ปิ้งรัก'ก ในมหาลัย

7.3

เขียนโดย ยัย_ต้นโสก

วันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 10.49 น.

  5 ตอน
  5 วิจารณ์
  8,133 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 21.25 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

3) บังเอิญ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

               วันต่อมา....

               

               "มีนา ไปกินข้าวกัน" ยานะพูดพร้อมกับเดินมาหาฉัน

               "ได้สิ กินที่ไหนหรอ" 

               "ร้านบูตงไหม อร่อยนะ" ยานะพูดและทำสีหน้าที่ชวนกิน

               "อ่อได้ดิ งั้นนำทางเลย" 

 

               ร้านบูตง //

               "กินอะไรดีน่าาา"    ยานะกำลังขุนคิดในการเลือกเมนูอาหาร ส่วนฉันกำลังกรอกสายตาไปรอบ ๆ ร้าน แล้วไปสดุดกับผู้ชายหน้าหวาน มาดเท่ที่กำลังนั่งกินอาหารกับกลุ่มเพื่อน เขาดูนิ่ง น่าค้นหา แต่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความร้ายกาจ ในขณะที่เพื่อนของชายคนนั้นกำลังพูดคุยหัวเราะกันอย่างมีความสุข แต่เขากลับนั่งเงียบทำหน้าบึ้งไม่พูดจา เอาแต่จ้องอาหารที่วางไว้ข้างหน้า ดูแล้วน่าใจหาย

 

               "มีนาาา //    มีน๊าาาาาา" เสียงเรียกของยานะทำให้ฉันสดุง และโต๊ะข้าง ๆ หันมามองเป็นสายตาเดียว

 

               "เรียกเบา ๆ ก็ได้ยานะ ฉันอายเขาาา // " 

               "โธ่/// ฉันเรียกเธอตั้งหลายรอบแล้วเธอไม่ได้ยินนี่หน่าาา" ยานะทำหน้างอลฉัน 

               "โทษทีนะ พอดีกำลังคิดอะไรเพลินๆๆอ่ะ" 

               "อืออ // แล้วเธอจะกินอะไร" ยานะถามฉันพร้อมยื่นเมนูอาหารที่เต็มไปด้วยอาหารฟาสฟู้ด เห็นแล้วชวนให้น้ำลายไหล

               "งั้นนน ฉันเอา -- เอาไรดีน่าาาาา" ในขณะที่ฉันกำลังเลือกอาหาร มีกลุ่มวัยรุ่นวิ่งกรู่เข้ามาในร้านและตรงไปหาโต๊ะของผู้ชายหน้าวานคนนั้น  เหตุการณ์เริ่มชลมุนวุ่นวาย ผู้คนต่างวิ่งหนีเอาตัวรอด ขวดแก้วแตกกระจายบนพื้น แจกันดอกไม้จากเดิมตั้งอยู่ไว้ประดับโต๊ะตอนนี้อยู่ในมือของผู้ชายหน้าหวาน เขากำลังจะโยนใส่วัยรุ่นคนหนึ่ง ฉันกรี๊ดดดด $%@#%^ เสียงหลงพร้อมนั่งเอามือปิดหูหลับตา 

 

               " วิ่งงงงงงง / " เสียงตะโกนบอกให้ฉันวิ่งพร้อมลากฉันให้วิ่งตาม * ฉันวิ่งและเหงยหน้ามองคนคนนั้น 

               "หน้านายหวานน " ฉันหล่นปากพูดไปสะแล้ว ^_^ เขาหยุดวิ่งแล้วชักสีหน้าไม่พอใจใส่ แล้วลากฉันให้วิ่งต่อ มุมปากของเขามีเลือดเล็ก ๆ ที่ได้จากการชกต่อยในร้าน แต่มันไม่ได้ช่วยให้ใบหน้าหวาน ๆ เท่ ๆ ของเขาลดน้อยลงเลย ฉันสบัดมือและหยุดวิ่งง 

             

                "จะพาฉันไปไหน หยุดวิ่งสักทีได้ม๊ายย ฉันเหนื่อยยย " ฉันในตอนนี้มีสภาพไม่ต่างกับกำลังวิ่งร้อยเมตร หอบแฮ๊ก ๆๆ @_@ ใบหน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อย ๆ 

 

               "พูดมาก ! ใครพาเธอแหกปากกรี๊ดตอนเขาต่อยกันห๊ะ บ้านไม่เคยสอนรึงัยห๊ะ!! " เขาตะโกนใส่ฉันด้วยสีหน้าดุดัน    'ไอ่บ้าเอ่ยลากฉันมายังจะมาว่าฉันอีก แล้วบ้านนายไม่เคยสอนเรื่องมารยาทรึไงเวลาอยู่กับผู้หญิงควรเป็นสุภาพบุรษ' ฉันคิดในใจแต่แสดงสีหน้าไม่พอใจใส่เขาอย่างเต็มเหนี่ยวว //

 

               "มองหน้าอีก มีปัญหาอะไรค่ะ" ผู้ชายอย่างนายพูดค่ะด้วยหรอ โอ๊ยคนอย่างนายฉันตามไม่ทันจริงๆๆ  "ไม่ต้องมาด่าฉันในใจเลยนะ" เขาชี้หน้าฉันแล้วทำหน้ากวน ๆ ใส่ แล้วเดินหนีไป

 

               "เดี๋ยวก่อนสิ นั้นนายจะไปไหนอ่ะ" 

               "กลับสิครับ รอให้ไอ่เวรพวกนั้นตามมาต่อยรึยัง" กวนประสาทจังนะไอ่หน้าหวาน -_-

               " เอ่ออออ เดดด  เดี๋ยวสิ" ฉันพูด อ่ำ ๆ อึ้ง ๆ 

               "ป้า าา  าา  ป้ายรถเมล์ไปทางไหนอ่ะ" ฉันอายที่จะถามนายหน้าหวาน แต่ทำไงได้ละก็ฉันไม่รู้ทางนี่น่าาาา ^_^

               "เห๊อะ!! เด็กใหม่สินะเธออ่ะ" เขาพูดพร้อมยิ้มแย๊ะ ๆ ที่มุมปาก เป็นอะไรที่น่าหมั่นไส้มากกกกก

               "มานี่! " ลากฉันอีกแล้วหรอออ -_- ลากไปไหนอี๊กกกกกก //    

               "เดี๋ยวว ไปส่งง"    ห๊ะ+ นายจะไปส่งฉันหรอ หน้าฉันเริ้มแดงจากความเขิลอาย

 

               "เดดด เดี๋ยวก่อนนน เพื่อนฉันละ ยานะ ยานะล่ะ" ฉันเพิ่งนึกถึงยานะ โอ๊ม๊ายยยย ฉันทิ้งเพื่อนหรอเนี้ยยย

 

 

                     ติ๊งงงงงง ติ๊งงงงงงง $*%$ 

               "ฮัลโลมีนา อยู่ไหนนนน เป็นไรรึเปล่าาา มีนาาา" ยานะโทรมาพอดี เสียงเธอค่อยข้างเป็นห่วงฉันพอสมควร

               " ไม่เป็นไร ฉันสบายดี แล้วเธอละ" ฉันถามเพราะเป็นห่วงเพื่อนสาว

               "ฉันไม่เป็นไร ฉันกำลังกลับบ้าน ไม่เจอเธอเลยเป็นห่วงเลยโทรมานี่แหละ"

               "อ่ออ งั้นกลับดี ๆ นะ ฉันก็กำลังกลับเหมือนกัน" 

               "ไว้เจอกันพรุ่งนี้น่ะ " ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดด  

 

               "เห้ยยโล่งอกสักที ยานะปลอดภัยแล้ว" ฉันบ่นพรึ่มพรำ ร้อยยิ้มของฉันเต็มใบหน้าทำให้ชายหนุ่มทำหน้ากวน ๆ ใส่

               "ที่นี่ไปได้รึยังง @_@ " นายหน้าหวานพูดเหมือนขอไปที ทำให้ฉันหมั่นไส้เขาขึ้นเรื่อย ๆ

 

       ============== ณ หน้าคอนโดซู แด กี ================

 

               "ขอบใจนะ ^_^" ฉันส่งยิ้มให้กับนายหน้าหวาน พร้อมยื่นหมวกกันน็อคให้กับเขา

               "อืออออ!" นายหน้าหวานรับหมวกกลับไป แล้วทำหน้านิ่งให้ฉัน 

               "ขึ้นห้องสิ รอไรอ่ะ รอฉันอุ้มไปส่งห้องรึไงงง" ไอ่บ้าเนี้ยกวนประสาทชิบหายเลย

               "นะ นาา นายยยย ชื่ออะไร" อีกแล้วหรอเราทำไมชอบพูดติดอ่างแบบนี้น่าาา ^_^

               "ไม่บอกก!!!" อ้าวไอ่บ้านี่ อุส่ารวบรวมความกล้าถาม ดันไม่บอกสะงั้น ฉันทำหน้าบึ้งใส่ คิ้วทั้งสองข้างจะชนกันอยู่แล้ว 

               "คราวหน้าค่อยบอก" ห๊ะต้องเจอกันอีกหรอ ไม่ต้องหรอกม๊างงง นายหน้าหวานยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากให้ฉัน แล้วสตาทรถขับออกไป ปล่อยฉันยืนงงอยู่คนเดียว 

 

 

*******   ไปกินข้าวแปบ ตอน 4 รออ่านกันน่ะค้าาาาา ********

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา