Sexy Bad Girl ร้ายก็รักยัยตัวแสบ

"ฮึก...ฮือ..ทำไม..ทำไม"แก้วที่ร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตายดูไม่สนใจอะไรเลย สิ่งเดียวที่เธอทำตอนนี้คือ...ร้องไห้ฟูมฟาย ดูน่าตื่นตาตื่นใจมาก - - แต่ผมแปลกใจนะ ทำไม...เธอถึงร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้ืให้คนแบบผมที่เพิ่งรู้จักเธอแค่ยังไม่ถึงวันด้วยซ้ำไปได้เห็นแถมยังต้องทำหน้าที่กอดปลอบด้วยเนี่ย พิศดารสุดๆ

"ไม่เป็นไรนะ"แต่ผมทำอะไรได้ - -' นอกจากปลอบยัยต๊องนี่ให้หายสะอึกสะอื้นก่อนเหอะ ผ่านไปหลายนาที กว่ายัยต๊องจะสงบ เฮ้ออ~ เหนื่อย T^T

"เอ่อ...ขอโทษนะ"หืมม ?

"ขอโทษเรื่อง ?"

"เล่าเรื่องไร้สาระแถมยัง...ทำให้เหนื่อยด้วย"ยัยต๊องตาละห้อยก้มหน้าหลบสายตาผมเฉยเลย ผมว่าผมไม่เดือดร้อนนะ ออกจะได้แต๊ะอั๋งด้วยซ้ำ 555 เธอไม่รู้อะไรเลยต่างหาก

"ไม่เป็นไร เอ้อ!ฉันถามเธออย่างนึงได้มะ"อยากรู้มาก ถึง มากที่สุดเลย

"อะไรหรอ ?"ยัยน่ารัก..เห้ย!..ยัยต๊องเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมด้วยหน้าแดงนิดหน่อยตาแดงมีคราบน้ำตาบ้าง เฮ้ออ~ เบื่อจุดอ่อนตัวเองซะจริง แพ้น้ำตา...ผู้หญิง ผมไม่ทันได้ถามเธอก็ค่อยๆใช้นิ้วปาดน้ำตาให้เธอแผ่วเบาเท่าที่จะทำได้ โอ๊ะโอ๋...ดูเหมือนผมทำให้ยัยเตี้ย(เปลี่ยนฉายาบ่อยมาก)ของผม(ของเฮียเมื่อไหร่=[]=:ไรเตอร์)(เมื่อกี้:โทโมะ)น้ำตารื้นขึ้นมาอีกรอบแล้วอ่ะ =o= ผมทำอะไรผิดเนี่ย ?

"อย่าร้องไห้สิ ^^"ผมยิ้มให้เธอน้อยๆ ผมไม่ใช่คนชอบยิ้มแบบนี้เท่าไหร่นะ ชอบแบบหว่านให้สาวๆมากกว่า ผมลูบผมเธอเบาๆกดหน้าเธอให้ซบหน้าอกผมเบาๆ ผมจะได้ถามเธอมั้ยนะ

"อือ...จะถามฉันว่าอะไรเนี่ย"ยัยเตี้ยเริ่มพยายามแกะมือตังเมผมออกแต่ผมจะยอมได้ไงยัยนี่มาซบผมก่อนนะ =^=

"ทำไม..เอ่อ..ยังไงดี..ถึงร้องไห้ให้ฉันเห็นหล่ะทั้งที่เราเพิ่งรู้จักกัน"ผมจ้องตาเธอ เพราะ มันคือวิธีที่ง่ายที่สุดในการจับสังเกตและเธอทำพิรุจน์ เธอหลบตาผมและก้มหน้าลง ผมต้องบีบคั้นความจริงให้ได้ ผมอยากรู้จริงๆ ผมใช้มือข้างนึงโอบตัวเธอเอาไว้แน่นๆไม่ให้สะบัดหลุด อีกข้างใช้ช้อนหน้าเธอขึ้นมาเบาๆให้เธอสบตาผม ผมระดับนี้วิธีค้าดคั้นคำตอบไม่น่าจะยากเท่าไหร่สำหรับผมนะ

"ปล่อยนะ โทโมะ"แก้วเริ่มดิ้น แต่เธอยิ่งดิ้นผมยิ่งโอบเธอแน่นเรื่อยๆ ยิ่งเธอหลบตาผมผมยิ่งเพิ่มแรงในการหันหน้าให้เธอมาสบตาผมให้ได้ ได้โปรด บอกผมทีเถอะนะ

KAEW'S PART

"ทำไม..เอ่อ..ยังไงดี..ถึงร้องไห้ให้ฉันเห็นหล่ะทั้งที่เราเพิ่งรู้จักกัน"ทำไมโทโมะต้องถามฉันแบบนี้ด้วยเนี่ย แถมยังจ้องตาฉันอีก ฉันรู้ว่าเขาจับสังเกตแต่...ฉันมองตาเขาไม่ได้ ไม่รู้สิ..คือ..แบบ..มันรู้สึกหน้าร้อนผ่าวอ่ะ ฉันทำได้แค่หลบสายตาแล้วก็ก้มหน้าหลบสายตาคมๆที่ทำให้ใจฉันเต้นแรงเท่านั้น แต่ถึงอย่างงั้น...เขาก็ล็อคตัวฉันไว้ด้วยแขนข้างเดียวส่วนอีกข้างช้อนหน้าฉันขึ้นไปสบตาอีกแล้ว ไม่นะ...อย่ามองฉันแบบนั้น ได้โปรด

