รักฉันซะ นี่คือคำเตือน!!!

 “ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอ เดี๋ยวเคนตะไปส่ง พี่จีนไปดูหนังสือเหอะ” จินนี่เอ่ยบอกพี่สาวยิ้มๆ เธอเองก็อยากให้พี่สาวมีเวลาแห่งความสุขบ้าง ถ้ามีอะไรที่เธอทำได้เพื่อพี่สาวเธอก็จะทำทันที
 
“นั่นแน ไปสนิทสนมกันตั้งแต่เมื่อไรจ๊ะเพื่อน ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย” แก้วได้ยินรีบแซวทันที
 
“ บ้าเหรอ เคนตะเขาแค่มีธุระแถวนั้นก็เลยจะไปส่ง ไม่เห็นมีอะไรซะหน่อย” จินนี่หันมาส่งค้อนให้เพื่อนสาวทันทีที่บังอาจมาแซวเธอ
 
“ ยังไม่มีใครว่าอะไรซะหน่อย ร้อนตัวไปได้นะจิน รีบกินข้าวเหอะ เดี๋ยวต้องขึ้นเรียนแล้ว” ฟางตัดบท ทั้งหมดจึงนั่งกินข้าวกันไปเรื่อยๆ ก่อนจะเตรียมตัวขึ้นเรียนในภาคบ่ายต่อไป
 
มาดูหนุ่มๆกันบ้างดีกว่า
“ เป็นไรวะไอ้เขื่อน นั่งยิ้มคนเดียวเหมือนคนบ้าเลย” โทโมะเอ่ยถามอย่างสงสัย
 
“ อ้าว คนมีความสุขไม่ให้นั่งยิ้มจะให้นั่งร้องไห้รึไง ใช่ไหมไอ้เบไอ้เคน” เขื่อนหันไปถามเพื่อน
 
“ ใช่” จงเบและเคนตะพูดออกมาพร้อมกัน
 
“ พร้อมเพรียงกันดีจริง นี่ใช่ไหมคือเหตุผลที่พวกแกให้ฉันสั่งให้นั่งเป็นคู่ชายหญิงน่ะ” ป๊อปปี้ถามอย่างหมั่นไส้
 
“ ใช่ ขอบใจมากนะพวก” เขื่อนพูดยิ้มๆ
 
“ สำหรับแกโชคดี สำหรับฉันโชคร้ายที่สุด” โทโมะพูดอย่างเซ็งๆ
 
“ ใช่ น่าเบื่อที่สุด” ป๊อปปี้เสริม นึกแล้วยังเจ็บใจไม่หาย คอยดูนะยัยฟู ฉันจะทำให้เธอนั่งไม่ติดที่เลยคอยดู
 
“ เป็นเอามากนะนั่น” จงเบพูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าเพื่อนทั้งสอง
 
“ ไม่ดีใจบ้างรึไง” เขื่อนหันไปถามป๊อปปี้กับโทโมะ
 
“ ดีใจเรื่องไร” ป๊อปปี้และโทโมะถามออกมาพร้อมกัน
 
“ โห สมานฉันท์” เคนตะพูดอย่างขำๆ  ก็ร้อยวันพันปี ไอ้สองคนนี้ไม่เคยคิดตรงกันสักเรื่อง ขัดกันได้ตลอด แต่มาวันนี้กลับพูดพร้อมกันซะงั้น
 
“ อ้าว ที่แกสองคนได้นั่งคู่สองสาวนั่นไง” เขื่อนพูดต่อ
 
“ ไม่เห็นจะน่าดีใจตรงไหนเลย” โทโมะตอบ
 
“ นั่นสิ ไม่เห็นจะดีใจเลย” ป๊อปปี้เสริม
 
“ เหรออออออออออออออออออ” ทั้งเขื่อน เคนตะ และจงเบถามพร้อมกันอย่างแซวๆ
 
“ เอออออออออออออออออออออ” ป๊อปปี้และโทโมะตอบพร้อมกัน
 
“ ให้มันจริงก็แล้วกัน” เขื่อนพูดยิ้มๆ
 
“ เออไอ้เคน ฉันมีเรื่องจะบอก” จงเบหันไปบอกเคนตะเมื่อนึกอะไรขึ้นได้
 
“ ไรอ่ะ”
 
