My stick ผมนี่แหละสาวน้อยเวทย์มนต์

10.0

เขียนโดย Black

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.45 น.

  5 ตอน
  4 วิจารณ์
  6,705 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2561 17.20 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

3) เวทย์มนต์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

  หลังจากที่ฟังยัยเด็กหัวสีเล่าก็จับใจความได้ว่า เธอได้รับภารกิจให้ไปตรวจสอบที่ที่ความมืดปกคลุม

กับเพื่อนของเธอที่ชื่อ"รอร่า"แตภารกิจล้มเหลว รอร่าถูกความมืดเข้าครอบงำทำให้พวกเธอทั้งสองคนต้องสู้กันเอง แต่เพราะพลังของทั้งสองคนสูสีกันรอแค่ว่าพลังเวทย์ของใครจะหมดก่อน

แต่รอร่ากับเลือกวิธิที่จะหาผู้สืบทอดเพื่อมาเพิ่มพลังให้กับตัวเอง แต่การจะเลือกผู้สืบทอดนั้นต้องเป็นคนที่ไม่มีพลังเวทย์มนต์ แต่คนส่วนใหญ่ที่ดาวของเธอใช้เวทย์มนต์ได้ทั้งหมดยกเว้น

เด็กแรกเกิด เพราะงั้นรอร่าถึงได้เลือกที่จะมาที่นี้ดวงดาวที่ไม่มีเวทย์มนต์และเป็นดาวต้องห้ามสำหรับพวกเธอ และเธอก็รู้ว่ายัยรอร่านั้นจะมาดาวดวงนี้เธอจึงมาเพื่อรอรู้อุกาบาตลูกแรกสินะ และยัยนั้นก็ตามมายัยที่ทำให้ไปฟ้าดับ

   "พี่ชายนี่ก็ความจำดีเหมือนกันนะคะ"

   "หึ...แหงอยู่แล้วสิ"

   "(ยิ้ม)ที่เธอลงตรงนั้นมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ รอร่าน่ะไม่ได้ใช้แค่ธาตุไฟเท่านั้นยังใช่ธาตุอื่นๆได้อีก"

   "เรื่องนั้นช่างมันเถอะ แล้วตอนนี้น้องสาวชั้นอยู่ที่ใหน"

   "ต้องขอโทษด้วยค่ะ ตอนนี้หนูคงทำอะไรไม่ได้"

   "ทำไม?"

   "ตอนนี้หนูน่ะ...เป็นแค่คนธรรมดาไงค่ะ^-^"

 

 คนธรรมดา เวทย์มนต์ ตัวละครจากอนิเมะ คนจากต่างโลก ผู้ถูกเลือก งงไปหมดแล้วโว้ยยยยยย

 

   "แปลงร่าง...พี่ชายลองพูดสิคะ แล้วก็ยกมือขึ้นแล้วหมุนๆด้วย"

   "ไม่เอา"

   "พูดเถอะนะคะ"

   "ไม่พูดเว้ย"

   "มันเป็นทางเดียวที่จะช่วยน้องสาวของพี่ชายได้นะคะ"

   "ถึงอย่างนั้นทำไม่ต้องพูดคำว่าแปลงร่างแล้วยกมื....!!!!"

 แสงสีขาวเริ่มห่อหุ่มร่างกาย เปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงสีชมพูพร้อมคฑาที่ปลายเป็นรูปดาว

   "น่ะ..นี้มันอะไรก้านนนนนนนนนน"

   "คิ..การที่จะใช้เวทย์มนได้มันมีแค่วิธีนี้เท่านั้นค่ะ..คิ"

   "แน่ใจนะ"

   "ค้าาาา(ยิ้ม)"

   "พูดอีกทีสิว่าแน่ใจ"

   "เอ่อ.......ค่ะ"

   "แน่ใจใช่ให......"

   "ขะขอโต๊ดค๊าาา พอดีเห็นในกล่องสี่เหลียมพอทำแบบนี้แล้วจะใช้เวทย์มนได้ นะ..หนูก็เลยเลือกวิธีนี้  ค่ะ"

   "ไอ้ประโยคสุดท้ายที่มีความมั่นใจนั้นมันอะไรกัน ยัยทวิลเทลไร้ประโยชเอ้ยยยยยย"

   "อ๊าาาา...ขะ.ขอโทษ..คร๊าา..อย่าดึงผมแรงสิค๊า..มันเจ็บน๊าาาา"

   "ชิ"

   "ฮือlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll"

   "หยุดสร้างออร่ามือมนแล้วบอกวิธีกลับไปเป็นแบบเดิมได้แล้ว"

   "....................."

   "อย่าบอกนะ"

   "ค่ะ"

   "ยัย..หัว..สี..ไร้..ประ..โยชน์..เอ้ยยยยยยยยยยย"

   "เจ็บอ่า..ขอโต๊ดคร่าาาาาาาาาาาาาาาาา"

 

ตอนต่อไป... 

  "พี่ชายจากนี้จะเข้าเนื้อเรื่องแบบจริงจังแล้วนะคะ"

  "อ๋อ....เหรอ"

  "พี่ชายจริงจังหน่อยสิคะ"

  "เพราะใครละ ที่พูดคำว่าแปลงร่างพอเข้าใจ แต่ไอ้ยกมือขึ้นแล้วหมุนๆนี้มัน..."

  "ท่าแปลงร่างไงค่ะ"

โป้ก

  "โอ้ย..เจ็บง่า"

ยังไงซะตอนต่อไปก็ ปะ..ปะ..แปลงร่าง (อายซะมัด>///<)

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา