นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์
-
14) ตอนที่ 14 การเชื่อมจิต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความสวนชมวิวทัศน์ เวลา 10.36 น.
"แกจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้จริงเหรอ" เสียงทักของหยางเสี่ยวฟงดังขึ้น จากข้างหลังของแท็กซึ่งแน่นอนว่าอีกฝ่ายมาในกายจิตเช่นเดิม
"พี่พูดเรื่องอะไร ผมไม่เข้าใจ" แท็กหันมาถามผ่านจิตด้วยความสงสัย หยางเสี่ยวฟงหันไปมองมธุกรที่กำลังเล่นกิ่งไม้ แต่ในจิตใต้สำนึกของเธอคิดว่ามันคือดอกไม้
เขาจำได้ว่าในตอนที่ได้เผลอเข้าไปในจิตของมธุกร ผ่านการจับมือนั้นแม้จะเสี้ยววินาทีสั้นๆ แต่เขารับรู้ได้ว่าเธอหวาดกลัวต่อโลกใบนี้ โลกแห่งความโหดร้ายกับความรู้สึกตายทั้งเป็น จากเดนนรก 7 คนที่รุมโทรมเธอและยัง เป็นต้นเหตุทำให้มธุสรแม่ที่แสนดีของเธอต้องกลายเป็นฆาตกรเลือดเย็น สุดท้ายก็ต้องมาอยู่ในโรงพยาบาลแบบนี้ ไปใช้ชีวิตปกติไม่ได้อีกต่อไปอากัปกิริยาของแท็ก อยู่ในสายตาของหยางเสี่ยวฟงหมดแล้ว
"ผมควรช่วยเธอยังไงพี่ ทำยังไงถึงจะส่งสารบอกเธอว่า ผมอยู่ตรงนี้จะไม่ให้ไอ้ระยำหมาที่ไหน แตะต้องเธอได้อีก" แท็กขอคำแนะนำซึ่งหยางเสี่ยวฟงทำหน้าแปลกใจพอสมควร เมื่อน้องขอคนเป็นพี่ก็ต้องให้
"ตอนนี้เส้นผูกจิตที่นิ้วนางแกชัดมาก และดูอีกฝ่ายแล้วคิดว่าน่าจะรับรู้ที่สิ่งที่แกคิดนะ อยู่ที่ว่าแกจะบอกตรงๆไหม"
"จะให้ผมบอกยังไงพี่ ผึ้งเขาไม่รับรู้หรอก..." หยางเสี่ยวฟงเขกหัวแท็กไปหนึ่งที
"ไอ้โง่ ฟังให้จบก่อนเรื่องนั้นพี่รู้แล้วโว้ย แต่ที่บอกตรงๆนะคือให้แกเข้าไปในจิตของเธอเลยสิ โดยการผ่านเข้าไปในความทรงจำที่เลวร้ายของเธอ รู้นะว่ามันคืออะไร" หยางเสี่ยวฟงพูด
แท็กหันไปมองมธุกรที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากเขามาก ตอนนี้แม่ของเธอกำลังหลับอยู่ดังนั้นมันอาจเป็นโอกาส ที่ได้เข้าใกล้มธุกรแต่มันก็ยังมีกลัวๆอยู่ว่าเธอจะตื่นตกใจ แต่บางทีแท็กก็สงสัยนะเท่าที่เขาอยู่กับรุ่นพี่หลายรุ่น เวลาเจอคู่ผูกเขาทำยังไงกันนะ ซึ่งความคิดของแท็กหยางเสี่ยวฟงรับรู้พอดี
"อย่าตั้งคำถามเลยเจ้าแท็ก แต่ละคนก็มีวิธีปกป้องคู่ของตัวเองแตกต่างกันออกไป แล้วแกละอยากปกป้องเธอแบบไหน"
เมื่อได้ยินประโยคนี้จากหยางเสี่ยวฟงแล้ว แท็กจึงตัดสินใจเดินไปหาอีกฝ่ายทันที มธุกรนั่งอยู่กำลังเล่นไปเรื่อยๆเหมือนกับว่า เธอกำลังรอให้มธุสรตื่นแท็กลองนั่งข้างๆเธอ และจับมือมธุกรพร้อมกับหลับตาทำสมาธิ แล้วภาพที่มืดก็แปรเปลี่ยนสภาพอย่างรวดเร็ว แท็กรับรู้ว่าได้ตอนนี้เขาถอดกายจิตเข้าไปในตัวของมธุกรแล้ว เขาเห็นความทรงจำทุกอย่างหมดเลย แต่เป้าหมายเขาไม่ใช่ความทรงจำเหล่านี้
แท็กกระโดดลงกับพื้นเต็มแรงแต่เขาไม่ได้เป็นอะไร ฝนก็กระหน่ำตกใส่เขาจนผมชิดกับหนังศรีษะ เขาหันไปมองรอบๆที่ตนเองยืนอยู่จึงได้รู้ว่าตรงนี้ เป็นที่รกร้างห่างไกลคนและมีป่าด้วย และยังมีตึกร้างใหญ่ด้วยแท็กจำได้ว่านั้นคือ ที่ที่มธุกรถูกรุมข่มขืนบนด่านฟ้าแล้วตอนนี้เธอกับแม่อยู่ไหน เดชะบุญคำตอบมันก็ปรากฎออกมาเมื่อแท็กได้ยิน เสียงรถมอร์เตอร์ไซร์ดังขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะ ที่สำหรับแท็กคือเสียงของสัตว์นรก
แท็กวิ่งตามเสียงมาอย่างรวดเร็วเขาถึงได้เห็นว่า มธุสรพามธุกรวิ่งหนีตายเข้าตึกร้างโดยมีพวกแป๋วตามล่า แท็กวิ่งมาถึงหน้าทางเข้าแล้วมองเห็นมอร์เตอร์ไซร์บึ๊กไบค์สีแดงจอดอยู่ เขาไม่คิดมากนอกจากใช้มือซ้ายลากรถมาด้วยเหมือนกับ เขาลากรถของเล่นเด็กยังไงอย่างนั้น
ทางด้านบนด่านฟ้านั้นมธุสรกับมธุกรไม่สามารถ พากันหนีไปได้และถูกรุมล้อมด้วยกลุ่มของแป๋ว มธุกรอยู่ในชุดนักเรียนสวมชุดกันฝนของเธอ มธุสรให้ลูกของตนหลบอยู่ข้างหลังแววตา ของเหล่าชายวัยฉกรรจ์มองสองแม่ลูกเหมือนกับ สัตว์ล่าเหยื่อไม่มีผิดซึ่ง
"ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะ" มธุสรขอร้องอย่างวิงวอน
"มึงสองคนทำพวกกูฉิบหาย ยังไงต้องรับผิดชอบโว้ย" ย้งตะโกน
แล้วมธุสรและมธุกรถูกจับแยกกันโดยมธุกร โดนย้งลากไปให้กับแป๋วแต่มธุสรพยายามจะลุกไปช่วย แต่ถูกพวกเต๋าเตะท้องเพื่อไม่ให้ยืนขึ้น ไม่นานนักจั๋วก็หยิบถังสารเคมีออกมา หมายจะกรอกปากมธุสรแต่ยังไม่ทันจะกรอกปาก ก็มีอะไรบางอย่างลอยมาทางพวกเขา แป๋ว ย้ง ชัย และจั๋วหลบทัน แต่ทว่าแมน บึ๊กกับเต๋าหลบไม่ทัน จีงโดนกระแทกเต็มๆซึ่งทั้ง 7 ต้องตกตะลึงที่สิ่งที่ลอยมา มันเป็นรถของเต๋าเอง
ชัยที่รู้สึกเหมือนมีคนสะกิดเขาจากข้างหลัง และเมื่อหันหลังกลับมาก็ได้จูบกับกำปั้นเข้าหน้าเต็มๆ แถมแรงมากจนชัยกระเด็นไปไกล ย้งกับจั๋วหันมาก็กินหมัดแย็บคนละหมัด แป๋วโจมตีใส่แท็กด้วยลูกเตะแต่แท็กสวนกลับด้วยกำปั้นซ้าย ชกเข้าที่หัวเข่าของแป๋วซึ่งมันปวดขึ้นสมองของอีกฝ่าย แท็กยังตามมาซ้ำด้วยการกระหน่ำรั้วกำปั้นซ้าย-ขวา เข้าที่ท้องของแป๋วก่อนที่จะปิดท้ายด้วยหมัดตรงใส่หน้าของแป๋ว
แท็กยังยกหินปูนด้วยมือเปล่าโยนพื้นใส่หน้าพวกแป๋ว ที่ทำหน้างงงวยว่าเขาเป็นใครแต่แท็กไม่ได้สนใจตรงนั้น แท็กรีบลงมาดูอาการของมธุกร ยังไม่มีร่องรอยของการโดนข่มขืน แต่ตอนนี้เธอหมดสติไปและไฟแห่งโทสะ ก็ลุกโชนขึ้นมาจนดวงตาของเขากลายเป็นสีฟ้า ด้วยสัญชาตญาณว่องไวทำให้เขารับลูกเตะของชัยทัน ผู้ชายมาดเซอร์อึ้งที่อีกฝ่ายรับการลอบกัดเขาได้ และแท็กสวนกลับด้วยหมัดตรงอีก มันกระแทกเข้าที่หน้าอกของชัยซึ่งชายหนุ่มรับรู้ว่า มันรุนแรงกว่ารอบแรกซึ่งมันไม่ใช่แค่กระเด็น แต่มันทำเขาอาเจียนด้วย
"มึงเป็นใครว่ะ อยากตายหรือไง" แป๋่วตะโกนถามผ่านสายฝน แต่แท็กไม่ยอมตอบอีกฝ่ายแต่เดินไปเอาแท่งเหล็กสองอัน แล้วเอามันมาม้วนมาพันกำปั้นทั้งสองข้าง เหมือนพันผ้ามือชกมวยแต่ประเด็นคือมันคือแท่นเหล็ก ภาพตรงหน้าทำเอาพวกแป๋วไปกันไม่เป็น ใครที่ทำแบบนี้ไม่ใช่คนแล้ว
"สวะอย่างพวกมึงไม่รู้หรอกว่ากูคือใคร... รู้แค่ว่ากูคือคนที่จะมากระทืบพวกมึง!"
++++++++++++++++++++++++++++++++++
"แกจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้จริงเหรอ" เสียงทักของหยางเสี่ยวฟงดังขึ้น จากข้างหลังของแท็กซึ่งแน่นอนว่าอีกฝ่ายมาในกายจิตเช่นเดิม
"พี่พูดเรื่องอะไร ผมไม่เข้าใจ" แท็กหันมาถามผ่านจิตด้วยความสงสัย หยางเสี่ยวฟงหันไปมองมธุกรที่กำลังเล่นกิ่งไม้ แต่ในจิตใต้สำนึกของเธอคิดว่ามันคือดอกไม้
เขาจำได้ว่าในตอนที่ได้เผลอเข้าไปในจิตของมธุกร ผ่านการจับมือนั้นแม้จะเสี้ยววินาทีสั้นๆ แต่เขารับรู้ได้ว่าเธอหวาดกลัวต่อโลกใบนี้ โลกแห่งความโหดร้ายกับความรู้สึกตายทั้งเป็น จากเดนนรก 7 คนที่รุมโทรมเธอและยัง เป็นต้นเหตุทำให้มธุสรแม่ที่แสนดีของเธอต้องกลายเป็นฆาตกรเลือดเย็น สุดท้ายก็ต้องมาอยู่ในโรงพยาบาลแบบนี้ ไปใช้ชีวิตปกติไม่ได้อีกต่อไปอากัปกิริยาของแท็ก อยู่ในสายตาของหยางเสี่ยวฟงหมดแล้ว
"ผมควรช่วยเธอยังไงพี่ ทำยังไงถึงจะส่งสารบอกเธอว่า ผมอยู่ตรงนี้จะไม่ให้ไอ้ระยำหมาที่ไหน แตะต้องเธอได้อีก" แท็กขอคำแนะนำซึ่งหยางเสี่ยวฟงทำหน้าแปลกใจพอสมควร เมื่อน้องขอคนเป็นพี่ก็ต้องให้
"ตอนนี้เส้นผูกจิตที่นิ้วนางแกชัดมาก และดูอีกฝ่ายแล้วคิดว่าน่าจะรับรู้ที่สิ่งที่แกคิดนะ อยู่ที่ว่าแกจะบอกตรงๆไหม"
"จะให้ผมบอกยังไงพี่ ผึ้งเขาไม่รับรู้หรอก..." หยางเสี่ยวฟงเขกหัวแท็กไปหนึ่งที
"ไอ้โง่ ฟังให้จบก่อนเรื่องนั้นพี่รู้แล้วโว้ย แต่ที่บอกตรงๆนะคือให้แกเข้าไปในจิตของเธอเลยสิ โดยการผ่านเข้าไปในความทรงจำที่เลวร้ายของเธอ รู้นะว่ามันคืออะไร" หยางเสี่ยวฟงพูด
แท็กหันไปมองมธุกรที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากเขามาก ตอนนี้แม่ของเธอกำลังหลับอยู่ดังนั้นมันอาจเป็นโอกาส ที่ได้เข้าใกล้มธุกรแต่มันก็ยังมีกลัวๆอยู่ว่าเธอจะตื่นตกใจ แต่บางทีแท็กก็สงสัยนะเท่าที่เขาอยู่กับรุ่นพี่หลายรุ่น เวลาเจอคู่ผูกเขาทำยังไงกันนะ ซึ่งความคิดของแท็กหยางเสี่ยวฟงรับรู้พอดี
"อย่าตั้งคำถามเลยเจ้าแท็ก แต่ละคนก็มีวิธีปกป้องคู่ของตัวเองแตกต่างกันออกไป แล้วแกละอยากปกป้องเธอแบบไหน"
เมื่อได้ยินประโยคนี้จากหยางเสี่ยวฟงแล้ว แท็กจึงตัดสินใจเดินไปหาอีกฝ่ายทันที มธุกรนั่งอยู่กำลังเล่นไปเรื่อยๆเหมือนกับว่า เธอกำลังรอให้มธุสรตื่นแท็กลองนั่งข้างๆเธอ และจับมือมธุกรพร้อมกับหลับตาทำสมาธิ แล้วภาพที่มืดก็แปรเปลี่ยนสภาพอย่างรวดเร็ว แท็กรับรู้ว่าได้ตอนนี้เขาถอดกายจิตเข้าไปในตัวของมธุกรแล้ว เขาเห็นความทรงจำทุกอย่างหมดเลย แต่เป้าหมายเขาไม่ใช่ความทรงจำเหล่านี้
แท็กกระโดดลงกับพื้นเต็มแรงแต่เขาไม่ได้เป็นอะไร ฝนก็กระหน่ำตกใส่เขาจนผมชิดกับหนังศรีษะ เขาหันไปมองรอบๆที่ตนเองยืนอยู่จึงได้รู้ว่าตรงนี้ เป็นที่รกร้างห่างไกลคนและมีป่าด้วย และยังมีตึกร้างใหญ่ด้วยแท็กจำได้ว่านั้นคือ ที่ที่มธุกรถูกรุมข่มขืนบนด่านฟ้าแล้วตอนนี้เธอกับแม่อยู่ไหน เดชะบุญคำตอบมันก็ปรากฎออกมาเมื่อแท็กได้ยิน เสียงรถมอร์เตอร์ไซร์ดังขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะ ที่สำหรับแท็กคือเสียงของสัตว์นรก
แท็กวิ่งตามเสียงมาอย่างรวดเร็วเขาถึงได้เห็นว่า มธุสรพามธุกรวิ่งหนีตายเข้าตึกร้างโดยมีพวกแป๋วตามล่า แท็กวิ่งมาถึงหน้าทางเข้าแล้วมองเห็นมอร์เตอร์ไซร์บึ๊กไบค์สีแดงจอดอยู่ เขาไม่คิดมากนอกจากใช้มือซ้ายลากรถมาด้วยเหมือนกับ เขาลากรถของเล่นเด็กยังไงอย่างนั้น