“ เรื่องที่แกให้ฉันไปถามขนมจีน ฉันไปถามให้แล้วนะ จินนี่ยังไม่มีแฟน”
 
“ จริงดิ ทางสะดวก”
 
“ เดี๋ยวก่อน แกชอบจินนี่เหรอเคนตะ” ป๊อปปี้ขัดขึ้น
 
“ ก็นะ จินนี่เขาก็น่ารักดีนี่ หรือแกว่าไง” เคนตะตอบพร้อมกับยักคิ้วให้เพื่อนอย่างกวนๆ
 
“ เปล่า ก็ตามใจแก”
 
“ แล้วแกล่ะไอ้เขื่อน ชอบยัยเฟย์เหรอ” โทโมะหันมาถามเขื่อนบ้าง
 
“ ใช่ คนนี้จริงจังนะเว้ย ห้ามยุ่ง” เขื่อนตอบพร้อมกับสำทับ
 
“ โห ยังไม่ได้พูดอะไรเลย หวงก้างซะแล้ว” โทโมะพูดพร้อมกับถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
 
“ นี่ตกลงกลุ่มเราจะไปเป็นแฟนกลุ่มนั้นหมดเลยหรือไงว่ะ” ป๊อปปี้พูดขึ้น
 
“ นั่นสิ พวกนั้นมีอะไรดีนักหนา” โทโมะถามอย่างสงสัย
 
“ พวกแกสองคนก็ลองไปจีบแก้วกับฟางดูสิ” เขื่อนเอ่ยบอก
 
“ จะบ้าเหรอ ไม่เอาหรอก ยัยหัวฟูนั่นน่ะนะ ดื้อเป็นบ้าใครจะไปจีบลง” ป๊อปปี้โวย
 
“ ใช่ ยัยแก้วก็อีกคน ยังกับผู้ชายแถมยังกวนประสาทอีก ใครได้ไปเป็นแฟนคงซวยทั้งชาติ” โทโมะพูดบ้าง
 
“ อย่าทำเป็นพูดดีไป ถ้าเกิดไปหลงรักสองสาวนั่นเมื่อไรจะหัวเราะให้ฟันร่วงเลย” เขื่อนพูดพร้อมกับอมยิ้มขำๆที่เพื่อนเป็นไปได้ถึงขนาดนี้
 
“ ไม่มีวันซะหรอก” ป๊อปปี้และโทโมะพูดออกมาพร้อมกันอีกครั้ง
 
“ พอแล้ว รีบกินข้าวเหอะ จะได้ขึ้นเรียนต่อ” จงเบรีบตัดบท แล้วทุกคนก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป เพื่อเตรียมตัวขึ้นเรียนในภาคบ่าย
 
ห้อง 5/3
“ นักเรียนทำความเคารพ” ขนมจีนในฐานะหัวหน้าห้องพูดขึ้น แล้วทุกคนก็ลุกขึ้นยืน
 
“ สวัสดีค่ะ/ครับ คุณครู”
 
“ สวัสดีจ้ะนักเรียนทุกคน นั่งได้จ้ะ” เมื่อเห็นว่าทุกคนนั่งกันหมดแล้วคุณครูจึงพูดต่อว่า “วันนี้ครูมีกิจกรรมมาให้ทุกคนทำนะจ๊ะ”
 
“ กิจกรรมอะไรเหรอคะคุณครู” ฟางเอ่ยถามเป็นคนแรก
 
“ ฟังครูพูดให้จบก่อนสิ ก่อนที่จะถามน่ะ” ป๊อปปี้หันมาเอ็ดเบาๆ ทำให้ฟางหน้าเบ้ทันที
 
“แล้วนายยุ่งไรด้วยเล่า”
                        
“ เอาล่ะจ้ะไม่ต้องเถียงกัน กิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมที่ทางสภานักเรียนเป็นผู้จัด เพื่อให้ทุกห้องได้ไปเรียนรู้นอกสถานที่กัน และห้องของเราก็จะไปเข้าค่ายอาสากันจ้ะ เดี๋ยวครูจะให้ป๊อปปี้ เขื่อน แล้วก็จงเบออกมาอธิบายให้เพื่อนๆฟัง ขอเชิญเลยจ้ะ” แล้วทั้งสามคนก็ลุกเดินออกมาหน้าห้อง