Chit Chat On You
เขียนโดย 
โบว์น้อย
วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 19.02 น.
แก้ไขเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 21.13 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เช้าวันต่อมา..
รุ่งขึ้นในขณะที่ฉันกำลังนั่งรถเมล์ไปทำงานก็นั่งคิดเรื่องเมื่อคืน อืมม..มันยังไงกัน จู่ๆก็มีผู้ชายที่ชื่อสิงหาทักมาเเต่เพิ่งจะทักมาทั้งๆที่เป็นเพื่อนกันบนเฟซบุ๊คเมื่อปีที่เเล้ว ว่าเเต่ใครเป็นคนเเอดกันนะ เเล้วฉันจะมาคิดให้วุ่นวายสมองทำไมเนี้ยเเค่เเชทๆเป็นเพื่อนกันไปจะได้จบๆ
ณ ร้านกาเเฟ Happy Tea Time
"อรุณสวัสดิ์บลู" ฉันเดินเข้าไปในร้าน นิกที่กำลังจัดโต๊ะก็ทักขึ้นเเล้วก็ส่งยิ้มให้
"อรุณสวัสดิ์จ้านิก นายนี่มาทำงานเเต่เช้าทุกวันเลยนะ"
"ฮ่าๆ ตามจริงฉันนอนดึกนะเเต่ก็ต้องตื่นตามเวลา"
"อ๋อ ต่างจากฉันมากเลยเล่นคอมเล่นโทรศัพท์ทุกวัน เเฮะๆ"
"เล่นบ่อยๆระวังได้ใส่เเว่นตาหนาเต๊อะนะ"
"จริงเหรอ เเล้วให้ทำไงอ่ะ"
"เวลาเล่นก็เปิดไฟห้องให้สว่าง อย่าเข้าใกล้หน้าจอเกินไป"
"โห นี่นายรู้ไปซะหมดเลย"
"หรืออาจจะใส่เเว่นสำหรับเวลาเล่นคอมก็ได้"
"อืมม ก็ดีนะงั้นวันนี้พาฉันไปซื้อหน่อย"
"โอเค เธอนี่สนใจไวจริงเนอะ"
"เเฮะๆ นายดูเป็นผู้ใหญ่ดี ฉันชอบๆ"
"...?"
"หมายถึงเเบบเพื่อนน่ะ เเบบเพื่อน"
หลังเลิกงาน..
"ขอบคุณนะค้าา"
"ค่าา" เสียงลูกค้า
"คราวหน้ามาเเวะที่ร้านเราอีกนะคะ ^^ ฮ้าา..เสร็จซะที"
"เเล้วเธอต้องไปที่ไหนอีกไหม"
"อ๋อไม่นะ ก็จะให้นายพาไปซื้อเเว่นตาไงที่ใส่ตอนเล่นคอม"
"งั้นปิดร้านเเล้วไปกัน"
"เย้"
รู้สึกว่าวันนี้เป็นวันดีซะเหลือเกินเพราะว่าทั้งวันฉันทำงานราบรื่นดีมาก ไม่มีลื่นไม่หกล้ม ไม่มีพลาด ลูกค้าก็พอใจอย่างมาก ฮ้าา..เเถมตอนนี้เพื่อนที่ดีที่สุดก็คืออีตานิกกี้นั่นเอง เราคุยกันหัวเราะกันไปมีไรที่ฉันทำไม่เป็นก็ถามเขาได้ตลอด ดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นดีนะ เขาก็หล่อดีด้วย ไม่ขาวเท่าไหร่เเต่สูงมาก ถือว่าเป๊ะปังเว่อร์วังอลังการณ์..กาณ์..การณ์.. (ทำเสียงเอ๊คโค่ด้วย)
ร้านขายเเว่นตา
มาถึงร้านขายเเว่นตาฉันก็เดินไปเผือกไปเรื่อยๆ เหมือนจะไม่ได้มาสนใจเเว่นตาอะไรเลยมีเเต่นิกที่เข้าไปถามพนักงานเเล้วก็คุยกันเจ๊าะเเจ๊ะๆ
"มานี่สิบลู" เรียกเหมือนเรียกหมาเลยค่ะ
"อันนี้เหรอ"
"อื้ม มันถนอมสายตาดีนะยิ่งเธอชอบเล่นคอมบ่อยๆยิ่งต้องใส่"
"โอเคงั้นเอาอันนี้"
ฉันตัดสินใจเอาอันที่นิกเลือกให้ พอกำลังจะจ่ายตังค์วันนี้ก็กลายเป็นวันที่ไม่ดีเลยล่ะค่ะ ปัญหาคือตังค์ไม่พอน่ะสิ เวรกรรม จะยืมนิกก็เกรงใจว่ะยังไม่สนิทกันมากเลย
"เอ่อ..นิก"
"หืมว่า?"
"ฉันว่าฉันไม่เอาดีกว่า"
"ทำไม ไม่ชอบเหรอ"
"คือตังค์ฉันไม่พออ่ะ ฉันว่าวันนี้ยังไม่เอาดีกว่า"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจ่ายให้ก่อน"
"เฮ้ยบ้าเหรอ วันหลังฉันค่อยมาเอาก็ได้"
"ก็บอกพนักงานไปเเล้ว เอานั่นเเหละ"
"หูยย รู้สึกผิดอ่ะผิดมากๆด้วย"
"ฮ่าๆ ยัยเตี้ยเอ๊ยก็บอกว่าจะจ่ายให้ไง"
"ห๊ะ เมื่อกี้เรียกฉันว่าอะไรนะ"
"เปล๊าา"
"นายว่าฉันเตี้ยเเน่ๆเลย!"
"นี่ค่ะ" เเล้วพนักงานก็เดินเอาเเว่นตาที่ใส่ถุงอย่างดีมาให้
"ถือเองนะฉันจ่ายให้เเล้ว"
"อืมหืมปาก เพราะนายจ่ายให้หรอกนะ ชิ!"
ฉันกับนิกเดินห้างไปเรื่อยๆ พอเห็นไอติมเขาก็ซื้อกินเเล้วก็ซื้อให้ฉันโคนนึงด้วย ทำไมถึงทำตัวเป็นพระเอกจังเลยล่ะคะเหมือนกับว่าวันนี้เราสองคนมาเดทยังไงไม่รู้ ยี้ จะให้ฉันคิดกับเพื่อนเเบบนี้น่ะเหรอนึกภาพไม่ออกเลย
เเต่นี่ก็ปาไปสองทุ่มเเล้วหนิเเม่ฉันโทรมาตามเเล้วเเต่ก็บอกว่ามาซื้อเเว่นตากับเพื่อนอีกเดี๋ยวก็กลับ ใจนึงก็ยังอยากเดินห้างต่อจนมันปิดเเต่อีกใจก็อยากกลับบ้านไปเล่นคอม ไม่รู้อีตาสิงหาจะทักมาหรือเปล่านะ ตื่นเต้นจัง เอ๊ะ..ฉันอยากคุยกับมอนั่นขนาดนั้นเลยเหรอ
"อยากกลับหรือยัง" นิกหันมาถาม
"อื้ม สองทุ่มเเล้วกลับเลยดีกว่า"
"เดี๋ยวฉันไปส่งเธอที่บ้านก่อน"
"ได้เหรอ"
"ได้สิ มืดเเล้วมันอันตราย"
"อื้มโอเค"
พอนั่งเเท็กซี่มาถึงหน้าปากซอยนิกก็อาสาเดินมาส่งฉันที่บ้าน เเต่ระหว่างทางที่เดินไปเขาก็ชวนฉันคุยนู่นนี่ตลอด บางทีเขาก็ปากเสีย บางทีก็มียิ้มบ้าง นู่นนี่นั่นจนฉันเเยกไม่ออกว่าเขาอยู่ในโหมดไหนกันเเน่ เเต่รวมๆเขาก็ดูเป็นผู้ใหญ่ดีนะนี่เเหละที่ฉันชอบยิ่งมีเพื่อนเเบบนี้คอยให้คำปรึกษาอยู่ตลอดฉันยิ่งโง่ๆอยู่
"ชื่อของเธอที่เเปลว่าสีฟ้าสินะ"
"ช่ายย เพราะฉันชอบสีฟ้า"
"ก็เเปลกดีนะ"
"ชอบสีฟ้านี่เเปลกตรงไหน"
"ปกติผู้หญิงจะชอบสีชมพูกัน"
"ความชอบเเต่ละคนไม่เหมือนกันย่ะ"
"อืมก็ใช่"
"เอาล่ะถึงบ้านฉันเเล้ว ขอบคุณที่มาส่ง"
"ถ้างั้นฝันดีนะ"
"อื้ม กลับบ้านดีๆล่ะ"
"นอนดีๆนะอย่าให้ตกเตียง"
"ตาบ้านี่! ทำไมรู้ทัน"
"ฮ่าๆ ไปล่ะ"
เข้ามาในบ้านปุ๊บฉันก็รีบวิ่งสู้ฟัดขึ้นมาในห้องเลยจ้ะ เเม่เรียกนี่เเค่ตอบปัดๆไป โทษทีนะเเม่หนูต้องเล่นคอมด่วน คือหมายถึงหนูไม่ได้บ้าผู้ชายหรืออยากคุยอะไรกับผู้ชายหรอกนะเเม่ อิอิอิ
Facebook: ไม่มีการเเจ้งเตือน
อ้าว..ไม่มีเเจ้งเตือนหรอกเหรอ ไม่เอาน่าปกติเวลานี้จะมีคนทักมาหนิ คือเเบบว่าเขาน่าจะทักมานิดๆหน่อยๆ ช่างเหอะ ฉันจะเศร้าทำไมคนเราต้องคุยกันทุกวี่ทุกวันเลยหรือไง เฮ้ออ เเต่เเบบ..ก็อยากคุยอ่ะนะมีเรื่องอยากเม้าท์นู่นนี่นั่น ถ้าเขาไม่ทักมาฉันก็ทักไปสิ รอไรล่ะ ฮุฮิ
บลู: ทักทายย
สิงหา: offline
บลู: อยู่ไหมเอ่ย
สิงหา: offline
บลู: ฮัลโล้วว
สิงหา: offline
บลู: ไฮๆๆ
สิงหา: offline
บลู: นี่นาย ฉันอุตส่าห์ทักเเล้วนะ ตอบสิยะ
สิงหา: offline
บลู: ตอบบบ!
สิงหา: offline
บลู: จะเงียบเเบบนี้ใช่ไหม ได้เลย! ฉันจะไม่พอใจเเล้วนะ
สิงหา: offline
บลู: หนึ่ง..สอง..สาม ไม่พอใจเเล้ว
สิงหา: offline
บลู: ปัดโธ่เอ๊ย อีตาบ้าา
สิงหา: offline
อะไรกันเขาไม่โชว์สถานะออนไลน์เลยเเถมออนล่าสุดก็ตั้งเเต่เมื่อคืน เป็นคนหรือหุ่นยนต์ห๊ะ อีตาบ้าหายลงไปในหลุมดำเลยหรือไง เป็นผีมาก่อนหรือตายไปเเล้วเนี้ย ฉันก็บ้าเนอะส่งเเชทหาเขาเหมือนคนกำลังจะตายทั้งๆที่เขาก็ยังไม่ตอบ งั้นรออีกหน่อยละกัน
10 นาทีต่อมา..
Facebook: สิงหาส่งข้อความถึงคุณ
ตือ..ดึ๊ง!
