงมีเพื่อนเหรอตัวคนเดียวงั้น " แววตาตัดพ้อส่งคืนมาให้
 
"แล้วมันอะไรนักหนา มึงจะเอาไงกับกูวะ " อย่าบีบบังคับนักเลย ขอเวลาสักพัก แล้วจะกลับมาเหมือนเดิม
"มึงมีอะไร ไม่บอก มึง ทิ้งเพื่อนที่เป็นห่วงมึง " อย่าทำหน้า แบบนั้น อย่าส่งน้ำเสียงแบบนั้นให้กู ปาเก้ มึงอย่าทำเหมือนจะทิ้งกู
"ต่อไปไม่ต้องหลบหน้ากูหรอก อยากทำไรตามใจมึงเลย มึงมันคนเห็นแกตัววะ " มันเดินกระแทกไหล่ของหนุมีนเดินเข้าไปในดรงเรือนแบบไม่หันมองหน้าหนุมีนสักนิด
 
"เป็นอะไรกัน เสียงดังไปถึงหน้าโรงเรือน " เสียงไอ้เก้ง
"ไอ้ปาเก้ มีหญิงมาหาหน้าตึกคณะอะ สวยสาดดด " เสียงไอ้เจเจ
"หมูเผือก ไอ้เชี่ยพี่ต้ามาหาอยู่.... เป็นไรวะ " เสียงไอ้บิวร้องบอกก่อนเดินเข้ามาในโรงเรือนแล้ว เงียบลงกับบรรยากาศเย็นๆแปลกๆ
"อือ " ไอ้ปาเก้รับคำ ส่วนหนุมีนก็พยักหน้ารับก่อนเดินออกไปก่อนมัน
 
"ฝน " เสียงเหมือนดีใจของไอ้ปาเก้มันรั้งให้หนูมีนหยุดเดิน ไปทางเฮียต้า หนูมีนหันกลับไปมอง ก้เห็นสาวสวยคนหนึ่งยืนยิ้มรอ อีกคนให้เข้าไปหาอีกคนที่หันหลังมาทางหนูมีน
"วันนี่ครบรอบสามเดือนแล้วนะ ขอคำตอบจากฝนด้วย " มือของอีกคนยื่นไปกุมมือของสาวสวย
"คำตอบอะไรเหรอค่ะ ปลา " เสียงหวานเอ่ยถามพร้อมยิ้มหวาน
"ก็ถ้า ปลาไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงไม่มีใครเลยตลอดสามเดือน ฝนจะคบกับปลา " เหอะๆ
'กูเป็นตุ๊ด '
'กูคงชอบผู้ชาย ' เหอะๆ อยากขำ
"คบกับปลานะฝน " เคยโดนตบหน้าแรงๆไหม มันไม่เจ็บเท่า เคยโดนหลอกให้โง่ไหม อันนี้น่าจะเจ็บกว่า
 
"ไอ้หมูน้อย " เสียงตะโกนจากเฮียต้า
"หนู มีน " เสียงจากคนที่หนูมีนกำลังจ้องมองด้วยสายตาว่างเปล่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หะไม่ไหวๆ เดี๋ยวมาเกานะ พิมพ์สด ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