ฉันและนายเรารักกันตอนไหน

ณ งานวันหมั้น

เมื่อรถของแก้วมาถึงโรงแรมที่เปงสถานที่จัดงานหมั้นวันนี้คนที่ได้หมั้นคงจะมีความสุขมากเรยนะแต่ไหนเป็นแก้วกับโทโมะล่ะทำหน้าอมทุกข์ซะขนาดนั้นแขกในงานเริ่มมากันมากแร้ว.....ถึงเวลาเริ่มพิธีแร้วค่ะ

ป๊อปปี้:แก้วปะได้เวลาแร้ว

แก้ว:อืม

ปีอปปี้:เปงไรอ่ะน้องสาวยิ้มหน่อยซิ

แก้ว:เปล่าค่ะแร้วฝืนยิ้มให้พี่ชาย ไปได้แร้วปะ

ปีอปปี้:อืม แร้วแก้วก็ควงน้อสาวเข้าไปในงานภายในงานทุกคนเมื่อเหงแก้วก็พากันตะลึงในความสวยของแก้วโดยเฉพาะอีตาโทโมะเมื่อเห็นแก้วแร้วมองตาไม่กระพิบเรยนะ

แม่โทโมะ:ตาโมะไปรับน้องสิลูก ตาโมะ โทโมะ

โทโมะ:ครับๆๆ แม่  (โทโมะยังคงตะลึงค้างค่ะค้าง)ว่าแร้วก็เดินไปหาแก้วทันทีป๊อปปี้ก็ยกหน้าที่นี้ให้โทโมะเมื่อเดินเข้าไปในพิธิโทโมะกระซิบบอกแร้วว่าวันนี้สวยดีนิ(แต่ในใจล่ะนะสวยยยยมากกก)

แก้ว:หึ สวยกว่าแฟนายอีก ฮ่า ๆๆ

โทโมะ:พิมสวยกว่าเธออีกยัยทอม

แก้ว:หรอ ๆๆ เมื่อกิ้มองไม่กระพริบเรยนะไอ้ตุดไปเร็วงานจะเริ่มแร้วรีบหมั้นให้มันเสร็จๆๆ

โทโมะ:เออ (เธอไม่อยากหมั้นขนาดนั้นเรยหรอ)

พ่อโทโมะ:อ้าวโทโมะสวมแหวนให้น้องสิลูกแหวนที่โทโมะใช่หมั้นแก้วนั้นเป็นแหวนเพรชทั้งวงราคารวมๆก็สิบกว่าล้านมีเพชรวงเล็กยุตรงกลางประมาณสองกระรัต(อิจฉาอ่ะ)

โทโมะ:ครับ หน้าตานี้บอกทุกข์สุดๆเวลาใส่แหวน

แม่แก้ว:อ้าวเปงอันว่าเสร็จพิธีโทโมะจูบน้องเรยยย

แก้ว:กระซิบนายอย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ (ยี๋น่าเกียจอ่ะ)

โทโมะ:กระซิบอย่างกะฉันอย่างจูบตายล่ะ(อยากจูบยัยทอมนี่จัง ลามกว่ะ)

แก้ว:ไม่ต้องเรย ..อุ๊บ.. อื้อ ๆๆๆ โทโมะปล่อยสิโว้ยยยโทโมะไม่รอให้แก้วพูดจบประกบปากจูบเรยแร้วก้ถอนจูบออก

พ่อแก้ว:เปงอันว่าพิธีมันเสร็จสิ้นแร้วนะครับขอบคุณแขกทุกท่านมากนะครับและแล้วพิธีหมั้นก็เสร็จสิ้น

แก้ว: อี๋ แหวะ หือ ๆๆ จูบแรกของฉันหือ ๆๆ ต้องมาเสียให้ไอ้โคโดโมะนี่หรอ หือ ๆๆว่าเสร็จแร้วก็เช็ดปากตัวเองออก

โทโมะ:เธอนี่จูบไร้รสนิยมเนอะ ฮ่า ๆๆ ไม่เหมือนพิมเรย (ยัยพิมอีกแร้ว)

แก้ว: อ้อหรอใครมันจะไปเหมือนยัยหน้าปลาดุกนั้นล่ะวันๆๆวิ่งแจ่นหาแต่ผู้ชาย

โทโมะ:นี่เธอกล้าว่าพิมหรอห๊ะ

แก้ว:ทำไมมันไม่ใช่แม่ฉันสักหน่อยนายก็เหมือนกันล่ะว่าแต่คนอื่นนายเนี่ยจูบไม่เอาไหนเรยไร้น้ำยาไม่เหมือนพี่ซีเร้ารอนกว่า แก้วพูดด้วยความโมโห อุ๊บ อือ ๆๆ โทโมะจูบแร้วอย่างเอาแต่ใจที่ทำไปเพราะความโมโหแก้วที่ว่าเค้าไม่มีน้ำยาแก้วก็ทั้งจิบทั้งกัดโทโมะสารพัดโทโมะรำคาญเรยรวบมือทั้งสองข้างแก้วเอาไว้มือของโทโมะจากเดิมที่อยู่ที่เอวจากนี่ได้เลื่อนขึ้นมาหน้าอกเลื่อน ๆๆ เพี๊ยย!!!!!

แก้ว:ฉันไม่ใช่ยัยพิมหน้าปลาดุกไม่ต้องมาแตะต้องตัวฉัน!!!

โทโมะ:หึ โทโมะหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ แก้วเรยวิ่งร้องไห้ออกไปเกิดมาไม่เคยมีผุชายคนไหนกล้าทำกลับเธอแบบนี้

แก้ว:ไอ้บ้า ไอ้ลามก ไอ้ปัญญาอ่อนเฮ้ย แก้วด่าโทโมะด้วยความคับแค้นใจด่าไปเรื่อย ๆๆ แร้วแก้วก็เผลอกลับไปเพราะความเหนื่อยล้าจากงานวันนี้