สิงหา: ทะลุมาเลยไหมถ้าจะส่งมาเยอะขนาดนี้
บลู: เย้ นายมาเเล้ว
สิงหา: ทำไมต้องเย้
บลู: เย้ที่นายมาเเล้วมีคนให้ด่า
สิงหา: งั้นฉันไม่คุย
บลู: เฮ้ยๆ ล้อเล่นๆก็อยากคุยด้วย
สิงหา: น่าจะบอกตั้งเเต่เเรก
บลู: เป็นไงบ้างวันนี้
สิงหา: ทีวันนี้มาชวนคุยเเต่เมื่อคืนเเอบมีหยิ่ง
บลู: อะไรอีกละ นี่อยากคุยด้วยนะเนี้ย
สิงหา: อ่ะๆๆ ล้อเล่นน่า
บลู: (ส่งสติ๊กเกอร์หน้าบูด)
สิงหา: วันนี้ฉันก็ไปทำงาน
บลู: ห๊ะ นายทำงานด้วยเหรองานอะไร
สิงหา: ทำไมฉันต้องบอกเธอ
บลู: เพราะอยากรู้ป่ะ ชิ! งั้นไม่ถามก็ได้
สิงหา: เเล้วเธอล่ะวันนี้ทำไรบ้าง
บลู: ฉันทำงานพาร์ทไทม์อยู่ที่ร้านกาเเฟน่ะ เพิ่งเริ่มทำ
สิงหา: อ๋อ ก็ดี
บลู: ฉันว่ามันก็โอเคอยู่นะ ได้เพื่อนใหม่ด้วย
สิงหา: อืม ดีเเล้ว
บลู: นี่ๆ ฉันจะเล่าให้ฟังว่าฉันได้เพื่อนชายมาหนึ่งคน เขาหล่อเเล้วก็นิสัยดีด้วยเเหละ
สิงหา: เเล้วไง
บลู: เขาชื่อนิก เเต่ฉันเเอบเรียกในใจว่านิกกี้
สิงหา: ทำไมไม่เรียกจริงๆไปเลย เเอบทำไม
บลู: มันก็เรื่องของฉัน!
สิงหา: ฮ่ะๆ เเล้วไงต่อ
บลู: เเล้วเราก็เริ่มสนิทกัน วันนี้เขาพาฉันไปซื้อเเว่นตาเอาไว้ใส่ตอนเล่นคอม เเต่รู้สึกผิดมากเพราะฉันตังค์ไม่พอก็เลยให้เขาจ่ายให้ก่อน เเงๆ
สิงหา: เเล้วตอนนี้ได้ใส่ไหม
บลู: ไม่ได้ใส่ 555
สิงหา: นี่ถ้าผู้ชายคนรู้ว่าเธอไม่เอาใจใส่เขาน่าจะขว้างทิ้งตั้งเเต่ตอนซื้อ
บลู: เอ๊ะ ไปว่าเขาทำไมเขาไม่ได้มีความคิดสกปรกเหมือนนายหรอก เเล้วก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ใส่มันด้วย
สิงหา: จะคอยดูละกัน
เราสองคนคุยกันเยอะพอสมควรจนตอนนี้ก็ดึกเลยล่ะสี่ทุ่มครึ่งพอดี ตามจริงมันง่วงตั้งนานเเล้วเเต่คุยไปคุยมาก็สนุกดีจนเหมือนหยุดพิมพ์ไม่ได้เลย เเละเขาก็ดูอยากคุยกับฉันเหมือนกัน อืม..หวังว่าเขาจะไม่ทำกับฉันเหมือนที่ฉันเคยเจอนะ
บลู: ฉันง่วงเเล้วล่ะ
สิงหา: ง่วงเหมือนกัน
บลู: งั้นฉันนอนนะ
สิงหา: ราตรีสวัสดิ์
บลู: ฝันดีนายสิงหา
บลู: (ส่งสติ๊กเกอร์)
สิงหา: offline
บลู: ชิ ไปไวจังเลยนะ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
