Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  121.48K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
อวัยวะแกร่งพองตัวขึ้นจนถึงขีดสุดหญิงสาวยิ้มอย่างพอใจจับมันเล่นไปมาจนมีน้ำเริ่มปริ่มออกมา
 
 
หญิงสาวก็นหยุดการกระทำแล้วลุกออกจากร่างไปทิ้งให้ชายหนุ่มนอนค้างเติ่งคนเดียว
 
 
 
 
“แก้ว!!”
 
 
“ถ้ามันอยากมากนักก็ทำเองซิคะแก้วหมดอารมณ์แล้ว”
 
 
 
ยืนบอกทั้งๆที่กำลังใส่เสื้อผ้าอยู่อยางยั่วยวนชายหนุ่ม ดิ้นคลุกคลักแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะแขนถูก
 
 
มัดตรึงไว้ พอแต่งตัวเสร็จก็เดินตรงมาที่ชายหนุ่มจูบไปที่หน้าอกแล้ว...
 
 
 
“แก้วกลับบ้านก่อนนะคะบ๊ายบาย”
 
 
 
เดินออกไปจากห้องโดยไม่หันมามองชายหนุ่ม ไม่เดินออกไปมือเปล่าหยิบกุญแจรถคันใหม่ของชาย
 
 
หนุ่มไปด้วย
 
 
 
“ยัยหยิ่งจอมแสบฝากไว้ก่อนเถอะจะตามไปเอาคืนซะให้ลุกไปไหนไม่ได้เลยคอยดู”
 
 
 
น้ำเสียงโมโหปนค้างเติ่งพูดตามหลังหญิงสาวไปเธอแสบจริงๆเล่นเอาเค้าซะอยู่หมัดไปไหนไม่รอด
 
 
เลย ทั้งครวญครางทั้งขอร้อง หญิงสาวเดินไปยิ้มไปอย่างเป็นผู้ชนะ
 
 
 
“ใครบอกว่าบนเตียงพี่จะคุมเกมได้ตลอด…”
 
 
 
หญิงสาวกดปลดล็อดบีเอ็มคันหรูที่เพิ่งเปิดป้ายแดงมาใหม่สดๆร้อนๆนี่คงเป็นรถคันใหม่ที่คุณหมอ
 
 
จอมหื่นนั่นถอยมาใหม่แหงๆ เธอขับมันออกไปจอดทิ้งไว้ที่สำนักงานของเธอแล้วเปลี่ยนไปขับรถ
 
 
ตัวเองกลับบ้านอย่างสบายใจไม่ได้สนใจบีเอ็มที่ขับมาเลยสักนิด มันถูกปลดล๊อกไว้อย่างงั้นถ้ามีคน
 
 
มือดีมาเห็นรับรองว่าคันนี้ไม่รอดต้องโดนขโมยแหง รถไม่ได้ล๊อกกุญแจพร้อมขับ ก็เธอบอกแล้วไง
 
 
ว่าคนอย่างเธอเสียอะไรไปแล้วย่อมต้องได้เอาคืนบางไม่มากก็น้อย
 
+
 
+
 
+
 
 
Quebec...
 
 
ป๊อปปี้และฟางตั้ดสินใจกลับมาที่เมืองนี้อีกครั้งแต่มาคราวนี้ไม่ได้มาเพื่อวาดรูปเหมือนคราวแรกแต่
 
 
มาเพื่อเก็บภาพร่วมกันเป็นที่ระลึกก่อนจะกลับไทย
 
 
 
1 2 3 แช๊ะ~
 
 
“Thank you…”
 
 
 
ป๊อปปี้และฟางพ่นภาษาที่เป็นสื่อสากลขอบคุณผู้ชายร่างสูงที่มาถ่ายภาพคู่ให้
 
 
หมับ~
 
 
ป๊อปปี้วาดแขนโอบรอบเอวฟางและออกแรงดึงเพียงนึดหน่อยร่างบางก็แทบจะปลิวติดมือเข้ามาแนบ
 
 
อกกว้าง
 
 
“อือ...เล่นอะไรคะเนี่ย”
 
 
“ไหนยิ้มหวานๆซิครับ”
 
 
 
บอกแล้วยิ้มหวานให้ ฟางก็ยิ้มตอบไปอย่างหวานเชี่ยบ รอยยิ้มที่เจือไปด้วยความสุขดวงตาที่เปี่ยมไป
 
 
ด้วยรักถูกถ่ายทอดออกมาอย่างไม่ปิดบัง
 
 
 
แช๊ะ~
 
 
เพี้ย~
 
 
“เล่นอะไรมาแอบถ่ายได้ไงอ่า”
 
 
 
เขินที่ถูกป๊อปปี้แอบถ่ายรูปตอนที่เธอกำลังยิ้ม มือข้างที่ถือกล้องดิจิตอลลดลงแล้วคล้องสายกล้องเก็บ
 
 
ไว้ที่แขน จับฝ่ามือเรียวที่ฟาดลงบนไหล่เมื่อครู่มารวบไว้
 
 
จุ๊บ~
 
 
ความรู้สึกอุ่นที่ฝ่ามือแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย เพียงแค่ป๊อปปี้จูบที่ลงมาที่ผ่ามือเบาบางก็ทำให้เธอรู้สึก
 
 
อบอุ่นไปทั้งร่างกาย นี่หน่ะเหรอจูบเดียวสะท้านไปถึงขั่วหัวใจ...
 
 
 
สวบ~
 
 
ดึงฟางเขามากอด
 
 
 
“พรุ่งนี้กลับแล้ว พี่ไม่อยากกลับเลย”
 
 
“ไม่ได้หรอกนะเรายังมีงานนะคะ”
 
 
“ฟาง...”
 
 
“ว่าไงคะ”
 
 
“สัญญากับพี่ได้ไหมไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราจะอยู่ข้างกันตลอดไป”
 
 
“ค่ะ”
 
 
 
จูบประทับที่หน้าผากมนอีกครั้งด้วยความรัก กลิ่นไอความรักลอยตลบอบอวนไปทั่วทั้งหน้าโบสถ์
 
 
แห่งหนึ่ง ถึงแม้ว่าวัฒนธรรมตะวันตกจะไม่ถือเรื่องการกอดจูบในที่สาธารณะแต่ก็ไม่วายมีคนส่วน
 
 
ใหญ่มองด้วยความอิจฉา บางคนถึงกับถ่ายภาพไว้เลยก็มี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...................................................................................................................................
 
 
อ๊ากกกขอโทษก๊าบเวลามีน้อยจริงๆได้เท่านี้ครับไว้พรุ่งนี้จะยาวๆและจัดเต็ม(สื่ออีกแล้ว55) มันน้อย
 
 
ไปใช่ไหมอ่าง่าไว้พรุ่งนี้เนอะ^^ อย่าลืมนะคะอ่านแล้วเม้นติชมกันด้วยนะ (พลีส)และถ้าชอบบ้างก็
 
 
โหวดให้บางก็ได้ค๊าบ
 
 
รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟ
 
 
เจอกันตอนหน้าจ๊า*()* KF&TK:)))))

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา