silver rabbit R.1 รักร้ายยัยไอดอลวัยเรียน

8.3

เขียนโดย Bloodlas

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2561 เวลา 18.19 น.

  6 ตอน
  2 วิจารณ์
  8,090 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2561 19.01 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

2) คืนแรกของการอยู่ร่วมกัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        หญิงสาวอีกและใจังอุทานขึ้นมาพร้อมกัน ทำเอาพอกับแขกของพ่อไมจังทำหน้างง  

  "ใมลูกรู้จักกับเธอด้วยหรือ" 

  "เธอคือคนที่ช่วยหนูเอาไว้เมื่อคราวก่อน" 

  "อ้องั้นก็ดีเราเรียกเธอคนนี้ว่า rabbit (กระต่าย)จะมาเป็นบอดี้กาดให้ลูก" 

  "ห๊าาาาาา?" 

  "ลูกกลับขึ้นห้องไปก่อน" 

  "ค้าาาา" 

       ใจังที่เดินหน้ามุ้ยออกจากห้องรับแขก ที่พ่อกับแขกและว่าที่บอดี้กาดของเธอคุยกันอยู่ขึ้รรดกลับห้องตัวเอง 

        ทำไมคุณพ่อต้องจ้างบอดี้ด้วยนะมันน่าอึดอันไปไหนก็ต้องมีคนเดินตาม แต่ตอนนี้ทำยังไงได้ล่ะถึงคัดค้านไปก็ไม่ช่วอะไร คงต้องทำใจยอมรับอย่างเดียว 

   ก๊ก..ก๊ก....ก๊ก 

       เปิดมาเลยไม่ได้ล็อค 

  "ขอรบกวนหน่อยน่ะ" 

       ผู้หญิงที่มาเป็นบอดี้กาดเปิดประตูเข้ามาพร้อมพูดขออนุญาติ แล้วเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ในห้องตรงโต๊ะแต่งหน้า 

  "คุณต้องการออะไรค่ะ" 

  "ฉันมาคุยกับเธอเพราะหลังจากนี้ ฉันต้องดูและเธอตลอดเวลา" 

  "ตลอดเวลา? หมายความว่ายังไง" 

  "หมายตรงตามนั้นเลย นอนห้องเดียวกันเธอไปไหนฉันไปด้วย" 

          โถ่คุณพ่อนี้กะไม่ให้ไปไหนคนเดียวเลยใช่ไหม ขนาดต้องนอนห้องเดียวกันเลยหลอจะบ้าตาย 

  "เออไหน ๆ ก็ต้องอยู่ด้วยกันซักพักนึงขอถามหน่อยพี่สาวชื่ออะไร" 

  "ทุกคนเดียวฉันว่า rabbitที่แปลว่ากระต่าย" 

  "จะให้เรียกrabbitมันก็ดูจะแปลกๆ ขอเรียกพี่ยูซากิละกันที่แปลว่ากระต่าย" 

  "เอาตามที่เธอจะสดวกแล้วกัน" 

  "อ่าหะ ฉันชื่อฮาชิโยะ ใโย จะเรียกแค่ใก็ได้ฝากตัวด้วยนะ" 

  "เช่นกัน อ่าเกือบลืมบอกฉันจะย้ายมาอยู่กับเธอพรุ้งนี้เลยนะ" 

  "..........." 

  "ไปก่อนล่ะ บาย" 

         ย๊ากกกกกกกกก 

      นี้กะไม่ให้เตรียมตัวเตรียมใจเลยหลอ มันกระทันหันเกินไปแต่คงไม่ได้นอนห้องนี้หลอกนะ คิดในแง่ดีไว้ก่อนเพราะที่บ้านคงไม่อันตรายอะไรหลอก 

         วันต่อมา... 

     วันนี้ก็ออกมาโรงเรียนแต่เช้า เลยไม่ทันรู้ว่าพี่ยูซากิจะยายมาอยู่ห้องไหนคองต้องรเลิกเรียน 

        หลังเลิกเรียน 

     ใมที่กลับมาถึงบ้านระหว่างเดินไปที่ห้องตัวเองก็หันซ้ายหันขวาตลอดทาง เธอมาหยุดที่หน้าห้องตัวเองแล้วค่อย ๆ เปิดประตูออก ปัง 

      ไม่จริงใช่ไหม พี่ยูซากิย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับราจริง ๆ ม้ายยยย ต้องค่อยเข้าห้องแล้วค่อย ๆ ปิดประตู 

           อ่าวกลับมาแล้วหรือ? 