"ปล่อยนะ โทโมะ"ฉันต้องดิ้น ดิ้นให้หลุดจากพันธนาการนี้ให้ได้ แต่เขากับยิ่งรัดแน่น ยิ่งฉันหลบายตาเขายิ่งบังคับให้สบตา ทำไม ได้โปรด อย่ามองแบบน้เลยนะ โทโมะ ได้โปรด อย่าทำให้ใจฉันเต้นตึกตักแบบนี้ มัน...ไม่ดีเลยนะ

"บอกฉันเถอะแก้ว ฉันขอร้อง"แต่โทโมะก็ไม่ได้นำพาความต้องการของฉันเลย เขายิ่งอ้อนวอน ฉันยิ่งใจอ่อนแต่ แต่ว่า ฉันจะตอบเขายังไงดีหล่ะ ยังไงดี บอกฉันทีเถอะ

"อะ...เอ่อ..คือ..ยังไงดี...แบบว่า..มัน"ฉันพูดตะกุกตะกักแบบกดดันก็มันจริง เขาจ้องฉันใหญ่เลย ฉันจะบอกยังไงดิ๊ Help me please!!!

"ฉันรู้สึก..เอ่อ..คุ้นกับนายแล้ว..แล้วแบบ..ไว้ใจนาย..คือมัน...ไม่รู้สิ..ฉัน..อ่า..อธิบายไม่ถูก"นี่คือความคิดของฉันแม้ว่าฉันจะไม่ได้บอกออกไปทั้งหมดแต่ว่าฉันคุ้นกับเขาจริงๆนะ มันคืออะไรความรู้สึกนี้หน่ะ โทโมะยิ้มน้อยๆก่อนจะจับมือฉัน

"อ้อหรอ~ กลับเข้าไปในบ้านกันเถอะ"เห้ย!ฉันก็ค้างคาใจเหมือนกันนะ

"เดี๋ยว ๆๆๆๆ ตาฉันถามบ้างสิ"

"ว่า...?"หมอนี่เลิกคิ้วข้างซ้ายๆน้อยๆ เอ๊ะ! อย่าสนใจยัยแก้ว ถามสิยะ!

"ทำไมนายถึงยอมปลอบฉันหล่ะ ยิ้มด้วย นายไม่ค่อยยิ้มแบบอ่อนโยนนะ ฉันอยากรู้"คราวนี้ฉันกับโทโมะเปลี่ยนกันแล้ว โทโมะรีบหลบสายตาฉันใหญ่เลย เห็นมั้ยหล่ะ!ทีเขาถามหล่ะเร่งฉันอ้อนฉันจะให้ตอบ พอเอาเข้าจริงพอเป็นเขามันก็เหมือนกันนั่นแหละ เชอะ!เขาอ้อนได้ฉันก็อ้อนได้

"เอ่อ...เข้าบ้านกันเหอะ"

"โทโมะ บอกฉัน ได้โปรด~"ฉันก็อยากรู้นะ ฉันอยากรู้มาก และฉันคิดเข้าข้างตัวเองด้วย เขาไม่ได้ทำแบบนี้ให้ใครเห็นมากนัก ต้องใช่แน่ๆ โทโมะ ตอบฉันมาที

"แก้ว เรา..."

"เถอะนะ!โทโมะฉันขอหล่ะ"ฉันคว้าแขนโทโมะ และ พยายามรั้งเขาไว้แม้มันจะไม่ได้ผลเท่าไหร่ก็เหอะ ขอเกาะไปก่อนละกัน ลากฉันไปในบ้านเลยก็ได้ ตอบมาก๊อนนนนนนนนน 

"จะเป็นโคอาลาไปถึงไหนเนี่ยยัยตัวแสบ หนัก!"เย้!เขาหยุดแล้วอ๊า~อ่าหะ อ่าหะ

"ตอบฉันมาก่อนนะโทโมะ นะ นะ"เว้าวอนล้าววว

"เอ้อ...ก็เหมือนเธอนั่นแหละ"เห้ย!ขี้โกง

"ขี้โกง พูดมา ลอกคำพูดฉันให้เหมือนเด๊ะด้วย"

"ฉันรู้สึกคุ้นกับเธอแล้ว..แล้วแบบ..ไว้ใจเธอ..คือมัน..ไม่รู้ดิ..ฉัน..อ่า..อธิบายไม่ถูก"อิอิ คัดลอกเหมือนมาก(ก็เธอกด Ctrl+C แล้วก็ Ctrl+V นี่ยะ!)

"อิอิ ป่ะ เข้าไปกันเต๊อะั"