ทางด้านบนด่านฟ้านั้นมธุสรกับมธุกรไม่สามารถ พากันหนีไปได้และถูกรุมล้อมด้วยกลุ่มของแป๋ว มธุกรอยู่ในชุดนักเรียนสวมชุดกันฝนของเธอ มธุสรให้ลูกของตนหลบอยู่ข้างหลังแววตา ของเหล่าชายวัยฉกรรจ์มองสองแม่ลูกเหมือนกับ สัตว์ล่าเหยื่อไม่มีผิดซึ่ง
"ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะ" มธุสรขอร้องอย่างวิงวอน
"มึงสองคนทำพวกกูฉิบหาย ยังไงต้องรับผิดชอบโว้ย" ย้งตะโกน
แล้วมธุสรและมธุกรถูกจับแยกกันโดยมธุกร โดนย้งลากไปให้กับแป๋วแต่มธุสรพยายามจะลุกไปช่วย แต่ถูกพวกเต๋าเตะท้องเพื่อไม่ให้ยืนขึ้น ไม่นานนักจั๋วก็หยิบถังสารเคมีออกมา หมายจะกรอกปากมธุสรแต่ยังไม่ทันจะกรอกปาก ก็มีอะไรบางอย่างลอยมาทางพวกเขา แป๋ว ย้ง ชัย และจั๋วหลบทัน แต่ทว่าแมน บึ๊กกับเต๋าหลบไม่ทัน จีงโดนกระแทกเต็มๆซึ่งทั้ง 7 ต้องตกตะลึงที่สิ่งที่ลอยมา มันเป็นรถของเต๋าเอง
ชัยที่รู้สึกเหมือนมีคนสะกิดเขาจากข้างหลัง และเมื่อหันหลังกลับมาก็ได้จูบกับกำปั้นเข้าหน้าเต็มๆ แถมแรงมากจนชัยกระเด็นไปไกล ย้งกับจั๋วหันมาก็กินหมัดแย็บคนละหมัด แป๋วโจมตีใส่แท็กด้วยลูกเตะแต่แท็กสวนกลับด้วยกำปั้นซ้าย ชกเข้าที่หัวเข่าของแป๋วซึ่งมันปวดขึ้นสมองของอีกฝ่าย แท็กยังตามมาซ้ำด้วยการกระหน่ำรั้วกำปั้นซ้าย-ขวา เข้าที่ท้องของแป๋วก่อนที่จะปิดท้ายด้วยหมัดตรงใส่หน้าของแป๋ว
แท็กยังยกหินปูนด้วยมือเปล่าโยนพื้นใส่หน้าพวกแป๋ว ที่ทำหน้างงงวยว่าเขาเป็นใครแต่แท็กไม่ได้สนใจตรงนั้น แท็กรีบลงมาดูอาการของมธุกร ยังไม่มีร่องรอยของการโดนข่มขืน แต่ตอนนี้เธอหมดสติไปและไฟแห่งโทสะ ก็ลุกโชนขึ้นมาจนดวงตาของเขากลายเป็นสีฟ้า ด้วยสัญชาตญาณว่องไวทำให้เขารับลูกเตะของชัยทัน ผู้ชายมาดเซอร์อึ้งที่อีกฝ่ายรับการลอบกัดเขาได้ และแท็กสวนกลับด้วยหมัดตรงอีก มันกระแทกเข้าที่หน้าอกของชัยซึ่งชายหนุ่มรับรู้ว่า มันรุนแรงกว่ารอบแรกซึ่งมันไม่ใช่แค่กระเด็น แต่มันทำเขาอาเจียนด้วย
"มึงเป็นใครว่ะ อยากตายหรือไง" แป๋่วตะโกนถามผ่านสายฝน แต่แท็กไม่ยอมตอบอีกฝ่ายแต่เดินไปเอาแท่งเหล็กสองอัน แล้วเอามันมาม้วนมาพันกำปั้นทั้งสองข้าง เหมือนพันผ้ามือชกมวยแต่ประเด็นคือมันคือแท่นเหล็ก ภาพตรงหน้าทำเอาพวกแป๋วไปกันไม่เป็น ใครที่ทำแบบนี้ไม่ใช่คนแล้ว
"สวะอย่างพวกมึงไม่รู้หรอกว่ากูคือใคร... รู้แค่ว่ากูคือคนที่จะมากระทืบพวกมึง!"
++++++++++++++++++++++++++++++++++
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