  " (-_-") กลับมาแล้วค้าา" 

  "ขอโทษทีนะที่ใช้ห้องน้ำโดยพลกาล" 

  "ไม่เป็นอะไรค่ะ ยังไงก็ต้องอยู่ด้วยกันซักพักตามสบายเลย" 

        เหอฉันนั่งลงที่เตียงนอนมองดูพี่ยูซากิที่นุงผ้าขุนหนูออกมาจากห้องน้ำ และเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองออกเธอเลือกชุดอยุ่ซักพักเธอก็ปลดผ้าขุนหนูออก ทำเอาฉันสะดุ้งเลย มันทำให้เธอเปลือยทั้งตัวแบบไม่ใส่อะไรเลย  

  "พี่ยูซากิขอร้องล่ะรบกวนใส่เสื้อผ้าที่ห้องแต่งตัวด้วย" 

  "จะอายทำไมผู้หญิงด้วยกัน" 

  "พี่ไม่อายแต่ฉันอายน่ะสิ 

      ฉันคว้าผ้าขุนหนูคลุมตัวเธอแล้วเข็นเธอ ไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วฉันก็กลับมาหอบแฮก ๆ ที่เตียงฉัน แต่ชั่วพริบตาที่เธอโป๊ก่อนที่ฉันจะหยิบผ้าขุนหนุไปคลุมฉันรอยแผลเป็นตามตัวเธอ หลายแผล 

  "ยุ้งยากจังเลยนะเธอ" 

  "แผลเป็นตามตัวนั้น..." 

  "ฉันได้มาตลอดทำงานน่ะ" 

  "พี่ไม่กลัวบ้างหลอ ที่ต้องเอาชีวิตตัวเองไปเสียงแทนคนอื่น" 

  "กลัวสิ ถึงจะกลัวแต่มันเป็นงาน" 

  "แล้วทใมี่ไม่ทำงานอย่างอื่น ทั้งที่พี่ก็หน้าตาดีหุ่นกะสวย" 

  "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้สึกตัวอีกทีก็ทำงานแบบนี้จนเคยชินไปแล้ว" 

  "แล้วกล่องพวกนี้คือของที่พี่เอามาใช้ด้วยใช่รึป่าว" 

  "ใช่ ทำไมหลอ" 

  "จัดของกันเถอะ พอดีหนุไม่ค่อยชอบห้องที่รกน่ะ" 

        ภาพผุ้หญิงสองคนกำลังช่วยกันจัดห้องคนนึงที่ระเอียดในการจัดเรียงอีกคน ที่จัดเอาตามสภาพเพราะไม่ชอบอะไรที่ยุ้งหาก เถียงกันเรื่องจัดของในห้อง 

             เหนื่อยจังกว่าจะจัดของเสร็จ อยากรู้จริงห้องของพี่ยุซากิจะรกแค่ไหนจากสาพที่เธอจะจัดของตัวเองที่นี่แล้วคิดสภาพห้องเธอไม่ออก 

  "แล้วเรื่องที่นอนเอาไงดี" 

           พี่ยูซากิพูดขึ้นมาทำให้นึกออกว่าห้องเรามีเตียงนอนอันเดียว งามใส้ละไงทำใงดีละเนีย  

  "ใม เธอนอนเตียงเดียวกับฉันคงไม่เป็นอะไรใช่ไหม" 

  "ไม่มีปัญหาค่ะ (-_-") " 

       ตกเย็นที่โต๊ะกินข้าวใมที่นั่งข้าง ๆ ยูซากิ มองจิกพ่อตัวเองทำเอาพ่อใมทำอะไรไม่ถูก 

         คุณพ่อนะคุณพ่อทำไมถึงให้พี่เค้ามานอนห้องเดียวกับเราด้วยน่ะแทนทีจะให้นอนห้องข้างที่ยังว่างอยุ่  

      หลังกินข้าวเสร็จใม ก็ลากพ่อตัวเองมาที่ห้องรับแขกแล้วนั่งลงคุยกัน 

  "พ่อทำไม่ถึง ให้พี่ยูซากิไม่ใช่สิพี่rabbit มานอนห้องเดียวกันกับหนูด้วย" 

  "ก็พ่ออยากให้ลูกกับบอดี้กาดตัวเองสนิทกันไว้จะได้สดวกต่อการทำงานของเธอด้วย" 

  "ก็พอเข้าใจได้แต่ที่บ้านห้องข้างๆ ก็ยังว่างอยุ่" 

  "ก็เวลาออกทำงานแล้วต้องค้างคืน ต้องนอนห้องเดียวกันอยู่แล้ว" 

