Talking Nonsense เรื่องที่ฉันอยากเล่า

     ...ยามราตรีอันแสนสงบสุข ค่ำคืนที่ทุกคนต่างก็ใช้ชีวิตปกติทั่วไป บางคนดูหนัง บางคนแชท บางคนออกล่าแสงสีในเมืองใหญ่ บางคนนอนดูดาว หรือบางคน บางคู่ ก็กำลังจะสานความสัมพันธ์กัน เช่นเดียวกับคู่รักคู่หนึ่ง หญิงสาวสวยในชุดสีแดงสุดเซ็กซี่ กับหนุ่มหล่อที่มาพร้อมกับรถคันหรู ทั้งสองคนเข้าไปในบ้านของฝ่ายหญิงอย่างเงียบๆ ก่อนที่พวกเขาจะบรรเลงเพลงรักกัน...

"อ่า.. ฉันรักคุณจัง คุณรักฉันไหม?" สาวสวยชุดแดงถามชายหนุ่มในขณะที่ทั้งคู่กับกำลังเปิดศึกรักกัน

"รักสิ ผมรักทุกอย่างที่เป็นคุณ อืมมมมม" หนุ่มหล่อตอบอย่างไม่ต้องคิด เขาดูวุ่นวายอยู่กับการสัมผัสร่างกายของหญิงสาว

"รับทุกอย่างที่เป็นฉันได้จริงนะ" สิ้นคำพูดหญิงสาวผลักชายหนุ่มคนนั้นออก แล้วใบหน้าของเธอก็ค่อยกลายเป็นใบหน้าที่สยดสยอง สีผิวที่เปลี่ยนจากสีขาวนวลเป็นสีหยาบก้านเหมือนศพเน่าไม่มีผิด ดวงตาที่คมโตสวยงาม กลายเป็นสีขาวซีดราวกับคนตาบอด ไม่มีหนังตา ใบหน้าของเธอค่อยๆเน่า ปากของเธอค่อยๆฉีกออกจนเห็นฟันที่แหลมคมเหมือนกับเขี้ยว เสียงของเธอหยาบทุ้มราวกับเสียงของอสูรกายไม่มีผิด

"คุณยังรักฉันอยู่ไหม?"

"ไม่~~~~~" คำถามจากสาวหน้าผี ทำเอาชายหนุ่มถึงกับช็อกจนควบคุมสติไม่ได้อีกต่อไป...

          ...ใจกลางเมืองใหญ่ที่สุดแสนจะเจริญ ณ หอพักสตรีของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง สาวสวยดูมีฐานะใช้ของแบรนด์เนม และดูเหมือนเธอจะอารมณ์เสียเดินขึ้นไปชั้นบน พุ่งตรงไปที่ห้องของเธอ ซึ่งก็มีเสียงเพลงที่ดังมากรอดออกมานอกห้องในช่วง 8 โมงเช้า ที่ทุกคนจะต้องตื่นไปเรียน ...

"ถ้าเธออยากทำตัวเป็นยัยงูเหลือมขี้เกียจที่วันๆเอาแต่นอน ฉันก็ไม่เคยว่า แต่ชวนเบาเสียงเพลงลงหน่อยได้ไหม มันรบกวนคนอื่นเขา นั่นหูฟัง ใช้ซะ!" เธอเปิดประตูเข้าไป แล้วก็ร่ายคำด่าต่างๆออกมาใส่หญิงสาวสวยบนเตียงนอน

"ทุกคนต้องตื่นไปเรียน เธอเองก็ควรจะไปได้แล้วนะ" สาวสวยบนเตียงนอนสวนกลับ

"รู้อะไรไหม จูเลียส ขาหนีบของฉันยังมีรอยหยักมากกว่าสมองของเธอซะอีก ฉันจะไปทำเรื่องขอย้ายออก ยัยบ้า!" ด่าจนซะใจแล้วก็สะบัดตูดไป ใช่ค่ะ นั่นรูมเมทของฉันเอง เธอชื่อจอร์เจีย ลูกคุณหนูที่ทำกรรมหนักเลยต้องมาเป็นรูมเมทร่วมห้องกับฉัน ฉันที่กำลังแย่งคนเขียนพิมพ์ ฉันชื่อว่า จูเลียส ค่ะ ที่จริง ฉันชื่อว่า จีริเซียส และฉันเป็นปีศาจ เมื่อพันๆปีก่อน กิจกรรมยามว่างของฉันก็แค่ล่อลวงพวกมนุษย์มากินทั้งเป็น เพื่อคงความเยาว์วัยให้สวยเป๊ะอยู่ตลอดเวลา แต่ตอนนี้ฉันเริ่มเบื่อหน่ายกับชีวิตแบบนั้นซะแล้วสิ

