ไม่เคยลืมเธอ...

 

 

 

  

 

 

ป๊อบ: โทโมะ หาทางไปช่วยพวกผู้หญิงก่อนนะ กูจะลองไปคุยกับหวายก่อน 

 

 

 

 

โทโมะ: ระวังตัวนะเว้ย 

 

 

 

ป๊อบ: มึงก็ระวังตัวด้วย

 

 

 

โทโมะ: อืม 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ไม่ต้องขวาง เค้าเป็นคู่หมั้นของฉัน 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย ไหนล่ะ ฟาง 

 

 

 

 

หวาย: ใจร้อนจริงๆ พวกแกไปเอาตัวพวกมันมา มันยังมีชีวิตอยู่ ไม่ต้องห่วงแต่ถ้าเป็น...ลูกมันก็ไม่แน่

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หมายความว่าไง

 

 

 

 

 

 

หวาย: ก็มันบอกว่า ปวดท้อง ป่านี้ แท้งไปแล้วมั้ง หึหึ 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย ทำไมเธอทำแบบนี้เธอมันเลวจริงๆ ทำได้แม้กระทั่งผู้หญิงที่กำลังท้อง ไม่มีทางสู้ เธอทำได้ไง 

 

 

 

 

หวาย: เพราะหวายรักป๊อบไง รักป๊อบมาก รักมากที่สุด ป๊อบได้ยินมั้ย ว่าหวายรักป๊อบ ถึงทำทุกอย่าง ถ้าไม่มีมัน ป๊อบก็ต้องรักหวาย รักหวาย รักหวาย รักหวายได้ยินมั้ยยยย (พูดเหมือนคนเสียสติ) 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย มีสติหน่อยซิ สิ่งเธอทำอยู่มันผิดมากนะ เธอไม่ควรทำแบบนี้ตั้งแต่แรก 

 

 

 

 

 

ฟาง: จะพาฉันไปไหน 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: มาแล้วเหรอ ตัวดี

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง! 

 

 

 

ฟาง: ป๊อบ ! 

 

 

 

 

 

หวาย: คงคิดถึงกันมากซินะ

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย ปล่อยฟางเถอะนะ ขอร้องล่ะ เธอต้องการอะไร บอกมาเลย 

 

 

 

หวาย: หึ ถ้าหวายต้องการจริงๆ ป๊อบจะให้หวายด้วยใจจริงได้มั้ยล่ะ ให้หวายด้วยความรักได้มั้ยล่ะ (พูดทั้งน้ำตา) 

 

 

 

ฟาง: หวาย (อุทานเบาๆ) 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วหวายต้องการอะไรอรก หมั้นก็หมั้นแล้ว จะแต่งงานเหรอโอเค เราจะแต่งงานกัน (พูดเพื่อกล่อมหวาย) 

 

 

 

หวาย: ไม่ ไม่ หวายไม่ต้องการมันแล้ว อึก สิ่งเดียวที่หวายต้องการ คือชีวิตมันกับลูกของมัน (หยิบปืนขึ้นมาหันไปทางฟาง) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิม: เราออกไปกันเถอะ 

 

 

 

 

แก้ว: อืม 

 

 

 

 

โทโมะ: แก้ว พิม!

 

 

 

แก้ว: โทโมะ (รีบวิ่งไปกอด) 

 

 

 

โทโมะ: เป็นยังไงบ้าง

 

 

 

แก้ว: ไม่เป็นไร ปลอดภัย 

 

 

 

 

พิม: แล้ว ฟางกับป๊อบปี้ล่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่าทำแบบนี้เลยนะหวาย แค่นี้มันก็มากพอแล้ว มันบาปนะหวาย เธอทำร้ายฟางมาเยอะแล้ว ตั้งแต่เรื่องตอนนั้น จนมาถึงตอนนี้ หยุดเถอะนะหวาย เชื่อป๊อบนะ หยุดนะ 

 

 

 

 

 

หวาย: หึ หยุดเหรอ ฉันมาไกลเกินกว่าจะหยุดแล้ว ฉันจะหยุดก็ต่อเมื่อมันตาย ตาย ตาย ตายเท่านั้น ฮ่าฮ่าฮ่า ตาย 

 

 

 

 

 

โทโมะ: หวายเสียสติไปแล้วแน่ๆเลย (แอบดูอยู่ก็พูดขึ้น) 

 

 

 

แก้ว: รักมากก็เลยเป็นแบบนี้ซินะ 

 

 

 

พิม: หวายรักป๊อบมาก จนทำเรื่องแบบนี้ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ป๊อบรู้มั้ย ว่าหวายรักป๊อบมากแค่ไหน หวายรักป๊อบตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย แต่ป๊อบก็ไปรักมัน อึก หวายทำทุกอย่าง เพื่อป๊อบหวายอยากให้ป๊อบรักหวาย หวายเกลียดมัน เกลียดมัน หวายต้องจัดฉากเหมือนว่ามันมีอะไรกับโทโมะ เพื่อที่ป๊อบจะได้รังเกียจ เกลียดมัน จนกระทั่งป๊อบกลับมา ป๊อบก็ดูเหมือนเปลี่ยนไป เกลียดมัน แต่ที่ไหนได้ ป๊อบกลับรักมากขึ้นอ่ะ !! หึ หวายก็เลยต้องทำแบบนั้น คืนนั้นป๊อบเมา หวายก็ใช้จังหวะนั้น จัดฉาก สร้างเรื่องเหมือนครั้งก่อน เป็นไง เรื่องทั้งหมด เหมือนในละครมั้ย ห้ะ ห้ะ ( ไปกระชากผมฟาง) 

 

 

 

 

 

ฟาง: โอ๊ย หวาย โอ๊ย ฉันเจ็บนะ 

 

 

 

 

หวาย: แกเจ็บ ฉันก็เจ็บ แกได้หัวใจเค้า ทั้งๆที่ฉัน ไม่เคยอยู่ในสายตาเค้าเลย นังฟาง แกมัน(เขย่าร่าฟางล้มลงกับพื้น) 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง!! 

 

 

 

 

โทโมะ: แก้วพิม !! 

 

 

 

 

พิม: หยุดได้แล้ว เธอทำเกินไปแล้วนะ 

 

 

 

แก้ว: เธอทำเกินไปแล้วจริงๆ หยุดเถอะ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินแก้ 

 

 

 

 

หวาย: พวกแก ออกไป 

 

 

 

 

โทโมะ: หยุดได้แล้ว พอซักที ถ้าเธอรักป๊อบมันจริง เธอจะไม่ทำแบบนี้เลยหวาย (ในจังหวะเดียวกันป๊อบปี้เข้าไปข้างหลังแย้งปืนออกจากมือหวาย ) 

 

 

 

 

หวาย: อร๊ายยย ป๊อบปล่อยหวายนะ ปล่อยซิ ปล่อย อึ้ย (ผลักป๊อบปี้ล้มลง)

 

 

 

ฟาง: ป๊อบ!! 

 

 

 

ป๊อบ: หยุดเถอะหวาย วางปืนลง 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: หยุดเถอะ ตอนนี้ หนูหนีไปไหนไม่ได้แล้ว 

 

 

 

 

หวาย: ตำรวจ !!! ตำรวจเหรอ หึ แก นังฟางอย่าอยู่เลย!!!!  (เล็งปืนไปที่ฟางแต่ยังไม่ทันยิง ก็โดนตำรวจยิงเข้าที่ไหล่ทำให้หวายทรุดลง) 

 

 

 

 

ปัง !!! ในจังหวะตอนที่หวายกำลังจะยิงป๊อบปี้รีบลุกไปบังกระสุนแทนฟาง แต่เมื่อเสียงปืนหมดลง กลับตกใจที่ตัวเองไม่เป็นไร 

 

 

 

 

ฟาง: ป๊อบ ป๊อบเป็นอะไรรึเปล่า 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ ป๊อบไม่เป็นไร 

 

 

 

 

หวาย: ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน ปล่อย แกรู้ มั้ยฉันลูกใคร ปล่อย กรี๊ดดดดดดด  (ร้องดิ้นเมื่อตำรวจเข้าไปจับ) 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง (กอดฟางแน่น) ป๊อบเป็นห่วงฟางเหลือเกิน 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางอึก ฟางก็เป็นห่วงป๊อบ อืออ (ฟางที่ตอนนี้หน้าซีดไม่มีแรงและสลบไป)

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ฟางเป็นอะไรอ่ะ ฟาง 

 

 

 

 

แก้ว: เลือด!! 

 

 

 

พิม: ป๊อบ เลือดที่ขาฟาง !!!!

 

 

 

 

โทโมะ: รีบพาฟางไปโรงบาลเร็ว หน้าฟางซีดมากเลย !! 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง อดทนไว้นะ อย่าเป็นไร อย่าเป็นไรนะฟาง ฟาง อึก ฟาง อดทนไว้นะ อึก ลูกพ่อ อดทนไว้นะ ลูกกับแม่ต้องปลอดภัยนะ