  "เออเล่นเอาเถียงไม่ออกเลย" 

       ใมเดินถอนหายใจกลับมาที่ห้องเปิดประตูห้องออก 

         ตี๊ดดดดดดดดดดด 

       เสียงอะไรน่ะมาจากไหน อยู่ไหน ฉันปิดประตุละไล่ดูตามขอบก็เจอเครืองส่งสัญญานเตือนเวลามีคนเปิดประตูติดอยู่ 

  "พี่ยูซากิทำอะไรกับห้อง หนูเนี่ย" 

  "ฉันแค่ติดเครื่องส่งสัญญานกับซ่อนอาวุธไว้ตามห้อง" 

  "แล้วจะทำที่บ้านทำใม เนี่ย" 

  "ก็งานฉันนิ" 

  "เอาที่สบายใจเลยล่ะกัน" 

  "เอาล่ะปิดไฟด้วยล่ะฉันนอนก่อน" 

       เหอชีวิตอันแสนสงบสุขคงต้องจบลงเพียงเท่านี้สินะ นอนเลยละกันวันนี้เหนื่อยมากล่ะ พอมุดตัวลงในผ้าห่มมันอุ่นมากคงเพราะนอนกันสองคนละมั่งแต่พอหันไปทางพี่ยูซากิ เออ..... ยังไงดีละเนี่ย แก้ผ้านอนอีกเหอแต่ยิงดีที่ใส่กางเกงในนอนไม่งั้นรบไม่ได้ นอนนอน 

   ตกดึก 

     ปวดฉี่จัง ห้องน้ำๆ 

  "จะไปไหนใม" 

  "ห้องน้ำค่ะ" 

      ณ ห้องน้ำ 

       เหอเกือบไม่ทัน เอ๊ะพี่ยูซากิเธอตื่นมาตลอดเลยหลอหรือว่าที่ผ่านมาเธอแกล้งหลับตลอด 

      เตียงนอน 

  "พี่ยูซากิ หลบยังค่ะ" 

      หลังจากเรียกเธอพลิกตัวกลับมา มองหน้าฉัน 

  "มีอะไร รึป่าว" 

  "พี่ไม่ได้หลับเลยหลอ" 

  "หลับไปนิดหน่อยแต่รู้สึกกว่ามีอะไรขยับเลยตื่น" 

  "อ้อ ขอถามอะไรหน่อยนะเวลานอนทำใมไม่ใส่เสื้อผ้า ใส่แค่เสื้อก็ยังดี" 

  "มันอึดอัดน่ะ ทำเธอลำบารึป่าว" 

  "ป่าวไม่มีอะไร แค่เห็นล่ะคันไม้คันมือ" 

  "ยูริสินะ" 

  "ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วยกันซักหน่อย"

  "แล้วทำใมถึงคันไม้คันมือกับฉันล่ะ" 

  "ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่หลังๆมานี้ชอบมีอารมณ์กับผู้หญิงด้วยกัน" 

  "เธอนะเป็นพวกยูริ แค่ไม่ยอมรับตัวเอง" 

  "ไม่ใช่นะไม่คุยด้วยแล้วนอนดีกว่า" 

        จะบ้ารึไงฉันนี้นะจะชอบผู้หญิงด้วยกัน ก็แค่เห็นผู้หญิงด้วยกันล่ะรู้สึกดีเท่านั้นเอง ไม่ใช่ออกไปจากหัวเลยนะเรื่องพวกนี้ เอ๊ะเธอกำลังทำอะไรกอดฉันงั้นหลองั้นไอที่ดันหลังนี้ก็ ม้ายยยยยยยยยย 

        เช้าต่อมา 

       ไม่ไหวจะเคลียอ่อนเพลียหัวใจเมื่อคืนนอนไม่หลับเลย การที่นอนโดยถูกผู้หญิงที่อายุเยอะกว่าที่โป๊นอนกอดเนี่ยมันำให้นอนไม่หลับเลยสินะ วันนี้วันหยุดไม่มีงานด้วยดีจริง จะได้พักเต็มที่ 

  "เมื่อคืนนอนไม่พอหลอใม" 

  "เพราะไครล่ะ ความรู้สึกมันยังติดหลังอยู่เลย" 

  "จงทำความเคยชิน" 

  "ไม่ล่ะขอไม่ชินล่ะกัน รู้สึกว่าท่าชินเมื่อไหร่คงจะแย่" 

  "5555" 

  "วันนี้จะไปเที่ยวช่วงสายๆน่ะ" 

  "รับทราบ วันนี้ต้องทำงานแล้วสินะ" 

      ติดตามตอนต่อไป 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา