เงาสังหารแห่งรัตติการ

"ปีศาจที่แท้จริง"
 
แสงประหลาดส่องสว่างไปทั่วลานฝึก พลังอันมหาศาลแผ่ซ่านออกจากร่างของไอรีน
ราชาวิชเทเห็นทุกอย่าง... และเขาโกรธจัด
 
"นี่มันอะไรกัน?! ใครบังอาจปลุกพลังของนาง!!"
 
เสียงตะโกนของเขาก้องกังวาน ก่อนที่กองกำลังองครักษ์จะล้อมพื้นที่เอาไว้
 
"การเผชิญหน้าครั้งแรก"
 
วาดอนยืนอยู่ไม่ไกล สายตาของเขาสงบนิ่งราวกับคาดการณ์ทุกอย่างไว้ล่วงหน้า
 
"ท่านราชา ดูเหมือนว่าองค์หญิงองครักษ์ของท่านจะแข็งแกร่งเกินกว่าที่ท่านคาด" วาดอนพูดเสียงเรียบ
 
ราชาวิชเทมองวาดอนอย่างคาดไม่ถึง "เจ้า... เจ้าคือผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้?"
 
ไอรีนที่ยังคงตกตะลึงกับพลังของตนเองหันไปมองวาดอน "เจ้าทำอะไรกับข้า?"
 
"แผนที่กำลังเริ่มต้น"
 
"ข้าไม่ได้ทำอะไร" วาดอนยิ้มมุมปาก "ข้าเพียงแค่ช่วยให้เจ้าเห็นความจริง"
 
"ไอรีน เจ้าเคยถามตัวเองหรือไม่ว่าเหตุใดเจ้าถึงแข็งแกร่งกว่าคนอื่น?"
 
ดวงตาของไอรีนไหววูบ "ข้าคือองครักษ์แห่งราชาวิชเท..."
 
"แล้วเจ้ารู้หรือไม่ ว่าทำไมเจ้าถึงได้เป็นองครักษ์ของเขา?"
 
"ความหวาดกลัวของราชา"
 
ราชาวิชเทชักดาบออกมาทันที "หยุดพูดเดี๋ยวนี้!"
 
แต่ไอรีนกลับจ้องมองเขา "ท่านราชา... นี่หมายความว่าอะไร?"
 
ราชาวิชเทกัดฟันแน่น "เจ้าไม่ต้องรู้! เจ้าเป็นเพียงอาวุธของข้า!"
 
"เมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัย"
 
คำพูดนั้นทำให้ไอรีนชะงัก หัวใจของนางเต้นแรงราวกับมีบางสิ่งกำลังปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
 
วาดอนมองทุกอย่างด้วยรอยยิ้มจาง ๆ "นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น... ไอรีน"
(ไอรีนจะเลือกเชื่อใคร?)