Just love... แค่รักก็พอ
เขียนโดย 
HanaHana[ฮานาฮานะ]
วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2559 เวลา 11.46 น.
แก้ไขเมื่อ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2559 08.21 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
10) บทส่งท้าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ3ปีก่อนหลังจากที่เราแยกจากกันบนดาดฟ้า ฉันก็กลับอเมริกาไปอยู่กับพ่อแม่ วันๆหนึ่งอย่างผ่านไปอย่างสงบและเหงามากด้วย ไม่มีคนคอยมาวุ่นวาย จุ้นจ้าน หาเรื่อง เหงาจัง
“เบบี้... เป็นอะไรไปน่ะลูก ทำหน้าอย่างกับคนอกหัก”
“ป๊า!!! หนูอกหักที่ไหนกัน ป๊าคงไม่อยากให้ม๊ารู้ความลับของป๊าใช่มั้ยล่ะ?”
“โอ๋ๆๆๆ ลูกรักของป๊า เย็นนี้จะกินอะไรดี? หรือว่าจะออกไปกินอาหารจีน ญี่ปุ่น เกาหลี อิตาเลี่ยน ฝรั่งเศสดี??”
ฉันไม่ใช่คนเย็นชาหรือเป็นคุณหนูเอาแต่ใจอะไรหรอกนะ แต่พอต้องย้ายไปอยู่กับคุณตาที่ไม่ค่อยจะถูกคอกันทำให้ฉันไม่เป็นตัวของตัวเอง จนกลายเป็นคนเย็นชาไปซะอย่างนั้น
เมื่อเดือนก่อน ฉันได้เข้าร่วมโครงการแลกเปลี่ยนกลับไปที่จีนเป็นเวลา 1ปีครึ่ง พ่อจึงฝากฝังฉันไว้กับญาติของพ่อที่เปิดร้านกาแฟอยู่ใกล้กับมหาลัยที่ฉันไปเรียน ลุงแกเป็นคนโรแมนติกและชอบเรื่องโรแมนติกเอามากๆ แกพยายามแนะนำหนุ่มๆให้ฉันตลอด 1เดือนที่ฉันพักอยู่ด้วย และวันนี้ก็เช่นกัน
“ไม่เจอกันนานเลยนะ ^_^”
ฉันยิ้มทักทายอาหมิงที่กำลังแนะนำเพื่อนรักของเขาให้ฉัน เพื่อเพิ่มความสัมพันธ์กระชับมิตร... ลุงให้ฉันเดินไปส่งของให้กับลูกค้าสาวสวยที่สั่งกาแฟยาวเป็นหางว่าวที่มหาลัย ซินเย่มองหน้าฉันอย่างพินิจพิจารณาว่าเราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า? กว่าจะรู้ตัวว่าฉันคือหลานสาวผอ.โรงเรียนมัธยมก็ปาเข้าไป 1ชั่วโมงเต็มๆ
“กลับมาแล้วหรอ? แล้วพ่อหนุ่มซินเย่ไปไหนซะล่ะ?” ลุงถามทันทีที่ฉันกลับเข้ามาในร้าน
“เขาก็ไปหาเพื่อนเขาสิคะ”
กริ๊งงงงง เสียงกระดิ่งทองหน้าร้านดังขึ้น
“พ่อหนุ่มลืมอะไรหรอ?” ลุงหันไปถามอาหมิงที่เดินเข้ามา “หรือว่ากาแฟที่แฟนสาวซื้อไปแจกเพื่อนๆไม่พอ?”
“เอ่อ...เข่ออี้ไม่ใช่... เธอไม่ใช่...” เขาพูดตะกุกตะกะก่อนจะหันมามองหน้าฉัน “เธอไม่ใช่แฟนผมครับ”
“แล้วทำไมเมื่อกี้พ่อหนุ่มไม่รีบปฏิเสธล่ะ?”
“ผมไม่อยากหักหน้าเธอต่อหน้าคนอื่นน่ะครับ อีกอย่าง...” เขามองหน้าฉันอีกครั้งก่อนจะพูดต่อ “ผมไม่อยากให้คนที่ผมชอบเข้าใจผิดด้วย”
“ยิ่งมีคนที่ชอบแล้วก็ไม่ควรให้ผู้หญิงอื่นมาแสดงตัวแบบนี้นะ ถ้าคนที่พ่อหนุ่มชอบได้ยินเข้า เธอคงเสียใจมาก”
“นั่นล่ะครับ ผมถึงต้องรีบมาอธิบาย” ฉันรู้สึกร้อนที่หน้า และยิ้มออกมาโดยไม่มีเหตุผล เขินเป็นบ้าเลย
“เธอเลิกงานกี่โมง?” เขาเดินตรงมาถามฉัน
“พ่อหนุ่ม! จะจีบหลานสาวฉันหรอ?”
“ครับ!” เขาหันไปตอบลุงแบบไม่คิด “ผมชอบหลานสาวเถ้าแก่ครับ ชอบมานานแล้วด้วย ถ้าไม่เป็นการรบกวน เถ้าแก่อนุญาตให้เธอเลิกงานตอนี้เลยได้มั้ยครับ?”
“เอาสิ” ลุงก็ตอบกลับแบบไม่คิดเช่นกัน
“เอ่อ...ทำไมเดือนนี้เธอไม่ส่งเมล์มาให้ฉัน?”
“ในเมื่อฉันจะมาเจอหน้านายอยู่แล้วจะส่งมาทำไมให้เสียเวลา นายอยากรู้อะไรก็ถามมาได้เลย”
“ฉันอยากรู้ว่า ทำไมเธอไปโดยไม่ลา เธอหายไปอยู่ที่ไหนมา สบายดีรึเปล่า กินข้าวตรงเวลามั้ย โรคกระเพาะกำเริบรึเปล่า มีใครรังแกเธอมั้ย เยอะแยะมากมาย... แต่ตอนนี้ ฉันอยากรู้แค่ว่า...”
“เอ่อ... เอาคำถามแรกก่อนแล้วกัน ทำไมฉันจะไม่ลานาย ไม่ใช่นายรู้อยู่แล้วหรอว่าวันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะไปเรียน(จากซินเย่ที่ไปกุ๊กกิ๊กกับเด็กในกรรมการนักเรียน) คำถามต่อมา... ฉันอยู่ที่ไหนใช่มั้ย? ฉันกลับไปอยู่กับ...”
“เธอคิดถึงฉันมั้ย?”
“ฉัน...” ฉันมองหน้าอาหมิงที่คาดหวังกับคำถามนี้มากกว่าคำถามก่อนหน้านี้ “ฉันคิดถึงนาย คิดถึงอาหารรสแย่ๆที่นายทำ คิดถึงหน้านายตอนวิ่งจากชั้นล่างขึ้นมาบนดาดฟ้า นายรู้มั้ย...มันเหงามากเลยนะที่ไม่มีคนมาวุ่นวาย จุ้นจ้าน ทำลายความสงบ...”
จุ๊บ
“O_O”
“ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ คิดถึงอาหารที่เธอทำ คิดถึงห้องขาวดำ คิดถึงไออุ่นจากริมฝีปากคู่นี้” เขาเอามือแตะริมฝีปากของฉันพร้อมกับลูบไปมา
“อาหมิง... นาย... นายกำลังคิดเรื่องลามกอยู่ใช่มั้ยเนี่ย?”
“ห๊ะ!?”
“นายลืมไปแล้วหรอว่าฉันมองเห็นอนาคตได้!!!”
“นี่เธอ... เธอเห็นอะไร? เห็นฉันกำลังทำเรื่องลามกอย่างนั้นหรอ?” เขาดูตกใจและร้อนรน ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นเจ้าเล่ห์ “แล้วเธอเห็นมั้ยล่ะว่าฉันทำเรื่องลามกกับใคร?”
“นะ...นะ...นาย... >///<”
“อย่างนี้ฉันก็แย่น่ะสิ! ฉันคงไปทำเรื่องลามกกับใครไม่ได้นอกจาก...” เขามองหน้าฉัน “แต่ถ้าเธอไม่ยอม ฉันอาจต้องทำกับคนอื่น โอ๊ย!”
“ถ้านายกล้าก็ลองดู” ฉันดึงหูข้างหนึ่งเขาอย่างแรง
“นี่... ฉันอยากได้ยินคำๆหนึ่งจากเธอ คำว่า...”
“ฉันรักนาย/เธอ!!”
^
^
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