     "ฉันเลิกการดำรงชีวิตและกิจกรรมต่างๆแบบปีศาจ แล้วมาลองใช้ชีวิตแบบอาหารของฉันดู คือการเป็นมนุษย์ ก็เลิกมาได้สักพักแล้วล่ะค่ะ เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้วจบมหาวิทยาลัยอีก แต่ละยุคสมัยก็มีความสนุกแตกต่างกัน แต่ก็ใช่ว่าฉันไม่เคยลองจริงใจกับพวกมนุษย์นะ ฉันเคยลองแล้ว ผลเป็นไงล่ะ ผู้ชายที่ฉันคบหามาตลอด 4 ปี พอฉันเปิดเผยตัวตน เขาก็กลัวฉันแทบบ้า แถมยังพูดจาไม่ดีอีก ฉันก็เลยจับกินซะให้มันจบๆ และนั่นคือสิ่งที่ฉันสัญญากับตัวเองว่าเขาจะเป็นเหยื่อคนสุดท้ายของฉัน"

          ...ซึ่งหลังจากนั้นจีริเซียสหรือจูเลียสก็ไม่กินใครเป็นอาหารอีก เธอรักการใช้ชีวิตอยู่ในมหาลัยเพราะมันมีแต่เรื่องสนุก และความสนุกที่ฉันกำลังจะเล่าต่อจากนี้คือ เมื่อจูเลียสสัญญากับตัวเองว่าจะไม่กินมนุษย์อีก คำสัญญานั้นได้ส่งขึ้นไปถึงบนสรวงสรรค์ดินแดนแห่งแสงที่มีนางฟ้าใจดีนางหนึ่ง เห็นความตั้งใจนั้น เธอจึงลงมาเพื่อพบกับปีศาจสาว...

"สวัสดี จีริเซียส" นางฟ้าแสนสวยปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าปีศาจสาว

"ต้องการอะไร!!" จูเลียสในร่างจริงกระแทกเสียงใส่

"ใจเย็นๆ ฉันแค่รู้สึกถึงความตั้งใจของเธอ มันเกิดพลังอันสว่างอย่างไม่น่าเชื่อจนส่องไปถึงวิมานที่ฉันอยู่บนสวรรค์" จูเลียสตัดสินใจคืนร่างกลับเป็นมนุษย์

"รู้อะไรไหม แม่หนู ฉันจะให้พรวิเศษกับเธอ ในฐานะที่เธอกล้าที่จะกลับตัวกลับใจ ...เธอจะไม่ต้องกลายร่างเป็นปีศาจอีก ตราบใดที่เธอไม่กินเนื้อมนุษย์ ความสวย ความสาวจะคงอยู่กับเธอไปตลอดการ แบบนี้เป็นไง" นางฟ้าให้ข้อเสนออันแสนวิเศษปีศาจตนไหนจะกล้าปฎิเสธล่ะ

"ถ้ากล้าให้ ฉันก็กล้ารับนะ ว่าแต่ท่านเห็นความสวยจากภายในของตัวฉันแล้วงั้นเหรอ?" จูเลียสยอมรับข้อตกลงแบบไม่ต้องคิด

"ถ้าจากภายในที่ฉันเห็นก่อนหน้านี้ พูดตามตรง ก็ไม่สวยอ่านะ ..เอาเป็นว่าสัมฤทธิ์ผล!" สิ้นคำพูดอำนาจมนตราของนางฟ้าได้เสกให้จูเลียสไม่ต้องกลับไปอัปลักษณ์อีกต่อไป...

     "ซึ่งฉันก็ยังคาใจอยู่กับสิ่งที่นางฟ้าพูดกับฉัน ว่าฉันไม่สวย ไม่สวยตรงไหน! ฉันคาใจมาก ฉันลองไปปรึกษาจิตแพทย์ดู เขาก็บอกว่าฉันสวย เห็นไหม ฉันไม่คิดไปเองซะหน่อย"

          ...เอาล่ะค่ะ หลังจากที่เราถูกตัวละครตอนนี้แย่งพิมพ์ตลอดเวลามาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่า เดี๋ยวเรื่องสั้นจะไม่สั้นเอา มากันที่เรื่องของจูเลียสกับจอร์เจียว่าทำไมทั้งสองคนถึงการเป็นรูมเมทคู่ฟัดกันได้ เรื่องมีอยู่ว่า สมัยเปิดเทอมใหม่ๆ...

"นี่ จูเลียส เธอว่าฉันอ้วนไหม ฉันว่าฉันอ้วนนะ ดูไขมันหน้าท้องฉันสิ ไหนจะต้นขาที่ห้อยย้อยออกมาอีก ต่อไปนี้นะ ฉันว่าฉันจะเริ่มงดมื้อเย็น เพื่อเป็นการควบคุมน้ำหนัก" จอร์เจียผู้บ่นอะไรเพ้อเจ้อ ทั้งที่เธอก็ใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงนอนไซส์ S ได้สบายๆ

"พูดตรงๆนะ จากใจจริง ฉันว่าเธอเอาเวลาอดอาหารไปออกกำลังกายให้มันกระชับเถอะ เธอก็สวยนะ หุ่นก็ดี แต่แค่ไม่มีกล้ามเนื้อมันเลยไม่กระชับ หยุดโง่ได้แล้ว ฉันจะดูหนัง" นั่นล่ะค่ะ เพราะปากแบบนี้ จึงเป็นศึกยกแรกของพวกเธอทั้งสองคนจนมาถึงปัจจุบัน

     ...ศึกระหว่างสองคนนี้ยาวนานมา 1 เทอมเต็ม ทั้งๆที่จอร์เจียพูดเสมอว่าจะย้ายออกแต่เธอก็ไม่ยอมออกจนกระทั้งวันหนึ่ง ตำรวจ 2 นาย บุกมาที่หอพักสตรีเข้ามาที่ห้องของเรา จับจอร์เจียไป เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้จูเลียสงุ่นงง เรามาทราบภายหลังว่า จอร์เจียมีคลิปหลุดเสพยากับเพื่อนไฮโซของเธอ พร้อมพูดจาท้าทายอำนาจกฏหมาย ตำรวจก็เลยต้องจัดหนักกันซะหน่อย...

          ...หลังจากที่จอร์เจียออกไปจากชีวิตจูเลียสได้ไม่นานเธอก็ตัดสินใจย้ายออก จูเลียสเข้ามาอาศัยบ้านใหม่ที่หอพักรวม ที่ซึ่งเต็มไปด้วยความวุ่นวาย หลายเพศและหลายสังคมมารวมกัน เธอใช้ชีวิตไปวันๆ เรียนบ้างไม่เรียนบ้าง เพราะเรียนมาเยอะแล้ว สาวๆร่วมห้องก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าเธอนัก แต่เธอก็ไม่สนใจอะไร ผ่านมาจนถึงปัจจุบันของปัจจุบัน นางฟ้าแสนสวยได้แวะมาทักทายเธออีกครั้งหนึ่ง...

"ไงจูเลียสคนสวยของฉัน นี่ก็ 10 ปีแล้วที่เธอรักษาสัญญาไว้เป็นอย่างดี เยี่ยมมาก" นางฟ้าปรากฎตัวขึ้น

"ท่านดูเปลี่ยนไปนะ" จูเลียสสังเกตบางสิ่งบางอย่าง

"ฉันก็สะสมบุญ อิ่มทิพย์มากขึ้นล่ะจ่ะ"

"ไม่ ท่านดูดำขึ้น นี่ไปทำอะไรมาอะ สวรรรค์อยู่ใกล้พระอาทิตย์มากเหรอ แดดถึงได้เผาจนผิวดำกร้านขนาดนี้" จูเลียสทักทายได้เจ็บแสบ

"อืมมมมมมม นี่จูเลียส ฉันว่าหน้าแบบเธอมันตกยุคไปแล้วล่ะ ฉันขอแนะนำให้เธอไปทำศัลยกรรมจมูก เพราะว่ารูจมูกของเธอมันบานเหมือนรูช่องคลอดของควายที่โดนช้างรุมลงแขกเป็นสิบๆตัว ...หวังว่าเธอคงสบายดี แน่นอนว่าต้องสบายดี เอาเป็นว่าอย่าผิดสัญญาแล้วกันนะจ๊ะ ฉันไปล่ะ" ใครว่านางฟ้าปากร้ายไม่เป็น สิ้นคำพูดนางฟ้าแสนสวยก็อันตรธานหายตัวไป

