My stick Over:Zero

      ห้องสภาเวทมนต์

  “เห้ออออ นึกว่าจะตายซะแล้ว” เซอเวนนั่งถอนหายใจบนเก้าอี้

  “จินเองก็ทำเกินไป แค่ให้ดึงความสนใจของคนดูไว้เท่านั้น” ชายแก่ที่นั่งบนเก้าอี้หัวมุมพูดขึ้น

  “ชิ” จินรู้สึกไม่พอใจ

  “ว่าแต่คุณปู่ ที่เรียกรวมตัววันนี้มีอะไรเหรอ” เลโอลำดับที่สี่ ถามขึ้น

  “ที่เรียกรวมตัววันนี้เนื่องด้วยลำดับที่เก้าและสิบได้ละทิ้งภารกิจ จึงจะแต่งตั้งขึ้นมาใหม่”

  “เห...ไม่จริงหน่า” รีโอน่าลำดับที่เจ็ด

  “เอาละ..ทั้งสองคนเข้ามาได้”

  “นี่คือ มาโดโกะกับลอล่า ที่จะเข้ามารับตำแหน่งเก้าและสิบ ใจดีกับเธอด้วยละ” ชายแก่พูดแนะนำ

  “ว้าวทั้งสองคนน่ารักจัง” รีโอน่ากำลังจะวิ่งเข้าไปกอด

  “หยุดเลยรีโอน่า” พีโอเน่ลำดับที่แปด ดึงคอเสื้อไว้

  “สภานี้คงตกต่ำลงแล้วสินะ ถึงได้ให้เด็กเข้ามา” จินพูดประชดประชัน

  “ไม่เอาน่าจินโกะ พูดแบบนั้นเดี๋ยวก็โดนเกลียดหรอก” เซอเวนพูดขึ้น

  “จินเฉยๆโว้ย นี่แกจะหาเรื่องชั้นใช่ไหม” จินตะคอกใส่เซอเวน

  “เอาละพอกันแค่นั้น ทุกคนคงทราบถึงเรื่องกลุ่มก้อนเมฆสีดำที่ครอบคลุมทั้งสีทิศแล้ว ภารกิจในครั้งนี้จะให้ทุกคนไปตรวจสอบถึงกลุ่มเมฆนั้น โดยจะแบ่งไปทิศและสองคน เซอเวนลำดับที่สามและเลโอลำดับที่สี่ไปสำรวจทางทิศตะวันออก”

  “รับทราบ/ครับ” เซอเวนและเลโอตอบพร้อมกัน

  “จินลำดับที่ห้าและไวท์ลำดับที่หกไปสำรวจทางทิศตะวันตก”

  “รับทราบ/รับทราบ” จินและไวท์ขานรับ

  “รีโอน่าลำดับที่เจ็ดและพีโอเน่ลำดับที่แปด รับผิดชอบทางทิศใต้”

  “รับทราบค่ะ/รับทราบคะ” เสียงตอบของรีโอน่าและพีโอเน่

  “เอาละเริ่มภากิจได้”

      หลังจากทุกคนออกไปหมด

  “เอ่อ..แล้วพวกหนูละคะ” มาโดโกะถามขึ้น

  “ทั้งสองไปสำรวจทางทิศเหนือแล้วกัน โทษทีนะที่ให้มารับภารกิจอันตรายแบบนี้” ชายแก่พูดพร้อมเดินไปนั่งเก้าอี้

  “แค่ภารกิจสำรวจมันอันตรายขนาดนั้นงั้นเหรอ” ลอล่าถามขึ้น

ชายแก่เอามือเถ่าคางก่อนจะพูดขึ้นว่า

  “ลำดับที่เก้าและสิบได้รับภารกิจพิเศษให้ไปสำรวจกลุ่มเมฆนั้นจนตอนนี้ยังไม่มีการติดต่อกลับมา”

  “จึงอยากให้พวกเธอไปตรวจดูให้หน่อย ว่าสิ่งที่ชั้นคิดมันผิด”

  “เรื่องที่ว่าพวกเขาทิ้งภารกิจนั้นเหรอคะ” มาโดโกะถาม

  “ใช่ เอาละเริ่มภารกิจได้....ระวังตัวกันด้วยละ”

      ห้องสภาเวทมนต์หลังจากที่มาโดโกะกับลอล่าออกไปได้สักพัก

  “ฟังอยู่งั้นเหรอ ซีโร่” ตาแก่หันไปมองทางด้านประตูปรากฏร่างชายคนหนึ่งขึ้นมา

  “เป็นห่วงเด็กสองคนนั้นงั้นเหรอ” ชายแก่ถามขึ้น ส่วนชายคนนั้นได้แต่พยักหน้าตอบ

  “จะตามไปก็ได้นะ ยังไงซะก็ไม่มีภารกิจให้กับนาย” หลังจากชายแก่พูดจบ ชายคนนั้นก็โค้งตัวสื่อได้ถึงคำว่าขอบคุณ

  “ยังทำอะไรตามใจตัวเองไม่เปลี่ยน” ชายแก่บ่นพึมพำหลังจากชายคนนั้นหายไป