     ...และแล้วความหอมหวานก็เกิดขึ้นในชีวิตของปีศาจสาวกลับใจอีกครั้ง เมื่อเธอพบกับหนุ่มหล่อที่ถูกใจเธอเป็นที่สุดเขาพักอยู่ชั้นเดียวกับเธอ ห่างกัน 3 ห้อง จูเลียสเริ่มปฎิบัติการด้วยการตามหาเฟสบุกของผู้ชายคนนั้น เขาชื่ออิริค เป็นนักศึกษาปี 4 มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเธอ เขามีสังคม เป็นนักกีฬา มีเพื่อนฝูง เขาสมบูรณ์แบบ จูเลียสเริ่มจากการทักแชทส่วนตัวในเฟสบุก จากนั้นทั้งสองคนก็เริ่มสานสัมพันธ์ต่อกันจากเพื่อนในโซเชียล กลายเป็นเพื่อนบ้าน และในที่สุดสิ่งที่เธอต้องการก็มาถึง วันที่เขาและเธอออกเดทด้วยกัน อิริคพาจูเลียสมาเที่ยวเขาทางเหนือในบรรยากาศหนาว แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นของกันและกัน เขาจอดรถข้างทาง พาเธอเดินออกมาสูดอากาศ...

"ที่นี่เหรอ อากาศดีจังเลยเนอะ อ่าาา" จูเลียสเธอผู้มีความสุขสูดอากาศเข้าไปเต็มปอด

"ยังไม่ถึงหรอก เดี๋ยวฉันต้องขับรถขึ้นไปจนถึงอุทยานนู้นน่ะ เพื่อนๆรออยู่" อิริคบอกกับเธอ

"งั้นเราไปกันเลยไหม?"

"เราเหรอ ไม่ๆๆๆ แค่ฉันจ่ะจูเลียสที่รัก นี่เธอคิดจริงๆเหรอว่าฉันพาเธอนั่งรถด้วยเพื่อมาเดท ไม่น่าจูส พูดตามตรงนะ ฉันฮอท อันนี้ฉันรู้ ทุุกคนก็รู้ แล้วเธอคิดจริงๆเหรอว่าหนุ่มฮอทอย่างฉันจะมาจริงจังกับสาวประหลาดอย่างเธอ เธอมันไม่สวย เธอมันไม่ดัง ไม่มีราศีสักนิด ที่แรกฉันก็ว่าเธอแปลกดีนะ ดูเท่ดี แต่พอได้รู้จักกันแล้ว เธอมัน...ไม่มีอะไรเลย" ความในใจจากผู้ชายคนนี้

"แล้วที่นายบอกว่าฉันสวยล่ะ?" จูเลียสทั้งอึ้งทั้งสะพรึง

"ฉันโกหก! โอเคงั้นเราแยกกันตรงนี้นะ เธอเดินลงเองละกัน ขอบคุณที่ช่วยหารค่าน้ำมันให้นะจูส" อิริคเดินไปขึ้นรถ ปล่อยให้จูเลียสยื่นตัวแข็ง

"อีกอย่างนะจูเลียส ฉันว่าหน้าอย่างเธอถึงโดนน้ำกรดสาดมันก็คงไม่น่ากลัวไปมากกว่านี้แล้วล่ะ ลาก่อนนะ" สิ้นคำพูดอิริคก็ขับรถออกไป ปล่อยให้สาวผู้อาภัพยื่นอยู่ตามลำพังกลางป่าเขา และเมื่อความโกรธเกียจในหัวใจได้เริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง

"นายนี่มันใจถึงจริงๆว่ะ ที่จริงจูเลียสก็หน้าตาไม่แย่นะ" เพื่อนของอิริค หลังจากที่เขาได้รับฟังเรื่องราวต่างๆ

"งั้นนายก็จีบดิ ฉันว่ายัยนั้นก็จีบไม่ยากเท่าไหร่"

"โอ๊ยไม่เอาอะ ฉันชอบผู้ที่มีอนาคตมากกว่า" เพื่อนอิริคตอบ

"ไอ้แมงดาเอ้ย ว่าแต่แสตนสันต์ มันไปไหนของมันวะ" สิ้นคำพูดร่างของแสตนสันต์ได้ลอยมาตกที่ตรงหน้าของชายหนุ่มทั้งสองคน พวกเขาถึงกับช็อกเพราะสิ่งที่เห็นก็คือ ร่างที่ลอยมากลับไม่ครบทุกส่วน

"ไงอิริค ฉันสวยหรือยัง" เสียงอันหยาบทุ้มของจูเลียส ตอนนี้เธอคืนร่างกลับมาเป็นปีศาจเหมือนเดิมแล้ว

          ...ฉันเคยมีความหวังว่าฉันจะใช้ชีวิตแบบมนุษย์อย่างมีความสุขแล้วจริงๆ ทั้งบ้าน คนรักที่ดี ครอบครัว ตอนนี้เหรอ ช่างมันเถอะ...

...บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าผิดคำสัญญา หึ...

1 เมษายน 2015